พิศวาสทุกชาติไป

                เรืองรินถูกผลักอย่างแรงในเสี้ยววินาที รองเท้าส้นสูงพลิกทำให้เธอเสียจังหวะ สองมือไขว่คว้าอากาศ เห็นแต่สีหน้าสาแก่ใจของคู่กรณีเพียงเท่านั้น ในหัวมีแต่คำว่า ฆ่าเธอทำไม หัวใจหายวูบเมื่อร่างกายอยู่ในอากาศ มันเบาหวิวแต่เสียดแทงผิวหนัง ทุกอย่างว่างเปล่า กะพริบตาสั้นๆ เธอคงกระแทกพื้นและแหลกเหลวไม่ทันได้เจ็บปวด แต่ทำไมหัวสมองกลับว่างเปล่า ใครบอกว่านาทีสุดท้ายมันจะมีอะไรให้คิดมากมายไม่ใช่หรือ

                จบแล้วหรืออย่างไรชีวิตนี้ เหตุใดจึงไร้ค่าเช่นนี้เล่า ทำอะไรไม่ได้แล้วใช่ไหม ภาพสุดท้ายก่อนหลับตาลง เธอเห็นท้องฟ้าสีฟ้าสดใส ท้องฟ้ากว้างใหญ่ และงดงามเหลือเกิน

                ดูเหมือนเธอจะนึกอะไรออก แต่มันไม่ใช่ความทรงจำ มันคือความรู้สึกบางอย่าง ที่อัดแน่นอยู่ข้างในตัวเธอ ข้างในที่ลึกกว่าในอก เหมือนในส่วนลึกมากๆ ...จิตวิญญาณ

                เธอเคยเห็นท้องฟ้าแบบนี้มาแล้วใช่ไหม เธอเคยรู้สึกว่าท้องฟ้าสวยมากขนาดนี้มาแล้วใช่ไหม ทำไมมันเหมือนนานแสนนานเหลือเกิน นานจนจำอะไรไม่ได้สักอย่าง คิดอะไรไม่ออก ก่อนหลุบเปลือกตาลง ประกายแดดจ้าวาบ คล้ายเธอจะเห็นลูกไฟใหญ่ตรงหน้า ร้อนเหลือเกิน แต่ทำไมหัวใจอิ่มเอมประหลาด

                ไม่รู้ว่าระหว่างน้ำตากับร่างกายเธอ อะไรจะร่วงถึงพื้นก่อน แต่คงไม่สำคัญแล้ว เพราะสุดท้ายแล้วทุกอย่างย่อมเป็นไปตามวิถีทาง

                ร้อนเหลือเกิน ความร้อนที่ทาบทับอาบไล้นี้คืออะไรกัน เหมือนอ้อมกอด... มันคืออ้อมกอดใช่ไหม แล้วคือของผู้ใดกันเล่า ที่โอบกอดเธอก่อนตาย เรืองรินพยายามลืมตาขึ้น เธอสบตากับใครคนหนึ่งที่อยู่ระยะประชิด ทันใดนั้นเอง...

                รักเหลือเกิน...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ถึงม้วยดิน สิ้นฟ้า มหาสมุทร           ไม่สิ้นสุดความรัก สมัครสมาน

แม้อยู่ในใต้หล้า สุธาธาร                                    ขอพบพาน พิศวาส ไม่คลาดคลา

แม้เนื้อเย็นเป็นห้วงมหรรณพ                             พี่ขอพบศรีสวัสดิ์เป็นมัจฉา

แม้เป็นบัวตัวพี่เป็นภุมรา                                      เชยผกาโกสุมปทุมทอง

แม้เป็นถ้ำอำไพใคร่เป็นหงส์                                 จะร่อนลงสิงสู่เป็นคู่สอง

ขอติดตามทรามสงวนนวลละออง                       เป็นคู่ครอง...พิศวาสทุกชาติไป

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 Talk

นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายย้อนยุค ทำนองระลึกชาติ นะคะ แต่จะย้อนหลายชาติมาก ย้อนไปตั้งแต่สมัยกำเนิดดาวโลก ที่มาที่ไปของทุกคน ผ่านเรื่องราวของอีกหลายๆ ชาติต่อมา โดยใช้เนื้อเพลงข้างต้นเป็นตัวนำร่องของชาตินั้นๆ นิยายเรื่องนี้อาจจะดูแปลกๆหน่อย แต่ก็ตั้งใจทำให้ดีที่สุดค่ะ

ฉากส่วนใหญ่ เป็นความฝันของตัวเองค่ะ ได้จดบันทึกไว้อยู่เรื่อยๆ และพยายามหาทางเชื่อมโยงอยู่ จนมาจบที่นิยายเรื่องนี้ ซึ่งจริงๆ แล้วก็ไม่อาจบันทึกได้ทั้งหมด แต่อย่างน้อยถ้าได้เขียนบอกให้คนอื่นได้รู้บ้าง ก็คงจะสบายใจ โล่งใจขึ้น

ยังไงก็ขอฝากไว้ด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับผู้ติดตามค่ะ

                                                                                                                      ชาริ.

ps.เพลง รัก เวอชั่นนี้ ใช่เลยค่ะ