# . SF / OS / FIC {ตามใจฉัน}

ลำดับตอนที่ #2 : [ OS ] More Than Word : Changmin x Kyuhyun

 

MORE THAN WORD

Author : แชปปี้ฟรีไซส์

Couple : Changmin x Kyuhyun

Rating : PG-15

Note : ฟิคนี้อาจมีคำหยาบ เพื่อความมีอรรถรสในการอ่านนะคะ

 

 

 

 

โกรธ...

 

คำเดียวที่ 'โจวคยูฮยอน' มีให้ 'ชิมชางมิน' ตอนนี้มีแค่คำว่าโกรธ...


โกรธมากด้วย !

 

     ร่างบางของโจวคยูฮยอนนั่งกอดอกทำหน้างองุ้ม


มองเพื่อนสนิทอย่างชิมชางมินที่กำลังพูดคุยกับรุ่นน้องสาวๆด้วยสีหน้าระรื่น..

 

 

...กล้าดียังไงมาทำให้ท่านคยูสุดหล่อคนนี้โกรธ.. มึงมันเลวชิมชางมิน ! 

 

 

  ได้แต่คิดในใจ ไม่กล้าพูดออกไป.. 


 

จะทำไงได้ละ ก็เพื่อนสนิทของเขามันทั้งหล่อ ทั้งรวย เป็นทั้งเดือน ทั้งนักบาส ทั้งนักร้องของโรงเรียน


เป็นคนที่เฟอร์เฟ็คมาก เฟอร์เฟ็คโคตรๆ ก็ต้องป็อบเป็นธรรมดาจริงมั้ย ... 

 

ถ้าพูดออกไปมีหวังโดนแฟนคลับมันรุมกระทืบแหงๆ..




 

 

แต่ทำไมคนหล่ออย่างมันโง่อย่างงี้วะ ! กูโกรธมึงอยู่นะ รู้ตัวบ้างสิโว้ยยยย.. !




 

 

" คิยูอา... " เสียงหล่อๆของพ่อคนเฟอร์เฟ็คเอ่ยอ้อนเพื่อนสนิทร่างบางของตน 

 

หลังจากที่แยกตัวออกจากฝูงสาวๆที่คลั่งไคล้เขามาได้ 
 

ก็นะ คนมันหล่อ ใครๆก็ต้องชอบ ต้องสนใจเป็นธรรมดา ..




 

 

"...." ไร้เสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก..

 

 

คยูฮยอนไม่สนใจเสียงอ้อนข้างหูของชางมิน มิหนำซ้ำยังทำการสะบัดหน้าหนีอีกต่างหาก...
 
 

ชางมินตอนนี้ที่ตอนแรกกะจะมาชวนเพื่อนตัวบางของเขาไปกินไอติมซะหน่อย

 

ก็ต้องแห้วไปเพราะคิยูน้อยของเขา(?)ทำท่าทางไม่สนใจเขาซะงั้น..




 

 

" คิยูอา... " ชางมินพยายามเรียกคยูฮยอนอีกครั้ง 

 

แถมเพิ่มลูกอ้อนเข้าไปอีกโดนการกอดแขนอีกคนพร้อมเอาหน้าถูไปมาให้คยูฮยอนได้จั๊กจี้เล่นๆ..




 

 

"...." ก็ยังไร้สัญญาณตอยรับจากโจวคยูฮยอนอยู่ดี...




 

 

" งือ...นี่มึงเป็นอะไรเนี่ย " หลังจากที่พยายามอ้อนถึงสองครั้งแต่ไม่เป็นผล 

 

ชางมินก็จัดการถามอีกคนตรงๆมันเลย 



 

 

ไม่อ้อนมันแล้ว อ้อนไปก็ไม่สนใจกูเลยแม่มหนิ =_=




 

 

"...." คยูฮยอนเป็นใบ้สินะ อาเมน...




 

 

" คยูฮยอน...มึงงอนอะไรกูอีกละ "



 

 

"...."



 

 

" น้องโจว... "



 

 

" .... "



 

 

" โอเค... ถ้ามึงไม่พูด งั้นกูไปล่ะ " เนื่องจากพยายามมาหลายครั้งแต่ก็ไม่เป็นผล 



 

ชางมินจึงคิดตัดใจซะ ..




 

 

เพราะถึงพูดยังไงมันก็ไม่พูดด้วยหรอก ปล่อยมันไว้นี่แล้วกัน =_=




 

 

ร่างสูงลุกขึ้นเตรียมตัวจะเดินกลับบ้าน ไม่กงไม่กินมันแล้วไอติม

คิยูน้อยของเขา(?)ไม่ไปกินด้วยมันก็ไม่อร่อยแล้ว ชิ TT




 

 

"กูโกรธมึง..." เสียงคยูฮยอนพูดขึ้นขณะที่ชางมินกำลังจะก้าวขาเดินออกจากตรงนั้น..

 

ร่างสูงหันกลับมามองร่างบางที่นั่งทำหน้างอยิ่งกว่าเดิมด้วยสีหน้าสงสัย..



โกรธกู ? โกรธทำไมวะ

 

 

" ห้ะ ? "


 

 

" กูโกรธมึง ไม่ได้ยินรึไงสัส " อ้าวเวร..โกรธกูแล้วยังด่ากูอีก นี่กูผิดใช่ป่ะสัส =_=

 

 

" แล้วมึงโกรธกูระ..."


 

 

" มึงมันโง่ชางมิน กูโกรธมึง กูเกลียดมึง กูงอนมึง กูจะไม่คุยกับมึงแล้ว ฟัค ! " 



 

ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะพูดจบ ร่างบางก็รัวคำพูดใส่พร้อมกับลุกขึ้นเดินหนีไปเฉยเลย...




 

 

....อ้าวสัส...นี่กูผิดอะไร =_= 





 

 

ชิมชางมินได้แต่คิดแล้วก็สงสัย...

























 

 

    2  วันผ่านไป...









 

 

    คยูฮยอนก็ทำตามสิ่งที่ตัวเองได้พูดไว้จริงๆ


นั่นคือการไม่ยอมคุยกัยชางมินเลยแม้แต่คำเดียว 

 

ถึงแม้ชางมินจะพยายามเข้าไปคุย เข้าไปหา พยายามชวนไปนู่นไปนี่ 



 

คยูฮยอนก็ไม่สนใจเลยซักครั้ง...แถมยังมีชูนิ้วกลางให้อีกนะ...

 

 

 

" เฮ้อออ... "


ถอนหายใจออกมายาวๆ หลังจากที่เมื่อกี๊ก็พยายามเดินเข้าไปชวนคยูฮยอนไปกินข้าวเหมือนทุกครั้ง


แต่ก็โดนปฏิเสธกลับมา...



แถมคยูฮยอนยังมีหน้าไปควงแขนไอ้หัวหน้าห้องหน้าหื่นอย่างชเวซีวอนให้พาไปกินข้าวอีก ! 

 

 

หงุดหงิด...บอกเลยว่าชางมินสุดหล่อพ่อรวยคนนี้ตอนนี้หงุดหงิดมาก ก.ไก่ล้านตัว !


 

 

" เป็นอะไรครับมึงคุณเพื่อนชิม ข้าวอ่ะมึงจะแดกมั้ย "


เสียงลีทงเฮพูดขึ้น เมื่อเห็นเพื่อนของเขาอย่างชางมินเอาแต่ถอนหายใจเฮ้อๆๆ ข้าวที่ซื้อมาก็ไม่ยอมกิน..



 

 

มึงไม่กินก็เอาให้กูนะสัส.. กูเสียดาย..


 

 

" ก็ไอ้คยูน่ะสิมึง...ไม่ยอมคุยกับกูมา2วันแล้วนะเว้ย "


พูดไปก็เอาหน้าฟุบลงกับโต๊ะ... โอย กูเครียด TT


 

 

" โหยทีกูมึงไม่เห็นเครียดงี้อ่ะ...ไอ้คยูนี่ เมียหรือแม่  วะ แคร์มันจริ๊งงง "



ลีฮยอกแจนี่นั่งฟังอยู่นานพูดขัดขึ้น.. กูหมั่นไส้มานานละ ห่วงกันจริงนะมึง

 

 

" หุบปากมึงไปเลยสัส คยูมันเพื่อนคนสำคัญของกูเว้ย กูขาดมันไม่ได้ TT " 

 

 

" พวกกูไม่สำคัญกับมึงไง ~ "

 

 

" ก็สำคัญ... แต่คิยูของกูสำคัญกว่านี่หว่า ขาดมันเหมือนขาดใจ "



แถมด้วยการยกมือกุมหน้าอกทำหน้าเจ็บปวดเป็นท่าประกอบ...

 

 

 

ลีฮยอกแจกับลีทงเฮบอกได้สองคำตอนนี้ว่า... หมั่นไส้ =_=

 

 

 

 

 นี่มันก็จะครบอาทิตย์นึงอยู่แล้ว ที่คยูฮยอนไม่ยอมคุยกับชางมิน


หรือเขาจะโง่จริงๆอย่างที่คยูฮยอนพูด...


เพราะไม่รู้ว่าเพื่อนตัวเองโกรธเรื่องอะไร ความหล่อไม่ช่วยให้ฉลาดเลยรึไง ชิมชางมิน




 

 

.... ฮือออ..น้องโจว กูจะใจขาดตายอยู่แล้วนะ กูนอนไม่หลับหลายวันก็เพราะมึงนะเว้ย TT 




 

 

" อ้าวชางมิน... มาโรงเรียนเช้าดีนะ "


เสียงทักจากหัวหน้าห้องสุดหล่ออย่างซีวอนเอ่ยทักชางมินที่นั่งทำหน้าหมาหงอยอยู่ในห้องเรียนคนเดียว


 

 

" .... " ชางมินทำแค่ชำเลืองสายตาไปดูอีกคนที่ลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ พร้อมส่งยิ้มให้เข้าอย่างเป็นมิตร..



 

 

หึ.. หล่อตายล่ะ กูหล่อกว่ามึงเยอะ =^=



 

 

" ช่วงนี้ไม่เห็นนายไปกับคยูฮยอนเลยนะ ทะเลาะกันหรอ "   นั่นไง...ไอ้สัส เล่นตรงประเด็นที่กูเครียดมาก..


 

 

" ก็ป่าว "


 

 

" อ้าวหรอ...นึกว่าจะใช่ซะอีก งั้นก็แย่น่ะสิ.. " 


 

 

...แย่พ่อง  กูไม่ทะเลาะกับคยูนี่มันแย่ยังไงวะ -_-


 

 

" มึงว่าไงนะ.. "

ชางมินลุกพรวดขึ้นกระชากคอเสื้อซีวอนทันที ด้วยความที่โหโมอยู่แล้ว


แถมซีวอนยังทำหน้ายียวนชวนหมั่นไส้มาให้อีก ...


ถ้าเป็นละครทั่วไปนี่ นางเอกคงจะเดินเขามาเจอและเข้าใจผิดในตัวพระเอกเป็นแน่....








แต่นี่ไม่ใช่ละครไง...




 

 

 

" ย่าห์!!!!! อีทงเฮ มึงตายยยยยย "

 

 

 เสียงเอะอะโวยวายตามด้วยร่างของอีทงเฮที่กำลังวิ่งหัวเราะร่า โดยมีลีฮยอกแจวิ่งไล่ตามมาติดๆ..




แมร่ง ! เชี่ยทงเฮน่ะสิ ดันหอมแก้มเค้ากลางโรงอาหารซะขนาดนั้น..



 

 

...เป็นมึง มึงเขินมั้ยห้ะ !  T////////T



 

 

   ทว่าลีทงเฮและลีฮยอกแจไม่ทันได้มองหรือสังเกตว่าบรรยากาศในห้องเรียนนั้นอึมครึมขนาดไหน


รวมถึงไม่เห็นสองคนที่ยืนจ้องหน้ากันแทบจะแดกหัวกันอยู่แล้ว


ร่างของลีทงเฮจึงกระแทกเข้ากับแผ่นหลังของเชวซีวอน หัวหน้าห้องสุดหล่อเข้าอย่างจัง








 

 

...และเพราะไม่ทัน..











 

 

   แรงกระแทกที่มากพอของทงเฮส่งผลสองคนที่ใกล้กันอยู่แล้ว กลับยิ่งใกล้กันมากขึ้นอีก...


กลีบริมฝีปากของชิมชางมิน และเชวซีวอน แตะกันโดยบังเอิญ ดวงตาสองคู่ที่ไม่ได้ตั้งใจกำลังเบิกกว้าง..






 

 

...และระหว่างนั้นเอง..






 

 

 โจวคยูฮยอนที่เดินมาถึงห้องเรียนอย่างปกติทุกวัน แต่วันนี้มันไม่ปกติตรงที่ว่า...


เค้าเจอเข้ากับฉากรักหวานแหวว(?)กลางห้อง...


ที่มีชางมินและซีวอนยืนจูบกัน และทงเฮกับฮยอกแจยืนอ้าปากค้างอยู่ข้างๆ..





 

 

...อา ทำไมมันเจ็บแบบนี้นะ

 

ชางมินเมื่อเหลือบไปเห็นคยูฮยอนที่ยืนอยู่ตรงประตู


ก็รีบผลักซีวอนออก ยกมือเช็ดปากแรงๆสองสามทีพร้อมทั้งด่าตัวต้นเหตุที่ยืนจ๋อยอยู่ข้างๆ...



 

 

" พวกมึง ! เล่นเชี่ยอะไรกันห้ะ !!!! คยูมันไม่ใช่อย่างนั้นนะ มึงอย่าเข้ากูผิดนะ "


พูดพร้อมรีบเดินไปหาอีกคนโดยเร็ว...


คยูฮยอนไม่ตอบอะไร ทำเพียงเดินกระแทกไหล่ชางมินเข้าไปในห้อง เอากระเป๋าวางไว้ที่โต๊ะ


และเดินออกไปโดยที่ไม่หันมามองชางมินเลย...



 

 

....ตายห่าแล้วชิมชางมิน น้องโจวโกรธกูหนักกว่าเดิมอีกแมร่ง T[ ]T 




 

 

 

  จากที่คยูฮยอนไม่ยอมคุยกับชางมินแล้ว พอเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น


ยิ่งพลอยทำให้เงียบหนักเข้าไปอีก เงียบจนหน้ากลัว .. แมร่งเงียบเกินไปโว้ยยย T[ ]T



 

 

 " เฮ้ออออ.. "


ใครที่เห็นสภาพชิมชางมินในตอนนี้ แทบจะไม่เชื่อเลยว่าเค้าคนๆนี้เป็นเดือนโรงเรียนสุดหล่อ..


ก็ดูสภาพสิ ผมยุ่ง ขอบตาดำ หน้าหมองๆนั่นอีก...




ชิมชางมินแทบจะไม่ได้ดูแลตัวเองเลยตั้งแต่ที่โจวคยูฮยอนโกรธ !



 

 

" เป็นอะไรอีกมึง  " ทงเฮเอ่ยถามชางมินที่เอาหน้าฟุบกับโต๊ะ ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่..

 

แล้วไอ้หน้าจะเป็นจะตายเหมือนปลาขาดน้ำนี่คืออัลไล....


ชิมชางมินสุดหล่อของโรงเรียนเป็นเชี่ยอะไรอีกล่ะ...


 

 

" ก็... " 


 

 

" น้องโจวไม่ยอมคุยกับกูเลย "



ยังไม่ทันที่ชางมินจะตอบ ฮยอกแจก็แทรกขึ้นมาก่อน... ก็นะ เขาฟังมันบ่นเรื่องนี้ทุกวัน จนรำคาญละ =_=

 

" เชี่ยฮยอก..ทำเป็นรู้ดีน่ะมึง " ทงเฮตอบหัวฮยอกแจดังพลั่ก.

 

" ทงเฮ ! มึงตบหัวกูทำไมห้ะ ! " 


 

 

" อ้าว..ไม่อยากให้ตบ อยากให้จูบก็ไม่บอก -..- "





 

 

" ย่าห์ !!!! อีทงเฮ๊ !!!!!!!!!!!! " 


 

 

...ตุ้บ !




 

 

ไว้อาลัยให้อีทงเฮที่โดนฮยอกแจถีบตกเก้าอี้ที อาเมน...

 

 

 

...เฮ้ย สนใจกูหน่อยเซ่ !!!!! T[ ]T


 

 

 

....ชิมชางมินได้แต่อวดครวญในใจ  ไม่มีใครสนใจเขาเลยสินะ













 

 

     ชางมินเดินทอดน่องมาเรื่อยๆ จะถามว่าคนรวยอย่างเขาไม่มีรถขี่หรอ


ก็จะตอบว่ามี ... เยอะด้วย แต่ทำไมไม่ขี่ล่ะ... ก็เขากำลังทำตัวเป็นพระเอกเอ็มวีอยู่น่ะสิ..

 

 

   ชางมินเดินมาเรื่อยๆ จนมาถึงสวนสาธารณะที่เขากับคยูฮยอนชอบมาเล่นด้วยกันบ่อยๆตอนเด็กๆ
 

 

   

ใช่แล้ว...เขากับคยูเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กแล้ว คยูเป็นคนที่เอาแต่ใจนะ แต่เขาก็ไม่รู้สึกรำคาญ


กลับชอบด้วยซ้ำที่เห็นคยูทำหน้างอเบ้ปากพองแก้ม


จะว่าโรคจิตก็ได้นะ ที่จะบอกว่า คยูตอนโกรธน่ะ น่ารักมาก !

 

 

  แต่คยูก็ไม่เคยโกรธเขาร้ายแรงแบบครั้งนี้มาก่อนเลย...


ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าร่างบางโกรธเรื่องอะไร คิดแล้วก็หงุดหงิด ...


ทำไมคนหล่ออย่างกูโง่จังวะ ! *ทึ้งหัวตัวเอง*


 

 

 

     ชางมินเดินกลับบ้านด้วยจิตใจห่อเหี่ยว...หน้าก็จะเหี่ยวตามอยู่แล้วเนี่ย

 

ถึงบ้านก็ต้องตกใจ เพราะมีรถที่เขาจำได้ดีว่าเป็นของพี่สาวสุดที่รัก...


พี่จียอนกลับมาแล้ว...
 

ชางมินรีบวิ่งเข้าบ้านทันที ..


พี่สาวของเขาที่ไปทำงานที่ต่างประเทศกลับมาแล้ว ตอนนี้กำลังนั่งหัวเราะอยู่กับคุณแม่ ..


พอพี่สาวเห็นชางมินที่รีบวิ่งเข้ามา ก็ยิ้มพร้อมกับยืนขึ้น 



 

 

" ว่าไง...ชางมินน้องรัก "

 

 

" พี่.. "


ไม่รอช้า รีบวิ่งเข้าไปกอดพี่สาวทันที เอาหน้าซุกไหล่พร้อมกับได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ...


ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย ชิมชางมินสุดหล่อ จะขี้แยตอนอยู่กับพี่สาว


 

 

" อ้าวๆ โตเป็นหนุ่มแล้วนะ ยังจะขี้งอแงอีกนะเราน่ะ "

คนเป็นพี่ว่าพลางลูบหัวปลอบน้อง ..



เขารู้ดีว่าน้องชายเขาเป็นคนยังไง ขี้แยมาตั้งแต่เด็กแล้ว แต่พออยู่หน้าคนอื่นก็เก๊กไปงั้นแหละ..



หมั่นไส้จริงๆ...



 

 

" พี่กลับมาทำไมไม่บอก จะได้ไปรับ " เอาหน้าออกจากไหล่ พร้อมเอ่ยถามผู้เป็นพี่

 

 

" ก็เซอร์ไพรส์ไงจ้ะ " พี่สาวตอบพลางยิ้มให้คนเป็นน้อง ลูบหัวน้องไปมา..


นี่คงโตขึ้นแล้วสินะ ไม่ร้องไห้ข้ามวันข้ามคืนเหมือแต่ก่อนแล้ว


 

 

 

" ฮืออออออออ คิดถึงพี่ชะมัดอ่ะ แงงงงงงT[ ]T " 


 

 

 

 

...ชิมชางมินก็ยังเป็นชิมชางมินวันยังค่ำ... ขี้แยชิบหาย ให้ตายสิ *ส่ายหน้ายิ้มๆ*







 

 

  หลังจากร้องไห้เสร็จ สองพี่น้องก็ชวนกันนั่งคุยเกี่ยวกับชีวิตประจำวัน


ว่ากินอยู่อย่างไร อะไร ยังไง สบายดีรึป่าว รัวคำถามใส่พี่สาวไม่ยั้ง..

 

 

" แล้วนี่คิยูเป็นยังไงบ้างล่ะ "

 

 

   เหมือนมีคนเอาหินโขกหัว แล้วโยนเขาลงในน้ำ... คำถามของพี่สาวทำเอาชางมินไปไม่เป็น 

 

ยูมีเมื่อเห็นปฏิกิริยาของน้องชายสุดรัก ก็พอจะเดาเรื่องราวออก และเขารู้ดี...




เรื่องที่ชางมินแอบชอบคยูฮยอนน่ะ...



 

 

" ทะเลาะกันอยู่ล่ะสิ "

 

 

" พี่.. "

 

 

" ไหนเล่าให้พี่ฟังซิ " 

 

 

ชางมินถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะจัดการเล่าเรื่องทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบให้พี่สาวตนฟัง

 

 

จียอนไม่เคยคิดอยากจะผ่าสมองน้องชายเท่าวันนี้มาก่อนเลย.. ทำไมมันโง่งี้วะ  !

 

 

" แล้วแกทำไมไม่ง้อ "

 

 

" งือออ กูผมไม่รู้จะง้อยังไงนี่ "




 

 

...โอยยย นอกจากหล่อแล้ว..มันมีอะไรดีวะ น้องชายกูทำไมไม่ฉลาดเลยวะ = =







 

 

" โอยยย ทำไมแกโง่แบบนี้นะ ทำไมไม่ฉลาดแบบพี่บ้าง "

 

 

" พี่ว่าผมทำไมอ่ะ แงงงงงงงงงง T[ ]T " 


 

พอถูกผู้เป็นพี่ด่าเท่านั้นแหละ..ต่อมงอแงของชางมินก็ทำงานอีกครั้ง...







 

 

 

จะบ้าตาย...













 

.












 

   หลังจากได้รับคำแนะนำจากพี่สาวแล้ว ...

วันนี้ชางมินจึงรีบตื่นเช้าขึ้นมาแต่งหล่อ เพื่อไปโรงเรียนแต่เช้า




ชิมชางมินขับรถออกจากบ้านด้วยความตื่นเต้น..วันนี้เขาต้องง้อคยูฮยอนให้ได้

 

 

 

  พอมาถึงโรงเรียนแล้ว ก็รีบขึ้นไปบนห้องเรียน เพื่อนรอการมาโรงเรียนของใครอีกคน


ระหว่างรอนั้น ก็นั่งคิดทบทวนแผนการที่พี่สาวได้บอกไว้

 

 

 ' พี่จะช่วยแกเอง '

 

 

' ช่วยยังไงอ่ะ '

 

 

' ก็คยูโกรธแกอยู่ใช่ป่ะ แกก็ต้องง้อ แล้วพี่ก็จะช่วยแกเอง '

 

 

' แล้วผมต้องทำอะไรบ้าง '

 

 

' อันดับแรก ผู้หญิงเขาชอบให้เราพูดหวานๆด้วย พูดเพราะอะเป็นมั้ย '

 

 

' แต่พี่... '

 

 

' ไม่มีแต่ ไปหัดพูดซะ '

 

 

' แต่.. '

 

 

' ก็บอกว่าไม่มีแต่ไง '

 

 

' พี่..ฟังก่อนดิ.. ผมจะบอกว่า แต่คยูไม่ใช่ผู้หญิงนะ - - '

 

 

' เออ นั่นสิ ฮ่าๆๆๆๆ ไม่ใช่ก็หมือนใช่แหละน่า '


 

 

 

  พูดเพราะๆงั้นหรอ... แต่เขาก็พูดกูๆมึงๆมากับคยูตั้งนานแล้วนะ..

จะทำได้มั้ยเนี่ย

 

ลองทดสอบก่อนลงสนามแล้วกัน..








 

 

 ...เหยื่อรายแรก อีทงเฮ






 

 

  ชางมินเดินไปโรงอาหารเพื่อไปหาทงเฮ ที่อาจจะกำลังกินข้าวอยู่ ...

 

เมื่อเจอแล้ว ชางมินก็ไม่รอช้า รีบเดินเข้าไปทักทงเฮทันที


 

 

 " สวัสดีทงเฮ " พูดพร้อมส่งยิ้มไปให้

 

 

" อ้าวเชี่ยชิม มาๆกินข้าวๆ " ทงเฮที่ตอนนี้กำลังเคี้ยวข้าวเต็มปากชวนชางมินให้นั่งลงกินข้าวด้วยกัน 

 

 

" ไม่หรอก เราทานมาแล้ว นายทานเถอะ "






 

 

พรวดดด ! 






 

 

 ข้าวที่ทงเฮยัดเข้าปากตอนนี้ได้ออกมาละเลงอยู่่เต็มโต๊ะ


ตาเบิกกว้างมองอีกคนที่ยืนยิ้มยู่ด้วยความตกใจ..




 

 

เห้ย...ไอ้เชี่ยนี่เป็นใครวะ ไม่ใช่ชางมินแน่ๆ แมร่งมันพูดเพราะจังวะ กูรับไม่ได้ !!! T[ ]T *ปิดหู*




 

 

" มะ...มึงเป็นใครวะ " ทงเฮพูดพร้อมชี้หน้าอีกคน

 

 

" เราก็ชางมินไง "

 

 

" ไม่ใช่อ่ะ มึงไม่ใช่ชางมิน ! ชางมินมันไม่พูดเพราะแบบนี้ มึงเอาเพื่อนกูไปไว้ไหนบอกมานะ ! T[ ]T "

 

 

" ก็เรานี่ไง ชางมินอ่ะ " 

 

 

" ไม่ใช่ ไม่ใช่ ม่ายยยยยยยยยยยยยยย ! "

 

 

" เฮ้ออออ เชี่ยทง พอ ! " ชางมินเริ่มทนไม่ไหวจึงตะโกนใส่หน้าทงเฮ เฮ้อออ สงสัยไม่เวิร์ค..

 

 

" อ้าวชางมิน มึงกลับมาแล้วหรอ -..- "




 

 

 

 

....กูว่าคงไม่ไหวมั้ง =_=

 

 

 

 

' แล้วถ้ามันไม่สำเร็จล่ะพี่ '
 

 

' ก็ใช้แผนสอง '
 

 

' อะไรอ่ะ '
 

 

' ดอกไม้กับการ์ดไง ' 





 

 

 

   วันนี้ชิมชางมินมาโรงเรียนพร้อมดอกไม้ช่อโตสองช่อ

ช่อแรก..เขาจะเอามาให้โจวคยูฮยอน

ส่วนอีกช่อนี่..เอามาไว้ทดสอบ เพราะเขาไม่รู้ว่าคยูจะชอบรึป่าว เลยต้องทดสอบก่อนน่ะสิ....







 

 

เหยื่อรายที่สอง...ลีฮยอกแจ






 

 

  ชางมินเอาดอกไม้พร้อมสอดการ์ดไว้เอาไปวางไว้บนโต๊ะของฮยอกแจแล้วลอบสังเกตการณ์อยู่ห่างๆ


 

 

" โอเด้เพื่อนเอ๋ยคือดั่งเคยกันนั้น สังสรรค์กันจั๊กหว่าง ~ ว๊ายยยย ดอกไม้ใครเนี่ย ~ " 

 

   ลีฮยอกแจร้องเพลงพร้อมเซิ้งเข้ามาในห้อง... = =

 

เมื่อเห็นดอกไม้ที่วางอยู่บนโต๊ะ ก็หยิบขึ้นมาดู

ยิ่งพอเห็นการ์ดที่เขียนอยู่ก็เดินบิดไปบิดมาด้วยความเขิน..




อืม ท่าทางจะเวิร์ค



 

 

  " เชี่ยฮยอก ! ไปกินขะ... เห้ย ดอกไม้อะไรวะ " 


 

   ลีทงเฮที่เดินจะมาชวนฮยอกแจไปกินข้าว

เมื่อเห็นอีกคนยืนหอบดอกไม้ช่อโตอยู่ ก็เกิดอาการหงุดหงิดขึ้นมา ...



แมร่ง.. ใครจะจีบฮยอกกูวะ !


 

รีบเดินไปแย่งดอกไม้มากระทืบๆๆๆๆ จนไม่เหลือคำว่าสวยอยู่เลย...

 

 

" เชี่ยทง ! ทำห่าอะไรวะ !!!!! " ฮยอกแจหันไปด่าคนที่ทำดอกไม้ของเขาจนเละ...แมร่ง TT

 

ทงเฮทำแค่ยิ้มตาหยีส่งไปให้ แล้วก็รีบวิ่งออกจากห้องทันที ฮยอกแจก็วิ่งตามออกไป...



 

ท่าทางจะมีโศกอนาฏกกรมเกิดขึ้นกับลีทงเฮเป็นแน่ๆ....



 

 

" เฮ้อออ... " ชางมินเดินเอาดอกไม้อีกช่อพี่เตรียมไว้

บรรจงวางไว้ที่โต๊ะของคยูฮยอน แล้วก็กลับไปนั่งโต๊ะของตน เพื่อรอการมาของใครอีกคน..

 

 

  คยูฮยอนที่เดินเข้ามาในห้องก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นช่อดอกไม้ช่อโตที่วางอยู่บนโต๊ะ...


แต่เมื่อสังเกตุดีๆจะมีการ์ดเสียบอยู่..และลายมือในการ์ดนั้น



เขาจำได้ดีว่าเป็นของคนที่กำลังฟุบหลับอยู่เป็นแน่..

 

 

     คยูฮยอนไม่รอช้า วางกระเป๋าลงบนเก้าอี้เสร็จแล้ว

ก็หอบดอกไม้ช่อโตนั้นไว้ในอ้อมกอด...

ชางมินที่แกล้งหลับเมื่อเห็นดังนั้นก็ดีใจและคิดว่าคยูคงหายโกรธเขาแน่ๆ






 

 

แต่...

 

 





โจวคยูฮยอนกลับทำร้ายจิตใจชางมินด้วยการ....



 

 

.... ทิ้งช่อดอกไม้ลงถังขยะ



 

 

 

...ชางมินคนนี้เจ็บ เจ็บมากจริงๆ













 

 

  เวลาก็ล่วงเลยมานาน แต่ชางมินก็ยังง้อคยูไม่สำเร็จ...เฮ้อออ สงสัยคงต้องพึ่งแผนสุดท้ายแล้ว


 

 

' ถ้ามันยังไม่สำเร็จอีกล่ะพี่ '

 

' ก็ลากเข้าห้องจับทำเมียแม่ร่ง '

 

' เห้ยยยย '

 

' พี่ล้อเล่นน่า ก็เอางี้ '

 

' ...  '

 

' ร้องเพลงไง ทำบรรยายกาศให้โรแมนติคนะ ร้องเพลงง้อ โอยยย.. ใช่เลย '



 

 

  ชางมินทำตามที่พี่สาวบอก..โดยการมาบ้านของคยูฮยอน


ซึ่งตอนนี้เจ้าของบ้านไม่อยู่ ออกไปข้างนอกกับแม่..


เขามาขอความช่วยเหลือจากแม่ของคยูฮยอน โดยไม่บอกให้ร่างบางรู้

แม่ของคยูก็ดูจะเต็มใจช่วย เพราะยังไงก็เอ็นดูเขาเหมือนลูกอยู่แล้ว

 

ตอนนี้เขาเดินถือกีต้าร์ที่เตรียมไว้เข้ามาให้บ้านของคยูฮยอน


ที่พี่สาวของเขาจ้างคนมาสร้างบรรยากาศให้โรแมนติคพร้อมรบ(?) เรียบร้อยแล้ว... 




















 

 

   คยูฮยอน หลังจากที่ออกไปพบญาติกับแม่ก็ขอตัวกลับมาบ้านก่อน

ด้วยความที่ผู้ใหญ่คุยกันแล้วเขาเบื่อ ไม่มีอะไรทำ แล้วก็รู้สึกเหนื่อยๆด้วย..

 

พอกลับถึงบ้าน เขาก็ต้องตาโตด้วยความตกใจ..



กลีบกุหลาบ ?



กลีบกุหลาบเต็มทางเดินเลยแฮะ ใครมาอะไรกับบ้านของเขากัน

  เดินเข้าไปในบ้าน ...


ช่อดอกไม้ช่อโตที่วางอยู่บนโต๊ะนั้นเป็นของใครกัน


แล้วไอ้กลีบกุหลาบที่เต็มทางเดินทอดยาวเข้ามาถึงในบ้านนี่อีก...




 

 

..นี่มันอะไรกัน





 

 

  เสียงกีตาร์บรรเลงเพลง พร้อมกับร่างสูงของใครบางคนที่เดินลงมาจากด้านบน

ทำให้คยูฮยอนต้องเบิกตากว้างอีกครั้ง..


 

 

.... saying I love you
 

Is not the words I want to hear from you
 

It's not that I want you
 

Not to say, but if you only knew
 

How easy it would be to show me how you feel
 

More than words is all you have to do to make it real
 

Then you wouldn't have to say that you love me
 

Cos I'd already know
 

 

What would you do if my heart was torn in two
 

More than words to show you feel
 

That your love for me is real
 

What would you say if I took those words away
 

Then you couldn't make things new
 

Just by saying I love you
 

More than words ....
 

 

 

 

    สิ้นเสียงเพลง ชางมินก็มายืนหยุดตรงหน้าคยูฮยอน พลางยิ้มให้น้อยๆ จากนั้นจึงคุกเข่าลงพร้อมกุมมือคยูฮยอนไว้


 

 

" ยอนครับ หายโกรธชางมินนะ "


 

 

" .... " คยูฮยอนดูอึ้งไม่น้อยกับสรรพนามที่ชางมินใช้เรียกตน

แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเรียกสีระเรื่อบนใบหน้าได้เป็นอย่างดี

 

... ชางมินบ้าที่สุด !  >////////////<



 

 

" นะครับยอน " ลุกขึ้นยืนพร้อมกับมองหน้าอีกคนด้วยแววตาจริงจัง


 

 

" ชางมินบ้า... บ้าที่สุดเลย ! " คยูฮยอนสวมกอดอีกคนเต็มแรง
 

ชางมินได้แต่ยิ้มน้อยๆ ยกมือขึ้นกอดตอบร่างบางพร้อมยกมือขึ้นลูบหัวอีกคน


 

 

" ชางมินบ้า ก็บ้าเพราะรักยอนมากไงครับ "

 

 

" ย่าห์ ! พอได้แล้ว " ยิ่งได้ยินคำพูดหวานๆจากชางมินมากเท่าไหร่ เลือดก็ยิ่งสูบฉีดที่หน้าคยูฮยอนมากเท่านั้น ...


ชิมชางมิน ทำท่านคยูคนนี้เขินมากรู้ป่ะ !

 

 

" พอได้ไง ชางมินยังไม่รู้เลยนะว่ายอนคิดยังไง หายโกรธรึยังครับ "

 

 

" กูไม่ได้โกรธมึง "

 

 

" พูดเพราะๆสิ หืม "  ชางมินบีบจมูกคนน่ารักด้วยความหมั่นเขี้ยว

 

 

" งืออออ บ้า =/////= "

 

 

" ชางมินรักยอนนะครับ "

 

 

" อือ " ขานรับในลำคอพร้อมเอาหน้าซุกอกอีกคน งือออ เขิน =////=

 

 

" อือคืออะไรอ่ะ ไม่รู้จัก " 

 

 

" ก็..กูรักมึงไง "

 

 

" พูดเพราะๆสิครับ "




 

 

ย่าห์ ! ชิมชางมินจะขยันทำให้คยูฮยอนคนนี้เขินทำไมกัน >////< บ้าที่สุดเลย


 

 

" งือออ ยอนก็รักชางมินนะครับ " พูดออกมาแล้วก็รีบเอาหน้าซุกอกอีกคนไว้ ..

เขินก็เขิน ส่วนไอ้คนที่บังคับให้เค้าพูดเพราะๆนั้นน่ะหรอ ก็เอาแต่หัวเราะอย่างเดียวเลยน่ะสิ


 

 

" ขอจูบได้มั้ย " ชางมินค่อยๆประคองหน้าอีกคนไว้ คยูฮยอนก็ได้แต่ก้มหน้าหงุด







...จะบ้ารึไงอยู่ดีๆก็มาขอจูบ ชางมินพาโบ ! 






 

 

" ก็เอาสิ " แต่คยูฮยอนคนนี้ก็ยอมอยู่ดี... 

 

 

 

- FIN -

 

 

 

# BONUS


 

 

" คยูฮยอนอา บอกได้รึยังว่างอนเรื่องอะไร " 


 

    ชางมินพูดเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่ตอนนี้ได้เลื่อนขั้นมาเป็นคนรักของเขาเรียบร้อย..

แต่เขาก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าคยูฮยอนงอนเขาเรื่องอะไร


 

 

" ไม่ได้งอนซะหน่อย แค่โกรธ " คยูฮยอนพูดพร้อมส่งยิ้มหวานๆให้คนรัก..

ก็เขาไม่ได้งอนจริงๆนี่ ก็แค่โกรธเฉยๆ โกรธมากๆด้วย

 

 

" งือออ แล้วโกรธเรื่องอะไรล่ะ "


ชางมินโอบกอดคยูฮยอนจากด้วยหลัง เอาคางเกยไว้ที่ไหล่ พร้อมส่งเสียงงุ้งงิ้งๆ อยู่ข้างหูให้คนน่ารักได้เขินเล่นๆ..


 

 

" ก็ไม่รู้สิ ก็แค่... "

 

 

" แค่... "


 

 

" แค่หึงไง "
 

 

 

 

 

 

 

อ๋า..ช็อตฟิคเรื่องแรกของไรเตอร์เลยนะเนี่ย..
 

ดีไม่ดียังไงก็ช่วยติชมกันด้วยนะคะ