# . SF / OS / FIC {ตามใจฉัน}

ลำดับตอนที่ #1 : [ OS ] You Got Me : Amber x Kris

YOU GOT ME

Author : แคทช่าเบอร์สี่สิบ

Couple : Amber x Kris

Rating : PG-15

Note : ฟิคนี้คืออารมณ์ชั่ววูบตอนติวโอเน็ท..

 

 

A.K high school

 

 

       สาวน้อยวัยใสนามว่า ' คริส '
   ย่างกรายเข้ามาในโรงเรียนไฮสคูลสุดหรูใจกลางกรุงเทพ..
   เธอเป็นเด็กใหม่เพิ่งย้ายมาจากต่างจังหวัด

 

 

  ...นี่คือสถานแห่งบ้านทรายทอง ที่ฉันปองมาสู่

 

   
     สาวน้อยคริสในชุดกระโปรงยาวสีขาวถักผมเปียสองข้าง
เดินถือชะลอมร้องเพลงเข้ามาเดินเข้าโรงเรียนมาอย่างอารมณ์ดี

 

' กรี๊ดดดดด พี่แอม หล่อจังค่ะ '

 

' อ๊ายยย พี่แอมเท่มากกกกก '

 

' แอมเบอร์โอปป้าาาาาา '

 

' พี่แอมซารางเฮ .. ~ '


 

 

   
   เสียงเอะอะโวยวายที่ดังมาจาดทางสนามบาส ทำให้คริสหยุดเดินด้วยความสงสัย ..

  

   ... คนกรี๊ดอะไรกันนะ คริสจมานอยากรู้จัง OuO *สะบัดผมเปีย*

 

   



    คริสค่อยๆเดินเข้าไปดูกลุ่มสาวๆมากมายที่ยืนล้อมสนามบาส พร้อมกับกรี๊ดจะเป็นจะตาย...
คริสสะกิดคนที่อยู่ใกล้ที่สุดให้หันมา แล้วถามเรื่องที่สงสัย


 

 

  " เอ่อ..คุณคะ ไม่ทราบว่ากำลังทำอะไรอยู่หรอ " คริสถามแม่สาวนางหนึ่งด้วยใบหน้าบ้องแบ๊ว 

 

 
  " ก็พี่แอมเบอร์ไงแก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด " ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับมาพร้อมกับกรี๊ดอย่างบ้าคลั่ง..

 

... อีเหี้ย หูกูจะแตก =_= อุ๊ย...ไม่ได้ๆ คริสจมานพูดคำหยาบมิได้ *ตบปาก*




 

 

" หือ ? แอมเบอร์หรอ..เขาเป็นใครหรอ OuO " ส่งสายตาวิ้งๆไปให้ผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง..
ก็เขาไม่รู้นี่นาว่าคนที่ชื่อแอมเบอร์นี่เป็นใคร



 

 

" นี่เพิ่งมีคนเอาปูนขาวหยอดให้หล่อนโผล่ขึ้นมารึไงยะ ถึงไม่รู้ว่าพี่แอมเบอร์เป็นใคร =_= "




 

 

....อ้าวอีนี่ ด่ากูหรอ เดี๋ยวมีตบหน้าแหก -_- อุ๊ย...คริสพูดคำหยาบไม่ได้ ไม่ดีๆ มันไม่งาม...



 

 

" ก็ฉะ.. โอ๊ยย ! "




  ยังไม่ทันที่คริสจะพูดกับผู้หญิงคนนั้นจบ
ก็มีผู้หญิงอีกมากมายที่ห้อมล้อมอยู่พยายามเบียดเข้ามาเรื่อยๆ
ทำให้การคริสทรงตัวไม่ได้ ล้มลงไปทันที..
ส่วนผู้หญิงเหล่านั้นก็ไม่ได้สนใจเลย แทบจะเหยียบหัวเลยด้วยซ้ำ..

 

 

...อีพวกใจร้าย ชนกูแล้วไม่คิดจะช่วยเลยรึไงห้ะ T^T 



 

 

   ขณะที่คริสกำลังนั่งกุมข้อเท้าร้องไห้อยู่นั้น ..


    แอมเบอร์ชายหนุ่มสุดฮอตดีกรีนักกีฬาโรงเรียนก็เหลือบไปเห็นเข้าพอดี...
สายตาจับจ้องอยู่ที่ร่างหญิงสาวอยู่ซักพัก
ก็ตัดสินใจฝ่าวงล้อมสาวๆ เดินเข้าไปหาสาวน้อยผมเปีย...

 

   
    แอมเบอร์เดินเข้าไปประคองคริสให้ค่อยๆลุกขึ้น
ท่ามกลางสายตาของแฟนคลับที่กำลังอิจฉาคริสกันเต็มที่..



    เมื่อคริสเห็นสายตาที่ผู้คนรอบกายที่มองมาทางตน
ก็พยายามขืนตัวออกจากอ้อมแขนชายหนุ่ม
แต่แอมเบอร์ยิ่งกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น
จนคริสสาวน้อยผู้บอบบางขัดขืนไม่ได้..


 

  

" เอ่อ...คุณคะ ปะ ปล่อยฉันเถอะ "


คริสพูดกับอีกคนเมื่อเห็นว่าแขนที่กอดตนนั้นเริ่มแน่นไปแล้ว

 

... ไอ้บ้านี่ กูหายใจไม่ออก T[ ]T



 

 

" เงียบเถอะน่า " ชายหนุ่มพูดกับคริสด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด


แล้วพยุงคริสเดินผ่าวงล้อมสาวๆออกมา 

 

 

 

 

 

   แอมเบอร์พาคริสมาทำแผลที่ห้องพยาบาล ระหว่างนั้น
ทั้งคู่ก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลย
จนคริสเป็นฝ่ายที่เริ่มทนไม่ไหวกับความเงียบ จึงเป็นฝ่ายพูดทำลายความเงียบก่อน


 

 

" คุณคือ...เอ่อ คุณชื่ออะไรคะ "



 

 

" .... " แอมเบอร์ยังคงตั้งใจนวดข้อเท้าให้คริสอย่างใจจดใจจ่อ โดยพี่ไม่ตอบคำถามคริส




 

 

....อ้าวไอนี่ กูถามไม่ตอบ เป็นใบ้รึไง =_=




 

 

" นี่คุณ... "

 

 

" ..... "

 

 

" คุณคะ... "

 

 

." .... "



 

 

    ... พ่อง =_= เป็นใบ้ใช่มั้ยเนี่ยยยยย

 

" นี่คุณ... "

 

 

" แอมเบอร์ "

 

 

" หือ ? OuO "

 

 

" ฉันชื่อแอมเบอร์ ... เธอนี่พูดมากจริง น่ารำคาญ "



 

 

... อ้าวไอ้นี่ วอนตีนซะแล้ว =_=


 

 

" .... " 


 

 

" แล้วนี่อะไร " แอมเบอร์พูดพร้อมชำเลืองไปมองที่ของบางอย่างที่คริสถือไปไหนมาไหนด้วย...
ก็เขาเป็นลูกคุณหนูนี่ จะไปรู้จักไอ้ของแบบนี้ได้ยังไงกัน


 

 

" อ๋อ..เค้าเรียกว่าชะลอม OuO " 

 

 

...แล้วยัยบ้านี่เอาของแบบนี้มาโรงเรียนทำไมวะ =_= 



 

 

แอมเบอร์ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย..

 

    แอมเบอร์เดินไปส่งคริสที่ห้องเรียน
ตอนแรกคริสก็คัดค้านด้วยความที่เกรงใจ
เพราะยังไงแอมเบอร์ก็เป็นรุ่นพี่ กลัวว่าจะเสียเวลา
แต่แอมเบอร์ก็จัดการฉุดแขนให้คริสเดินตามทันที



 

 

...อีเหี้ยพี่แอม กูเจ็บขาอยู่นะ T[ ]T



 

 

   " เที่ยงนี้ห้ามไปไหน จะมารับไปกินข้าว เข้าใจมั้ย "

 

 

แอมเบอร์สั่งเสียคริสเรียบร้อยก็เดินไปทันที โดนที่คริสยังไม่ได้อ้าปากแย้งซักทำ ... 

 

  พักเที่ยง แอมเบอร์ก็มารับคริสที่ห้องอย่างที่พูดไว้จริงๆ
โดนมีเสียงกรี๊ดกร๊าดเป็นระยะๆระหว่างที่เดินมา
จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นสายตาอิจฉาไปทางคริสแทน

 

....นี่กูทำอะไรผิดคะ ทำไมมองกูแบบน้านนน T[ ]T




 

 

  แอมเบอร์ฉุดกระชากลากแขนคริสให้เข้ามาให้โรงอาหารด้วยความลำบาก..
จะไม่ลำบากได้ไงล่ะ ผู้หญิงบ้าอะไรโคตรถึกอ่ะจริงๆ - -



 

 

  " นั่งรออยู่ตรงนี้ เดี๋ยวฉันไปซื้ออะไรมาให้ " 


 

 

...นี่กูกับมึงเป็นอะไรกันห้ะอิพี่แอม สั่งกูจริง TT


 

 

    คริสก็ต้องนั่งรอตามคำสั่งแอมเบอร์อย่างว่าง่าย...จำทำไงได้ล่ะ
ผู้หญิงตัวน้อยๆอย่างเขาต้องโดนผู้ชายรังแกแบบนี้ น่าเศร้าเสียใจจริง *เช็ดน้ำตา*


 

 

 คริสก็นั่งรอไปเรื่อยๆ จนอยู่ดีๆก็มีกลุ่มผู้ชายหน้าตาดีกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในโรงอาหาร...

 

คนแรก..ควอนยูริ หนุ่มหล่อ ดีกรีประธานนักเรียน 

 

คนที่สอง..อิมยุนอา เจ้าชายอบอุ่นที่สาวๆต่างหลงใหล

 

คนที่สาม..คิมแทยอน รูปหล่อพ่อรวย ยิ้มทีนี่สาวๆละลาย

 

สามคนนี้เป็นคนที่ป็อบมากพอๆกับแอมเบอร์

 

...แต่มีหรือ คริสจมานคนนี้จะรู้จัก ใครวะ ?...  OuO




 

 

" Hello baby my honey i love you ~ " หนึ่งในสามหนุ่มหล่อเดินมาตรงหน้าคริสพร้อมรัวคำทักทายเป็นภาษาอังกฤษใส่...แต่มีหรือคริสจะเข้าใจ



ไม่มีทาง...


 

 

" เอ่อ... "


 

 

" พอแล้วน่าแทยอน สาวน้อยคนสวยตกใจหมด " ชายหนุ่มอีกคนพูดปรามเพื่อนก่อนที่จะส่งยิ้มอบอุ่นชวนละลายมาให้ ...
โอยยย หม่อมแม่คะ น้องคริสละลาย *//////*


 

 

" ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงมีชื่อว่าอะไรครับ " ชายหนุ่มอีกคนพูดพร้อมกับเชยคางคริสให้มองหน้าตน
ก่อนส่งยิ้มหวานให้คริสได้ละลายอีกรอบ 




 

 

...หม่อมแม่คะ ผู้ชายโรงเรียนนี้ จะทำน้องคริสใจแตกค่ะ T/////T



 

 

" เอ่อ... " แต่ไม่ทันที่คริสจะได้ตอบอะไรไปมากกว่านี้ ก็มีมือใครบางคนมาฉุดคริสให้ลุกขึ้น..
มองดีๆแล้วมันก็คือแอมเบอร์นั่นแหละ...อะไรกัน อยู่ดีๆก็มาให้นั่ง อยู่ๆดีก็ฉุดให้ลุก จะเอายังไงกันแน่...

 

" อ้าว...สวัสดีแอมเพื่อนรัก ^^ " ชายหนุ่มที่ชื่อแทยอนเอ่ยทักทายแอมเบอร์ด้วยน้ำเสียงร่าเริง

แต่สายตาที่มองมานั้นมันไม่ใช่เลย...



อีเหี้ย แทบจะกระชากหัวมากิน...


 

 

" ใครเพื่อนมึง " โอ้โห..พี่แอม มึงฮาร์ดคอร์มากขร่า =_=


 

 

" จุ๊ๆ เพื่อนกันเค้าไม่พูดแบบนี้นะแอมเบอร์เพื่อนรัก หึหึ "



 
   แทยอนพูดก่อนยักคิ้วกวนประสาทส่งมาให้
แอมเบอร์ทำได้เพียงแค่จิ๊ปากอย่างขัดใจ
แล้วจึงรีบลากคริสออกจากตรงนั้นโดยเร็ว..

 

 

   


   แอมเบอร์ลากคริสมาที่โรงยิม ผลักอีกคนติดกำแพง
ใช้แขนสองข้างยันกำแพงไว้เพื่อให้คริสหนีไปไหนไม่ได้ ...

   คริสหน้าร้อนขึ้นทันทีเพราะการกระทำของอีกฝ่าย
จะหนีไปไหนก็ไม่ได้

   พอเห็นสายตาที่แอมเบอร์มองมา ทำให้เขาแทบจะลงไปกองกับพื้น..

 

... งือออ หนูเขิน T//////T

 

" ทีหลัง ห้ามไปยุ่งกับพวกนั้นอีก...เข้าใจมั้ย "


   แอมเบอร์ตั้งใจยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆหูอีกคนพร้อมเป่าเบาๆเมื่อพูดเสร็จ ...






...... ส่วนคริสตอนนี้ สติแตกเรียบร้อยแล้ว อาเมน...




 

 

    แอมเบอร์จัดการลาก(อีกแล้ว)คริสออกมากินข้าวนอกโรงเรียน..
ไอ้เรื่องโดนด่านี่ไม่ต้องห่วง เขามีอำนาจมากพอที่จะออกมาได้
ก็นะ..เขาเป็นลูกเจ้าของโรงเรียนนี่

   


    พอเข้ามาในร้านอาหาร คริสบังเอิญเจอกับเพื่อนสมัยเด็กที่ไม่ได้เจอกันมานาน...

ทั้งสองพูดคุยกับแบบสนิทสนม

   จนลืมว่าคริสนั้นมากับแอมเบอร์
นั่นทำให้แอมเบอร์หงุดหงิดไอ้ผู้ชายที่มารู้ชื่อทีหลังว่าชื่อซีวอนมาก..




.หงุดหงิด หงุดหงิดจริงๆ โว้ยยยย...
 

   
 

 
  ขีดจำกัดความอดทนของแอมเบอร์หมดลง...



แอมเบอร์จัดการลากคริสไปขึ้นรถของตนอีกรอบ
ขับออกจากร้านนั้นให้เร็วที่สุด โดยไม่สนใจเสียงโวยวายของอีกคน ...

 

 



 " นี่.. จะพาฉันไปไหนอีกล่ะคะพี่ "

 

 

" ... " แอมเบอร์ไม่ตอบ แถมยังเร่งรถให้เร็วขึ้นอีก

 

 

" โว้ยยย ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ พี่ลากฉันไปไหนมาไหนทั้งวัน
ฉันเจ็บขานะเว้ย ... ทำอย่างกับเรารู้จักกันมานาน ทั้งที่เราเพิ่งเจอกันวันนี้  
ห้ามนู่นห้ามนี่ สั่งนู้นสั่งนี่ จะสะ... "




 

 

เอี๊ยดดดดดดดดดด..





 

 

แอมเบอร์เบรครถกระทันหัน โดยที่คริสไม่ได้ตั้งตัว ทำให้คริสหัวโขก..

 

 

" โอ๊ยยย นี่พี่ทำอะไรของพะ...อื้อ "



ยังไม่ทันที่คริสจะโวยวายเสร็จ
แอมเบอร์ก็จัดการปิดปากอีกคนด้วยปากตัวเองซะ... 

   คริสตกใจของการกระทำของแอมเบอร์มาก
พลางน้ำตาก็ไหลออกมา เมื่อเห็นดังนั้น
แอมเบอร์ก็รีบผละออกจากคริสทันที

 

 

" .... "

 

 

" .... " ทั้งคู่ต่างเงียบ และไม่หันมามองหน้ากัน ... 



 

 

  จากนั้นแอมเบอร์ก็จัดการขับรถกลับไปที่โรงเรียน
ระหว่างทางนั้น ก็ไม่มีบทสนธนาใดๆของทั้งคู่จนกระทั่งถึงที่หมาย





 

 

   หลังจากเหตุการณ์วันนั้นผ่านไป3อาทิตย์
คริสก็พยายามหลบหน้าแอมเบอร์ตลอดเวลา
แม้ว่าแอมเบอร์จะดักรอที่บ้านก็ไม่เคยเจอ ไม่ยอมพูดด้วย...
จนเวลาล่วงเลยมาถึงวันวาเลนไทน์ วันที่หนุ่มๆสาวๆหลายคนรอคอย..

 

  

 

   แอมเบอร์ถือช่อดอกคาเนชั่นสีชมพูช่อใหญ่ตรงไปที่ห้องของใครคนนึง...
ระหว่างทางที่เดินไปนั้นก็มีเสียงกระซิบกระซาบของเหล่าสาวๆที่ต่างอยากรู้ว่า
คนที่จะได้เป็นเจ้าของดอกไม้ช่อนี้เป็นใคร น่าอิจฉาชะมัด...

 

   แอมเบอร์ถือช่อดอกไม้เดินตรงไปเรื่อยๆ
จนมาถึงตรงหน้าของคนๆนึง...คนนั้นก็คือคริส...

คริสดูตกใจมาก กับการกระทำของแอมเบอร์..

แอมเบอร์นั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของคริส ... 



 

 

.... I just cant get enough
 

How much do I need to fill me up
 

It feels so good it must be love
 

Its everything that i've been dreaming of
 

I give up. I give in. I let go. Lets begin
 

Cuz no matter what i do, my heart is filled with you. ....

 

 

    เพลงที่แอมเบอร์ตั้งใจมอบให้คริส
ได้ถูกส่งผ่านออกมา พร้อมช่อดอกคาเนชั่นสีชมพูช่อใหญ่...
คริสยกมือขึ้นปิดปากอย่างอึ้งๆ ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง...

 

 

ไม่อยากเชื่อว่าคนที่เพอร์เฟ็คมากคนนี้ จะหลงรักเขา

 

ไม่อยากเชื่อว่าคนที่มีคนรักทั้งโรงเรียน จะหลงรัก

 

และไม่อยากเชื่อว่า..เขาก็รักคนๆนี้เหมือนกัน..
 

 

 

" พี่แอมรักน้องคริสนะครับ "

 

 

จบง่ายไปนะ 5555555555555
มันเป็นแค่ฟิคชั่ววูบของไรเตอร์ อย่างหวังอะไรกับมันมากเลยเอะ =w=