หักเหลี่ยมรัก พิชิตใจ

                                            หักเหลี่ยมรัก พิชิตใจ 
                                                     

                                                          บทนำ 
                      
                   ช่วงเย็นเป็นเวลาหลังเลิกงานที่แสนจะน่าเบื่อ หญิงสาวเก็บข้าวของใส่กระเป๋าอย่างเหม่อลอย หลังจากที่ต้องทำงานแบบไม่รู้เรื่องมาทั้งวัน เธอบอกตัวเองอย่างนั้น รู้เพียงแต่ว่าตอนนี้จิตใจมันช่างห่อเหี่ยวว้าวุ่นไปหมด 
                      
                   หัวใจมันกำลังร้องไห้คว่ำครวญอย่างเจ็บปวด หญิงสาวผู้อาภัพในรักแรก โลกนี้มันไม่เคยมีความยุติธรรมให้กับเธอเลย จะมีรักกับเขาสักครั้งทำไมมันถึงได้ยากเย็นนัก ทั้งที่คิดว่าตัดสินใจดีแล้วแท้ๆ 
                      
                   เธอเดินทอดน่องออกจากที่ทำงานอย่างไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน สายตายังคงทอดมองไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย ถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับต้องการสลัดความเบื่อหน่ายให้หลุดพ้นไปจากความคิด แต่มันก็ทำได้ยากเย็นเหลือเกิน เสียงโทรศัพท์ดังตื๊ดๆๆติดกันหลายครั้งกว่าที่หญิงสาวจะรู้สึกตัว ได้กดรับทัน 
                    
                  ว่าไง เอื้อยโทรมามีอะไรหรือเปล่า ปริณ ถามกลับไปยังปลายสายซึ่งเป็นเพื่อนรัก ก่อนจะได้ยินประโยคชวนไปเที่ยวทะเลในวันพรุ่งนี้ และเธอก็ตอบตกลงในทันทีอย่างไม่ต้องเสียเวลาคิดเลย ทั้งที่ไม่ได้เตรียมตัวล่วงหน้า แต่ถึงอย่างไรวันพรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดของเธออยู่แล้ว 
                     
                   ดีเหมือนกัน เธอบอกกับตัวเองอีกครั้ง อย่างน้อยการไปพักผ่อนในคราวนี้ก็เป็นการเปลี่ยนบรรยากาศ คิดเสียว่าเป็นการเอาความทุกข์ไปโยนทิ้งทะเล ให้เกลียวคลื่นแห่งท้องทะเลนำพาความเศร้าหมองให้หมดไปจากใจเธอเสียที เผื่อว่ากลับมาแล้วอะไรๆจะดีขึ้นบ้าง เธอยิ้มเศร้าๆอย่างพยายามปลอบใจตัวเอง ก่อนจะรีบกลับไปยังที่พัก เพื่อเตรียมตัวและเตรียมเสื้อผ้าสำหรับการไปเที่ยวในวันพรุ่งนี้ และไม่นานกระเป๋าเดินทางใบย่อมก็ถูกเสื้อผ้ายัดใส่จนเต็มพร้อมกับอุปกรณ์ที่จำเป็นต้องใช้ 
                     
                    ปริณ มองกระเป๋าเดินทางที่ถูกจัดเตรียมไว้อย่างเรียบร้อย เธอยิ้มกับตัวเองอย่างเศร้าๆและได้แต่หวังว่าการไปเที่ยวครั้งนี้น่าจะทำไห้อะไรๆดีขึ้น เธอไม่อยากให้ตัวเองต้องจมปรักอยู่กับเรื่องราว งี่เง่าของความรักจอมปลอมนี้นานนัก อยากให้มันจบสิ้นไปจากใจเสียที หญิงสาวทิ้งตัวลงนอนพลิกไปมาอยู่บนเตียงอยู่หลายตลบ ในหัวสมองก็คิดวกไปวนมาแต่เรื่องเดิมๆ จริงๆแล้วมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดเลยสักนิด ความรู้สึกเจ็บที่ฝังอยู่ข้างในหัวใจดวงนี้ มันลืมไม่ง่ายเลยจริงๆ เธอยังคงพลิกไปมาอย่างกระสับกระส่าย ภาพแห่งความทรงจำมันยังคงตามมาหลอกหลอน ตอกย้ำความรู้สึกที่เจ็บปวด ให้ยิ่งฝังแน่นกินใจ
                      
                   ผู้ชายคนแรกที่เธอทุ่มเทความรักให้อย่างมากมาย มันคือรักแรกของเธอ ตั้งแต่จำความได้จนถึงปัจจุบัน เธอไม่เคยไว้ใจใครง่ายๆ ยิ่งถ้าเรื่องของความรักด้วยแล้ว เธอแทบจะไม่ยอมเปิดใจให้กับใครเลย เธอเคยเห็นความรักที่ผิดหวังจากคนสองคนที่รักมากจนกลายเป็นโศกนาฏกรรมมาแล้วครั้งหนึ่ง มันคอยย้ำเตือนเธอเสมอให้ระวังเรื่องความรัก จนบางครั้งมันทำให้เธอกลายเป็นคนเย็นชากับความรักและบางครั้งยังเคยเชื่อว่าความรักมันไม่มีอยู่จริงบนโลกใบนี้ 
                     
                  หลังจากที่ต้องสูญเสียพ่อกับแม่ไป เธอต้องมาอาศัยอยู่กับย่าตั้งแต่เล็กจนโตและด้วยฐานะทางครอบครัวไม่ค่อยดีนัก เธอต้องดิ้นรนต่อสู้ด้วยตัวเองมาโดยตลอดและด้วยที่เป็นเด็กหัวดีเรียนเก่ง ทำให้สามารถสอบชิงทุนเรียนแพทย์ได้ ในที่สุดด้วยความมานะของตัวเองจนทำให้มีหน้าที่การงานที่ดีได้ในทุกวันนี้ 
                     
                   แต่แล้วเธอก็พลาดให้กับความรักจนได้ ความกลัวที่จะมีรัก กลัวว่ามันจะไม่สมบูรณ์แบบ กลัวมันจะสร้างความเจ็บปวดให้กับความรู้สึก และมันก็เกิดขึ้นจริงๆ เมื่อเธอยอมเปิดใจให้กับเพื่อนชายที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก เขารู้เรื่องราวความเป็นอยู่ของเธอมาโดยตลอด ทั้งที่คิดดีแล้วว่าเขาไว้ใจได้ เขาจะดูแลเราได้เป็นอย่างดี แต่แล้วสิ่งที่คิดที่หวังก็พลันมลาย เมื่อเขาคนนั้นเป็นคนที่ตอกย้ำความรู้สึกกลัวความรักให้ฝังรากโคนลึกลงในหัวใจของเธอเสียเอง 
                      
                 ภาพของชายที่เธอรักและไว้ใจกำลังนอนกกกอดอยู่กับผู้หญิงอีกคน ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้ เธอรู้ระแคะระคายจากบรรดาเพื่อนๆแต่เธอก็นิ่งเฉย เธอยังคงเลือกที่จะเชื่อใจเขา คิดว่ามันคงไม่มีอะไรเกินเลย แต่เมื่อวานตอนเย็นขณะแวะไปที่ห้องเขา ภาพที่เห็นมันบรรยายได้ทุกอย่าง ในที่สุดเธอก็ตาสว่างเสียที คำที่เคยบอกรัก ความไว้เนื้อเชื่อใจ คำมั่นสัญญา มันไม่มีอีกแล้วมีแต่ความหลอกลวงความไม่ซื่อสัตย์ต่อกัน การหักหลังของคนที่บอกกับเธอมาโดยตลอดว่ารักเธอหนักหนา ภาพที่เธออยากจะลืมแต่มันกลับทำได้ยากยิ่งกว่า 

                เธอพยายามข่มตาให้หลับแต่ดูเหมือนยิ่งหลับตาภาพแห่งความเจ็บปวดมันยิ่งฉายชัดในความรู้สึก หยดน้ำตาแห่งความเจ็บปวดมันยังไหลไม่ยอมหยุดมันเป็นสิ่งที่ยืนยันความเศร้าเสียใจได้อย่างน่าขมขื่น เธอยังคงร้องไห้ให้กับความเจ็บปวดที่บาดลึกเสียดแทงใจ จวบจนเวลาล่วงเลยไปมาก หยดน้ำตายังคงไหลไปพร้อมๆกับภาพแห่งความเจ็บปวดที่เริ่มจางหาย ลมหายใจเริ่มผ่อนคลายลงสลับกับเสียงสะอื้นน้อยๆ เป็นระยะ ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าของหัวใจได้จาง หาย เมื่อเข้าสู่อาการหลับใหลยามค่ำคืน..