หนึ่งใจภักดิ์

“พี่รักข้าวนะครับ”

ญานิศาที่แกล้งหลับอยู่ได้ยินคำบอกรัก ใบหน้าเรื่อสีขึ้นมาทันตา หัวใจที่เคยเหี่ยวเฉานั้นเหมือนได้น้ำทิพย์หยดลงมาชโลมจิตใจ ที่ตอนนี้มันเต้นแรงแทบจะทะลุออกมา

“ที่พูดเมื่อกี้จริงหรือเปล่าคะ”

“เห้ยยย” ทัตพงศ์ร้องเสียงหลง เมื่อเขาโดนซ้อนแผนเข้าให้ ใบหน้าคมตอนนี้ทั้งประหม่าทั้งเขิน ทั้งอาย โอ้ยตายๆไอ้ภูเอ้ย ไม่คิดไม่ฝันว่าจะต้องมาเจอผู้หญิงซ้อนแผนเข้าให้ ไอ้เราก็คิดว่าเธอหลับที่ไหนได้แกล้งหลับนี่หว่า

“เอ้าตอบสิคะ ที่พูดเมื่อกี้พูดจริงหรือเปล่า” ญานิศายังคงคาดคั้นคำตอบ จะไม่ให้คาดคั้นได้ยังไงล่ะ ตอนนี้เขาน่ะน่าแกล้งทีสุดเลย ใบหน้าคมมีรอยยิ้มซ้ำยังเขินจนตอนนี้หน้าแดงลามไปถึงใบหู

“เป็นทหารไม่ใช่หรอคะ ให้มันกล้าๆหน่อยสิคุณทหาร” นั่นไงเอาอาชีพอันเป็นที่รักมาขู่เขาอีก เอาว่ะ! เป็นไงเป็นกันแค่การบอกรักผู้หญิงมันยากตรงไหนกัน