คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : SF อย่าทำแบบนี้ไม่ว่ากับใครเข้าใจไหม (GunRitZ)
“กัน กัน กันนนนนนนนนนน” เสียงริทเรียกผมอยู่ที่หน้าห้อง
“ว่าไง เรียกซะเสียงดังเชียว” ผมเปิดประตูให้ริท
“แล้วนี่กระเป๋าอะไรเยอะแยะ” ผมมองดูกระเป๋าที่ริทหอบมา
“ริทขอมาอยู่ด้วย สักสองสามวันนะกัน”
“ทะเลาะกับพี่โน่มาอีกแล้วละสิ” ผมถาม
“ก็ใช่นะสิ แกล้งริทได้ทุกวัน” ริทเดินเข้ามาในห้อง
“กันยังไม่ได้บอกเลยว่าให้ริทมาอยู่ด้วย”
“อ้าว แล้วกันจะให้ริทไปนอนที่ไหนละ” ริททำหน้าเศร้า
"ล้อเล่น ๆทำเป็นเด็ก ๆไปได้"ผมตีที่ไหล่ริท
“เพิ่งสระผมมาเหรอ” ริทถามเพราะผมพาดผ้าขนหนูมา
“อื้ม” ผมพยักหน้า
“มาริทเช็ดให้” ริทเอามือมาจับผ้าขนหนู มาเช็ดผมที่เปียก ผมนั่งลงบนเตียง
“โห กันใช้แชมพูอะไรหอมจัง” ริทก้มมาดม
“กะก็ อันเก่านั่นแหละ” ผมบอกยิ้ม ๆ เริ่มร้อนผ่าวที่ใบหน้า
“งั้นริทนอนในห้องแล้วกันนะ เดี๋ยวกันไปนอนที่โซฟา” ผมเอ่ย
“อ้าว ก็นอนด้วยกันก็ได้ ตอนอยู่ในบ้านยังนอนด้วยกันเลย” ริทดึงมือผมไว้
“ก็นั่นมันในบ้าน ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว”
“เปลี่ยนไป เปลี่ยนไปยังไงเหรอ” ริทถาม (ก็ความรู้สึกของกันไงริท)
“เอ่อ เปล่า ๆ นอนก็นอน” ผมพูดในขณะที่ ริทเริ่มจัดของแล้วก็ไปอาบน้ำ
ตอนนี้ผมกำลังเตรียมอาหารให้ริทอยู่ ดูท่าทางคงจะหิว
“กันทำอะไร หอมจังเลย” ริทออกมาจากห้องน้ำแล้วเอ่ยถาม
“ข้าวต้ม กันกลัวริทจะหิว”
“กันนี่ทั้งหล่อ ใจดี แถมยังร้องเพลงเพราะอีกเนอะ มิน่าล่ะแฟนคลับถึงรัก” ริทมานั่งที่โต๊ะ
“แล้วริทล่ะ รักกันไหม” ผมพูดเบา ๆ พร้อมยกข้าวต้มมาให้ริท
“อะไรนะ” ริททำหน้าสงสัย
“ปะเปล่า ริทก็ชมจนกันจะลอยอยู่ละ”
“ถ้าลอยได้ให้ริทไปด้วยนะ” ริทยิ้มหวาน ผมอดไม่ได้ที่จะลูบหัวมัน คนอะไรน่ารักเหลือเกิน
“กันไม่กินแหรอ”
“ไม่เป็นไร ริทกินเถอะ”
“กินด้วยกันสิ มาริทป้อน”
“ไม่เป็นไรจริง ๆ” อย่าแกล้งกันสิริท
“ไม่กล้าชิมฝีมือตัวเองแสดงว่าใส่อะไรให้ริทแน่เลย แกล้งริทเหรอกัน” ริททำเสียงเข้ม
“อะ กินก็ได้” ผมอ้าปาก
“แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง”ริทป้อนผม เราสองคนคุยกันไปมา จนริทหาวแล้วหาวอีก
“ไปริทกินเสร็จก็ไปนอนเถอะ เดี๋ยวกันล้างจานเอง”
“ไม่เป็นไรริทล้างให้ ตอนอยู่กับพี่โน่ ริทล้างประจำเลย” ผมสังเกตเท่าที่เราคุยกันมาริทพูดถึงแต่พี่โน่ อะไรก็พี่โน่สงสัยริทจะ…
“กัน เป็นอะไร เหม่อเชียว” ริทจับไหล่ผม
“เปล่าเมื่อกี้ริทว่าไงนะ”
“ริทบอกว่าไปนอนกันเถอะ ง่วงแล้ว”
ผมนอนไม่หลับใจมันเต้นแรงตลอดทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนไม่เป็นมากขนาดนี้ ผมพลิกไปพลิกมาพอหลับตาก็เห็นแต่หน้าริทลอยเข้ามา พอลืมตาก็เห็นหน้ามัน โอ๊ยทำไงดี
“กันนอนไม่หลับเหรอ” ริทหันมาถาม
“ทำไมเหรอ”
“ก็ริทเห็นกันพลิกไปพลิกมา”
“อ่อ วันนี้ไม่มีงาน กันนอนทั้งวันเลย” ผมแก้ตัวไป ใครจะกล้าบอกว่าที่นอนไม่หลับเพราะมันนั่นแหละ
“กัน กันมีแฟนไหมเนี่ย” ริทถาม
“ฮะ ว่าไงนะ”
“ริทถามว่ากันมี-แฟน-รึ-เปล่า” มันพูดซะช้าเชียว
“มะไม่มี ทำไมเหรอ”
“ก็ริทคิดว่า ทั้งหล่อ นิสัยดี เป็นคนดีแบบกันถ้าริทเป็นผู้หญิงคงหลงตายแน่ ๆ เลย” ริทยิ้มๆ
“ริทก็เหมือนกันแหละทั้งน่ารักแล้วก็อารมณ์ดีถ้าใครได้เป็นแฟนคงโชคดี”
“ไม่เห็นมีใครอยากมาเป็นแฟนริทเลย ริทเหงาจะตายอยู่แล้วเนี่ย” ริทบ่น
“ริทชอบคนแบบไหนละ เผื่อกันจะหาให้”
“ชอบคนแบบกันนะแหละ” ผมหันไปมองหน้าริท (อย่านะริทอย่าทำให้กันคิดไปไกล)
“ฮ่า ๆ ริทล้อเล่น ทำหน้าตาตกใจไปได้” ริทหัวเราะ อย่ามาล้อเล่นแบบนี้สิรู้ไหมคนมันคิดจริง
“ริทล้อเล่นแบบนี้กับทุกคนเลยรึเปล่า”
"อื้ม ทุกคนแหละ ทั้งพี่โน่ กัน เซน ไอซ์ พี่เก่งแล้วก็…" ทำท่าคิด "อืม ก็ทุกคนนะบางทียังไปแกล้งพี่แก้มกับแกรนด์เลย"
“ริทกันมีเพลงอะไรให้ริทฟัง” ผมเอาหูฟังใส่ให้ริท
“อย่าทำแบบนี้ไม่ว่ากับใครเข้าใจไหม ถ้าไม่รักไม่ต้องไปทำแบบนี้ให้ใคร อย่าทำแบบนี้เพราะเขาจะมองว่าเธอนะใจร้าย ที่ทำเหมือนเธอให้ใจ แต่มันก็ไม่จริง”
“เพลงพี่เบิร์ดนิ เพราะดีเนอะ ว่าแต่กันให้ริทฟังเพลงนี้ทำไมเหรอ”“ ริทมันซื่อจริงๆ
“เปล่าหรอกมันเพราะดี”
The EnD
ความคิดเห็น