คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ตอนที่ 17 หัวหน้า [100%]
ตอนที่ 17
[Sehun talk.]
ตอนนี้ผมมาอยู่ที่งานแล้วครับ ผมพึ่งได้รับข่าวอันดี๊ดีมาว่ามีแขกที่ไม่ได้รับเชิญมางานนี้ด้วย ผมนี่อยากให้ถึงตอนเปิดงานเร็วๆเลยครับ แต่ตอนนี้ผมต้องอยู่ในห้องเก็บตัวหัวหน้าก่อน พอเปิดประตู เข้ามาบอกได้เลยว่าแต่ละคนหล่อขึ้นเยอะ
"พูดถึงก็มาเลย แกนี่มันตายยากจริงๆเซฮุน" 'เฮนลี่'พูดเป็นคนแรกเมื่อเห็นว่าผมเข้ามา
"มึงนี่กูควรใช้คำว่าหล่อขึ้นหรือสวยขึ้นดีว่ะฮุน" 'มินโฮ'พูด เอิ่ม เคยล้มทั้งยืนมั้ยครับไอเพื่อนเวร
"มึงดูเหนื่อยๆนะ โดนผัวจัดหนักก่อนมาหรอ" 'ฮิมชาน'พูด สาบานทีว่ามึงไม่ได้มีตาทิพย์อีมาดาม
"มาถึงก็แซะเอาแซะเอา ไม่ได้เจอกันตั้ง 1ปี ไม่คิดจะทักทายกันดีๆมั่งหรอ"ผมพูด
"ไม่ต้องมางอนเลยสัส พอย้ายโรงเรียนไปมึงก็กลายเป็นตุ๊ดทันทีเลย"มินโฮพูด
"กูไม่ใช่ตุ๊ด กูแค่เคะแรด"ผมพูด
"ไม่ค่อยต่าง"มาดามฮิมพูด
"แหม แล้วผัวมึงล่ะอีมาดาม เฮียบังอะ ยังคบกันอยู่ปะ"ผม
"อย่าไปพูดถึงเฮียเลย มันพึ่งทะเลาะกับเฮียแกมา เรื่องจะมาที่นี่"เฮนลี่
"ไม่ต่างกันกับกูเท่าไหร่"ผม
"งั้นแสดงว่ามึงมีผัวแล้วอะดิ"มินโฮ
"ตามนั้น"ผม
"แล้วนายหญิงของมึงอะ"เฮนลี่
"ก็เลิกรักไปนานแล้ว แต่ก็ให้เจ๊แกอยู่ตำแน่งนั้นไปเรื่อยๆนั่นแหละ"ผม
"เลิกรักง่ายขนาดนั้นเลยหรอว่ะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนมึงรักเขาแทบตาย เขาขออะไรก็ให้หมด เขาขอให้เลิกเป็นหัวหน้าแก๊งค์ก็เลิก ทำตามที่เขาขอทุกอย่างทั้งๆที่รู้ว่าเขาคิดกับแกแค่พี่น้อง แต่นี่แกแล้วทำไม แกเลิกรักเขาง่ายงี้อะ"มาดามฮิม
"คงเพราะมันยังไม่ใช่มั้ง ที่ผ่านมาอาจจะเป็นแค่รักแบบพี่น้องก็ได้ พี่น้องที่รักกันมากไรงี้"ผม
"แล้วกับผัวมึงนี่เป็นไง คบกันมานานยัง"เฮนลี่
"เอาจริงๆปะ"ผม
"เออ"ประสานเสียงกันมาเลยครับ
"คบกันเมื่อวาน"ผม
"ห้ะ!!!!"ขนาดอุทานยังประสานเสียง
"รู้จักกันมาประมาณ 2เดือน"ผม
"ทำไมเร็วววววว จังว่ะมึง"มาดามฮิม
"เออ นั่นดิ คบเมื่อวานก็มีอะไรกันแล้วหรอ"มินโฮ
"กูมีอะไรกันก่อนที่จะคบกันซะอีก"ผม
"แรดแล้วมึง"เฮนลี่
"กูสวย"ผม
"เอาที่มึงสบายใจ"พวกมันพูดพร้อมกันอีกแล้วครับ
"555+"
ก็อกๆ
"ถึงเวลาแล้วครับ หัวหน้า"เด็กในแก๊งมันโผล่หัวเข้ามาบอกพวกผมในห้องครับ
"ถึงเวลาแล้วสินะ"
“ไปกัน”
"4 กษัตริย์มาแว้ว"
"ยินดีต้อนรับสู่.."
“...”
"ดินแดนแห่ง fikty"
"...J"
-+-+-+-+-ต่อ-+-+-+-+-
ณ ในงาน
//ถึงเวลาอันสมควรแล้วครับ ขอเชิญท่านหัวหน้าทั้ง 4ขึ้นมาบนเวทีได้เลยครับ//พิธีกรประจำแก๊งค์พวกผมพูด ผมสี่คนก็เดินขึ้นมาบนเวทีครับ
"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะทุกคน ในถานะหัวหน้า อยากจะบอกว่าคิดถึงพวกมึงทุกคนเลยว่ะ มารวมตัวกันแบบนี้เห็นแล้วคิดถึงเมื่อก่อนว่ะ กูยังจำได้อยู่เลย เวลาพวกเราไปเที่ยวด้วยกัน แม่งโคตรฮาอะ เพราะคนเยอะมาก ยิ่งวันใส่ชุดนักเรียนแล้วไปเที่ยวด้วยกันนะ มีแต่คนมองนึกว่าจะมาตีกัน หึ ก็เป็นความสุขเล็กๆน้อยๆอะนะ เฮ้อ~ กูพูดแค่นี้แหละ จะร้องไห้"เฮนลี่พูด แล้วแม่งก็ส่งไมค์ให้มาดามต่อ
"ตุ๊ดสัส แค่นี้ร้องไห้ละ ก็.....พอไม่ได้เจอกันบ่อยๆเหมือนเมื่อก่อน มันก็เริ่มจะจำชื่อคนในแก๊งค์ ได้ไม่ครบทุกคนแล้วอะนะ ก็คือคนมันเยอะมากอะ มันก็ต้องหลงๆลืมๆกันมั่งปะวะ อย่าขำสิ! คนเรา มันก็ต้องแก่ไปตามเวลานี่เนอะ สมงสมองก็เริ่มไปหมดล่ะ แต่ก็ยังจำหน้าทุกคนได้อยู่นะ"มาดามพูด
"ก็คงจะจำได้แค่หน้าอะแหละ ชื่อคงไม่จำ"มินโฮ
"เคยนอนโรงบาลมั้ยครับมึง"มาดาม
"เคยออกจะบ่อย"มินโฮ
"แล้วโรงศพล่ะ"มาดาม
"เดี๋ยวๆ อย่าพึ่งฆ่ากันสิ วันนี้วันครบรอบนะ"เฮนลี่
"เชอะ ก็ได้ย่ะ"มาดาม
"ไอสองคนนั้นก็ูดกันไปหมดแล้ว ไม่รู้จะพูดไรดีว่ะ ก็ขอให้ทุกคนสนุกกับงานนี้ละกันนะ"มินโฮ
"ก็ไม่มีไรจะพูดอะ เอาเป็นว่าวันนี้จะทำอะไรก็เต็มที่ไปเลยนะ วันนี้ไม่เมาไม่เลิก"ผม
//อ่า ก็พูดกันไปหมดทุกคนแล้วนะครับ เหลือแต่นายหญิง แต่นายหญิงบอกว่างานนี้จะไม่พูด เพราะกลัวเพื่อนที่พามาด้วยจะเหงา ก็เริ่มงานได้ครับ ขอให้ทุกคนสนุกให้เต็มที่นะคร้าบบบ~//
"ฮิ้ววว~/เยยย้" เสียงซาวดังสนั่นเลยครับ พวกผมทั้ง 4คนก็เดินลงมาจากเวทีแล้วเดินไปหานายหญิงครับ
"เสี่ยวลู่~"ผมเรียกแล้วเดินเข้าไปกอดเสี่ยวลู่ครับ
"นายหญิง"มินโฮเดินเดินมาหยุดยืนข้างผม เสี่ยวลู่ก็ผละออกไปแล้วไปกอดมินโฮครับ
"อาซ้อ"มาดามพูด เสี่ยวลู่ก็ไปกอดมาดามครับ
"เจ๊ใหญ่"เฮนลี่พูด เสี่ยวลู่ก็ไปกอดเฮนลี่ครับ แล้วก็ผละออกมายืนข้างพี่โฮ
"นี่เพื่อนฉันเองชื่อซูโฮ"พี่ลู่พูด
"สวัสดีครับคุณซูโฮ ผมโอเซฮุน หัวหน้าจากโรงเรียนฝั่งทิศใต้ครับ"ผมพูดแล้วก้มหัวให้เล็กน้อย หน้าพี่ซูโฮดูซีดๆนะครับ ไม่สบายรึเปล่าน้า~^^
"ผมมินโฮ หัวหน้าฝั่งทิศตะวันออกครับ"มินโฮพูด
"ผมหัวหน้าฝั่งทิศเหนือ ฮิมชานครับ"มาดามพูด
"ผมมัวหน้าฝั่งทิศตะวันออก เฮนลี่^^"เฮนลี่พูด
"พี่โฮเป็นอะไรรึเปล่าครับ ดูหน้าซีดๆ เมื่อวานยังเห็นหน้าด้านไปขอผู้ชายถึงห้องผมอยู่เลย"ผมพูดแล้วส่งยิ้มไปให้พี่โฮ ยิ้มที่ดูเผินๆเหมือนจะไม่มีอะไร แต่จริงๆแล้วมันเป็นยิ้มที่น่าสยดสยองเอามากเลยครับ
"พี่ไม่ค่อยสบายน่ะ หน้าเลยซีดๆ"พี่โฮพูด
"ไหวมั้ยครับ ต้องกินยามั้ยครับ อ่า...ไม่ใช่ยาแก้ไข้นะครับ ยาแก้แพ้อะครับ กลัวว่าเดี๋ยวจะคันเอาJ"ผม
"นี่แกว่าฉันหรอ!!"พี่โฮ
"ผมว่าพี่หรอครับ กูว่าพี่โฮหรอมึง"ผม
"ไม่เห็นว่ามึงจะว่าพี่เขาตรงไหนเลยนะ ออกจะหวังดี"มินโฮ
"ใช่มะ ผมหวังดีต่างหากล่ะครับ"ผม
"แก!!! ฉันเกลียดแก!! อีเด็กนรก!!"พี่โฮ
"จะพูดจะจาอะไรช่วยดูด้วยนะครับ ว่าที่นี่มันถิ่นใคร"ฮิมชาน
"โฮฉันว่าแกกลับไปก่อนเหอะ เดี๋ยวฉันไปส่ง"เสี่ยวลู่
"อ้าว!!! แล้วเสี่ยวลู่จะกลับมามั้ยอ่า~"ผม
"เดี๋ยวกลับมาน่า ไม่ต้องมางอแงเลย ไปแปปเดียวเดี๋ยวก็กลับ"เสี่ยวลู่
"ผมโตแล้วนะ พี่ไปเถอะ แล้วเจอกันครับ"ผม
"อืม แล้วเจอกัน"เสียวลู่
"ทุกคน!! นิ่ง!!"ผมตะโกนดังลั่น ทุกๆคนแหวกทางให้เสี่ยวลู่เรียงยืนเป็นหน้ากระดานไปจนทางออกเลยครับ เสี่ยวลู่ก็เดินจับมือพี่โฮแล้วลาก(?)ออกไปครับ พี่ลู่เดินผ่านใคร คนนั้นก็จะโค้งให้ มันกลายเป็นวัฒนธรรมของแก๊งค์เราไปแล้วครับ
"ว้า~กลับไปซะละ"
"กำลังมันเลย"
"ฉันพึ่งพูดได้แค่ประโยคเดียวเองอะ"
"พอหอมปากหอมคอดีกว่า มาดูกันว่ายังจะเก่งอยู่มั้ย"
หลายวันต่อมา
ณ มหาลัย (กลับมาเรียนแล้วจ้า)
[Baekhyun talk.]
เปิดเรียนมาก็เจออาจารย์ยัดความรู้ใส่แบบ ฆ่ากูเหอะเลยครับ ให้ตายสิ ผมนี่ไม่รู้เรื่องจนต้อง หลับเลยครับ ส่วนอีฮุนกับไคนี่ก็เด็กเรียนเกิ๊นรู้เรื่องไปหมด
"อ่า เลิกเรียนได้ คุณบยอนแบคฮยอน เลิกเรียนแล้วมาหาฉันที่ห้องพักครูนะ ฉันอยากจะคุย ด้วยสักหน่อย"อาจารย์ท่านพูดแล้วเดินออกไปจากห้องผมครับ มีเรื่องอะไรกันล่ะเนี่ย
"อีกคาบนึงก็เลิกเรียนแล้วนี่ ให้ไปส่งที่ห้องพักครูมะ"
"เกรงใจ พวกมึงรีบกลับไปหาผัวเถอะเดี๋ยวผัวเป็นห่วง"
"บ้า ผัวบ้าอะไรกัน-///-"
1 ชั่วโมงผ่านไป
ณ ห้องพักครู
"มีอะไรรึเปล่าครับอาจารย์ ถึงให้ผมมาหาที่ห้อง"ผมพูด ตอนนี้ผมมาอยู่ที่ห้องพักครูแล้วครับ
"เธอจำ'ทุนที่เธอสอบไปเรียนที่อังกฤษ'ได้มั้ย"อาจารย์พูด
"จำได้ครับ"
"เธอติดได้ไปเรียนที่นั่น"
"ห้ะ!!! อ...อาจารย์ครับ คือผมแค่สอบเล่นๆอะ ผมขอสละศิษย์ได้มั้ยครับ"
"ไม่ได้ ทุนนี้มีแค่เธอที่สอบ ถ้าเธอไปเธอจะทำให้มหาลัยของเรามีชื่อเสียง ฉันขอล่ะแบคฮยอน ไปเถอะนะ ถ้าเธอไม่อยากไปนานก็รีบๆเรียนให้จบเร็วๆแล้วกลับมาที่นี่สิ"
"แต่ว่า..."
"นะแบคฮยอน"
"....."
"......"
"....ก็ได้ครับ???”"
ณ คอนโด
ผมพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลครับ ตลอดทางกลับผมพบายามไม่คิดอะไรครับ วันนี้ผมกับจงแดไม่ได้กลับบ้านพร้อมกันครับ วันนี้แดเรียนครึ่งวัน ผมเรียนทั้งวัน ปกติถ้าผมเรียนเสร็จ จงแดจะมารับแต่วันนี้จงแดไม่มารับครับ จงแดบอกผมตั้งแต่เที่ยงแล้วล่ะ รู้สึกว่าวันนี้จะมีคนมาเยี่ยม จงแดที่คอนโด จงแดบอกว่าถ้าคนที่มาเยี่ยมกลับไปแล้วจงแดจะรีบมาหาผมครับ นี่ก็ 6โมงละ ไปอาบน้ำดีกว่า ผมเดินเข้ามาในห้องน้ำ ถอดชุดออกแล้วไปเปิดน้ำให้ไหลผ่านตัวไป ผมหลับตาลง และเงยหน้ารับน้ำที่ไหลลงมากระทบทั่วทั้งร่างกาย
"อึก ฮึก"อยู่น้ำตาเจ้ากรรมแม่งก็ไหลซะงั้น ผมร้องไห้หนักมาก ให้โมเม้นแบบอกหักหรือผัวทิ้ง ไรงี้เลยอะครับ ทั้งๆที่ไม่ใช่เลย และผมก็ไม่ได้ร้องไห้เพราะดีใจด้วย คงเพราะว่าเสียใจที่ถ้าไปที่นั่น แล้วจะไม่ได้เจอจงแดอีก ตอนผมสอบทุนนี้ผมยังไม่ได้เจอจงแด และในหัวของผมก็มีแต่เรื่องสนุก คิดว่าไปอยู่ที่นั่นก็เจ๋งดี เป็นอิสระไม่มีใครมาคอยห้ามนู่นห้ามนี่ แต่พอเอาเข้าจริงๆ แม่งไม่ใช่เลยอะ
45 นาทีผ่านไป
นี่คงเป็นการอาบน้ำในรอบประศาตร์แน่เลย เพราะปกติผมอาบน้ำแค่ 15-25 นาที แต่ครั้งนี้คือ นานกว่าปกติ คงเพราะผมมัวแต่ร้องไห้ กว่าจะอาบน้ำจริงๆจังๆก็ล่อไปแหละสิบนาที ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่ โซฟาห้องนั่งเล่นครับ กำลังคิดว่าจะบอกทุกคนยังไงดี โดยเฉพาะจงแด ผมไม่มั่นใจเลยว่าถ้าผมเห็น หน้าเขาตอนนี้ผมจะทนยิ้มอยู่ได้นานแค่ไหน เผลอๆพอเห็นหน้าแล้วผมอาจจะร้องไห้เลยก็ได้
ออดดดดด~
อย่าบอกนะว่าพอผมนึกถึงก็มาเลยอะ ฮื่อออ~ แบคยังทำใจไม่ได้ แต่ก็ต้องทำให้ได้ ผมลุกขึ้น ยืนแล้วเดินไปเปิดประตูครับ
"จงแด เข้ามาสื" ผมให้จงแดเข้ามาครับ ผมพาจงแดมานั่งที่โซฟา
"แบคเป็นอะไรรึเปล่าครับ ดูซึมๆนะ"
"จงแด.."
"คือ...เมื่อหลังเลิกเรียนอาจารย์เรียกเราไปพบ เรื่องไปเรียนที่อังกฤษ"
"...."
"คือ..ก่อนที่ฉันจะรู้จักจงแด ฉันได้ไปลองสอบทุนไปเรียนอังกฤษ ก็แค่สอบเล่นๆอะ ไม่ได้จริงจัง อะไรหรอก แต่พอสอบได้จริงๆแล้วสละสิทธิไม่ได้.... คือฉันไม่อยากห่างจากจงแดอะ นายก็รู้ว่าฉันรัก นายมากแค่ไหน ถ้าฉันต้องห่างจากนายไปนานๆฉันคงอยู่ไม่ได้แน่ๆอะ ฉันต้องไปอยู่ที่นั่นจนกว่าจะ เรียนจบเลยนะ มันตั้งหลายปีอะฉันคงทนไม่ได้แน่ ฮึก" แม่งร้องจนได้
"....ไม่งอแงสิครับ ถ้าแบคไปจริงๆยังไงเราก็ต้องได้เจอกันอีกแน่ เพราะงั้นไม่ร้องนะครับ^^" จงแดพูดแล้วยิ้มให้ผม ยิ้มที่พยายามปลอบผมว่าไม่เป็นอะไร ทั้งๆที่แววตาของจงแดมันไม่ใช่เลย ผมรู้ว่าจงแดก็เจ็บเหมือนกัน แต่เขาพยายามยิ้ม
"ฮึก อืม" ผมพยักหน้าแล้วยิ้มออกมานิดหน่อย
"แล้วนี่จะไปวันไหนหรอครับ"
"อาทิตย์หน้า"
"แล้วบอกพี่คริสรึยังครับ"
"ยังเลย"
"ไปบอกซะนะครับ เดี๋ยวผมจะจัดงานเลี้ยงส่งให้ดีมั้ยครับ เอาให้มันส์สุดเหวี่ยงกันไปเลย"
"ขอบใจนะจงแด เอาไว้ปิดเทอมฉันจะกลับมาเยี่ยมนะ"
"ไม่ต้องมาหรอกครับ รอเรียนจบแล้วค่อยกลับทีเดียว"
"ทำไมล่ะ"
"ก็ผมกลัวว่าถ้าเจอคุณผมจะห้ามตัวเองไม่ให้คุณกลับไปไม่ได้"
"รักเค้ามากอะดิตัว"
"มากกว่าที่คุณคิดซะอีก"
"อย่าทำให้เขินดิ-///-"
"นี่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ"
"แค่นายบอกรักฉันก็เขินละ"
"หรอครับ^^"
"ยิ้มอะไรนักหนาเนี่ย-///-"
"ยิ้มไม่ได้หรอครับ"
"ไม่ได้"
"ไม่ยิ้มก็ได้ครับ^^"
"พูดแล้วก็ต้องทำให้ได้ด้วยดิ"
"ครับ^^"
"ฮื่อ~>///<"
talk.ค่า ขนมปังสร้างเพจแล้วนะค่ะ ชื่อเพจว่า FIC EXO-Bํy Np ค่ะ เพจนี้ไม่ได้อัพแต่ฟิค exo นะคะ อาจจะลงนิยายคู่จิ้นของขนมปังด้วยค่ะ ตอนนี้ในเพจยังว่างอยู่นะคะ แต่เดี๋ยวจะพยายามหาอะไรมาโพสม่ให้ว่างนะค่ะ อาจจะหาภาพมาสปอยฟิคให้อยากอ่านนะค่ะ ก็ขอบคุณสำหรับทุกๆเม้นเลยนะค่ะ รักคนอ่านจัง
ความคิดเห็น