บทเพลงอิงวรรณคดี

ลำดับตอนที่ #9 : เพลง...ผู้ชนะสิบทิศ

เพลง...ผู้ชนะสิบทิศ



ฟ้า...ลุ่มอิรวดี
คือนี้มีแต่ดาว
แจ๋มแสงแวววาว....เด่นอะคร้าวสว่างไสว
เสียงคลื่น เร้าฤดี คืนนี้ข้าเปลี่ยวใจ
เหน็บหนาวทรงใน....
แต่ไฉนข้าเศร้าวิญญา...
ข้ามา...ทำศึก..ลำเค็ญ
เหนื่อยยากเย็น ไม่เ้ว้นว่างเปล่า...
เพื่อศักดิ์ศรีชาวตองอู ถึงจะตายจะอยู่ขอเชิดชู มังตรา
ดวงใจข้ามอบจอมขวัญ
มั่นรักต่อกัน มิ่งขวัญจันทรา
กุสุมายอดรักเจ้าเพียงเอ็นดู...
ไว้เชิดชูดวงแด...
ไปรบอยู่แห่งไหน ใจคนึงถึงเจ้า...
เคยเล้าโลมโฉมแม่ ข้ากลับมาเมืองแปร
มองเหลียวแล แสนเปรียวเปล่า
ไม่มีแต่เงา ข้าเศร้าอาลัย
หัวใจแทบขาด อนาถใจ ไม่คลาย
เจ็บใจ คนรักโดนรังแก
ข้าจะเผาเมืองแปร ให้มันวอดวาย
จะตายให้เขาลือชาย
จะให้เขาลือชาย ว่านามชื่อกู
ผู้ชนะสิบทิศ...ผู้ชนะสิบทิศ
ผู้ชนะสิบทิศ ผู้...ช..นะ..สิบทิศ

     บทเพลงนี้...เป็นบทเพลงที่ติดตรึงใจของใครหลายๆคน เป็นเพลงอมตะของวรรณกรรมที่ยิ่งใหญ่ของไทย จากพงศวดารหรือหลักฐานเพียงแค่ 2 บรรทัด กล่าวเป็นเรื่องเป็นราวเป็นตำนานที่คิดว่าเป็นประวัติศาสตร์ นักรบผู้กล้าแห่งพุกาม (พม่า) ชาติเลือดนักรบที่ต่อสู้เพื่อความอยู่รอดแห่งเผ่าพันธุ์ และหญิงอันเป็นที่รัก เขาผ่าฟันไปทั่วทุกสารทิศแม้นทิศเบื้องบนและเบื้องล่างพสุธา ต้องยอมสยบต่อชายผู้นี้ เก่งทั้งศึกรบในสมรภภูมิและศึกรักเป็นผู้ชนะสิบทิศ บทเพลงผู้ชนะสิบทิศ แต่งขึ้นจากบทประพันธ์ของ ยาขอบ เรื่องผู้ชนะสิบทิศ ที่โด่งดัง
    บุเรนอง ชายชาตินักรบตัวจริง สู้เพื่อชัยชนะเหนือสมรภูมิศึก บทเพลงนี้แต่งขึ้นเสมือนทำให้บุเ้รนองกลับมาโลดแล่นในจินจนาการของชายรูปงามเก่งทั้งการศึกและเก่งทั้งศึกรักไม่แพ้กัน เจ้าจะเด็ดผู้น้อยที่สามารถทำให้องค์หญิงจันทราผู้สูงศักดิ์ด้วยดอกไม้ฟ้าดอกไม้สวรรค์ที่มิอาจเด็ดถึง แต่เขาก็มิยอมพ่ายแพ้แก่โชคชะตา สามารถฝ่าฟันจนเป็นผู้ชนะ.... เป็นเจ้าเมืองหงสาวดี และครองทั้งแผ่นดินและแผ่นฟ้่าได้สำเร็จ สมกับเป็น ผู้ชนะที่แท้จริง...