Princess จอมป่วน - นิยาย Princess จอมป่วน : Dek-D.com - Writer
×

    Princess จอมป่วน

    ฉัน 'เเมร์รี่' ฉันได้ฉายาว่าเจ้าหญิงประจำโรงเรียนเวทย์มนต์ที่ฉันเรียนอยู่ชื่อโรงเรียน ' ฮาลา'

    ผู้เข้าชมรวม

    128

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    128

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  1 ก.ย. 66 / 17:57 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ตอน...รั้วฮาลา...
    เข้ามาเรียนที่ใหม่  ที่เเรกในรั้วชีวิตนักเรียนมัธยมต้นนี้ทำไม?  วุ่นวายจังเลย  เฮ้อ!ทำไม?น่ะ
    ฉันชื่อ  แมร์รี่  ไรอันล์ นักเรียนปี1ของโงเรียนฮาลา  ฉันอยากเรียนที่ฮอกวอร์ตจะตายไป
    เเต่นกฮูกของโรงเรียนนี้มาส่งให้ฉันก่อน เฮ้อ!ความหวังฉัน เเต่ที่ฮาลาน่ะก็ดีน่ะ
    ฉันเป็นลูกครึ่งมักเกิ้ลเเละแม่มด  เเต่ฉันใช้ชีวิตอย่างผู้มีเวทย์มนต์มากกว่า  พ่อฉันได้ทำงาน
    กระทรวงเวทย์มนต์แม่ฉันก็ด้วย "เเมร์รี่ลูกรักเตรียมของเสร็จรึยังล่ะจ๊ะ"  เสียงแม่ผู้เเสนใจดีเรียกแนจากข้างล่าง "เสร็จเเล้วค่ะ"  ฉันขานรับ  เเล้วลากกระเป๋าลงไป   พ่อฉันเดินมารับกระเป๋าที่ฉันกำลังลากลงจากบันไดอย่างทุลักทุเลให้  " พ่อค่ะเราต้องไปชานชานชาลาไหนค่ะ เก้าเศษสามส่วนสี่หรือเปล่า"  ฉันถามพ่อเพราะไม่รู้ว่าโรงเรียนฮาลาขึ้นชานชาลาไหน  "แมร์รี่ลูกรักลูกต้องไปชานชาลาเก้สเศษสามส่วนสี่ถูกเเล้วเเต่รถไฟโรงเรียนฮาลาออกทีหลังฮอกวอร์ต รภไฟของลูกออก 11.30 น. เรายังมีเวลาเหลือครึ่งชั่วโมง ''  พ่อบอกฉันอย่างละเอียดพ่อชูตั๋วรถไฟมาให้ดู   " คุณค่ะเราต้องรีบไปส่งลูกก่อนน่ะค่ะเพราะว่าวันนี้ที่กระทรวงมีประชุมตอน11.45 น. ค่ะต้องไปส่งลูกไว้ที่ชานชาลา เเล้วให้ลุกึ้นรถไฟไปเอง" เเม่บอกพ่อโดยกำลังเตรียมเอกสารใส่ท้ายรถ  " โอ๊ว!งั้นเราก้ไปกันเลยแมร์รี่ เรามีเวลาไม่มาก"พ่อพูดเเล้วดันตัวฉันขึ้นรถซึ่งเเม่ลงไปนั่งคอยในรถก่อนเเล้ว พ่อติดเครื่องเเล้วทำรถล่องหนไปถึงชานชาลาเก้าเศษสามส่วนสี่เเล้วก็กลับไป ปล่อยให้ฉันนั่งอยู่กับสัมภาระกองโตกับ เจ้า' รูกินล์' นกฮูกสีน้ำตาล ของฉัน ฉันนั่งอยู่ที่เก้าอี้ รถไฟของฮอกวอร์ตเพิ่งออกไปไม่นาน   สักพักรถไฟของฮาลาก็มาถึงฉันรีบเดินขึ้นไปจองที่นั่งบนรถไฟ   ที่นั่งในรถไฟที่นี้สวยมากเลย  ตู้รถที่ฉันขึ้นบ้างตู้ก็มีเด็กที่รู้จักกันบ้างเเล้วนั่งตู้เดียวกัน  พอฉันหันหน้ากลับมาที่นั่งของตัวเองอีกทีก็พบว่ามีเด็กผู้ชายผมสีทอง ผิวขาวในตาสีฟ้าเเลดูเศร้าๆเเละอ้างว้าง นั่งอยู่ "สะ...สะ...สวัสดี เราเเมร์รี่ ไรอันล์ เธอชื่อไรเหรอ..."  ฉันถามเด็กผู้ชายคนนั้น  " ถามทำไมล่ะ" อีตานี้กวนชะมัดอุตส่าห์ถามดีๆน่ะ " ฉันชื่อ พีเวีย  เเบ็คคาร่า " ตอบมาเเล้วเสียงเพราะชะมัดเลย "ขอโทษน่ะค่ะ ขอนั่งด้วยได้ไหม.." มี่เสียงถามมาฉันหันไปดูต้นเสียงเป็นเด็กผู้หญิงผมน้ำตาลใส่เเว่น ยื่นยิ้มรอคำตอบฉันพยักหน้า สักพัก" เออ..ขอโทษน่ะ นั่งด้วยได้ไหม"  มาคราวนี้เป็นเด็กผู้ชายผมสีน้ำตาล ถาม ฉันก็พยักหน้าอีก " เออ..เธอ2คนชื่อไรบ้างค่ะฉันแมร์รี่  ไรอันล์ ค่ะ"  ฉันเเนะนำตัวก่อนที่เด็กผู้ชายจะเเนะนำตัว

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น