หัวใจเย็นชากับน้ำตาของเธอ

****   ณ โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง   ****

ตึ้ง ตึง ตึ้ง ตึ่ง ... ตึ่ง ตึง ตึ้ง ตึง ... เสียงนาฬิกาตัวใหญ่กลางโรงเรียน เป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่าถึงเวลาเข้าห้องเรียนได้แล้ว

"นี่ ... เธอว่ามั๊ย ไอ้เสียงนาฬิกาเนี่ยมันฟังดูเหมือนบิ๊กเบนที่ลอนดอนเลยเนอะ" หญิงสาวคนหนึ่งหันไปพูดกับเพื่อนข้างๆ

"เหรอ ... ไม่รู้สิ ชั้นไม่เคยไปลอนดอนน่ะ เลยไม่รู้ว่าเสียงมันเหมือนบิ๊กเบนรึป่าว" เพื่อนที่ได้ยินคำถามตอบด้วยเสียงเบาๆ

"ต๊าย เธอนี่ บ้านนอกจริง แค่ลอนดอนยังไม่เคยไป ชั้นน่ะ ตั้งแต่จำความได้ลืมตามาก็เห็นบิ๊กเบนแล้วนะยะ เธอมัวไปงมโข่งอยู่ที่ไหนหล่ะเนี่ย" หญิงสาวที่ตั้งคำถามในตอนแรกมองเพื่อนตัวเองด้วยสายตาดูถูก
หญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งมองเหตุการณ์ดังกล่าวถึงกับถอนหายใจเบาๆ

"นี่สินะ ลูกคนรวย เห็นใครด้อยกว่าตัวเองก็ต้องคอยข่มให้เค้ารู้สึกแย่ ถึงจะพอใจ ทั้งๆ ที่การคบกันเป็นเพื่อนไม่เห็นจำเป็นต้องนำเรื่องฐานะเข้ามาเกี่ยวซะหน่อย" หญิงสาวนั่งคิดอยู่ในใจ

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

เธอ ... หลี่หลิน เพิ่งย้ายเข้ามาเรียนในโรงเรียนเอกชนแห่งนี้เป็นครั้งแรก เนื่องจากโรงเรียนก่อนเกิดคดีทะเลาะวิวาทภายในโรงเรียนกันบ่อยครั้ง ทางบ้านไม่อยากให้ลูกสาวต้องเรียนอยู่ในสังคมเช่นนั้นจึงส่งเธอมาเรียนที่นี่ แม้เธอจะคัดค้านหัวชนฝายังไงก็ตาม เพราะเธอรู้ดีว่าค่าเทอมที่นี่แพงหูแทบฉีก แม้ว่าทางบ้านเธอจะไม่ได้มีฐานะยากจนข้นแค้นอะไร แต่ก็ไม่ได้ร่ำรวยเกิดมาบนกองเงินกองทองเช่นหลายๆ คน ทั้งที่เธอบอกว่าย้ายไปอยู่โรงเรียนรัฐบาลที่อื่นก็ได้ แต่ทางบ้านก็ไม่ยอม เธอจึงต้องจำใจมา

"เอาน่า ... ที่นั่นไม่ใช่ว่าจะมีแต่พวกชอบดูถูกคนเสมอไปหรอก มันก็ต้องมีคนรวยแต่นิสัยดีบ้างหล่ะ ชั้นไม่เชื่อหรอกว่าไอ้ม.ปลายตั้ง 500 กว่าคนเนี่ย จะไม่มีคนดีซักคนอ่ะ" ซูหยงพูดกับเพื่อนสนิท เมื่อเพื่อนโทรมาระบายความอึดอัดใจ

"เฮ้อ ... ชั้นหวังว่าชั้นคงได้เพื่อนซักคนอ่ะนะ" หลี่หลินพูด

"อย่างเธอน่ะ เข้ากับคนง่ายจะตาย ชั้นว่าไม่เกินครึ่งวัน เธอก้อได้เพื่อนโหลนึงแล้วแหละ อีกอย่างน่ะ ที่นั่นมีแต่คุณชายหล่อๆ รวยๆ ใช่มะ ไม่แน่น๊า อาจจะมีชายตาบอดมาหลงรักเธอจนหัวปักหัวปำก็ได้นะยะ" ซูหยงได้ทีก็แซวเพื่อนไม่หยุด

"เออ ... ขอให้มีซะทีละกัน แต่เอ๊ะ .. ทำไมต้องเป็นชายตาบอดด้วยอ่ะ เธอนี่ หาว่าชั้นไม่มีเสน่ห์เหรอยะ"   หลี่หลินพูดเคืองๆ

"ฮ่าๆๆ เธอพูดเองนะ ว่าตัวเองไม่มีเสน่ห์อ่ะ ^-^ อิอิ"

"อ่ะๆ พอและ ชั้นต้องรีบไปเข้าเรียนแล้วแหละ เดี๋ยวต้องไปแต่งหน้าเพื่อเสริมสวย จะได้จับคุณหนูรวยๆ เหมือนที่แกบอกงัย" หลี่หลินยังเคืองเพื่อไม่หาย

"จ๊า ... แม่คนสวย ไปได้แล้ว ไว้โทรมาคุยกะชั้นบ่อยๆ ละกัน"

"โอเค ไว้ชั้นโทรไปหาตอนเย็นๆ นะ บ๊ายบาย" หลี่หลินรีบวางสายเพื่อจะรีบเข้าชั้นเรียน

ซูหยงวางสายแล้วก็ยิ้ม  >_<" เธอไม่ห่วงเพื่อนสนิทคนนี้แม้แต่น้อย เพราะแม้ภายนอกเธอจะดูร่าเริงสดใส แต่ภายในก็แกร่งไม่น้อย หลายต่อหลายครั้งที่เธอตอกกลับผู้ชายจนหน้าหงายจนเกือบจะมีเรื่องมาแล้วบ่อยครั้งไป  \\ O_o //  ครั้งนี้เธอกังวลอย่าให้เพื่อนไปมีเรื่องกับคุณหนูที่โรงเรียนนั่นเลยจะเป็นการดี

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*