คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : โยซอบอกหัก อยากเมา!!!
[ฟิ ุนอบ] "รัหมใ นายัวเล็"
ในห้ออัเพล... ุนฮยอำลัวุ่นอยู่ับารารปรับทำนวเพลไปมาับเพื่อนๆที่ทำาน้วยันอีสอน สามนับโยอบที่นั่ให้ำลัใอยู่เียบๆ วันนี้เป็นวันหยุอโยอบ ุนฮยอึลามาทำาน้วย ทำไป...็หันมายิ้มให้อีน แล้วแบบนี้เมื่อไหร่านะเสร็ล่ะ!
“ุนฮยอ พวันหิว้าวอ่ะ ออไปหาไรทาน้วยันมั้ย? โยอบ็ไป้วยันสิ^^” เพื่อนอุนฮยอเอ่ยวนะที่ำลัเ็บ้าวอะออไป
“ไม่เป็นไร พวนายไปันเถอะ” ุนฮยออบปิเสธ โยอบยิ้มบาให้สอนที่พยัหน้าเ้าใแล้วเินออาห้อไป
เมื่อทั้ห้อมีันอยู่แ่สอนุนฮยอึเลิทำาน่อนะเินไปนั่นัวเนียอีน
“เหนื่อยอ่า อนอนัไ้ป่ะ?” ุนฮยอถามยิ้มๆ
“นอนอะไรัน ถ้าไม่ไปิน้าว็ไปทำาน่อให้เสร็สิรับ” โยอบหยิแ้มอีนไปทีนึ้วยวามหมั่นเี้ยว แ่อีน็ยัทำเป็นอิออะนอนัเาให้ไ้ นระทั้มีใรบานเปิประูเ้ามา โยอบใรีบผลัุนฮยอออไป
“เอ่อ... อโทษนะรับ ผมนึว่าทุนในห้อออไปทาน้าวเที่ยันหมแล้ว” นหน้าสวยพูึ้นและ้อมอไปที่โยอบ้วยสายาที่ไม่่อยะเป็นมิรสัเท่าไหร่
“ฮยอนึ” ุนฮยอมอหน้าผู้มาใหม่้วยวามในิๆ “นายมาทำอะไรที่นี่?”
“อ่อ... ” ฮยอนึเินมานั่้าๆุนฮยอที่นั่อยู่ับโยอบอยู่แล้ว “ผมั้ใะมาหานายแหละ มีเรื่อที่อยาะุย้วย....เป็นารส่วนัวน่ะรับ” เป็นำพูที่ระทบระเทือนหัวใอนัวเล็มา ‘เราวรออไปอย่าั้นสินะ’ โยอบยิ้มน้อยๆ่อนะลุึ้นาโฟา แ่เล้วมือหนาอุนฮยอ็ว้ามือเาเอาไว้และึให้นั่ลเหมือนเิม
“ที่นี่ไม่มีนนอ นายมีอะไร็พูมาเถอะ” ุนฮยอหันไปบอฮยอนึที่สีหน้าเริ่มูเือๆละ
“ผมว่า...ไม่เหมาะมั้รับ ผู้ัารผมบอว่านายือนัแ่เพลมือหนึ่ในอนนี้ ผมเลยอยาะอให้นายแ่เพลให้ผม แล้ว็มีรายละเอียอานอีมาที่ผมอยาให้เป็นารุยแบบส่วนัว” ฮยอนึพูพรายิ้มให้โยอบ
“ั้นผมไปรอ้านอนะรับ” โยอบแะมือุนฮยอออแล้วรีบเินออาห้อนั้นทันที
สอเท้าอโยอบหยุยืนอยู่ใล้ๆับประู หัวใเาถูำพูอนหน้าสวยนนั้นบีบเ้นนรู้สึเ็บปวึ้นมา เาไม่อยาที่ะไปไหนไลาุนฮยอที่อยู่ในห้อนั้นับฮยอนึเลย้อแอบยืนฟัอยู่ใล้ๆ
“มีอะไร็รีบพูมาสิ” ุนฮยอหันไปหาฮยอนึ ึ่ฮยอนึนิ่เียบไปสัพั สายา้อมอไปที่ประูที่เป็นระมัวๆ แ่สะท้อนเาอโยอบที่ยัออไปไม่พ้นาบริเวนั้น
“ุนฮยอ... ือ ผมอยาะมาอโทษและอบในายเรื่อวันนั้น” ฮยอนึพู
“อโทษและอบใอะไรันล่ะ?”
“็...อโทษที่ผมเมามานทำให้นาย้อลำบา แล้ว็อบในะรับ ที่ืนนั้น...นายไปส่ผมถึห้อเลย” โยอบที่แอบไ้ยิน็ถึับัวสั่น
“ไม่เป็นไรหรอน่า นายเมามา ะให้ันปล่อยทิ้ไว้รนั้นไ้ยัไัน” ุนฮยอพูอมยิ้มำ่อนะหยิบระป๋อโ้ึ้นมาื่ม หารู้ไม่ว่ามีอีนยืนน้ำาไหลอยู่ไม่ใล้ไม่ไลารนี้
“ฮ่าๆ^^ นี่นายำผมหรอ ุนฮยออ่า... ผมไม่ไ้เห็นนายหัวเราะแบบนี้มานานแล้วนะ ำไ้ว่าแ่่อนที่เราอยู่้วยันนายอบทำผมหัวเราะไม่หยุเลย” มือเรียวอฮยอนึวาแหมะลที่าออีน
“ันว่า...เรารีบุยเรื่อานันเถอะ พอีว่าันยัไม่ไ้ทาน้าวเที่ยเลย” ุนฮยอับท
“อ่ะ ริหรอรับ พอีผม็รีบมาหานายยัไม่ไ้ทาน้าวเที่ยเหมือนันเลย ุยเสร็เราไปทาน้าว้วยันนะรับ”
“เอ่อ...ัน....” โยอบที่ยืนน้ำหูน้ำาไหลอยู่้านอึัสินใออารนั้นทันที
“นะรับ^^ ให้ผมไ้เลี้ย้าวนายบ้า เพราะนาย้อทำเพลให้ผม้วยอ่ะ”
“ไม่ำเป็นหรอ มีนทำ้าวล่อมาให้ันแล้ว เี๋ยวัน้อไปทาน้าวับเาน่ะ”
“อ่อ... ั้น...เอาไว้โอาสหน้า็ไ้รับ” ฮยอนึำเลือมอถุ้าวล่อที่ั้อยู่แถวๆที่โยอบเยนั่ แม้ะผิหวัทีุ่นฮยอปิเสธ แ่อย่าน้อย็ไม่มีเาอโยอบยืนอยู่รหน้าประูนั้นแล้ว หึหึ
บี๊บ บี๊บบบบบบบบ
เสียแรรถบีบเสียัึ้นใล้ๆ ทำให้โยอบที่ำลัเินอยู่ริมถนน้อหันไปมอ ระรถเลื่อนลเผยให้เห็นน้าในโผล่หน้าออมามอเา
“ฮึ! ูุน”
“นี่!! นายำลัะไปไหนน่ะโยอบ?”
“เอ่อ...ำลัะลับบ้านรับ”
“ึ้นรถันสิ เี๋ยวไปส่เอ วันนี้ันว่ามาเลยนะ” ูุนลมาเปิประูรถให้อีน โยอบผ่อนลมหายใยาวแล้ว็ัสินใึ้นรถไปับเา ูุน็ออรถโยไม่รีรออะไร
“นายไปไหนมาหรอ ทำไมมาเินอยู่แถวนี้ไ้?” ูุนถามพราับรถไป โยอบึส่ายหน้าให้
“ูุนรับ ผมเปลี่ยนใละ”
“หืม? เปลี่ยนใอะไร?”
“ผมยัไม่อยาลับบ้านอนนี้”
“อ่า แล้วะไปไหนล่ะ?”
“ผมอยาไปื่มรับ^_^”
“ห๊ะ? อะไรนะ นายอยาไปื่มั้นหรอ?”
“ใ่รับ ผมื่มแ่าแฟมาทั้ีวิละ อยาะลอเปลี่ยนเป็น...ื่มแอลอฮอล์ูบ้า”
“อ่า...ยั โยอบ นายเรียมัวเมาเละไ้เลย 555+” ูุนเปลี่ยนเส้นทารถทันที
ในะทีุ่นฮยอออมาเินามหาโยอบนอห้อแ่็ไม่เอ มี้อวามในมือถือาโยอบส่มาบอว่าอัวลับบ้าน่อน เฮย... ทำไมิะลับ็ลับ ไม่มาบอล่าวอะไรันเลย โทรหา็ไม่ิ แบะหมรึป่าวนะ?
ความคิดเห็น