คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : m y u n c l e 。 ก็บอกว่าไม่ใช่ลุง ! - e p i s o d e 6 -
MY UNCLE
chanyeah_
e p i s o d e 6
ตอนนี้ผมหยุดยืนที่บ้านหลังปานกลางหลังนึง มีสองชั้นสีขาว และมีสวนดอกไม้เล็กๆ ทำให้บ้านดูอบอุ่น ต่างจากบ้านของผมที่หลังใหญ่สวนกว้างมีต้นไม้นิดหน่อย นอกนั้นเป็นสนามหญ้า
“ตามผมมา แต่ระวังหน่อยนะ บ้านนี้แมวดุ ” เด็กนั่นยักคิ้วให้ผมก่อนจะเดินนำเข้าไปในบ้าน
แมวดุ ? .. ผมเกาหัวงงๆก่อนจะเดินตามเข้าบ้านไป
เด็กนั่นบอกให้ผมนั่งรอที่ห้องรับแขกก่อน จะเดินไปถามแม่ของตัวเองว่ามีอะไรกินรึเปล่า แล้วไปบอกว่าผมมาบ้านด้วย บ้านถูกจัดเป็นระเบียบเรียบร้อย มีกลิ่นหอมของขนมอบอวนไปหมด
ทำให้รู้สึกผ่อนคลายมากอยู่เหมือนกัน
“เมี๊ยว .. ” ผมก้มลงมองที่เท้าตัวเองก็เจอแมวสีขาวลายเทาตัวนึงกำลังคลอเคลียผมอยู่ แล้วผมก็เป็นคนรักสัตว์รักเด็ก (เว้นเจ้าเด็กนั่นนะ) เลยไปอุ้มเจ้าแมวตัวอ้วนขึ้นมาวางไว้บนตัก คุณคงคิดว่ามันคงขัดกับนิสัยปากร้ายอย่างผม แต่ผมมันก็คนแบบนี้แหละนะ
“ว่าไง อ้วนไปหน่อยนะแกหนะ ” มือใหญ่ของผมลูบหัวมันเบาๆ มันมองขึ้นมาหาผมนิ่งๆก่อนจะนอนคอเคลียบนตักผมต่อ ไหนเจ้าเด็กนั่นบอกว่าแมวดุ หลอกให้กลัวสินะ ฝันไปเหอะ
“ทองหยิบ ไม่ข่วนลุงเหรอ ? ” เด็กนั่นเดินเข้ามาพร้อมกับคุกกี้กับนมสดหนึ่งแก้ววางลงบนโต๊ะก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับผม
“ห่ะ แมวชื่ออะไรนะ ? ” ผมถามเด็กนั่นอีกรอบ
“ทอง – หยิบ ” ทองหยิบ ? เหมือนทองหยอดที่ผมชอบกินเลยว่ะ สงสัยจะญาติกัน
“ทองหยิบ “ ผมพยักหน้าก่อนจะเอื้อมมือไปยกแก้วนมขึ้นมา แต่ยังไม่ทันที่จะเอามือไปแตะ มือเล็กนั่นก็ฟาดลงมาที่มือของผมดัง เปรี๊ยะ !
“อะไรเนี่ย ? ” ผมหันไปมองเด็กนั่น
“ผมไม่ได้เอามาให้ลุงกิน นี่ของผมกับทองหยิบ ” ไม่พอเด็กนั่นก็ลุกมาอุ้มทองหยิบออกจากตักผมไปนั่งตักตัวเองแทน ไอ่เราก็นึกว่าจะให้แขกที่เพิ่งมาบ้านตัวเอง ..
“เจ้าบ้านจะไม่มีของว่ามาให้แขกหน่อยรึไง น้ำสักแก้ว ? ”
“ที่จริงผมก็เอามาให้แขกที่มาบ้านทุกคนแหละ เว้นลุง ” เด็กแบมแบมพูดพลางป้อนคุกกี้ให้เจ้าทองหยิบกิน แต่เหมือนสวรรค์เข้าข้างผมแม่ของเจ้าเด็กนั่นเดินออกมาจากครัวพอดี ผมเลยรีบกล่าวทักทาย
“สวัสดีครับคุณน้า”
“สวัสดีจ่ะ น้าเพิ่งอบคุกกี้ไป ให้แบมแบมเอาไปให้คุณมาร์คได้ทานรึยังคะ ? ”
เด็กแสบ...
“อ่อ แม่ฮะพี่มาร์คเค้าใจดี บอกว่าให้แบ่งทองหยิบกินด้วยอะฮะ เนอะพี่มาร์คเนอะ .. ” เด็กนั่นหันมามองผมเชิงบอกว่า ถ้าไม่เออออตามจะไม่ให้กินข้าวด้วย
“เอ่อ .. ใช่ครับคุณน้า เห็นเจ้าเหมียวมันหิวๆน่ะครับ ดูสิ .. กินจนอ้วนแล้ว .. ” ผมกัดฟันพูด..
“อ่อเหรอจ้ะ เจ้าทองหยิบมันกินจุ งั้นเดี๋ยวน้าทำข้าวเย็น รอกินพร้อมกันเลยนะคะ ” เธอบอกผมแล้วยิ้มใจดีส่งให้ก่อนจะขอตัวเข้าไปในครัวต่อ
“แม่ฮะ แบมอยากกินส้มตำ ” เด็กนั่นตะโกนบอกเป็นภาษาอะไรไม่รู้ที่ผมแปลไม่ออก สงสัยจะเป็นภาษาไทย เจ้านี่เป็นคนไทยนี่หว่า ..
ตอนนี้ผมกับเจ้าเด็กแสบและแมวอ้วนทองหยิบอีกตัวกำลังนั่งดูการ์ตูนทีวีเพื่อรอข้าวเย็น ผมไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมตัวเองถึงต้องมาอยู่ที่นี่ มานั่งตรงนี้เพื่อมาดูการ์ตูน เป็ดโรนั่ลดัค ปัญญาอ่อนนี่เนี่ยนะ ! ผมเรียนมหาลัยปีสามแล้วนะเว้ย !
“คิกๆ ” เสียงหัวเราะใสๆดังขึ้นมาเมิ่อเจ้าเป็ดนั่นเกินขึ้นฟ้าแล้วเสื้อดันไปติดกะกิ่งไม้ ผมเหล่มองเจ้าของเสียงที่นั่งทำตาแป๋วดูการ์ตูนอย่างตั้งใจ
เด็กหนอเด็ก ...
ผมยิ้มแล้วส่ายหัวให้เบาๆก่อนจะนั่งดูเจ้าเป็ดปัญญาอ่อนนั่นต่อไป..
Good girl I know you want it , I know you want it
อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น ผมยกขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นคอลวิดีโอจากแอลเอ .. สงสัยจะเป็นไคลี่ ผมยิ้มแล้วกดรับสายทันที
ผมยกโทรศัพท์ขึ้นสูง เพื่อให้คนทางนู้นเห็นหน้าของผม
“ ฮาย ไคลี่ ” ผมยิ้มให้เธอ เด็กน้อยที่เหมือนว่าจะสนใจของเล่นอยู่หันไปมามองกล้อง
“อางงงเคิลมาร์คค” เสียงใสๆดังขึ้น เหมือนจะทำให้เด็กแสบนั่นหันมามอง
“สบายดีไหมคะ ? ”
“ Fine! ไคลี่คิดถึงอังเคิลมาร์คเลยบอกให้มัมโทรมา ”
“ไอก็คิดถึงไคลี่มากๆ ตอนนี้ไอฮังกี้มากนะ มีคนใจร้ายไม่ให้ไอกินขนมลองท้อง ” ได้โอกาสก็ฟ้องหลานสักหน่อย ผมหันไปยักคิ้วให้เด็กแบมแบมที่ตอนนี้ทำท่าจะปาหมอนใส่ผมอยู่แล้ว
“ฮูววววววว ? ใครทำให้อางเคิลของไคลี่หิว ” เสียงใสแว๊ดออกมา
“นี่ไง ๆ ” ผมลุกย้ายก้นตัวเองไปนั่งข้างๆเด็กนั่นก่อนจะเอาแขนล็อคคอเด็กแสบนั่นไว้แล้วยกโทรศัพท์ถ่ายให้หลานสาวเห็น ร่างเล็กๆดิ้นดุ๊กดิ๊กไปมาก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาโวยวายใส่ผม
“ปล่อยผมนะ แค่นี้ฟ้องเด็กเหรอ ”
“ เค้าเป็นใคร เกิร์ลเฟรนของอางเคิลเหรอ ไปอยู่โคเรียนอกใจไคลี่เหรอ ” ผมถึงกับนิ่งหลานสาวผมมองยังไงว่าเด็กนี่เป็นเกิร์ลเฟรนของผมเนี่ย หน้าตาก็ไม่ได้คล้ายผู้หญิงเท่าไหร่ แค่น่ารักเท่านั้นเองนะ ...
“ โนๆ ไคลี่ นี่เป็นเบบี้ที่ไม่ยอมให้ไอกินขนม ” เจ้าเด็กนั่นก็ดิ้นอยู่ได้ผมเลยต้องก้มลงไปมอง
“อยู่เฉยๆดิ ” พูดแล้วหันไปมองหลานสาวในจอโทรศัพท์ต่อ
“ไคลี่ไปนอนได้แล้วนะคะ ตอนนี้ที่นู่นคงดึกมากแล้ว” เธอพยักหน้าแล้วส่งจูบให้คุณลุงคนหล่ออย่างที่เคยทำ หลานสาวของมาร์คต้วนเป็นคนว่านอนสอนง่ายครับ ไม่เหมือนเด็กข้างๆนี่
“งั้น บ้ายบาย อางเคิล ”
“บายมายลิตเติ้ลสตาร์” ผมยิ้มแล้วโบกมือให้เธอ
“ นี่ ปล่อยผมได้รึยัง ? ” คนที่เงียบอยู่นานถามขึ้น เพราะตอนนี้ผมกำลังล็อคคอเจ้าเด็กนั่นอยู่ ผมเลยจัดการปล่อยแล้วเขยิบออกห่าง รุ้สึกว่าผมกับเด็กแบมแบมจะใกล้กันเกินไปแล้ว
“ผมเสียหายนะ หลานลุงคิดว่าผมเป็นแฟนสาวลุงไปแล้วอะ ” เด็กแบมแบมเบ้ปากก่อนจะยัดคุกกี้ใส่ปาก
“เป็นแฟนกับพี่มาร์ค ต้วน ไม่เสียหายหรอก ดีกรีนักเรียนนอกแถมเป็นอดีตเดือนมหาลัยขนาดนี้ ” ผมยักคิ้วให้เด็กแบมแบมแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้
“สนใจไหมล่ะ ? .. ”
เด็กนั่นทำหน้าเบื่อหน่ายแล้วหันมามองที่ผม
“ดูหน้าผมสิ ว่าอยากรึเปล่า ” พูดไม่พอยังเอาหน้าผากมาโขกกับหน้าผากผมอีก โว้ยยยย !
.. มาร์คต้วนไม่ทน
“ฮ่าๆ สมน้ำหน้า แบร่ๆๆๆ ” ไม่ทันที่จะคว้าตัวเล็กนั่นมาลงโทษ เจ้าตัวก็วิ่งหนีหายเข้าไปในครัวแล้ว
ฝากไว้ก่อนเหอะ ...
ตอนนี้ผมอยู่ที่โต้ะอาหารของบ้านเจ้าเด็กแสบแบมแบม ผมมองอาหารแปลกตานั่นอย่างสงสัย มาร์คต้วนไม่เคยเห็นเลยสักนิด ผมเงยหน้าขึ้นไปมองคนตรงข้ามกับผม ที่ตอนนี้กำลังยักคิ้วกวนให้ผมอยู่
หึ่ย.... คิดผิดหรือคิดถูกให้เด็กนี่ช่วยวะ
“นี่เป็นอาหารไทยจ่ะ เห็นคุณมาร์คมาบ้านน้าครั้งแรกก็เลยอยากให้ลอง ” คุณน้าเจ้าของบ้านที่นั่งอยู่หัวโต้ะพูดขึ้น ผมพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองอาหารแปลกตา ที่เป็นอาหารไทยอีกครั้ง
“อันนี้เรียกว่าอะไรครับคุณน้า ” ผมชี้ไปที่ถ้วยแกงเหมือนจะเป็นแกง แต่ทำไมมันเขียวแบบนั้นก็ไม่รู้ถามยังมือลูกกลมๆลอยอยู่ด้วย ...
“อ๋อ นี่แกงเขียวหวานลูกชิ้นปลาจ่ะ ชิมสิ แบมแบมตักให้พี่เค้าหน่อยสิลูก ” คนตัวเล็กตรงหน้าผมที่เงียบไปสักพักหันไปมองแม่ก่อนจะหันมาทำหน้าบึ้งใส่ผม แต่ก็ยอมตักให้ หึ .. เป็นคนยอมแม่เหรอ .. สั่งไรก็ทำ
“ ขอบคุณครับ น้องแบม ” ผมแสร้งคลี่ยิ้มให้คนตรงหน้าก่อนจะตักแกงเขียวๆนั่นเข้าปาก
....... อร่อย
“เป็นไงจ้ะ .. ” คุณน้าเจ้าของบ้านถามขึ้นผมเลยยกนิ้วให้คุณน้าก่อนจะตักข้าวใส่ปากอีก .. อร่อยจริงๆ แต่เผ็ดไปหน่อย
“ดีแล้วที่คุณมาร์คชอบ ” เธอยิ้มให้แล้วก้มหน้าทานข้าวต่อ
“พี่มาร์คกินนี่สิฮะ อร่อยมากๆเลย ของโปรดแบมแบมเลยนะ ” ผมเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะพบว่าอะไรเส้นๆเหมือนจะมีพริกสีแดงๆติดมาด้วยนิดหน่อย .. หน้าตามันก็น่ากินครับ ผมมองเจ้าเด็กนั่นที่กำลังลุ้นให้ผมกิน ก่อนจะหันไปหาคุณน้าที่ยิ้มบางๆให้ ..
มันอร่อยขนาดนั้นเลยเหรอ ..
ผมตักมันเข้าปากก่อนที่ลิ้นของผมจะแตะมัน ก็ได้กลิ่นฉุนของพริก .. พอรับรสเท่านั้นล่ะ ..
แม่ง ...
โคตรเผ็ดโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“แค่กๆ นี่มันคืออะไรครับ ” ผมรีบยกน้ำดื่มทันที แต่มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย ตอนนี้ทั้งปากทั้งหน้าผมคแดงไปหมดแล้วล่ะ โอ้ย เด็กแสบนี่เอาไรให้ผมกินวะ ซี๊ด...มาก อีกอย่างผมกินรสจัดไม่ได้มากด้วย เจอแบบนี้มัน .. ขอน้ำอีกหลายถัง !
“เป็นไรรึเปล่าคุณมาร์ค นี่มันส้มตำน่ะ .. มันเลยรสจัดเป็นธรรมดา ”
“อร่อยออกนะพี่มาร์ค คิกๆ กินเยอะๆเลยนะ ฮ่าๆ ” เด็กนั่นหัวเราะชอบใจที่ได้แกล้งผม
.. คอยดู นะ ..
จะเอาคืนให้เข็ด
แต่ตอนนี้ผมเผ็ดไม่ไหวแล้ว..
แล้วผมเป็นคนที่กินเผ็ดไม่ค่อยได้ด้วย เพราะกระเพราะของผมไม่ค่อยดีไอ่อาการปวดท้องแสบท้องก็เริ่มมาโจมตีผมอย่างรวดเร็ว ผมกุมท้องของตัวเองเมื่อมีอาการ .. มันเริ่มปวดขึ้นเรื่อยๆจนผมเริ่มทนไม่ไหว มันไม่ใช่ปวดท้องเสียหรอกนะครับ มันปวดธรรมดาแต่รุนแรงมาก
“ไหวไหมคุณมาร์ค ? แบมแบมนี่นะ ไปแกล้งพี่เค้า” เธอหันไปดุลูกตัวเองเด็กนั่นที่กำลังยิ้มหน้าบานทำเอาจ๋อยไปเลย
“ผมปวดท้องน่ะครับคุณน้า ผมทานรสจัดเกินไปไม่ได้ .. ” ผมบีบน้ำตาทำหน้าตาน่าสงสารส่งไปให้เธอ
“ตายแล้ว แบมแบมเล่นอะไรไม่รู้เรื่องเลยนะ ” เธอหันไปดุแบมแบมอีกครั้ง
สมน้ำหน้า ..
ใช่เวลาไหมมาร์คต้วน ตัวเองจะตายอยู่แล้ว
“ใครจะไปรู้ล่ะฮะแม่ ”
“ไป พาพี่มาร์คไปนอนพักที่ห้องเราก่อน แล้วหายามาให้พี่เขากินด้วย เดี๋ยวแม่จะโทรหาคุณนายต้วน จริงๆเลยเจ้าลูกคนนี้นี่ ” เด็กแบมแบมเบะปากก่อนจะยอมลุกเดินมาหาผมที่สภาพตอนนี้ซีดเป็นไก่ต้มสุดๆล่ะ คนตัวเล็กหยุดยืนอยู่ข้างๆก่อนจะกอดอกมองเฉยๆ นี่น้องครับ ปวดท้องอยู่นะครับ พยงพยุงกันบ้างก็ยังดี
“ลุกเองได้ปะ ชิ แกล้งก็บอกมาเถอะ ” ผมเป็นขนาดนี้ยังว่าผมแกล้ง ???
“ไม่ได้แกล้ง” ผมพยายามลุกขึ้นพลางกุมท้องตัวเองไว้ ปวดชิบหายเลย อยากจะร้องไห้จริงๆ ไอ่คนตรงหน้าก็ใจร้ายไปไหน เมื่อเห็นผมลุกเองได้คนตัวเล็กหันหลังก่อนจะเดินนำขึ้นไปบนห้อง
ผมเดินตามไปอย่างช้าๆ จนถึงหน้าห้องที่มีป้ายแขวนลายหมีสีขี้หน้าตาอ้อนตีนมาร์คต้วนสุดๆ แขวนอยู่หน้าห้อง มุ้งมิ้งไปไหน
“ พี่นอนเตียงแบมไปก่อน เดี๋ยวไปเอายามาให้ รู้สึกผิดหรอกนะที่เอาส้มตำให้กินอะ ”
พี่ .. ? เด็กนั่นเปลื่ยนศัพท์ที่ใช้เรียกผม ?
ไม่ทันที่ผมจะได้ถามต่อเด็กนั่นก็เดินออกไปจากห้องซะแล้ว .. ผมนอนลงบนเตียงผ้าปูที่นอนลายหมีสีขี้นั่นด้วยความเหนื่อยล้ากับอาการปวดท้อง กลิ่นหอมของน้ำยาปรับผ้านุ่มบนที่นอนทำเอาผมผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก จนเผลอลืมอาการปวดเผลอหลับไป ..
BAMBAM’s PART
ไม่รู้ว่าทำไมพี่มาร์คไรนั่นถึงมีปัญหากับชีวิตของผมนักนะ ฮึ .. แกล้งให้กินส้มตำแค่นี้ก็ปวดท้องจะเป็นจะตาย ไม่แมนสักนิดเลย อ้อ แล้วที่ผมเรียกพี่มาร์ค เพราะผมขี้เกียจเถียงกะคนแก่ขี้บ่นอย่างเขาแล้วล่ะ จริงๆนะ ครับ..
ผมเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนหลังจากเดินไปเอายาแก้ปวดให้คนที่นอนปวดท้องนั่น ขาทั้งสองข้างของผมก้าวเข้าไปใกล้ๆคนที่นอนอยู่ก่อนจะวางยาไว้บนโต้ะแล้วจัดการปลุกพี่มาร์คนั่นซะ
ผมใช้นิ้วจิ้มลงที่ไหล่คนที่นอนอยา
“นี่ .. ตื่นได้เล่า ”
ไม่ตื่น..
“นี่ๆๆๆๆ พี่ตื่นได้แล้ว กินยา ” ผมจิ้มเข้าที่ไหล่นั่นรัวๆ”
“ อือ .. มัม ไอปวดท้องอีกแล้ว .. “
ผมกระพริบตาปริบๆมองคนที่กำลังละเมออยู่ หน้าของเขาซีดมากๆเลยพอมองใกล้ๆ
ผมรู้สึกผิดจัง เล่นอะไรไม่ดูเอง .. เหมือนที่แม่บอกนั่นแหละ
“มัม ... ลูบท้องให้มาร์คหน่อย .. ”
แทบหลุดขำ นี่เหรอคนที่เถียงเขาฉอดๆพอละเมอหน่อยหมดความแมนไปเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ตื่นมาล้อแน่ๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“นี่ลุง ตื่นกินยา ” ผมตบเข้าที่แก้มของคนที่หลับอยู่เบาๆ
“ อือ .. ” เสียงครางในลำคอก่อนที่ตาคมจะค่อยๆลืมขึ้นมองมาที่ผมก่อนพี่มาร์คนั่นจะพยายามลุกขึ้นมานั่ง ผมยื่นน้ำกับยาให้ก่อนเจ้าตัวก็รับไปกินอย่างว่าง่าย
“แม่ผมโทรบอกคุณนายต้วนแล้วนะ สักพักคงมารับ ” ร่างสูงพยักหน้าแล้วล้มตัวลงนอนอีกครั้ง ผมกลั้นยิ้มละทำหน้าให้ปกติที่สุด น่าจะถ่ายคลิปตอนลุงหัวแดงนี่ละเมอจริงๆฮับ
“งั้นผมไม่กวนละ”
ผมลุกขึ้นเดินออกจากห้องของตัวเองคนตัวสูงไม่ได้มีท่าทีจะมาต่อล้อต่อเถียงอะไร คงจะเพลียมากจริงๆ ผมหันไปมองลุงหัวแดงอีกครั้งก่อนจะปิดประตูลง
คิดไปคิดมาลุงหัวแดงก็ไม่ได้มีพิษมีภัยอะไร จะพยายามญาติดีด้วยก็แล้วกัน ผมน่ะก็ไม่ใช่ใจร้ายสักหน่อย ผมเป็นเด็กดีเชื่อฟังคุณแม่นะ บอกแล้ว!
talk -
เดี๋ยวสักพักมาอัพช็อตฟิคให้อ่านน้า555555555555555555555555555เดี
:) Shalunla
ความคิดเห็น