。got7 fic ◊ my uncle บอกว่าไม่ใช่ลุง . #markbam #มายอังเคิล

ลำดับตอนที่ #4 : m y u n c l e 。 ก็บอกว่าไม่ใช่ลุง ! - e p i s o d e 3 - 100%

MY UNCLE
chanyeah_









e p i s o d e 3

 

“ เห้ย ไอเด็กเตี้ย !! “

“ ห้ะ ไอ้คุณลุงหัวแดงอีกแล้วเหรอ !!! ”

ผมชี้หน้าหมายหัวไอเด็กหัวไฮไลท์สีชมพูที่ผมเพิ่งไปทะเลาะกับเด็กนี่เมื่อวาน แสบจริงๆ ปากก็ดีด้วยครับถ้าเป็นน้องแท้ๆพ่อจะเอาน้ำร้อนกรอกปากให้ ไม่ได้โหดนี่พูดเลย

“ รู้จักกันเหรอ ? ” นาอึนที่กำลังเดินไปรับขนมจากเด็กนั่นหันมาถามผม

“ อ๋อ ไม่หรอก เด็กเตี้ยๆแบบนั้นไม่อยู่ในระดับสายตาไอหรอก “ ผมกอดอกแล้วนั่งกระดิกขาทำหน้ากวนตีนใส่เด็กนั่น เหมือนว่าเด็กเตี้ยนั่นจะขึ้น ฮ่าๆ เอาจริงๆนะ ที่จริงผมก็ไม่ได้จะว่าอะไรเด็กนั่นหรอก แต่ดันมาเรียกผมว่าลุง แถมเถียงคำไม่ตกฟากอีก อื้ม .. มันต้องสั่งสอนใช่ไหมล่ะครับ

“ ผมส่งขนมเสร็จแล้ว ขอตัวนะฮะ ไม่อยากอยู่กับลุงขี้บ่น ”  ไม่พอเด็กนั่นยังแลบลิ้นใส่ผมอีก แสบที่สุด .. จะปล่อยไปง่ายๆเหรอ ไม่มีทาง

“ หยุดเดี๋ยวนี้นะเว้ย เด็กเตี้ย ”  ผมลุกตามเด็กนั่นไปโดยไม่สนไอแจคสันที่นั่งงงเป็นไก่ตาแตกอยู่ ไม่รู้ล่ะทนไม่ได้เห็นใครมาเรียกลุง ยอมแค่ไคลี่เท่านั้นแหละครับ คนอื่นเรียกมันดูแก่ไป มาร์คต้วนไม่ชอบ

ผมวิ่งออกมาจากห้องก็เห็นเด็กเตี้ยนั่นกำลังเดินดุ่มๆลงบันไดไป และไอ่ผมก็เป็นขายาวกว่าเลยเดินตามไปประชิดทัน มือใหญ่ของผมเอื้อมมือไปคว้าแขนเล็กๆของเด็กนั่นไว้

เด็กนั่นหันมามองพอรู้ว่าเป็นผมก็เริ่มดิ้นจะสะบัดมือผมออกท่าเดียว

“อะไรของลุงเนี่ย ผมไม่อยากเถียงด้วยนะ ” เด็กนั่นเบ้ปากตามประสาเด็ก



.. น่ารักตาย

“ถ้าไม่อยากเถียงกับไอก็เลิกเรียกลุงสิ ”

“ โอย แล้วจะให้ผมเรียกว่าอะไรล่ะ ปู่เหรอ  ฮึ้ย ” ผมยกยิ้มกับท่าทางเหมือนเด็กขี้รำคาญของเด็กเตี้ยนี่แก้มยุ้ยๆแอบมีเลือดฝาดนั่นอีก  คิดว่าตัวเองทำแบบนี้แล้วน่ารักมากรึไงวะ ฮ่าๆ ไม่เล๊ย ไม่น่ารักสักนิด .. ว่าแล้วก็แกล้งดีเลยซะดีกว่า

“ ก็ .. “  ผมโน้มลงไปมองใบหน้าเด็กนั่นใกล้ๆ ก่อนจะพูดขึ้น

“เรียก พี่มาร์คฮะ .. พี่มาร์ค ” จบด้วยคลี่ยิ้มสไตล์มาร์คต้วนไปดอกนึง เด็กนั่นทำหน้าเลิกลักทำอะไรไม่ถูกแล้วไอ่ที่แก้มที่ขึ้นสีนี่กำลังเขินหรืออะไร ฮ่าๆ ตลกว่ะครับ บื้อชะมัด

“ใครจะไปเรียกเล่า ไม่เรียกยังไงก็ไม่เรียก ”เหมือนเด็กนั่นจะได้สติกลับมาเริ่มดิ้นขัดขืนผมอีกละ

“ ถ้าไม่เรียก ก็ ไม่ปล่อย โอเค ? ” ผมยักคิ้วให้ไปสองที

“หึย ไอบ้า งือ .. ”

 เอ่า ด่าอีก ..

“ ตกลงจะเรียกไหมครับ หื้ม ? ” ผมดึงตัวบางๆนั่นเข้ามาใกล้ๆอีก

 ถ้าไม่ยอมเรียกนะ ...

“โอย ฮือ โอเคเรียกก็ได้ ” เด็กนั่นทำหน้าขัดใจแม่ไม่ให้เอาสะดือเจาะห่วงก่อนจะพูดขึ้น

“ พี่มาร์ค ..“

 ทำไมเสียงเบาจังวะ ..

“อะไรนะ ?  อะเกนๆ ” ผมเอียงหูไปฟังใกล้ๆ ..

“พี่มาร์คฮะ พี่มาร์ค!!! ” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดเด็กนั่นก็กระโดดกัดหูผม ไม่พอเหยียบเท้าผมไปหลายทีด้วย

“โอ้ยยยย อะไรวะเนี่ย ” และเป็นตอนที่ผมเผลอปล่อยมือข้างที่จับแขนเล็กนั่นไว้ไปจับหูตัวเอง เด็กเตี้ยนั่นก็สะบัดมือหลุดออกจากการควบคุมของผมแล้ววิ่งลงบันไดไป ไม่พอครับ ไม่พอ ..

หันมาแลบลิ้นใส่พร้อมส่ายก้นใส่อีกด้วย !!

“สมน้ำหน้าไอลุงหัวแดง แบ่ร ~ ! ”

มาร์คต้วนอยากบีบคอเด็กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !

ลุงมาร์คหัวแดง กับ เด็กเตี้ยตัวแสบ

BAMBAM’s PART

ผมวิ่งลงบันไดหนีไอคุณลงหัวแดงนั่นด้วยความเร็วสูง ฮือ ไอบ้าเอ้ย พี่มงพี่มาร์คอะไรบ้าที่สุดเลย คิดว่าตัวเองเท่ห์มาจากไหน ไม่รู้รึไงว่าแบมแบมเป็นคนขี้อายนะเฟ้ย อายเป็นนะ


แล้วทำไมใจเต้นแบบนี้ล่ะ ....



 ไม่ๆ เราอาจจะโกรธลุงนั่นก็ได้ เจออีกจะไม่แค่กัดหู จะเตะๆๆๆๆๆๆๆก้นให้ช้ำไปเลย หึ่ย

ในจังหวะที่ผมกำลังคิดแค้นลุงหัวแดงนั่นจนลืมดูทางร่างของผมก็เผลอไปชนคนที่เพิ่งเดินสวนมาเข้าให้ หน้าผมชนอกกว้างของคนนั้นเต็มๆ

“โอ่ะ ขอโทษฮะๆ ” ได้สติผมก็รีบก้มหน้าโค้งให้รัวๆเลย ซุ่มซ่ามอีกแล้ว

“ .. ” เขาไม่พูดอะไร ผมเลยเงยหน้ามองผู้ชายที่สูงกว่าผมมาก ใบหน้าขาวนั่นเต็มไปด้วยแป้งกับรอยลิปสีแดงทั่วหน้า แถมยังห้อยต้นหอมไว้ที่คอด้วย เห็นแล้วก็อดขำไม่ได้ แต่แบมแบมมีมารยาทพอฮะ เลยต้องกลั้นไว้

“ขอโทษฮะ ผมไม่ได้ตั้งใจนะ คิก... ” โอ้ย อดขำไม่ได้จริงๆอะ

“นายหัวเราะมาเถอะ ฉันรู้ว่าหน้าฉัน .. ตลก ” แล้วเขาก็ยิ้มหัวเราะหน่อยๆ ส่วนแบมแบมน่ะเหรอ ลงไปขำกลิ้งกับพื้นแล้ว

“ฮ่าๆๆๆ ทำไมหน้าพี่เป็นแบบนี้ล่ะ ? ” ผมมองหน้าผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลยจริงๆ ขำเป็นบ้า

“อ่อ รับน้องน่ะ หน้าก็เลยเป็นงี้ ”

ผมพยักหน้ารับก่อนจะเอ่ยคำขอโทษไปอีกรอบ “ งั้นผมขอโทษนะฮะที่เดินชนพี่  ”

“ ฮ่าๆ ไม่เป็นไรๆ ว่าแต่นายไม่ใช่เด็กมหาลัยนี้เหรอ ? ”

“ไม่ฮะ ผมอยู่รร.มัธยมปลายนานาชาติอยู่ตรงนู้น อ้อแล้วพอดีมาส่งขนมที่มหาลัยนี้น่ะ ” พี่ชายตัวสูงคนตรงหน้าพยักหน้าก่อนจะยิ้มให้ผม ทำไมเจอกันครั้งแรกพี่ชายคนนี้ใจดีมาก

 ไม่หงุดหงิดใส่เราเลย

ไม่เหมือน ... อ๊อย ไม่อยากจะพูด

“ขายขนมเหรอ ?  ดีจัง ถ้าพี่อยากซื้อจะสั่งทางไหนได้มั่ง ? “ เขาถาม ผมเลยรีบควักนามบัตรของร้านแล้วยื่นให้พี่ชายตัวสูงนั่นไป

“ นม ทาย .. ? แอ่นเบเกอรี่ ?” พี่ชายตัวสูงทำหน้างงๆแล้วอ่านชื่อร้านของผม ฮ่าๆ พูดก็ไม่ชัด ก็มันชื่อคาราโอเกะภาษาไทยนี่นา ฮ่าๆ  ...  นม ทาย

“ไม่ใช่ฮะๆ  หนมไทย หนม – ไทย ” ผมพูดย้ำให้เขาเข้าใจ ก่อนเขาจะพูดอีกที

“ น๋ม ทาย.. ”

“ ฮ่าๆ โอเคๆ แบบนี้ก้ได้ฮะ น๋มทาย ” ผมหัวเราะ

“ชื่ออ่านยากจัง ” พี่ชายตัวสูงเบ้ปากก่อนจะเก็บนามบัตรของผมไว้ในกระเป๋าตังค์ก่อนจะยกนาฬิกาขึ้นมาดู

“อ่าจะเลทแล้ว พี่ต้องไปแล้วนะ ถ้ามีโอกาส แล้วเจอกันใหม่”

“ฮะ ” ผมพยักหน้าหงึกๆก่อนจะยิ้มโบกมือลาให้แต่ยังไม่ทันที่พี่ชายตัวสูงจะเดินผ่านไป เขาหยุดแล้วถอยหลังมาหาผมที่กำลังจะก้าวขาเดิน

“  ว่าแต่นายชื่ออะไร ? ”

“แบมแบมครับผม”

“ พี่ชื่อยูคยอมนะ ยินดีที่ได้รู้จักครับตัวเล็ก” พี่ชายตัวสูงยิ้มแล้วเดินขึ้นตึกของคณะไป ทำไมรู้สึกถูกชะตากับพี่ยูคยอมคนนี้จัง

 แบมแบมรู้สึกดี .. รู้สึกเซ็กซี่

talk -
ฃ55555555555555555555555555555555555555555555
ยูคยอมคนดีมาแล้ว 55555555555555555555555555555555555555555555
ไม่มีคำบรรยายใดๆ ไปหาพี่สันผัวลำยองละครัช บรัย
ฝากคอมเม้นกันด้วยน้า เรื่องนี้สาระไม่มีหรอก....

:)  Shalunla