คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : m y u n c l e 。 ก็บอกว่าไม่ใช่ลุง ! - e p i s o d e 2 -
MY UNCLE
chanyeah_
e p i s o d e 2
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!
รถคันหรูอย่างเฟอรารี่ นิพินฟารินาหยุดลงที่หน้าบ้านหลังใหญ่ราคาหลายล้านวอนที่แด๊ดของผมซื้อไว้ที่เกาหลี เพราะมัมของผมชอบเกาหลีเวรี่เวรี่มัช อ้อนแด๊ดจนต้องได้ซื้อ
แต่ ! ตอนนี้ผมไม่มีเวลาจะเล่าเรื่องของมัมหรอกนะ หงุดหงิดอยู่ เพราะเด็กเตี้ยบ้านั่นแหละ กล้ามากมาเรียกผมว่า ลุง ตำแหน่งที่ผมให้ไคลี่นางฟ้าของผมเรียกคนเดียว ไม่รู้ล่ะครับ ไม่ว่าใครก็ห้ามเรียก นอกจากหลานสาวตัวน้อยของผม
“ ไง มาร์ค ทำไมกลับเร็วล่ะ ? ” ยังไม่ทันที่ผมจะขึ้นไปบนห้องก็เจอมัมของผมพอดี ผมเดินเข้าไปกอดพลางหอมแก้มสักสองสามทีพอชื่นใจ
“ ไอเหนื่อยๆ เลยอยากกลับเร็วน่ะ ” ผมเบะปากเหมือนเด็กเพื่อนอ้อนมัมสุดที่รักของตัวเอง ผมทำจนติดเป็นนิสัยแล้วล่ะเวลาเหนื่อยหรืออ้อนจะเอาอะไร
“เรียลลิ้ ? ยูไม่ได้หนีรับน้องหรอกนะ ? เมื่อบ่ายๆ เฟรนของยูคอลมาว่ายูไม่ไปคุมรับน้องสองวันแล้วนะมาร์ค ”
นัมจู .. ตัวแสบ ..
“ฮือ .. ” ผมกอดมัมแน่น วิธีนี้แหละมัมของต้วนไม่ถามต่อแน่นอน..
“โอเคๆ ไอไม่ถามยูละ ไปอาบน้ำแล้วเดี๋ยวลงมาหากินข้าว วันนี้ไอซื้อขนมไทยเจ้าเก่าของโปรดมาให้ยูด้วย” เยส นั่นไงมัมไม่ถามต่อแถมยังมีของโปรดของผมมาเซอร์ไพส์อีก น่ารักที่สุดเลย
ผมพยักหน้าแล้วขอตัวไปอาบน้ำเปลื่ยนเสื้อผ้า ใช้เวลาไม่นานผมก็ลงมาจากห้องนอนเพื่อลงมากินข้าวกับมัม ลืมบอกไป บ้านผมไม่มีคนใช้หรอกนะครับ มีแต่แม่บ้านที่จะมาทำงานบ้านให้แล้วเธอก็กลับไป ผมอยู่กับมัมสองคน ส่วนเรื่องอาหารหารกินมัมจัดการให้ทุกอย่าง เกิดเป็นลูกของมัมนี่สวรรค์จริงๆ
ตอนนี้ผมกำลังนั่งทานข้าวอยู่ที่โต้ะอาหารกับมัม เราสองแม่ลูกคุยเรื่องกิจการที่ผมกำลังจะเปิด
ร้านเหล้านั่นแหละครับ
ดีนะที่เธอยอมให้เปิดได้ แถมจะช่วยลงทุนด้วย เข้าทางมาร์คสุดๆ
“อาทิตย์หน้า เหล้าจากเมกาจะมาส่งแล้วนะมาร์ค ”
“จริงเหรอมัม ไอยังไม่ได้ดีไซน์ร้านเลยอะ งั้นคงต้องรีบดีไซน์แล้วล่ะ” ผมพูดพลางจิ้มทองหยอด ขนมไทยสุดโปรดเข้าปาก ที่เกาหลีหากินได้ยากนะขนมอันนี้ ดีที่รู้จักร้านขนมไทยในเกาหลี แล้วเจ้านี้ก็ถูกปากผมมาก ไอไลค์อิท ! แต่ตอนนี้ผมไม่ค่อยได้ไปซื้อแล้วล่ะ เพราะมัมซื้อมาให้กินตลอด
กินจนลืมเรื่องหงุดหงิดใจเลยล่ะ
อร่อยจนหยุดไม่ได้ ... ผมเลยเผลอกินหมดเลย
.
ลุงมาร์คหัวแดง เด็กเตี้ยตัวแสบ
วันนี้เป็นวันที่ผมกับแจคสันต้องแหกขี้ตาตื่นมารับน้องที่หอพักนักศึกษาเพื่อพาทัวร์ห้องต่างๆในคณะ เป็นอะไรที่โคตรเลซี่เลยครับ พอมาถึงก็หูชาก่อนเลย โดนยัยนัมจูหัวหน้าสโมสรนักศึกษาของคณะด่าไงครับ น่าเบื่อสุดๆ ขอถอนหายใจยาวๆ
อยากพ้นๆอาทิตย์นี้ไปสักทีหน่า ..
“ นี่เป็นห้องของพวกพี่นะครับ ใช้เรียนประจำแต่จะมีแยกย้ายไปห้องอื่นบ้านตามรายวิชา ” ผมพูดบอกน้องปีหนึ่งเมื่อเราหยุดอยู่ที่ห้องๆนึง
“ ห้องน้องก็จะคล้ายๆพี่ล่ะครับอยู่ยันปีหนึ่งถึงปีสี่ ”
“ พี่ครับ ! ” ผมหันมองตามเสียงในกลุ่มของเด็กปีหนึ่ง มีน้องคนนึงยกมือขึ้นเรียกผมเหมือนมีเรื่องจะถาม มันหน้าตาดีใช้ได้เลยล่ะ สูงกว่าผมด้วย อื้ม .. แต่หล่อสู้มาร์คต้วนไม่ได้หรอกนะครับ
“ มีอะไรครับ ? ”
“ พี่เป็นเดือนมหาลัยเมื่อตอนที่พี่อยู่ปีหนึ่งใช่ปะครับ ? ” โห ไอเด็กนี่เก่งว่ะ รู้ด้วยว่าผมเป็นเดือนมหาลัยเมื่อสองปีที่แล้ว ยังไม่ได้บอกใครเลยนะเนี่ย
“ เห้ยมาร์ค น้องแม่งรู้ได้ไงวะ ? ” แจคสันสะกิดผมแล้วกระซิบกับผมเบาๆ
“ไอด้อนท์โนว”
“ ผมเห็นป้ายประกาศลงสมัครประกวดดาวมหาลัยน่ะ มีหน้าพี่ติดอยู่ด้วย” อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ผมพยักหน้าให้กับเด็กนั่นและไม่พูดอะไรอีกต่อไป แล้วไม่ได้สนใจอะไร รีบๆพาพวกน้องปีหนึ่งทัวร์ให้เสร็จ จะได้ไปพักสักที
และเวลาผ่านเร็วเหมือนสวรรค์ ..
“ โอยยยยย ไอเชี่ยโคตรเมื่อยเลย ” แจคสันบอกพลางทุบไหล่ตุบๆ ผมที่พึ่งยกน้ำกรอกปากไป ก็ยื่นให้มันกินด้วย ก็เล่นเดินทั่วทั้งตึก ไม่เมื่อยได้ไง คณะนึงพื้นที่ก็ก็ไม่ใช่น้อยๆ
“ เป็นไงมาร์ค ต้วน แจคสั้น คิกๆ ” นัมจูที่เดินเข้ามาในห้องถามด้วยหน้าตาสดใส หึหึ มีความสุขสินะที่เห็นพวกผมทำงานเนี่ย โธ่เอ้ย !
“ สั้นอะไร ยัยแก้มยาน เรียกดีๆเว้ย ” แจคสันแทบจะปาขวดน้ำที่ผมเพิ่งยื่นให้มันไป ปาใส่เธอ ไอ่นี่ก็โหดไป....
“ ย่ะ พ่อแจคซึ่น ” เธอเบะปากก่อนจะนั่งลงตรงฝั่งตรงข้ามกับพวกผม พร้อมกับเดอะแก๊งส์ของเธอ แล้วก็เมาท์มอยตามประสาคนสวยไป
“ นี่ๆ พวกนายสองคนอยู่กินขนมด้วยกันก่อนนะ พวกฉันเลี้ยง มาการองร้านนี้อร่อยมากเลย เมื่อวานสั่งมากินกัน หยุดกินไม่ได้เลย คิคิ ” เพื่อนสาวนาอึนในแก๊งส์ของนัมจูพูดขึ้น ผมเลยพยักหน้ารับคำชวนไป เพราะตอนนี้อยากพักก่อนค่อยกลับบ้าน
นั่งว่างไปสักพักผมก็หันไปหาไอแจคสันที่แม่งเอาแต่นั่งเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ และผมก็เป็นคนขี้สงสัยอยู่นิดนึงเลยชะโงกหน้าไปดู .. สักหน่อย ..
“ มึงแม่งดูไรอยู่วะ ? ” ผมถามขึ้นมันสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรีบกดปิดหน้าจอไป
“รูปหมา ไอกุนเชียงของกูไงโธ่ กุคิดถึงม๊าน กูก็เลยดูรูป” เสียงแม่งมีพิรุธ ... มันต้องมีอะไรแน่ๆ ผมเลยเอื้อมมือไปแย่งโทรศัพท์มันมาพร้อมกับกดเปิดกรอกรหัสผ่านล็อคโทรศัพท์มันเรียบร้อย หน้าจอมันยังขึ้นแอพในโทรศัพท์ไว้อยู่ เหมือนจะกดปิดไปไม่ทัน ผมเลยได้เห็นอะไรดีๆ
โป้ะเช้ะ !!!!
โอ้โหววววว มันหลีเด็กเว้ยครับ ไม่เบาเพื่อนมาร์คต้วน .. มิสยงมิสยู
“ ไอเห้ เอามาโว้ยยยยยยยย ” มันเอื้อมมาแย่งโทรสัพท์คืนไปผมมองแล้วยิ้มมุมปากให้มัน
“ ไรมึง กินเด็กเหรอ ? ” หึหึ...
“เด็กไร เด็กอะไรไม่มีมึงมั่วแล้ว นั่นน้องที่กูบอกว่าจะจองตัวไว้ให้ไง มึงนี่อะไร เด็กอะไรมั่วโว้ว โว้ว ไรของมึงเนี่ย ” แหลสัดๆเพื่อนผม อยากจะกระทืบให้หายเตี้ย
“ แล้วอะไรของมึง มิสยงมิสยู ? ” ผมยังถามต่อ มันเริ่มอยู่ไม่สุขเมื่อผมจับโกหกได้ ฮ่าๆ หน้าไอแจคสันตอนนี้ฮาชิบหายเลยครับ
“ โอยแม่งกูยอมละ ” มันทำถ้าฟึดฟัดก่อนจะยอมเล่าให้ผมฟัง
“ เล่ามาเลยค่ะพี่สัน ลำต้วนรอไม่ไหวแล้ว ” ผมทำท่าล้อเลียนลำยองที่พวกผู้หญิงในสาขาชอบเอามาล้อมันบ่อยๆ
“ เชี่ย ทุเรศลูกตากู .. เออ เรื่องก็คือกูชอบน้องเค้า กำลังจะจีบน้องเขาอยู่ ”
“ ละไงติดยัง ? ”
“ ไม่เลยว่ะ น้องแม่งเหมือนกำลังลืมใครไม่ได้งั้นแหละ “ มันทำหน้าเศร้าทันที เมื่อพูดถึงบุคคลที่สามที่มันกำลังสงสัย คนนี้ดูท่ามันจะจริงจัง
“ โอ่ เพื่อนรักไม่แซดนะพยายามครับ ถ้าช่วยได้เดี๋ยวกูช่วย ” ผมยักคิ้วให้
“ จริงปะวะ เย้ดเช่ ” พอบอกจะช่วยตาเป็นประกายเลยไอนี่ ..
“ เออ... ”
“ มาการองมาส่งแล้วฮะ นูน่า ”
ยังไม่ทันที่ผมจะเริ่มบทสนทนากับไอแจคสันต่อ ก็มีเสียงใสดังขึ้นมาขัดซะก่อน ทำให้ผมหันไปมองบุคคลใหม่ที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามา ..
ผมไฮไลท์สีชมพู ..
เสื้อโรงเรียนนั้นผมจำได้
และที่สำคัญ .. เตี้ย !
“ เห้ย ไอเด็กเตี้ย !! “
“ ห้ะ ไอ้คุณลุงหัวแดงอีกแล้วเหรอ !!! ”
talk -
5555555555555555555555555555555555555555555555555
ตอนสองมาแว้ว บทแบมแบมกับพี่มาร์คไม่ค่อยเยอะ ขออิพี่สันก่อนเลย
ฝากเม้นๆ ติดตามด้วยนะครับ จุ๊บ
ปล. แก้เสร็จครบแล้ว เหนื่อยหอบ U_U
:) Shalunla
ความคิดเห็น