สตรีข้าวสีชาด

ในเมื่อบิดาไม่ใยดี กล้าถึงขั้นพาสตรีใหม่เข้าบ้านแถมจะยกฐานะให้เหนือกว่ามารดาของนาง รั่วหลิงจึงไม่อาจทนเห็นมารดาถูกเหยียบย่ำได้อีกต่อไป นางจึงหาญกล้าพามารดาตัดขาดจากสกุลหาน เปลี่ยนใช้แซ่ฟางตามมารดา จากนั้นจึงก้าวเดินออกจากสกุลหานโดยแทบไม่มีสมบัติใดติดตัว จะมีก็แต่เพียงไหสองใบนี้เท่านั้น ที่มารดาบอกว่ามันคือสินเดิมก่อนแต่งจึงต้องการนำติดไปด้วย 

รั่วหลิงแม้ทำตามแต่ไม่อาจเข้าใจ ดูๆ ไปแล้วด้านในก็ไม่เห็นสิ่งมีค่าอันใด ใบหนึ่งเป็นเพียงข้าวสารที่แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงชาด ส่วนอีกใบหนึ่ง “อี๋…นี่ท่านเก็บอะไรเอาไว้กันน่ะท่านแม่ ด้านในขึ้นราไปหมดแล้ว” ทว่าคำตอบที่ได้รับกลับทำให้ต้องแปลกใจ เพราะสิ่งที่มารดาของนางนำติดตัวมา หาใช่สิ่งของที่ถูกเก็บไว้ด้านในจนขึ้นราไม่ แต่เป็นเชื้อราเหล่านั้นต่างหากที่ถูกเก็บรักษาเอาไว้อย่างดี แถมยังเรียกไหทั้งสองใบนี้ว่า ‘สมบัติประจำตระกูล’ อีกต่างหาก

ท่านแม่จะเก็บเอาเชื้อราพวกนี้ไว้ทำไม เป็นคำถามที่ยังคงค้างคาใจรั่วหลิงอยู่ตลอด แต่เอาเถิด ในตอนนี้ที่เดินออกมาจากสกุลเดิมในสภาพที่แทบจะไม่มีสมบัติอะไรติดมือมาเลย อย่างน้อยไหข้าวสีแดงประหลาดๆ กับไหเชื้อราใบนี้ก็ทำให้รู้สึกว่าตนเองยังพอมีสมบัติติดไม้ติดมือเดินออกมาบ้าง ใครจะรู้… บางทีเชื้อราเหล่านี้อาจจะมีประโยชน์มากกว่าคนบางคนก็เป็นได้ เพราะคนบางจำพวกก็หาดีหาประโยชน์อะไรไม่ได้เลย สู้เชื้อราเหล่านี้ก็ไม่ได้ด้วยซ้ำ!

ว่าแต่…ข้าชักจะหิวแล้วสิ ข้าวสีชาดกับเชื้อราพวกนี้…กินประทังหิวก่อนได้หรือไม่กันนะ

---

นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม

ไม่อนุญาตให้ทำการคัดลอก สแกนเนื้อหา ดัดแปลงหรือทำซ้ำ ส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมด เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์อย่างเป็นลายลักษณ์อักษรเท่านั้น

---