ปาฏิหารแห่งรัก

ลำดับตอนที่ #1 : อาชญากรรม

ปาฏิหาริย์แห่งความรัก

ตอนที่1

    ครอบครัวแห่งหนึ่งในชนบททางภาคเหนือ ครอบครัวของยุพา ซึ่งเป็นบ้านไม้ใต้ถุนสูง ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปราย เสียงเอะอะโวยวายก็ดังแทรกขึ้นมากลางสายฝน

    “นี่แกจะไปไหนอีกหล่ะ ฝนตกฟ้าร้อง ไม่คิดที่จะอยู่บ้านบ้างรึไง”เสียงของยุพาดังขึ้น

    “ฉันจะไปกินเหล้า เอาเงินมาเดี๋ยวนี้นะบอกให้เอามานี่”มงคลแย่งเงินยุพา

    “ไม่ได้นะนี่เงินของลูก ฉันจะเก็บให้ลูกเรียนหนังสือ เอามานี่นะ”ยุพาแย่งกลับ

    “จะให้มันเรียนไปถึงไหน จบม.6แล้วก็พอ ไม่ต้องเรียนแล้วสิ้นเปลืองออกมาทำงานหาเงินให้พ่อแม่ใช้บ้าง”มงคลพูดต่อ

    “ฉันต้องการให้ลูกเรียนสูงๆจะได้ไม่ลำบากเหมือนเรา”ยุพาพูดต่อ

    “หยุดพล่ามได้แล้วเอาเงินมานี่”มงคลแย่งกลับไปอีก

    พอยุพาเข้าไปแย่งเงินนั้นคืนมงคลก็ตบหน้ายุพาฉาดใหญ่ ทั้งตบทั้งตีเหมือนยุพาเป็นกระสอบทราย

    “พ่อๆอย่าทำแม่นะ”หนึ่งฤทัยวิ่งเข้ามาห้ามแต่กลับโดนลูกหลง

    “อย่ามายุ่งกับกู อีเด็กบ้า”มงคลผลักหนึ่งไปชนกับเสาบ้าน

    “มึง ไอ้มงคลมึงทำลูกกูไอ้พ่อชั่ว”ยุพาทนไม่ไหวลุกขึ้นไปหยิบมีดหลังบ้านจ้วงแทงสามีตัวเองทันที

    “พ่อ”หนึ่งตะโกนลั่นทั้งที่หน้าเต็มไปด้วยเลือด

    ส่วนยุพายืนตะลึงกับเหตุการณ์ที่ตัวเองได้กระทำ เพราะมงคลนั้นขาดใจตายทันที

    “ไม่นะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ หนึ่งแม่ไม่ได้ตั้งใจนะลูก หนึ่ง”ยุพาพูดรวยเหมือนคนเสียสติร้องไห้กอดลูกสาวแน่น

    “แม่ทำพ่อทำไม ทำไมแม่ต้องฆ่าพ่อ”หนึ่งฤทัยถามแม่ตนด้วยน้ำตาที่ท่วมหน้า

    “มันทำร้ายลูกของแม่ก่อนนะ”ยุพาพูดพร้อมน้ำตา

    “แต่แม่ต้องติดคุก แล้วหนึ่งจะอยูกับใครหล่ะแม่”หนึ่งร้องไห้กอดแม่ตนไว้แน่น

    “หนึ่งต้องอยู่กับป้าและลุงนะลูก”ยุพาปลอบลูกสาว

“ปะลูกเดี๋ยวแม่จะพาไปทำแผลที่อนามัย”ยุพาจูงแขนลูกสาวไปทำแผลโดยที่ไม่ใส่ใจสามีตนอีกเลย



ตอนที่ทั้งคู่กลับมาจากอนามัย ก็พบกับตำรวจเต็มบนบ้าน

“แม่ตำรวจแม่ เราหนีกันเถอะแม่ เราหนีกันเถอะ”หนึ่งกระตุกมือยุพา

“ไม่แม่ไม่หนี แม่จะมอบตัวกับตำรวจ”ยุพาพูดแล้วเดินขึ้นบ้านไป

“คุณตำรวจค่ะ นังคนนี้แหละค่ะนังยุพาที่มันฆ่าน้องชายของดิฉันจับมันเลยค่ะ”อนงค์ชี้หน้ายุพาให้ตำรวจจับ

พอสารวัตรธงชัยหันไปตามมือของอนงค์ก็ต้องตกใจ

“ยุพา นี่คุณเองเหรอ”สารวัตรธงชัยตะลึงกับภาพผู้หญิงที่อยู่หน้าตัวเอง

“ธงชัย คุณมาที่นี่ได้ยังไง”ยุพาก็ตกใจกับผู้ชายคนที่อยู่ข้างหน้าเหมือนกัน

“ยืนบื้ออยู่ทำไม ทำไมไม่จับมันหล่ะค่ะคุณตำรวจเดี๋ยวมันก็หนีไปได้หรอก”อนงค์พูด

“ไม่ต้องกลัวฉันหนีหรอกอนงค์”ยุพาพูดพร้อมยื่นมือทั้ง2ข้างให้ตำรวจไส่กุญแกมือ

“แม่ ไม่นะแม่ แม่จะทิ้งหนึ่งไปอีกคนแล้วเหรอแล้วหนึ่งจะอยู่กับใครหล่ะแม่ คุณตำรวจขา แม่หนึ่งไม่ผิด แม่ทำไปเพราะป้องกันตัวเองและหนึ่งคุณตำรวจอย่าจับแม่หนึ่งไปเลยนะค่ะหนึ่งขอร้อง”หนึ่งอ้อนวอนตำรวจ

“นี่นังหนึ่ง แกไม่เห็นรึไง แม่แกฆ่าพ่อแกตายไปต่อหน้าต่อตายังจะเข้าข้างมันอยู่ได้ อ๋อ! ฉันรู้แล้วพวกแกทั้งสองคนต้องสมรู้ร่วมคิดกันใช่ไหม จับมันทั้งสองแม่ลูกเลยค่ะคุณตำรวจ”อนงค์เริ่มตวาด

“คุณตำรวจขา เอาหนึ่งไปแทนแม่เถอะนะค่ะ แม่หนึ่งไม่ผิด พ่อตีแม่ ผลักหนึ่งจนเป็นแบบนี้ มันเป็นเรื่องทะเลาะกิน คุณตำรวจอย่าจับแม่หนึ่งไปเลยนะค่ะหนึ่งขอร้อง”หนึ่งอ้อนวอนพร้อมกับกราบเท้าสารวัตรธงชัย

“หนึ่งลุกขึ้นแม่บอกให้ลุกขึ้นไง ฉันบอกให้แกลุกขึ้น ฉันทำผิด ฉันย่อมได้รับผิด”ยุพาเริ่มตวาดลูกสาว

“ไม่! หนึ่งไม่ยอมให้แม่ถูกจับหรอก แม่จ๋า แม่อย่าทำอย่างนี้ซิ”หนี่งร้องไห้อนงค์ทนสองแม่ลูกไม่ไหว จึงจับแขนหนึ่งแล้วลากออกมา

“นี่นังหนึ่งแกมาดูนี่ แกดูให้เต็มตา นี่พ่อแกนอนตายอยู่นี่เพราะฝีมือแม่ใจยักษ์อย่างแม่แก แกยังจะเข้าข้างมันอีกเหรออีนังหลานทรพี”อนงค์พูดพร้อมกดหัวหนึ่งให้ดูสภาพศพของมงคล

“สารวัตรครับเรารีบดำเนินคดีเถอะครับ นี่มันก็นานแล้วนะครับ”จ่ามนตรีแย้งขึ้น

“เอาตัวไปสอบปากคำที่โรงพัก”สารวัตรธงชัยถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนพูดและตำรวจก็คุมตัวยุพาไปโรงพัก

“แม่ อย่าเอาแม่หนึ่งไปนะอย่าเอาแม่หนึ่งไป”หนึ่งร้องไห้ฟูมฟายแต่อนงค์จับตัวเอาไหว้ส่วนอนงค์ยืนยิ้มแบบพอใจ เพราะเค้าไม่ค่อยชอบยุพาเท่าไหร่ หนึ่งรีบสะบัดมือแล้วผลักอนงค์ล้มลง

“แม่จ๋า แม่ แม่รอหนึ่งด้วย หนึ่งจะไปด้วยแม่ แม่อย่าทิ้งหนึ่งไป” หนึ่งวิ่งตามรถตำรวจไป

“กลับไป กลับไปเดี๋ยวนี้นะหนึ่ง อย่าตามแม่มา กลับไป๊”ยุพาไล่ลูกพร้อมน้ำตา

“ไม่หนึ่งไม่กลับ”แต่หนึ่งก็หมดแรง ทรุดฮวบลงกับพื้น

“หนึ่ง”ยุพาอุทานขึ้นน้ำตายิ่งเอ่อล้นปนกับหยดน้ำฝนที่ชโลมร่างกายจนเปียกปอน

หนึ่งไม่ละความพยายามเดินไปคว้ามอเตอร์ไซด์ขับตามแม่ไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก



ที่โรงพัก สารวัตรธงชัยกำลังสอบสวนยุพาอยู่

“ยุพา ทำไมคุณทำแบบนี้ ทำไม่คุณถึงทำลายอนาคตของตัวคุณและลูกของคุณด้วย”สารวัตรธงชัยต่อว่า

“มันทำร้ายลูกของฉันก่อน”ยุพาพูดพร้อมน้ำตา

“คุณพูดเหมือนกับว่า มงคลไม่ใช่พ่อของหนูหนึ่งอย่างนั้นแหละ”สารวัตรธงชัยถามยุพาด้วยความสงสัย

“ใช่ หนึ่งไม่ใช่ลูกของมงคลหรอก เพราะเหตุนี้ไง นายมงคลถึงคิดที่จะทำร้ายหนึ่งอยู่ตลอดเวลา”ยุพาอธิบาย

“ยุพา คุณบอกผมซิว่าหนึ่งเป็นลูกใคร หรือว่าหนึ่งเป็นลูกผม”สารวัตรธงชัยถามแบบใจจดใจจ่อ ก่อนที่จะตั้งสติแล้วนึกเหตุการณ์ในอดีต

ธงชัยและยุพาเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเดียวกัน ส่วนมงคลเป็นเพื่อนของธงชัยและแอบหลงรักยุพามานานแล้วเหมือนกัน ธงชัยและยุพาแอบมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งจนยุพาท้องแต่ยังไม่ได้บอกธงชัย พ่อแม่ของธงชัยจับธงชัยให้หมั้นและแต่งงานกับลูกสาวอธิการบดีของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทำให้ยุพาเสียใจมาก ในขณะเดียวกัน มงคลคอยดูแลยุพามาตลอด จนทำให้ยุพาใจอ่อนและตัดสินใจหนีมาอยู่กับมงคล ช่วงแรกๆ มงคลรักและดูแลยุพาเป็นอย่างดีแต่พอหลัง 2 ปี มงคลเริ่มคบเพื่อน กินเหล้า ไม่ทำงานและมักจะมีปากเสียงกับยุพาบ่อยครั้ง เท่านั้นยังไม่พอมงคลก็จะทุบตียุพาตลอดเวลาเมื่อทำอะไรไม่สมใจ ยุพาอธิบายเรื่องต่างๆให้สารวัตรธงชัยฟัง

ธงชัยได้ฟังดังนั้นถึงกับเข่าทรุดนั่งกอดยุพาร้องไห้

“ยุพาผมขอโทษ ผมละทิ้งคุณทิ้งลูก ผมมันเลวจริงๆ คุณรู้ไหมตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาผมไม่เป็นอันเรียน จนถูกretry ออกจากมหาวิทยาลัย และผมก็ตัดสินใจมาเป็นตำรวจอย่างที่คุณเห็นนี่แหละ”ธงชัยคร่ำครวญ

“ไม่ใช่ความผิดของคุณหรอกค่ะธงชัย”ยุพาพูดต่อ

“ผมจะรับหนึ่งไปเลี้ยง ผมอยากจะทำอะไรเพื่อลูกบ้าง”ธงชัยบอกคนรัก

“แล้วภรรยาคุณเค้าจะว่าเอาเหรอค่ะ และอีกอย่างเค้าจะยอมรับหนึ่งเหรอค่ะ”ยุพาเอ่ยขึ้น

“ผมกับศณีหย่ากันได้ 3 ปีแล้วก่อนที่ผมจะย้ายมาที่นี่ และผมกับเค้าก็ไม่มีลูกด้วยกันด้วย”สารวัตรธงชัยพูดต่อ

“ฉันต้องขอบคุณสวรรค์ที่ส่งคุณมาเจอฉันวันนี้คุณธงชัยฉันฝากหนึ่งด้วยนะ”ยุพาบอก

“ผมจะดูแลลูกเป็นอย่างดี คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะและผมจะหาทางช่วยคุณให้ได้ยุพา”สารวัตรธงชัยสัญญา

“ไม่ต้องช่วยฉันหรอกค่ะ ฉันขอรับโทษที่ฉันก่อ คุณอย่าเอาตำแหน่งหรือยศของคุณมาปนเปื้อนกับฉันหรอกค่ะ”ยุพากล่าวด้วยน้ำเสียงที่สะอื้น

“ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! สารวัตรครับมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาขอพบผู้ต้องหาครับ ผมห้ามแล้วเค้าไม่ฟัง”จ่ามนตรีรายงาน

“ให้เค้าเข้ามา”สารวัตรธงชัยอนุญาต

“แม่ แม่จ๋า หนึ่งมาแล้วจ๊ะแม่ แม่ไม่เป็นไรใช่ไหม”หนึ่งร้องไห้กอดแม่

“หนึ่ง หนึ่งมาได้ไงลูก”ยุพาผวากอดลูกสาวที่ตัวเปียกโชกเอาไว้

“หนึ่งขับมอเตอร์ไซด์มาแม่ คุณตำรวจขาช่วยแม่หนึ่งด้วยได้ไหม แม่หนึ่งไม่ผิดจริงๆนะค่ะ”หนึ่งพูดพร้อมก้มกราบเท้าผู้เป็นพ่อตน

“หนึ่ง ลูกพ่อ” สารวัตรธงชัยประคองไหล่ของหนึ่งขึ้นมาพร้อมร้องไห้

“เมื่อกี้สารวัตรเรียกหนึ่งว่ายังไงนะค่ะ”หนึ่งถามด้วยความสงสัยผสมผสานกับความตกใจ

“หนึ่ง ลูกหนึ่งฟังแม่นะลูก พ่อมงคลเค้าไม่ใช่พอของลูก สารวัตรธงชัยคนนี้ต่างหากที่เป็นพ่อแท้ๆของหนึ่ง”ยุพาพูดขึ้น

“ไม่ ไม่จริงถ้าเค้าเป็นพ่อของหนึ่งทำไมเค้าต้องทิ้งหนึ่งกับแม่ไป”หนึ่งอื้งและต่อว่ากลับไป

“แม่ผิดเองลูก แม่หนีพ่อมา พ่อเค้าไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าแม่ท้อง หนึ่งยกโทษให้พ่อนะลูกต่อจากนี้พ่อจะเป็นคนดูแลหนึ่งนะลูก”ยุพาปลอบลูกสาว

“หนึ่ง พ่อขอกอดทีได้ไหม”ธงชัยกางแขนออก

หนึ่งหันมามองหน้ายุพาก่อน พอยุพาพยักหน้าหนึ่งก็เข้าไปกอดสารวัตรธงชัย

“หนึ่งรออ้อมแขนที่อบอุ่นอย่างนี้มานาน 18 ปี ซึ่งพ่อมงคลไม่เคยให้หนึ่งมีแต่คิดจะทำร้าย”หนึ่งร้องไห้ขึ้น

“ต่อไปนี้ พ่อจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายลูกของพ่ออีกนะลูกหนึ่งเรียกพ่อซิลูก”สารวัตรธงชัยกล่าวขึ้น

“ค่ะ พ่อธงชัย” ธงชัยและหนึ่งกอดกันแน่นโดยมียุพากอดทั้ง 2ไว้ด้วยกัน

“พ่อต้องช่วยแม่ให้ได้นะค่ะ”หนึ่งบอกพ่อ

“ไม่ต้องหรอกหนึ่ง แม่ยอมรับผิดและสารภาพทุกข้อกล่าวหาแล้วลูกสู้คดีไปก็แค่นั้น”ยุพาบอกลูกสาว

“แต่แม่ต้องติดคุกนะ แล้วหนึ่งจะมีกำลังใจเรียนได้อย่างไร”หนึ่งร้องไห้

“หนึ่งต้องเรียน แม่รับสารภาพ คงไม่ติดนานหรอก หนึ่งเรียนจบแม่คงพ้นโทษพอดี แม่อยากเห็นความสำเร็จของลูกนะ หนึ่งต้องเชื่อพ่อนะลูก”ยุพาบอกลูกสาว

“จ๊ะแม่”ทั้งสามกอดกันอีกครั้ง

แล้ววันที่ศาลตัดสินก็มาถึง ศาลตัดสินให้ยุพาติดคุก 6 ปีแต่เนื่องจากยุพาไม่เคยทำผิดประกอบกับยอมรับสารภาพ ศาลจึงลดโทษให้เหลือ 4 ปี

“แม่ขา หนึ่งจะเชื่อฟังพ่อ หนึ่งจะเอาปริญญามาฝากแม่ให้ได้นะค่ะ”หนึ่งพูด

“แม่จะรอวันนั้นลูก ฝากลูกด้วยนะค่ะคุณธงชัย”ยุพาพูดกับหนึ่งและธงชัย

“คุณไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะดูแลลูกให้ดีที่สุดนะยุพา”หนึ่งและธงชัยเอามือลอดกรงขังเข้าไปโอบกอดยุพา

“แล้วหนึ่งกับพ่อจะมาเยี่ยมแม่บ่อยๆนะค่ะ”หนึ่งบอกแม่ตนพรางน้ำตาก็ไหลออกมา

“จ๊ะลูก”ยุพาก็สุดที่กลั้นน้ำตาไหวปล่อยมันไหลออกมาเต็มที่

“หมดเวลาแล้วครับเราต้องเอานักโทษเข้าเรือนจำแล้วครับ”ราชทัณฑ์กล่าวขึ้น

“แม่ แม่หนึ่งรักแม่นะ”หนึ่งรักแม่”หนึ่งพูดทั้งที่มือจับกับแม่อยู่

“แม่ก็รักหนึ่งลูกดูแลตัวเองด้วยนะ”ทั้งสองจับมือกันแล้วค่อยๆคลายมือออกและยุพาก็หันหลังเดินเข้า 2 พ่อลูกกอดกันร้องไห้