คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 11 : ใกล้หมดเวลา [100%]
ตอนที่ 11
“ฉันชอบนาย!”
คำพูดนี้ยังคงตามมาวนเวียนถึงในความฝันก่อนที่จะจะสะดุ้งตื่นเมื่อฉันเห็นแสงสว่างวาบแบบนั้นอีกครั้งที่กำลังพุ่งใส่ตัวฉันจนทำให้ฉันต้องลืมตาขึ้นเพื่อพบกับโลกแห่งความจริง
“ตื่นแล้วหรอ?” เสียงคุ้นหูดังขึ้นก่อนที่ฉันจะหันไปยังใบหน้าของผู้ชายที่เพิ่งสารภาพรักกับฉันในร่างจุน
“ฉันเป็นอะไรไป?” ฉันถามเสียงอ่อย
“นายเป็นลมไปน่ะ?”
เป็นลมอย่างนั้นหรอ? งั้นที่ฉันได้ยินคำสารภาพรักก็คงเป็นความฝันสินะ เฮ้อ! โล่งอก
“รู้มั้ยเมื่อกี้ฉันฝันน่ากลัวมากเลยล่ะ...ฉันฝันว่านายบอกชอบฉัน พูดแล้วยังขนลุกไม่หายเลย” ฉันเล่าเป็นฉากๆจนคนฟังถึงกับหน้าเจื่อนไปนิดๆก่อนจะยืนยันให้ฉันฟัง
“นายไม่ได้ฝันไป นั่นเป็นเรื่องจริง”
“ง่า~ ฉันคิดว่านายคงสับสนอะไรบางอย่างในชีวิตนะ ตั้งสติหน่อย” ฉันปรามเขาอย่างอดไม่ได้
“ฉันไม่ได้สับสนฉันรู้ดีว่าฉันชอบใคร...และนั่นก็คือเธอ” ยอลพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและเปลี่ยนสรรพนามในอนท้าย ฉันถึงกับผงะก่อนจะถามขึ้น
“นายชอบฉัน...ยอลชอบจุน?”
“ก็...ฉันชอบจุนคนนี้นั่นแหละ” ยอลพยายามสื่อให้ฉันรู้ว่าเขาหมายถึงฉัน หมายถึงคนที่อยู่ในร่างจุนตอนนี้ แต่ฉันกลับไม่เก็ทในความหมายของเขา
“แต่นายกับฉันเป็นผู้ชายนะ!” ฉันเถียง
“แล้วใจนายใช่อย่างนั้นรึเปล่า?” เขาย้อนถามหน้าตายจนฉันอึ้งพูดไม่ออก จะบอกว่าใช่! ก็ไม่ได้ ตอนนี้ฉันอยู่ในร่างผู้ชายแต่ใจฉันมันหญิงจะให้บอกไปอย่างนี้หรอ?
“..........” ฉันเงียบ
“ฉันรู้ว่านายก็รู้ดีอยู่แก่ใจนะว่าใจนายเป็นยังไง? นายชอบฉันได้เหมือนที่ฉันชอบนายได้เหมือนกัน” ยอลย้ำ ฉันไปไม่ถูกก่อนจะตัดบท
“ฉันกลับก่อนนะ” แล้วฉันก็เดินออกไป ทิ้งให้ยอลมองตามตาละห้อยก่อนที่เขาจะสบถก่นด่าตัวเองในใจ
“โถ่เว้ยไอ้ยอล! ทำไมไม่บอกความจริงหล่อนไปเลยวะ!!!”
พาร์ท มิยอง
ฉันได้เจอกับรุ่นพี่(พี่ชาน)อีกครั้งเมื่อเขากลับมาในช่วงปิดเทอมและก็มีโอกาสได้พาเขาไปเที่ยวอย่างที่เคยสัญญากับเขาเมื่อตอนซัมเมอร์ตอนเมืองนอก ซึ่งเขาเอ่ยปากอยากไปเที่ยวสวนสนุกซึ่งฉันก็จัดไปเพราะไม่ได้ไปนานแล้วเหมือนกัน แต่ไม่รู้หมอนั่นรู้ได้ยังไงว่าฉันกำลังจะไปเที่ยวกับพี่ชาน จู่ๆก็เห็นหมอนั่นมารอที่หน้าบ้านพร้อมพูดอย่างคนเอาแต่ใจว่า
“ฉันไปด้วยคนนะ...คงไม่ว่ากันนะคะ รุ่นพี่!” ประโยคหลังจุนกระแทกเสียงใส่อย่างจงจำ พี่ชานเกาหัวแกรกแต่ก็ยอมให้เขาไปด้วยตามมรรยาท
“นายจะไปด้วยทำไม?” ฉันกระซิบถามจุนที่ลอยหน้าลอยตาจนน่าหมั่นไส้
“ก็อยากไปเที่ยวสวนสนุกอ่ะทำไมล่ะ?” เขาตอบหน้าตาย ฉันค้อนเขาเล็กๆก่อนจะเดินควงพี่ชานไปอย่างจงใจ จนเขาถึงกับหน้างอรีบเดินเข้ามาแทรกกลางกันท่าทันที พี่ชานมองอย่างงงๆแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร
เมื่อถึงสวนสนุกแล้วพี่ชานก็ทำตัวเป็นเจ้าบุญทุ่มออกตังซื้อบัตรเข้าชมให้สองสาวอย่างเอาใจ โดยที่จุนถึงกับหน้าระรื่นที่ได้ของฟรีแต่ไม่ยอมเอ่ยขอบคุณสักคำ
“รุ่นพี่อยากเล่นอะไรล่ะคะ?” ฉันถามอย่างเอาใจ ชานทำหน้าครุ่นคิดก่อนที่จุนจะแทรกขึ้นมาเหมือนเสนอ
“ไปบ้านยักษ์มั้ย?”
“ไปทำไมบ้านยักษ์? ทำเป็นเด็กไปได้” ฉันแขวะให้
“พี่อยากไปเล่นอะไรที่มันหวาดเสียว...รถไฟเหาะเป็นไง?” ชานเสนอ มิยองพยักหน้าตกลงอย่างว่าง่าย
“ไม่เอาอ่ะน่ากลัวจะตายไปที่มันซอฟต์ๆสิ” จุนค้าน
“งั้นเธอก็ไปคนเดียวเถอะถ้าอย่างนั้น ไปกันเถอะพี่ชาน” ว่าแล้วฉันก็ออกเดินควงชานนำหน้าไป ซึ่งส่งผลให้จุนหน้าหงอกหน้างอจำต้องตามไปติดๆ
รถไฟเหาะช่างเร็วและตื่นเต้น ฉันกับพี่ชานหัวเราะและกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ ผิดกับคนขวางโลกที่นั่งอยู่ข้างหลังที่ทำหน้าพะอืดพะอมอย่างสุดขีดเนื่องจากกลัวเครื่องเล่นสุดเสียวพวกนี้ ไม่เข้าใจจริงๆว่าจะตามขึ้นมาทำไมถ้ากลัวขนาดนั้น
หลังจากที่ลงมาจากรถไฟเหาะแล้วพวกเราก็ต้องมารับหน้าที่พยุงจุนไปอ้วก นายนี่มันตัวปัญหาจริงๆนะ!
“ไหวรึเปล่า?” พี่ชานถามขึ้นอย่างเป็นห่วง จุนยกมือโบกไปมาเหมือนจะบอกว่า
‘ไม่เป็นไร ฉันโอเค’
“งั้นเดี๋ยวไปซื้อน้ำมาให้นะ” ชานออกตัวแต่ฉันขัดขึ้น
“ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวฉันไปซื้อให้เอง” ฉันเสนอตัวแทนก่อนจะเดินไปซื้อน้ำตามที่รับปากไว้
“ดูเธอไม่ชอบพี่นะ” ชานถามขึ้นขณะที่จุนมานั่งพักที่ม้านั่งแถวนั้น
“ใช่! ฉันคิดว่าพี่เป็นพวกเจ้าชู้ จะมาหลอกอะไรมิยองใช่มั้ยล่ะ?”
“หลอกหรอ? หลอกอะไร? เราเป็นแค่พี่น้องเท่านั้นแหละ เธอคิดมากไปรึเปล่า?” ชานอธิบาย
“แล้วทำไมพี่เรียกมิยองว่า My Brideล่ะ?”
“ก็แค่คำเรียกเล่นๆน่ะ...นี่!พี่ถามอะไรหน่อยได้มั้ย สงสัยมาสักพักแล้ว” ชานขออนุญาต
“อะไรล่ะ? ถ้าตอบได้ล่ะก็นะ” จุนตอบเสียงสะบัด
“เธอชอบมิยองหรอ?” ชานถามตรงไปตรงมา จุนถึงกับสะอึกก่อนจะเลี่ยงไม่มองหน้าคนถาม
“พูดอะไรของพี่”
“พี่สังเกตได้นะว่าเธอดูหึงหวงมิยอง”
“............” จุนเงียบ
“เธอชอบมิยองใช่มั้ย?” ชานถามอีกครั้ง ก่อนที่จุนจะตัดสินใจบอกความจริง
“ใช่! ฉันชอบมิยอง”
“อืม...มันก็ไม่ใช่เรื่องผิดหรอกแต่ว่ามิยองจะคิดยังไงล่ะ?”
“พี่! ถ้าฉันเล่าเรื่องๆนึงให้พี่ฟังพี่อย่าหาว่าฉันพูดเพ้อเจ้อนะ” จุนต่อรอง ชานพยักหน้าสัญญา ก่อนที่จุนจะเริ่มเล่าเรื่องสลับร่างให้ชานฟัง ซึ่งพอเล่าจบชานก็ลอบถอนหายใจ
“มีเรื่องแบบนี้จริงๆหรอเนี่ย?”
“ใช่! ฉันรู้ว่าถ้าฉันบอกพี่ไปพี่จะช่วยฉันได้”
“ช่วยยังไงล่ะ จะให้ช่วยอะไร?” ชานถามอย่างคนซื่อ
“ฉันอยากจะสารภาพรักกับมิยองแต่ว่าใจไม่กล้า แต่ฉันนั่งคิดมาตลอดทางนะว่าวันนี้ฉันจะบอกรักมิยองให้ได้” จุนเล่า
“อ่อ...อยากให้ฉันเปิดทางให้พวกเธอใช่มั้ยล่ะ?...ก็ได้นะฉันจะไปเล่นเครื่องเล่นฆ่าเวลาดีมั้ย” ชานยอมอย่างง่ายดายจนจุนร้องตะโกนอย่างดีใจก่อนจะโดนน้ำเย็นตีเบาที่หัว
“เป็นอะไรยะ?” ฉันถามจุนก่อนจะมองเหมือนเขาเป็นตัวตลกในสายตา
“เอ้อ...มิยองพี่ลืมไปว่าพี่มีนัดน่ะ ขอโทษจริงๆนะที่ไม่ได้บอกก่อนน่ะ...มีบัตรเหลือพวกเธอไปเล่นแทนพี่หน่อยละกันนะ แล้วเย็นๆเดี๋ยวพี่มารับ...ไปละ” ชานรีบพูดอย่างตัดบทก่อนจะรีบเดินจ้ำอ้าวออกไป
“รุ่นพี่คะ พี่ชาน!” ฉันร้องเรียกแต่เขาก็ไม่หันหลับมา จุนมองแล้วนึกขอบใจชานอยู่ในใจก่อนจะรีบชวนมิยอง
“นี่! ไปเล่นกันต่อเหอะ” ว่าแล้วจุนก็จับมือฉันไปทันที ฉันพยายามสะบัดให้หลุดแต่ว่าก็ไม่พ้นแรงเขาอยู่ดี
“พี่ชานเป็นอะไรของเขานะ” ฉันบ่นพึมพำ
“ไปนั่งกระเช้ากัน ฉันอยากนั่งพักชมวิวหน่อย” จุนพูดอย่างคนเอาแต่ใจแต่ฉันก็ต้องยอมเพราะเห็นว่าเขาเพิ่งอ้วกเสร็จ - -
“เธอเคยชอบใครรึเปล่า?” จุนถามขึ้น
“ทำไม?” เขาจะถามทำไมนะ?
“ตอบมาเถอะน่า” จุนคะยั้นคะยอ
“ก็เคย” ฉันตอบเสียงค่อยก้มหน้าก้มตา ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาปิดดูข้อความที่มีคนเพิ่งส่งมาให้
‘พี่ดูออกนะว่าเธอชอบคิม...อย่าให้เสียโอกาสล่ะ...รุ่นพี่ของเธอ’ ฉันอ่านแล้วตกใจหน้าแดงขึ้นมา พี่ชานเอาอะไรมาพูดน่ะ...รู้ได้ยังไง?
“ยอลหรอ? หรือรุ่นพี่นั่น?”
“ถ้าใช่แล้วทำไม?” ฉันแกล้งยียวนกวนประสาทเขาเล่นอยากรู้ว่าเขาจะทำยังไงต่อ
“เธอไม่รู้รึไงว่าฉันคิดยังไงกับเธอน่ะ!” จุนขึ้นเสียง แทนที่ฉันจะตกใจกลับใจเต้นตึกตักเป็นจังหวะกลองสามช่าอย่างไม่รู้ตัว ฉันรู้ใจตัวเองแต่ฉันไม่รู้ใจนายนะ -..-
“ฉันไม่รู้” ฉันตอบไปตรงๆ
“ฉันอยากคบกับเธอ...เราคบกันนะ” จุนบอกเสียงหวานนุ่ม ใช่! มันทำให้ใจฉันแทบระเบิดออกมาดีใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ฉันไม่อยากฟังคำนั้น นายกำลังข้ามคำพูดสำคัญ
“แล้วทำไมเราจะต้องคบกันด้วย?” ฉันเกริ่น
“เพราะฉัน...ฉัน...”
“เพราะฉันชอบนาย” ฉันไม่รอให้เขาพูดอึกๆอักๆต่อไป กลับเป็นฉันซะเองที่เป็นฝ่ายบอกรักเขาก่อน ก่อนที่ฉันจะมั่งหอบหายใจแรงอย่างตื่นเต้นสุดๆ เขาอึ้งไปเลย
“ฉันตัวชาเลยนะ” จุนพึมพำ ฉันรู้ว่าเขาคงอึ้งและคงสับสน พอประตูกระเช้าเปิดฉันจึงถือโอกาส(สุดท้าย)จุ๊บเขาที่หน้าผากก่อนจะรีบออกไป ยิ่งทำให้จุนนั่งนิ่งแข็งทื่ออยู่อย่างนั้น...ก่อนจะตั้งสติได้ก็เขินหน้าแดงแล้วรีบตามฉันไป
หลังจากวันนั้นที่ยอลสารภาพรักกับคิม คิมก็คอยหลบหน้าหลบตาเขามาโดยตลอด เขาก็คงรู้แหละถึงชอบมาดักรอคิม
“เกิดอะไรขึ้นกันน่ะ?” ฉันถามยอลในขณะที่เธอเจอเขากำลังตามหาฉันอยู่
“ฉันบอกชอบคิมไป...แต่เขาคิดว่าฉันบอกชอบจุน” ยอลเล่า ฉันเอามือทาบอกอย่างตกใจ
“นายจะบ้าหรอ? คิมยังไม่รู้ว่านายรู้เรื่องสลับร่างแล้ว นายไปบอกคิมอย่างนี้คิมก็สับสนแย่สิ...นายกำลังขุดหลุมฝังตัวเองอยู่นะ” ฉันเตือน
“ฉันก็พยายามบอกเป็นนัยๆแล้วว่าฉันชอบคิมจริงๆไม่ใช่ร่างของไอ้จุน” ยอลบอกอย่างเครียดๆ ฉันเอาแตะไหล่เป็นกำลังใจให้
“เอาอย่างนี้...ทางที่ดีนะนายบอกความจริงกับคิมไปตรงๆเลยดีกว่า เดี๋ยวฉันจะนัดคิมไปพบนายให้” ฉันเสนอ ยอลพยักหน้าก่อนจะกอดมิยอง
“ขอบคุณมากนะ”
“อืม ไม่เป็นไร”
ภาพการกอดของชายหญิงคู่หนึ่งทำให้หัวใจของยอลตกมาถึงตาตุ่ม เขากำลังโกรธและหึงมิยอง ก่อนที่ฉันจะเป็นฝ่ายเห็นจุนและผละออก
“ขอตัวก่อนนะ” ฉันบอกเร็วๆและวิ่งตามไป
“จุน!!” ฉันร้องเรียกกึ่งตะโกนด้วยซ้ำ ก่อนที่ฉันจะเร่งเท้าจนตามทัน
“นายกำลังเข้าใจผิด” ฉันอธิบาย
“เมื่อวานเธอบอกชอบฉันแต่วันนี้เธอกลับไปกอดไอ้ยอลมัน” จุนพูดด้วยเสียงโกรธๆนิดๆ
“เข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว เรากอดกันในฐานะเพื่อนคนนึง”
“เธอกำลังโกหกฉันอยู่” จุนไม่เชื่อ
“ฟังนะจุน! ...ยอลรู้แล้วว่าเธอกับคิมสลับร่างกัน แต่เขาไม่อยากให้ฉันบอกใครเรื่องนี้เพราะฉันเป็นคนเดียวที่เขาจะมาปรึกษาได้แล้ววันนี้เพราะเขามาปรึกษาฉันขอให้ฉันช่วยเพราะว่าเขาบอกชอบคิมไปแล้ว แต่คิมกำลังเข้าใจผิดเหมือนกับนาย” ฉันเล่าจนหมด จุนจึงเข้าใจ
“ขอโทษทีนะ...ก็ฉันไม่รู้นี่”
“ช่างเถอะ!” ฉันบอกเสียงสะบัด
“เรื่องเมื่อวันก่อนน่ะ...เธอพูดจริงๆใช่มั้ย?”จุนเปลี่ยนเรื่องทันที ฉันกระแอมกระไอนิดนึง
“อยากให้เป็นเรื่องจริงหรือโกหกล่ะ?” ฉันถามออกไปแก้เขิน
“ก็ต้องเรื่องจริงสิ!” จุนบอกด้วยน้ำเสียงดีใจสุดขีดก่อนจะกุมมือฉันขึ้นมา
“ฉันดีใจที่เธอเปิดใจยอมรับฉัน”
“เลี่ยนน่า...แต่จนกว่าเราจะเรียนจบเราจะแค่คบๆกันไป ห้ามมีอะไรมากเกินไปกว่านั้น” ฉันตราข้อห้ามทันที เขาก็ยอมรับพร้อมทำท่าสาบานชูสามนิ้วเหมือนลูกเสือ
“ผมขอสัญญาครับ”
“ดีมาก” ฉันบอกก่อนจะหัวเราะ นี่เรา! คบกับจุนแล้วหรือนี่? ไม่อยากจะเชื่อ
“นี่จุน!เราต้องช่วยยอลกับคิมนะ”
“ได้สิ” จุนพูดอย่างเอาใจ
สปอยตอนต่อไป :: คิมจะทำยังไงกับความรู้สึกของตัวเอง
และยอลจะกล้าบอกความจริงมั้ย...หรือว่าพวกเขาจะต้องพรากจากกันไกลถึงอเมริกา!
ความคิดเห็น