นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจิตนาการของผู้เขียนไม่ได้อ้างอิงประวัติศาตร์ใดๆทั้งสิ้นทั้งตัวละครและสถานที่
“อาจารย์ข้าเองก็ยังไม่รู้เลยว่าพิเศษตรงไหน ห้าปีแล้วที่ข้าอยู่กับท่านก็ยังคงเป็นวิญญาณไม่เปลี่ยนแปลง อาจารย์หากว่าข้าเป็นวิญญาณอยู่เช่นนี้จะทำให้ท่านขายหน้าได้ เพราะข้าเป็นศิษย์ที่ได้แต่เรียนรู้เท่านั้น มิสามรถทำสิ่งให้ท่านได้ในถานะศิษย์”
“เจ้าอย่าได้สนใจเรื่องนั้นเลยตั้งแต่รับเจ้าเป็นศิษย์ข้าก็ทำใจได้แล้วหลายส่วน อีกประการณ์ที่อาจารย์มิได้บอกเจ้าการที่จะเป็นศิษย์ร่วมอาจารย์กันนั้นมิใช่เพียงแต่แค่จะรับก็รับได้ แต่ต้องได้รับความเห็นชอบจากหินจิวชี่(แปลว่า สายลมแห่งโชคชะตา)ก่อน
หากข้าจะรับเจ้าเป็นศิษย์ได้นั่นหมายความว่าหิน จิวชี่ จะเปล่งแสงออกมา”หินบ้าอะไรชื่อพิลึก
แล้วซุนเจ๋อผู่ก็หยิบหินจิวชี่ออกมาเมื่ออยู่ตรงหน้าเธอมันก็เรืองแสงแล้วดับไป มันมีลักษณคล้ายๆพลอยสีเหลืองในโลกของเธอนั่นเอง
ผู้แต่งไม่มีความรู้ใดๆเกี่ยวกับความเป็นจีนเลยหากมีสิ่งใดผิดพลาดขอให้ผู้อ่านติชมมาได้และเป็นจิตนาการของผู้แต่งล้วนๆขอให้ผู้อ่าน อ่านด้วยความสนุกสนานและให้คิดว่านี่คือจิตนาการอย่างหนึ่งเท่านั้น
ปล. เรื่องนี้ไม่มีบรรยายนิสัยตัวละครเพราะไรท์เองก็ไม่รู้ว่าจะมีใครโผล่มามั่งให้ผู้อ่านจิตนาการตัวละครนั้นๆเองเลยก็แล้วกัน
เรื่องนี้เรื่องแรก ครั้งแรก อ่านแล้วให้กำลังใจกันมาเยอะๆนะจ๊ะ
กำลังใจเยอะตอนก็จะเยอะตามนะ 555
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น