คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่6**: ต๋าว คิดอะไรกับกูป่ะเนี่ย?
จะไปเป็นดาวโดดเด่นบนฟากฟ้า จะไปไขว่คว้าเอามาด้วยใจฝัน~
“งื้อ~=A=” เจ้าตัวเล็กในอ้อมกอดของคนข้างๆครางอื้อเพราะรำคาญเสียงเพลงปลุกแล้วซุกเข้าอ้อมกอดมากกว่าเดิม
“เฮ้ย มึงสองคนอ่ะ!” ไทด์ลุกขึ้นจากที่ตัวเองนอนแล้วไปยืนกอดอกมองคนกอดกันอยู่ปลายเตียง
“กูชงได้เรื่องแล้วมั้งเนี่ย” ต้นลุกขึ้นนั่งแล้วหันไปมองคู่ที่ชอบชงประจำ
“จะไปให้ถึงปลายทางในวันนั้น จะเป็นคนดังที่อยู่ในแสงไฟ!!!”
ปึก! เสียงหมอนกระทบกับใบหน้าหล่อของคนแหกปากร้องเพลงตามเพลงที่ดังอยู่
“หนวกหูว่ะเชี่ยเจมส์” เฟรมเกาหัวแรงๆด้วยความรำคาญ ไม่ได้แหกปากธรรมดานะ แม่งยังมากระโดดเตียงคนอื่นเค้าอย่างสนุกสนานอีก ตัวก็ไม่ได้เล็กๆเล้ย
“555 ไปอาบน้ำกันเร็ว เฮ้ยตื่นโว้ยยย กอดกันอยู่ได้” เจมส์กระโดดลงเตียงนอนของเฟรมแล้วไปเขย่าสองคนที่ยังหลับนิ่ง
“=0= โฮ้ย ไอ้เชี่ยเจมส์มึง! ต๋าวเอ๋อ ตื่นๆๆ” คชาผงกหัวขึ้นมามองคนกวนด้วยความหงุดหงิดแล้วเขย่าคนข้างตัวให้ตื่น...แขนที่พาดอยู่บนตัวเขามันเอาออกไม่ได้น่ะสิ
“เอ๋อออ ตื่นเว้ยยย เอาแขนออก” เต๋าสะลึมสะลือมองหน้าคนปลุกแล้วเอาแขนตัวเองออก คชาถอนหายใจมองคนขี้เซา ก่อนจะลุกขึ้นไปตรงปลายเตียงแล้วดึงขา
เต๋าลุกขึ้นมานั่งในอารมณ์ง่วงซึม
“อรุณสวัสดิ์ อื้ออออ~” ร่างเล็กกล่าวคำทักทายพร้อมกับการบิดขี้เกียจ
“อรุณสวัสดิ์ จุ๊บ!” คนง่วงซึมเข้าขั้นโครม่าลุกจากเตียงออกมาจุ๊บแก้มคนทักทายก่อนเดินตามเพื่อนๆไปห้องน้ำ
“มึงเข้าใจอะไรผิดป่ะเนี่ย - -?” คนถูกขโมยหอมแก้มจับแก้มตัวเองด้วยความงุนงง
ผ่านมา 1 สปัดาห์กว่าแล้วสำหรับการอยู่ร่วมกันของนักล่าฝันทั้ง 12 คน เหลือเพียง 3 วันเท่านั้น จะมีการแสดงใหญ่ครั้งแรกและจะต้องมีคนออกไป 1 คน
หลายวันผ่านมานี้ การอยู่ร่วมกันทั้งวันทั้งคืนของนักล่าฝันทำให้สนิทกันมากขึ้นจากเดิม ส่วนเรื่องผีสาวก็ไม่มีใครรื้อฟื้น เพราะนอกจากกลัวแล้ว ตารางการเรียนที่มีทุกวันและโจทย์เพลงที่ได้ทำให้ทุกคนลืมเรื่องนั้นไป
ส่วนเรื่องที่ทำไมแอ๊ดเลิฟถึงนอนกอดกันเมื่อคืนน่ะเหรอ...เรื่องมันมีอยู่ว่า
“โอ๊ย หนาวว่ะ เอ๋อ ขอผ้าห่มหน่อย”
“ของตัวเองก็มี อย่ามาแย่ง”
“เฮ้ย ก็หนาวอ่ะ”
“...”
“อย่าเมินกูเซ่ กูหนาวจริงนะ” คชาเริ่มกระพริบตาปริบๆเหมือนเวลาที่อ้อนแม่
“แค่หายหนาวก็พอใช่มั้ย?”
“อื้อๆๆ > <” เท่านั้นล่ะ คนตัวโตคว้าร่างเล็กหมับมากอดแล้วห่มผ้าเรียบร้อย
“แค่นี้ก็ไม่หนาวแล้ว ดีเลย ขาดหมอนข้างตั้งเป็นอาทิตย์”
“=_= มึงนี่!” ถึงจะอย่างนี้อย่างนั้นแต่ก็อุ่นดี เอาวะ แบบนี้ก็โออยู่
เรื่องมันเป็นเช่นนี้แล!~
เมี๊ยวว~~ เมี๊ยวววว >w<
“เฮ้ย แมววววววว > < แมวน้อยยย” คชา เฟรม เต๋า ที่เล่นดนตรี ในนามวง “โคตรหล่อ” ที่เฟรมตั้งชื่อให้ ก็หยุดกลางคัน เพราะมือกลองอย่างคชาหยุดแล้ววิ่งไปหาลูกแมวน้อยที่เข้ามาในห้อง
“มันมาได้ไงเนี่ย” เฟรมลูบหัว แล้วเดินไปหากล้อง คชาเดินตามไปแล้วชูลูกแมวที่กล้อง
“เฮ้~ทีมงานนน แมวมันหลงมาครับ จะทำยังไงกับมันดี?”
ณ ห้องควบคุมที่กำลังมองเด็กๆในทุกๆกล้อง
“ท่านคะ แมวค่ะ” หญิงสาวที่ทำหน้าที่หน้าตาของทีมงานหันไปถามผู้บัญชาการสูงสุดของการดำเนินรายการนี้
“คงเป็นแมวย่านนั้นละมั้ง” หญิงสาวร่างอวบที่ดูภูมิฐานแต่ใจดีบอก
“จะทำยังไงกับมันดีคะ”
“ปล่อยไปแหละ แมวมันน่ารักดี เด็กมันก็น่ารักเนอะ โฮะๆๆๆ”
“แต่ ท่านคะ”
“เอาน่าๆ ดูสิ เจ้าหัวเห็ดเล่นกับแมวน่ารักออก”
“เฮ้อ เห็นอะไรน่ารักไมได้เลย”
“เค้าคงให้เราเลี้ยงมั้งครับพี่” เฟรมบอกคนที่กำลังจุ๊บแมวอย่างรักใคร่ สงสัยพี่คนนี้จะชอบแมวมาก
“งั้นต้องตั้งชื่อก่อน”
“เจ้าขาว” เต๋าเสนอ
“=_= พูดอะไรคิดมั่งเถอะเอ๋อ”
“แล้วจะให้มันชื่ออะไรล่ะ”
“แมวขาว”
“แล้วมันต่างกันตรงไหนวะพี่” น้องเล็กถอนหายใจกับพี่สองคน
“งั้นเฟรมตั้ง”
“กีต้าร์”
“ว่าแล้ว/ว่าและ” แอดเลิฟโพล่งพร้อมกัน
“เอาชื่อขาวนี่แหละ เฮะๆ> <” สรุปคชาตัดบทเอาชื่อที่มันเรียกง่ายๆนี่แหละ เต๋ามองคนที่เล่นแมวแล้วส่ายหัว...แล้วจะมาว่ากูทำไมตั้งแต่ทีแรก
วันทั้งวันเจ้าหัวเห็ดติดอยู่กับแมวน้อย เรียนก็เอาไปจนครูในคลาสเอ็ดเอา เลยต้องขอโซ่ทีมงานมาล่ามไว้ และได้รู้ว่ารายการอนุญาตให้เลี้ยงได้ หลายคนได้เห็นมุมเด็กน้อยของคชาเวลาเล่นกับแมว ทำให้ฉายาคชาหน้าเดียวเกือบจะหายไป (แค่ช่วงเวลาที่เล่นกับแมว)
“เป็ดกินข้าวซักทีเถอะ แล้วก็ให้มันกินด้วยมัวแต่เล่นอยู่ได้ มันหิวแล้ว”
“เอ๋อรู้ภาษาแมวเหรอ”
“= = แล้วให้มันกินไรยังล่ะ”
“ให้กินนมเมื่อเช้าไง”
“นี่มันมื้อเย็นแล้วเฟ้ย” เต๋าลุกขึ้นหาชามเมื่อเช้าแล้วเทนม ก่อนจะเอาเจ้าขาวมากิน
“รู้ป๊ะทำแบบนี้อ่ะ เหมือนพ่อกับแม่เลย เนอะ” ต้นเริ่มกระบวนการชงอีกครั้ง
“พ่อเต๋า แม่คชา ลูกขาว ฮิ้วววว~” จอยผลันตัวมาเป็นฝ่ายสนับสนุนพูดและนำโห่
“น้าจะบวชเหรอ โห่กันทำไม”
“โห พี่คชาแรว๊งงง” หลินสะบัดหน้าให้เข้ากับแอคเซ่นการออกเสียง
“ไทด์ เป็นไรเปล่า ทำหน้าเหมือนกินข้าวไม่ลง” คชายักไหล่ไม่สนใจ แล้วถามคนที่นั่งตรงข้ามแทน
“เปล่าๆ แค่...ไม่มีอะไรหรอก กินๆๆ”
มื้อเย็นผ่านไปยังครึกครื้นเหมือนเดิม ก่อนจะแยกย้ายกันไปอาบน้ำ
“คชา...เดี๋ยว”
“มีไรแพรว?”
“แมวจะนอนไหนล่ะ”
“เออ นั่นสิ” คชาเอียงคอคิด
“อย่าทำท่าทางน่ารักมากได้มั้ย”
“ทำไม หลงรักเหรอ? แพรวจะกลับใจมาเป็นผู้หญิงล่ะซี่”
“ไม่อยากเป็นเลสหรอกนะ”
“หา?”
“เปล่า หาที่นอนให้ได้แล้วกัน ไปอาบน้ำและ”
“เจอกันตอนเช้า อย่ามาป่วนอีกล่ะ” ข้างนึงที่ไม่ได้อุ้มเจ้าขาวโบกมือหยอยๆให้เพื่อน ก่อนจะถอดไวเลสและเข้าห้องน้ำตามเพื่อนไป
“เอานอนไหนดีอ่ะ -3-” คชาเดินไปดึงเสื้อเต๋า
“เอาผ้าห่มมึงไปให้มันนอนเลย”
“อ้าว แล้วกูใช้ไรอ่ะ?”
“ผ้าห่มกู”
“ทำไมใจดีวะ แล้วมึงไม่หนาวเหรอ?”
“จะหนาวได้ไง กูก็ใช้กับมึงไง”
“ผ้าห่มแค่นั้นจะพอเหรอ”
“ก็แบบเมื่อคืนไง”
“หมอนข้าง *0*”
“ถูก!”
“ต๋าว คิดอะไรกับกูป่ะเนี่ย?”
“ถ้าบอกว่าคิดแล้วจะทำไมวะ?”
“0.o”
“วู้ว ไร้สาระ อาบน้ำๆ”
“คิดไรวะพี่” เจมส์ถามประสาคนอยากรู้อยากเห็น
“คิดว่าเป็นหมอนข้างไง”
“อะโด่” คชายักไหล่อย่างโล่งอก
“เสียดายอ่าเด้พี่คชา” เจมส์หันไปถาม
“แบร่ๆๆๆๆ” คนถูกแซวแลบลิ้นใส่ทุกคนแล้ววิ่งเข้าห้องอาบน้ำไป
“=___= ใครบอกคชาหน้าเดียววะ” ต้นมองตามอย่างละเหี่ยใจ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คย๊ากกกก อย่าโกรธไรเตอร์เลยนะ *ก้มลงกราบ*
มาอัพแล้วววว T^T ตอนหน้าาาาาาา~~~ เลือดสาดกระจุยกระจายยยย~~
> < ล้อเล่นนน 555 เออ เดี๋ยวก็รู้เอง หลอนกันหน่อย ฟินเยอะเกิ๊นนน~~
ตอบ คห.32 // เพื่อนแบบนี้หายากนะ :) ยิ่งโตขึ้นแล้วจะรู้เอง
ขอบคุณสำหรับเม้นนะค๊าบป๋มมม
ความคิดเห็น