เด็กสลัมกับโลกโอโตเมะเกมของเธอ

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ : ออร์ล่า (รีไรต์)

บทนำ

ตั้งแต่ที่ได้ยินเสียงนั้น ฉันก็สลบไป..ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ขยับไม่ได้

พลันในหัวก็เกิดความคิดแย่ๆขึ้นมาในหัว

หรือว่าฉันจะกลายเป็นคนพิการไปซะแล้ว...?

ฉันลองพยายามลืมตาที่มันหนักอึ้งขึ้นก่อนจะต้องหรี่ตาลงเมื่อเจอกับแสงสว่าง แล้วดวงตาก็เบิกกว้างขึ้นมาอีกด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งโผล่หน้ามาอยู่ในสายตาของฉัน

‘ ใครเนี้ย ‘ ฉันคิดก่อนจะพยายามถอยหนี แต่ก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเห็นร่างกายตัวเองชัดๆ เพราะสิ่งที่สะท้อนอยู่ในดวงตาของฉัน เป็นแขนอ้วนๆป้อมๆ เหมือนกับ

‘ เด็กทารก !?  ‘ ฉันเบิกตากว้างยิ่งกว่ารอบที่แล้ว จนคนมองกลัวว่าตากลมๆนี้จะหลุดออกมา ฉันพยายามแกว่งมือไปมา แล้วหัวใจก็แทบหล่นไปอยู่ตาตุ่ม เมื่อรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังลอยได้

‘ นี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ !? ‘  ฉันพยายามเปล่งเสียง แต่สิ่งที่ได้กลับมีเพียงแค่เสียงอ้อแอ้แผ่วเบาของเด็กทารก และฉันก็ค้นพบว่า ฉันโดนอุ้มอยู่ จึงหยุดจ้องมองผู้ชายที่อุ้มฉันอยู่ด้วยสายตางุนงงปนไม่ชอบใจ เพราะไม่ค่อยชอบให้คนแปลกหน้ามาโดนตัวซักเท่าไร

แต่ทำไมอีกฝ่ายถึงทำหน้าตาเคลิบเคลิ้มกันนะ..

“ ดูสิคุณ ลูกมองเราตาแป่วเลย “  ผู้ชายที่อุ้มฉันพูดขึ้นมา

‘ ตาแป่วอะไรกันเล่า..ฉันมองแบบไม่พอใจสุดๆต่างหาก... ‘ ฉันคิดอย่างเอื้อมระอาก่อนที่จะได้ยินเสียงใครบางคนดังขึ้นมาอีก

“ นั้นสิคะ ไม่เหมือนน้องชายเลย “

ฉันเลื่อนสายตาไปทางต้นเสียง ก่อนจะพบผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังอุ้มเด็กทารกอีกคนหนึ่งที่นอนหลับอยู่ ถ้าฟังไม่ผิดก็คงเป็นน้องชายฉันสินะ แต่ดูๆก็คงอายุราวๆฉัน 

ฝาแฝดอย่างนั้นเหรอ..?

เมื่อคนที่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นแม่มาอยู่เคียงข้างคนที่อุ้มฉันอยู่ ฉันก็ได้รับรู้ถึงคำว่า เหมาะสมราวกับกิ่งทองใบหยก...เพราะทั้งสองคนเป็นคนหน้าตาดีมากๆ ฝั่งชายนั้นเป็นคนรูปร่างดี มีกล้ามเนื้อบ่งบอกว่าเป็นคนรักสุขภาพ เรือนผมสีบรอนด์เงินยุ่งนิดๆ ดวงตาสีเขียวอ่อนที่ทอประกายและอ่อนโยนเมื่อทอดมองลงมาที่ฉัน ที่มุมปากยกยิ้มขึ้นหน่อยๆ ยิ่งทำให้ใบหน้านั้นดูหล่อเหลามากขึ้นไปอีก ส่วนฝ่ายหญิงนั้น มีรูปร่างผอมเพรียวเหมือนนางแบบ หน้าท้องแบนราบทั้งๆที่มีลูกสองคนแล้ว ผิวขาวเนียนนุ่นราวกับน้ำนม เรือนผมยาวสลวยสีทองเปล่งประกายยามต้องแสง ประกอบกับดวงตาสีเหลืองอ่อนที่ทอประกายอ่อนโยนออกมาเหมือนกับฝั่งชาย...เมื่อฉันมองสำรวจทั้งสองคนเสร็จ ฉันก็รู้สึกคุ้นๆหน้าพวกเขาอย่างบอกไม่ถูก...แต่ตอนนี้รู้สึกคิดไม่ออกว่าคล้ายใคร ง่วง..จัง

ฉันหาวออกมาเบาๆ ก่อนจะค่อยๆหลับตาลง

‘ เด็กทารกนี้ง่วงง่ายจัง... ‘ แต่ก่อนที่ฉันจะหลับตาลง ฉันก็ได้ยินเสียงบางอย่างดังแว่วมา

‘ เราจะตั้งชื่อลูกสาวคนนี้ว่า ออร์ล่า ‘