ชีวิตอันอัปโชค

ชีวิตอันอับโชคของผมคงเริ่มมาจาก“นี้แกชอบผู้ชายหรอ” เสียงทีตะคอกดังขึ้นในบ้านหลังหนึ่งในกลางเมือง ใบหน้าที่เย็นชานิ่งเฉยจนไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ภายในใจกันแน่ หลังจากที่สูญเสียบุคคลพึ่งเป็นที่รักได้ไม่นาน ได้เงยหน้ามองดูหญิงสาววัยกลางคนด้วยสายตาเย็นชาเมื่อได้ยินคำถามที่ถูกถามกลับมา และชายวัยกลางคนพร้อมลูกชายที่นั่งนิ่งอยู่บนโซฟาตัวโปรดของพ่อเขากลางบ้าน