เกิดใหม่เป็นเจ้าอสูร

สวัสดีค่าาาาา

ผู้ติดตามรายเก่าก็คงจะงงนะว่าอินี่มาเปิดเรื่องอะไรอี้กกกก

เรื่องเก่ายังไม่จบเล้ยยยย

เอาตรงๆก็คือพักเรื่องเก่าไว้ก่อนงับ แอะแหะ

คราวนี้มาเปิดเรื่องใหม่แบบจริงจัง

จะเป็นแนวจีนนะคะ มือใหม่มากสำหรับแนวจีน ซึ่งโคล่าได้ปรับอะไรให้ไม่ยากเย็นจนเกินไป

ถ้าผู้รู้ผ่านมาทางนี้แล้วเห็นอะไรขัดใจจริงๆแบบ ไม่ได้! อันนี้จะเป็นแบบนี้ไม่ได้ ตามโบราณประเพณีอะไรต่างๆ

ก็ขอกราบให้ชี้แนะด้วยนะคะ อย่าดุน้องเลย น้องไม่เคยแต่งแนวนี้ แต่น้องอินซีรี่ย์ค่ะ

และถ้าใครเอ๊ะ คุ้นๆนะ ใช่แน่ๆเรื่องนี้ ก็จะบอกเลยว่า

ใช่ค่ะ

ปรมาจารย์ลัทธิมารย์ค่ะ Mo dao zu shi

อินอย่างสุดซึ้งจนต้องมาแต่งเองนี่แหละค่ะ

**********ทั้งนี้ทั้งนั้นเรื่องนี้แค่มีแรงบันดาลใจมาเฉยๆนะคะ***********

---ไม่ได้ลอกเลียนแบบ ดัดแปลงใดๆ---

อ่ะ เรามาเข้าเรื่องของเรากันเลยดีกว่าฮ่ะ

เรื่องใหม่นี้มีชื่อว่า

เกิดใหม่เป็นเจ้าอสูร

XXดราม่านะจ๊ะXX

(ภาพปกยังอิงปรมจอยู่นะคะ เพื่อคงกลิ่นไอไว้)

*อนึ่ง เมื่อผู้เป็นนายตั้งชื่อให้มอนสเตอร์

มอนสเตอร์ที่ได้รับชื่อจะเลื่อนขั้นตัวเองให้อยู่ในระดับสูงสุดของเผ่าพันธุ์ แต่น้อยกว่าผู้เป็นนาย 2 ขั้น และรูปลักษณ์จะอิงผู้เป็นนายเป็นพื้นฐาน

****************************************************

'ไม่ว่าจะยามใด ข้าและเจ้าจะอยู่ด้วยกันเสมอ เมื่อเจ้าหันมาจะมีข้าเสมอ เสวี่ยคุน'

นั่นคือคำมั่นที่ข้ายึดและมีให้กับเจ้ามาตลอด เสวี่ยคุน

ไม่ว่าจะผ่านมานานเท่าไร ข้าไม่เคยเปลี่ยนแปลง

ถึงแม้ หย่งอัน ผู้นี้จะไม่เก่งกล้าสามารถ แต่วิชาที่ติดตัวมาตั้งแต่เด็กอย่างการควบคุมอสูรก็ทำให้เขาสามารถเข้ามาในกองทัพตามเสวี่ยคุนเข้ามาได้จนสำเร็จ เล่าเรียนอย่างทุลักทุเลเป็นที่โหล่ของรุ่น เทียบกับเสวี่ยคุนที่เป็นหัวกะทิแนวหน้าของรุ่นไม่ติด แต่เมื่อได้ยินว่าเสวี่ยคุนของเขาได้รับภารกิจให้นำตัวเจ้าหญิงกลับมา มีหรือที่หย่งอันจะไม่ขอดื้อรั้นตามไป 

ไยข้าต้องปล่อยให้เขาไปเจอสตรีด้วย ถ้าหากพวกเขาเกิดชอบพอกันเล่า ข้าไม่ยอม! 

ถ้าไม่ผ่านเกณฑ์ข้า ไม่ว่าจะมีอำนาจเพียงใดข้าก็ไม่ยกเสวี่ยคุนของข้าให้ทั้งนั้น!!

******************************************

ไยเจ้าทิ้งข้าไปเสวี่ยคุน

เจ้าไม่รักข้าแล้วหรือ เจ้าไม่รักข้าดั่งเมื่อตอนเรายังเด็กเหมือนเมื่อก่อนแล้วหรือ

ได้ ในเมื่อเจ้าไม่ต้องการข้า

นับจากนี้เมื่อเจ้าหันหลังมาจะไม่สามารถเจอข้าได้อีก

ตลอดไป

คลื่นทะเลเพลิงสีดำสาดซัดอยู่เบื้องหน้า ชายชุดดำปลิวไสวต้องลมอย่างโดดเดี่ยว ใบหน้าที่เปื้อนโลหิตหันมายิ้มอย่างบิดเบี้ยว แต่กระนั้นเขาที่เจ็บปวดกับคำพูดเหล่านั้นกลับยืนนิ่ง ไม่สามารถเอ่ยคำพูดนับพันออกไปได้เลย ไม่สามารถเอื้อมมือคู่นี้ไปถึงเขาคนนั้นได้อีก 

ความผิดที่ตนได้ทิ้งหย่งอันไว้ในตอนนั้นยังเป็นตราผิดบาปที่ชั่วชีวิตเขาจะไม่ให้อภัยตนเองเลย

เสวี่ยคุน - ดินแดนหิมะ

หย่งอัน - สงบสุขตลอดไป

เวยหลง (อำนาจรุ่งโรจน์)

ตัวละครไม่ใช่เว่ยอิงและหลานวั่งจีนะคะ แค่มีความคล้ายกันเฉยๆ

ไม่ขออะไรมากค้าบ ขอคนละหนึ่งกำลังใจ ถ้าเม้นให้ด้วยจะมีแรงต่อให้อย่างไว

ขอบคุณทุกแรงใจและการสนับสนุนนะงับ :)