คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การพบกันที่ต่างไปจากเดิม
___________________________________________________________Star_3_______________
“นี้พวกเธอ หลังจากกลับจากทะเลนี้ผิดคล้ำขึ้นขนาดนี้เลยเหรอเนี้ย” ทัตสึกิมองทุกคนซ้ำไปมาด้วยความตกใจนิดหน่อย
“นั้นสินะ ผิวแห้งมากๆเลยด้วยล่ะจ๊ะ แต่ว่าคุ้มค่ากับการได้ไปสูญอากาศบริสุทธินะทัตสึกิจัง”
“งั้นเหรอ ฉันขอตัวไปเอาหนังสือกับเพื่อนก่อนนะ เดี๋ยวมาล่ะอิโนะอุเอะ”
“จ๊ะทัตสึกิจัง”
“อิโนะอุเอะ เมื่อวานข้าเห็นโปสเตอร์แนะนำสถานที่ท่องเที่ยวบนเขาน่ะ
เห็นเค้าบอกว่าจะเริ่มเที่ยวได้ในช่วงฤดูใบไม้ร่วง เจ้าสนใจไปกับข้าไหม”
“สนใจค่ะ แต่ว่าต้องขอเวลาเก็บเงินนานหน่อยนะคะคุณคุจิกิ”
“เรื่องเงินน่ะถ้าขาดเหลือยังไงบอกข้าได้นะ ข้ามีเงินเก็บเยอะอยู่ล่ะ”
“เฮ้ยๆ ไอ้บ้านคุจิกิของเธอเนี้ยมันจะรวยโอเวอร์ไปไหนฟ่ะ ไปเที่ยวที่ไกลๆได้บ่อยๆแบบนี้น่ะ”
“นั้นไม่ใช่เงินของท่านพี่ซักหน่อย เป็นเงินส่วนแบ่งจากการขายนิตยสาร
ของสมาคมยมทูตหญิงได้ต่างหาก ที่มีเยอะเพราะที่ผ่านๆมานี้ข้าทำคอลัมหลักน่ะ”
“ห๊ะ งานยมทูตมีงานแบบนี้ด้วยรึไงฟ่ะ”
“หึ อิจิโกะเจ้าลองซื้อดูซักเล่มไหมล่ะ”
“ขอผ่านล่ะฟ่ะ”
“นี้ๆ ทุกคนจ๊ะแล้วทำไมที่โรงเรียนถึงหยุดยาวไปอาทิตย์นึงแบบนั้นล่ะจ๊ะ ”
“อิโนะอุเอะ เจ้าไม่อยู่เลยไม่รู้สินะ เห็นมีอาจารย์มาแจ้งตอนกลางวันที่เจ้าหายไป
บอกว่าทางโรงเรียนจะปรับปรุงอาคารน่ะ แล้วมันอันตรายกับพวกนักเรียน
เลยหยุดไปอาทิตย์”
“แต่ครูประชั้นของพวกเราทำไมถึงบอกว่าจะถามเรื่องงานโรงเรียนอาทิตย์หน้าล่ะจ๊ะ” อิโนะอุอิเอะถามกับลูเคียด้วยความสงสัย
“อาจารย์มิซาโตะน่ะ เคยรู้ข่าวทันกับใครเค้าที่ไหนเล่าอิโนะอุเอะ”อิจิโกะพร้อมกับหน้าตาย
“คุโรซากิเมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ ครูได้ยินไม่ค่อยชัดเลย”
“อะ อาจาร์ย แหมๆ มาตั้งแต่เมื่อไรครับไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลย ฮะๆ”
“พูดแบบนั้นกับครูเนี้ยเตรียมตัวจะเจ็บตัวแล้วสินะ”ครูประจำชั้นบอกพร้อม กับเอาสั้นหนังสือฟาดหัวอิจิโกะ แล้วเดินกลับไป
“อิจิโกะเจ้าน่ะ ที่หลังคิดอะไรก็เงียบๆไว้บ้างสิ”ลูเคียบอกพร้อมทำสีหน้าเหนื่อยใจ
“เอาล่ะหนุ่มๆสาวๆ เลิกเมาส์กันได้แล้ว ครูจะมาถามเรื่องงานโรงเรียนเดือนหน้า
ว่าจะห้องเราจะทำกิจกรรมอะไรกันดี หัวหน้าห้องไปทำแบบสำรวจมาแล้วสินะ”
“ครับอาจารย์”
“นี้คือแบบสำรวจนะว่าห้องเราเหมาะกับทำอะไร จากจำนวนคนและหลายๆอย่าง
ทำให้ได้กิจกรรมมาดังนี้ อย่างแรกเลย ร้านอาหารต่างๆ อย่างที่สองบ้านผีสิง
อย่างที่สามละคร อย่างที่สี่ร้านเช่าชุดคอสเพลย์ หมดแล้วล่ะ
เขียนสิ่งที่ต้องการจะเลือกมาในกระดาษที่แจกนะ แล้วรวมกลุ่มตามสีหัวข้อที่เลือก
แล้วเราจะมาหาสิ่งที่เหมาะกันห้องเรากัน”
“คุณคุจิกะเลือกอะไรเหรอค่ะ ??”
“ข้าเลือกอย่างที่สี่น่ะ พวกยมทูตต้องสนใจแน่ๆ”
“ฉันอยากเลือกร้านอาหารนะคะ แต่ก็อยากได้ร้านเช่าชุดคอสเพลย์เหมือนกัน”
“แต่จะว่าไป เจ้ากริมจอว์กับเจ้าอุลคิโอร่าหายไปไหนกันนะ”
“เห็นพวกเค้าบอกว่าจะไม่มาที่นี้อีกนานน่ะค่ะ”
“งั้นรึ เจ้าพวกนั้นคงตัดสินใจเป็นยมทูตแล้วสินะ”
“ถูกต้องเลยคุณคุจิกิ”
“แล้วเจ้ารู้เรื่องนี้ได้ไงน่ะโอริฮิเมะ”
“อะ เออ คะ คือ เจอพวกเค้าตอนอยู่ที่ทะเลน่ะค่ะ”
“อ๋อ แต่ข้าว่าคงจะอีกซักพักล่ะกว่าเจ้าพวกนั้นจะหาสังกัตหน่วยเข้าได้”
“เห็นพวกเค้าบอกว่าอาทิตย์หน้าก็จะสอบเลือกเข้าหน่วยแล้วล่ะค่ะ”
“บ้าหน่า ทำไมมันถึงรวดเร็วนักคงเพราะเจ้าพวกนี้ฝีมือดีสินะ”
“นะ นั้นสินะคะ”
“ว่าแต่เจ้าเลือกได้รึยังล่ะ”
“อื้ม ไปกันเถอะคุณคุจิกิ”
“เจ้าเลือกเหมือนข้างั้นรึ” ลูเคียถามพร้อมหันไปมองที่กระดาษ
“ใช่ค่ะ”
________________________หลังจากการเลือกผลสรุปที่ได้คือ_________________________
“เอาล่ะ งั้นสรุปทีมที่ชนะคือทีมสี่สินะ เอาเป็นว่าจบคาบโฮมรูมแค่นี้นะ ถ้าเกิดว่ากินเวลาชั่วโมงอื่นจะแย่เอา”
“ทัตสึกิจังต่อไปคาบพละใช่ไหมจ๊ะ”อิโนะอุเอะ ถามทัตสึกิเพื่อความมั่นใจ
“ใช่แล้วล่ะ เทอมนี้เรียนว่ายน้ำสินะ”
“ทัตสึกิจังวันนี้ตอนเย็นซ้อมไหมจ๊ะ”
“ต้องซ้อมเหมือนเดิมน่ะ รู้สึกจะหนักขึ้นด้วยล่ะนะ เพราะใกล้แข่งแล้ว”
“วันแข่งฉันจะไปคอยเชียรนะจ๊ะ”
“เดี๋ยวจะเอาถ้วยรางวัลชนะเลิศมาให้ดู”
“สู้ๆนะจ๊ะ ไปเปลี่ยนเสื้อกันเถอะ คุณคุจิกิไปเปลี่ยนเสื้อกันนะคะ”อิโนะอุเอะพูดพร้อมกับดึงตัว
ทั้งสองคนไป หลังจากนั้นพวกเค้าก็เข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้า
“ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ”
“คุณคุจิกิฮอลโลว์เหรอคะ” อิโนะอุเอะกระซิบเบาๆ
“ใช่ แต่ว่ามันอยู่ไม่ไกลมาก เดี๋ยวข้าจะไปจัดการเองล่ะกัน”ลูเคียพูดเบาๆ พร้อมกับลุกขึ้นจากเก้าอี้
“ตอนนี้เข้าไปแกล้งทำเป็นเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะค่ะ เดี๋ยวทางนี้ฉันช่วยถ่วงเวลาให้
พอทุกคนออกจากห้องไปทั้งหมด เราก็ไปจัดการฮอลโลว์กันนะคะ” อิโนะอุเอะพูดเบาๆ
พร้อมกับดึงลูเคียให้เข้าไปห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
“ข้าไปคนเดียวจะดีกว่า เจ้าไปด้วยมันอันตรายนะ เจ้ารออยู่นี้แหละ”
“เพราะอันตรายถึงต้องไปกันสองคนไงล่ะคะ”
“งั้นข้าเข้าไปก่อนนะ เจ้าช่วยดูคนให้ที่”
“ได้เลยค่ะ”
“อิโนะอุเอะ คุณคุจิกิ ช้าจังเลยเสร็จรึยังน่ะ”ทัตสึกิตะโกนถามหลังจากรอ เพื่อนสาวเปลี่ยนเสื้อผ้านาน
“ทัตสึกิจัง เดี๋ยวตามไปนะจ๊ะ ไปก่อนได้เลย”
“เอาแบบนั้นเหรอ”
“ใช่จ๊ะ ไปก่อนตามสบายได้เลย”
“อย่าช้านักล่ะ ทุกคนเค้าไปกันหมดแล้วนะ”
“จะ จ๊ะ”
“ขอบใจมากนะอิโนะอุเอะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“รีบไปกันเถอะ”
“เดี๋ยวจ๊ะ ฉันว่าเราไปครูก่อนดีกว่าว่าเราไม่สบายกัน ครูจะไม่ได้เช็คขาดไงจ๊ะ”
“นั้นสินะ”
“อยู่นั้นพูอดีเลย อาจารย์คะ คุณคุจิกิปวดหัวมากเลยค่ะ ส่วนหนูเป็นวันนั้นของเดือน
ของไปพักที่ห้องพยาบาลได้ไหมคะ??”อิโนะอุเอะพูดเบากับครูทำให้ครูสงสารจึงปล่อยไป
“พักผ่อนมากๆกันล่ะพวกเธอ”
“รับทราบคะ”
“คุณคุจิกิ เรารีบไปกันเถอะค่ะ”
“อื้ม”
_________________________________________________________ที่สระน้ำโรงเรียน____
“คุโรซากิ นายรู้สึกถึงแรงดันวิญญาณแปลกๆมั่งไหม” อิชิดะพูดเบาๆ
“ห๊ะ นายว่าอะไรนะ ฉันได้ยินไม่ชัดเลย”
“ฉันถามนายว่า นาย รู้ สึก ถึง แรง ดัน วิญญาณ แปลก ๆ ไหม !” อิชิดะพูดดังขึ้นแต่ไม่ถึงกับให้ใครได้ยินชัดเกินไป
“ก็เหมือนรู้สึกนะ ”
“นี้นาย อย่าทำท่าทางสบายใจแบบนั้นได้ไหม เกิดเป็นฮอลโลว์จะทำยังไง”
“เดี๋ยวยัยลูเคียก็มาบอกเองนั้นแหละ”
“ครูมาแล้วนะ สองคนนั้นยังมาเลย นายเห็นบ้างไหมอิจิโกะ”
“สองคนไหนเหรอทัตสึกิ”
“ก็โอริฮิเมะกับคุจิกิไง”
“อิจิโกะ ฉันว่ามันแปลกๆนะ”แซดพูดเบาๆเพื่อไม่ให้ทัตสึกิได้ยิน
“ไม่เห็นเลยทัตสึกิ ฉันไปร่วมกับเพือนผู้ชายก่อนนะ”
“อะ อื้ม”
“คุโรซากิ นายรู้สึกถึงฮอลโลว์ไหม”
“ชัดเจนเลยล่ะ”
“จะไปไหนกันพวกนายสามคน!!”
“อะ อาจารย์ พะ พอดีท้องเสียน่ะครับ โอ้ยยย ปวดท้องมากเลย”
“งั้นพวกนายสามคนสอบก่อนใครเลยล่ะกัน วันนี้นักเรียนป่วยมากพอแล้ว”
“เอาเป็นว่ารีบสอบว่ายน้ำให้เสร็จๆ แล้วไปช่วยสองคนนั้นกันแล้วกัน”อิชิดะพูดพร้อมขยับแว่น
“อื้ม งั้นฉันเริ่มก่อนนะ”
“เฮ้ย แซดแซงคิวกันไงน่ะ”
____________________________________________________ภายในสวนสาธารณะ______
“คุณคุจิกิ ที่นี้สินะคะ”
“ใช่แล้วล่ะ พวกมันอยู่นั้นไงล่ะ ระวังตัวด้วยนะอิโนะอุเอะ”
ลูเคียพูดพร้อมชักดาบฟันวิญญาณขึ้นมา
“โล่เดียว ผ่าสวรรณ์ ฉันขอปฎิเสธ” อิโนะอุเอะเริ่มโจมตีฮอลโลว์เพื่อดึงความสนใจ
ทำให้ลูเคียสามารถจันการกับฮอลโลว์ได้แบบสบายๆ
“ขอบใจเจ้ามากนะอิโนะอุเอะ แต่ดูเหมือนเจ้าคงต้องเปลี่ยนจากดึงความสนใจ เป็นป้องกันให้ข้าซะแล้วล่ะ พวกมันมีประมาณเจ็ด จัดการได้แล้วหนึ่ง”
“ได้ค่ะ คุณคุจิกิจะโจมตีทางไหนเต็มที่เลยนะคะ”
“อืม ระบำที่สองซึคิชิโระ !!” น้ำแข็งจากดาบฟันวิญญาณของลูเคียทำให้ฮอลโลว์
โดนแช่แข็งไปสามตัวพร้อมกับ
“สามค่ายโล่สวรรณ์ ฉันขอปฎิเสธ !!” อิโนะอุเอะที่คอยระวังหลังให้ลูเคีย
ป้องกับการโจมตีจากฮอลโลว์ที่บุกเข้ามาด้านหลังให้
“โล่เดียวผ่าสวรรณ์ ฉันขอปฎิเสธ!! คุณคุจิกิ ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ”
“ไม่หรอก เจ้าป้องกันให้พอดีน่ะ เท่านี้ก็เหลืออีกแค่สองตัวสินะ
อิโนะอุเอะแยกกันจัดการนะแล้วเราะจะได้……….” ขณะที่ทั้งสองกำลังวิ่งไปแยกกันจัดการก็พบ กับผู้ที่มีจัดการฮอลโลว์ไปต่อหน้าต่อตา
“วิธีทำลายที่ 4 เบียคุไร”
“วิธีทำลายที่ 6 ชักกะโฮ”
“วิธีทำลายแบบนี้ ของยมทูตหนิ พวกเจ้าเป็นใครกันน่ะใครกันน่ะ”
“เฮ้ยๆ แค่หายไปสองอาทิตย์ถึงกับจำกันไม่ได้เลยรึไง”
“คุณกริมจอว์กับคุณอุลคิโอร่าเหรอ ??”
“พวกเจ้าเองงั้นเหรอ แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี้ล่ะ”
“ผ่านมาน่ะ กะจะมาซัดกะเจ้าอิจิโกะต่อ แต่ดันเจอพวกเธอกับฮอลโลว์นี้ซะได้”
“พวกอิจิโกะอยู่ที่โรงเรียนน่ะ ไม่ได้อยู่กับพวกข้าหรอก”
“จับแรงดันวิญญาณดูก็รู้แล้วล่ะ”
“ว่าแต่พวกเจ้าสองคน ทำไมถึงตัดสินใจเป็นยมทูตล่ะ”
“มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอซักหน่อย”
“เฮ้ย ลูเคีย อิโนะอุเอะ เป็นยังไงบ้างจัดการฮอลโลว์ได้ไหม”
“ช้าจังนะอิจิโกะ พวกมันโดนจัดการไปหมดแล้ว”
“กว่าจะออกมาจากสระว่ายน้ำได้ มันใช่เวลานานน่ะ แล้วว่าแต่ทำไมเจ้าพวกนี้ ถึงได้แต่งตัวป็นยมทูตกันล่ะ แถมยังมีดาบฟันวิญญาณอีก”
“สองคนนี้เค้าตัดสินใจเป็นยมทูตแล้วน่ะจ๊ะ”
“ไหงเป็นงั้นฟ่ะ ไหนบอกไม่อยากเป็นไง”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเจ้าล่ะ คุโรซากิ อิจิโกะ”อุลคิโอร่าพูดด้วยหน้าเรียบเฉย
“จะว่าไปมันก็ไม่เกี่ยวล่ะนะ งั้นพวกแกก็เป็นตัวแทนยมทูตแบบฉันน่ะสิ”
“ใช่ที่ไหนล่ะฟ่ะ ไอ้ตำแหน่งแบบนั้นน่ะเชิญแกรับไว้คนเดียวเถอะ
ยืมพลังผู้หญิงมาใช้ให้ตายสิตอนนั้นฉันไม่น่าสู้กะแกเลย เสียเวลาเปล่าๆ”
“มะ หมายความว่าไงฟ่ะกริมจอว์ พูดใหม่ได้นะเฟ้ย ฉันเอามาแค่นิดเดียวเท่านั้นแหละ
ที่เหลือน่ะความสามารถล้วนๆเลยเฟ้ย ”
“อ๋อเหรอ แกนี้ช่างแถได้เข้าข้างตัวเองเก่งจริงๆนะ”
“พวกเจ้าน่ะ เลิกทะเลาะกันซักที่สิ ให้ตายเถอะกัดกันอยู่ได้”
“จะว่าคุณคุจิกิกับคุณโอริฮิเมะ น่าจะบอกกันหน่อยนะครับว่ามันจัดการฮอลโลว์
ผู้หญิงมาสองคนแบบนี้มันอันตรายนะครับ”
“มันแค่เรื่องเล็กน้อยน่ะ อีกอย่างข้าเองก็เป็นยมทูต จะหวังให้คนอื่นมาช่วยอย่างเดียว
มันก็แย่นะสิ ” ลูเคียพูดพร้อมกับเก็บดาบฟันวิญญาณ
“แต่ก็ควรจะบอกไว้ซักหน่อยนะ ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกัน” แซดพูดเพื่อให้ทุกคนไม่ฝืนตัวเองเกินไป
“ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะจ๊ะ ที่หลังมีเรื่องอะไรจะบอกทุกคนเลย”โอริฮิเมะบอกอย่างยิ้มๆ
“พวกเรารีบกลับโรงเรียนกันเถอะ ถ้าฉันขาดอีกมีหวังซ้ำชั้นแหงๆเลย”
“แล้วพวกนายสองคนน่ะ จะไปไหนกันต่อเหรอ” อิชิดะพูดพร้อมขยับแว่น
“ก็ตรวจในเมืองน่ะสิ พวกเราได้รับภารกิจจากโซลโซไซตี้มาว่า ตอนประมาณสองทุ่ม
พวกฮอลโลว์น่าจะมาอาละวาดแบบเมื่อกี้น่ะ”
“เดี๋ยวสิ แล้วทำไมข้าไม่รับรายงานเลยล่ะ”
“ก็เพราะว่านั้นเป็นงานของพวกเรา ไม่ใช่งานของเธอ”อุลคิโอร่าพูดด้วยใบหน้านิ่งๆ
“ยังไงก็ตามเรากลับโรงเรียนกันเถอะ นี้มันจะหมดคาบที่สองแล้วล่ะนะ
ไปกันเถอะ คุโรซากิ คุณคุจิกิ ซาโดะคุง คุณอิโนะอุเอะ ”
“อื้ม ลูเคียเธอเลิกทำหน้าอมโลกไว้แล้วไปได้แล้ว”อิจิโกะบอกพร้อมกับดันข้างหลังลูเคีย
“ขอบใจเจ้ามากอิจิโกะ”
“คุณอิโนะอุเอะครับ อย่ามัวแต่ยืนเฉยสิครับ” อิชิดะตะโกนบอกอิโนะอุเอะที่กำลังยืนนิ่งๆ
มองภาพของคนตรงหน้าอยู่
“จะ จ๊ะ อิชิดะคุง คะ คุณอุลคิโอร่า ??”
“มีอะไรงั้นรึแม่หญิง”
“อะ อยู่ในชุดนี้แล้วดูเหมาะมากเลยล่ะค่ะ ^///////^”
“งั้นรึ ขะ…. ”
“ขอตัวไปก่อนนะคะ” จากนั้นเธอก็รีบวิ่งไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับหน้าที่แดงก่ำ
“อิโนะอุเอะ นี้เจ้าจะรีบเกินไปรึเปล่า” ลูเคียถามพร้อมทำสีหน้างงๆ
“ถะ ถ้าไม่รีบจะสายเอานะทุกคน อ้ายยยยย ทำไมฉันถึงบ้าแบบนี้นะ” เธอพูดออกมาพร้อมกับรีบวิ่งออกไป
“นี้ลูเคีย เธอไปทำอะไรอินุอุเอะรึเปล่าน่ะ เป็นอะไรของเค้ากันนะ” อิจิโกะบอกพร้อมทำหน้างงๆ
“ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน”
___________________________________________________________หลังเลิกเรียน______
“อิจิโกะ วันนี้เจ้ากลับบ้านไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวข้าจะไปกินเครปกับอิโนะอุเอะ”
“ตามใจเธอเถอะ แต่ว่าฝากซื้อหนังสือการ์ตูนให้เล่มนึงสิ”
“เจ้าก็ไปซื้อเองสิ”
“ฉันมีการบ้านต้องทำเฟ้ย”
“งั้นฝากเจ้าทำการบ้านให้ข้าด้วยแล้วกัน” ลูเคียพูดพร้อมกับยื่นสมุดให้อิจิโกะ
“ใช้แรงงานฉันอย่างกะทาสเลยนะเธอน่ะ”
“ข้าไปล่ะ ไปกันเถอะอิโนะอุเอะ”
“ค่ะ ไปก่อนนะคุโรซากิคุง อิชิดะคุง ซาโดะคุง”
______________________________________________________หน้าร้านเครปเปิดใหม่____
“คนเยอะพอสมควรเลยนะเนี้ย เจ้ารออยู่นี้ก่อนนะเดี๋ยวข้าไปซื้อน้ำผลไม้มาให้”
“ฉันของน้ำมะม่วงผสมน้ำมะพร้าวที่ออกมาใหม่นะคะ”
“อืม ได้สิ”
และในขณะนั้นที่ลูเคียไปซื้อน้ำก็ถึงคิวของอิโนะอุเอะพอดี
“คุณคุจิกิช้าจังเลยนะ ”
“คุณน้องเอาอะไรงั้นเหรอจ๊ะ”
“ใส่พวกนี้ได้กี่อย่างงั้นเหรอคะ??”
“สี่จ๊ะ เลือกได้สี่อย่าง”
“อิโนะอุเอะ ขอโทษที่นะข้ามาช้าไปหน่อยเจ้าสั่งรึยัง”
“ยังเลยค่ะ เลือกได้สี่อย่าง คุณคุจิกิเลือกก่อนเลยนะคะ”
“อื้ม ข้าเอาอันนี้ อันนี้ แล้วก็นี้….”
หลังจากนั้นพวกเค้าสองคนก็มานั้งกินเครปและเดินเที่ยวด้วยกันจนถึงหกโมงเย็น
“ได้ของมาเยอะแยะเลย คุณคุจิกิจะกลับเลยรึเปล่าคะ??”
“ข้าคงจะไปซื้อหนังสือการ์ตูนให้อิจิโกะน่ะ เจ้าล่ะ ??”
“ฉันต้องขอตัวกลับก่อนนะคะ แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะคะ”
“อื้ม กลับบ้านดีๆนะอิโนะอุเอะ”
“เช่นกันนะคะ
___________________________________________________ที่บ้านของอิโนะอุเอะ______
“กลับมาแล้วค่ะพี่ วันนี้ซื้อของมาเยอะแยะเลยล่ะคะ วันนี้คุณคุจิกิน่ะ
พูดคำพูดที่สุดยอดออกมากออกมาด้วยนะคะ “จะหวังให้คนอื่นมาช่วยอย่างเดียวมันก็แย่นะสิ”
เป้นคำพูดที่เท่มากๆเลยนะคะพี่ แถมวันนี้หนูยังเพลอพูดอะไรหน้าอายออกไปด้วย
นึกแล้วเขินมากเลยล่ะคะพี่ ไม่รุ้ว่านึกอะไรถึงพูดแบบนั้นออกไปได้ ”เธอพูดพร้อมกับกลิ้งไปมาในห้องของตัวเองทำให้หัวไปชนกับโต๊ะที่วางรูปพี่เธอ แล้วรูปกับเจกันตกลงมา
“ตุบ!! เพล้ง!!”
“ขอโทษค่ะพี่หนูไม่ได้ตั้งใจน่ะค่ะ ขอตัวเอาแจกันที่แตกไปเก็บก่อนนะคะ”หลังจากนั้นเธอก็รวบรวมเศษแก้วและจัดข้าวของที่ซื้อมาให้พร้อมกับเข้าไปอาบน้ำ
“เฮ้อ ทำถึงซุ่มซามแบบนี้กัน หนึ่งทุ่มครึ่งแล้วงั้นเหรอ เห็นวันนี้จะมีฮอลโลว์ออกมานี้หน่า
กลัวทุกคนจะได้รับอันตรายจังเลย แต่ถ้าออกไปมันก็……….
แหมๆ แค่ซุปเปอร์ข้างหน้าเองไม่เป็นไรหรอกมั่ง หนูขอตัวก่อนนะคะพี่ ”
_____________________________________________________ข้างหน้าซุปเปอร์มาคเก็ต___
“ไม่ใช่ฤดูหนาวแท้ๆ ทำไมอากาศเย็นจังเลยนะ ตายล่ะแล้วทำไมเราไม่เอา
เสื้อกันหนาวมาซักหน่อยล่ะเนี้ย”
“ติ๊ง ติ๊ด”
“ยินดีตอนรับคะ”
“ซื้อโกโก้อุ่นๆไปกินแก้หนาวดีกว่าเนอะ”
______________________________________________________ภายในสวนสาธารณะ___
“วันนี้ทำไมมันเงียบแบบนี้นะ พวกฮอลโลว์จะมากันตอนสองทุ่มสินะ
ตอนนี้ก็สองทุ่มครึ่งแล้วสินะ ลืมเอาโทรศัพท์มาด้วยสิ เพื่อจะโทรหาคุณคุจิกิซักหน่อย
เอ๊ะ แรงดันวิญญาณแปลกๆแบบนี้มัน ฮอลโลว์งั้นเหรอ อยู่ใกล้ๆนี้เองนี้หน่า ”
เธอพูดพร้อมกับออกวิ่งไปยังที่ที่มีแรงดันวิญญาณแปลกๆที่เธอคิดว่าเป็นฮอลโลว์
“จะ จริงๆด้วย ทะๆ ที่นี้จริงๆ โล่เดียวผ่าสวรรณ์ ฉันขอปฎิเสธ ปล่อยเค้าเดียวนี้เลยนะ
คุณคะ ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ เอ๊ะ นี้มันวิญญาณนี้หน่า” เธอได้เข้าไปตัดแขนฮอลโลว์
และช่วยวิญญาณหญิงสาวไว้
“โล่แฝดคืนสวรรณ์ ฉันขอปฎิเสธ!! ”
“นี้เธอน่ะ เข้ามายุ่งแบบนี้คงเตรียมใจโดนกินแล้วสินะ”
“สามค่ายโล่สวรรณ์ ฉันขอปฎิเสธ !! นะ นายต่างหากที่คงเตรียมใจไว้แล้วสินะ
โล่เดียวผ่าสวรรณ์ ฉันขอปฎิเสธ ” จากนั้นเธอจัดการผ่าที่หัวของฮอลโลว์จนมันหายไป
“คุณคะ ไม่เป็นอะไรสินะคะ เดี๋ยวฉันจะชะ ช่วย………. เอ๊ะ ฮอลโลว์เหรอ
ทะ ทำไมล่ะ ”
“ฉึก!!” ร่างของโอริฮิเมะถูกฮอลโลว์ตัวสูงและใหญ่เอามือที่เหมือนกับเคียวเสียบกลางตัว
“นี้เธอน่ะ เป็นอะไรไหมแล้วไอ้เจ้าตัวพวกนี้มันอะไรน่ะ นี้ฟังฉันอยู่รึเปล่า”วิญญาณหญิงสาวที่ถูกโอริฮิเมะช่วยถามโอริฮิเมะที่กำลังกึ่งหลับกึ่งตื่น
“คะ คุณน่ะ หนีไปซะ เดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเอง สามค่ายโล่สวรรณ์ ฉันขอปฎิเสธ !!”
โอริฮิเมะป้องกันตัวเองจากการถูกฮอลโลว์ตัวนั้นทำร้ายอีกครั่ง
“นี้ แล้วเธอล่ะจะไม่เป็นอะไรรึไงย่ะ อุสามาช่วยฉันเราต้องหนีไปด้วยกันสิ”
“ฉันไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณรีบหนีไปเถอะ”
“บ้าสิย่ะ ใครจะปล่อยให้คนที่ตัวเองช่วยตายไปย่ะ ถึงฉันจะตายไปแล้วก็เถอะ”วิญญาณหญิงสาวพูดแล้วเอาแขนโอริฮิเมะมาพาดไว้ที่คอแล้วค่อยๆเดิน
“โล่เดียวผ่าสวรรณ์ ฉันขอปฎิเสธ สึบากิช่วยที่นะ โล่แฝดคืนสวรรณ์ ฉันขอปฎิเสธ !!
อายาเมะ ของร้องล่ะช่วยรักษาฉันที่” สึบากิที่เข้าไปโจมตีฮอลโลว์เพื่อถ่วงเวลาให้โอริฮิเมะถูกรักษา
“ระ รักษาเหรอ นี้เธอมีพลังอะไรกันแน่เนี้ย ยังไงก็นั่งตรงนี้ก่อนล่ะกันนะ”
“ค่ะ”
“นี้เธอน่ะ เจ้าพวกนั้นน่ะเธอสู้มันได้สินะ แล้วเธอไม่มีเพื่อนเหรอพวกที่จัดการพวกนี้นะ
เธอไม่น่าจะมีตัวคนเดียวหนิ”
“เปล่าหรอกจ๊ะ ฉันมีเพื่อนที่เค้าจัดการพวกนี้ได้ง่ายๆด้วยน่ะ”
“ก็ไม่เรียกมาสิย่ะ บ้านอยู่ที่ไหน เดี๋ยวฉันจะไปตามพาให้ เจ้านั้นน่ะเดินเข้ามาแล้วนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ดูเหมือนแผลจะหายแล้วด้วย ที่นี้คงจะจัดการได้แล้วล่ะค่ะ
สึบากิ อายาเมะ กลับมาได้แล้วจ๊ะ สามค่ายโล่สวรรณ์ ฉันขอปฎิเสธ !!”
โอริฮิเมะพูดพร้อมกับค่อยๆลุกขึ้นยืนโดยมีวิญญาณสาวคอยช่วย
แล้วฮอลโลว์ก็เข้ามาจะเอาเคียวฟาด แต่ก็โดนโล่ของเธอป้องกันไว้
“คุณคะ คุณชื่ออะไรเหรอคะ ??” โอริฮิเมะถามพร้อมกับตั้งรับกับฮอลโลว์
“ฮะ ฮิมาวาริ นัตสึมิ ตายเพราะโดนรถชน ที่รถชนเพราะวิ่งเข้าไปช่วยน้องสาว
ตายตอนเที่ยงวัน เมื่อสามอาทิตย์ก่อน งานศพจบไปแล้วก็ฉันไม่ไปเกิด
เธอจะถามอะไรอีกไหมย่ะ รีบจัดการไอ้นี้เร็วๆเข้าสิ” วิญญาณสาวพูดพร้อมชี้ไปทางฮอลโลว์
“คุณฮิมาวาริคะ ขอร้องอะไรอย่างนึงได้ไหมคะ”
“วะ ว่ามาสิ แต่ถ้าให้ไปถูกเจ้านั้นกินน่ะ ไม่เอาด้วยหรอกนะ”
“ช่วยวิ่งไปหาพวกคนที่ชุดยูคาตะนะสีดำมีดาบ หน่อยสิคะ แล้วพาเค้ามาที่ด้วยนะคะ
พวกเค้าสามารถจะจัดการเจ้าพวกนี้ได้ค่ะ”
“แล้วเธอล่ะ จะไม่ตายเอารึไง ตอนตายน่ะเจ็บมากเลยนะย่ะ ทั้งมืดทั้งหนาวด้วย”
“ไม่หรอกค่ะ ฉันน่ะดูแลตัวเองได้สบายมาก แต่ให้จัดการเจ้านี้มันเกินความสามารถน่ะค่ะ
แถมยังบาดเจ็บด้วยสิ”
“เดี๋ยวฉันไปตามมาให้แต่ให้ตามที่ไหนล่ะ ??”
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่ลองวิ่งไปทางซ้ายดูนะคะ อาจจะเจอพวกเค้าก็ได้”
“นี้เธอ จะบ้ารึไงย่ะ แต่ตอนนี้มันก็ไม่มีทางเลือกแล้วสินะ อย่าตายซะล่ะแล้วเดี๋ยวเจอกัน”
วิญญาณสาวพูดพร้อมออกวิ่งไป
“โล่เดียวผ่าสวรรณ์ฉันขอปฎิเสธ ”โอริฮิเมะค่อยๆหนีไปตามทางวิญญาณสาว
แต่เพียงแค่ไม่นานวิญญาณสาวก้ได้พบกับพวกอุลคิโอร่า
“นี้ๆ พะ พวกนายสองคนนั้นน่ะ ช่วยอะไรที่สิ ”
“วิญญาณหนิ คงต้องส่งไปสู่สุขคติสินะ” กริวจอว์พูดพร้อมยกดาบขึ้นมา
“เฮ้ย นายจะดาบมาฟัดฉันเหรอ ยะ อย่าบอกนะว่า
ฉันโดนยัยหัวส้มนั้นหลอก ว่าแล้วเชียวไงเราไม่น่าเชื่อยัยเลย ”
“ยัยหัวส้ม ?? นี้เธอโดนใครใช้ให้มาตามพวกเรารึไงน่ะ” กริวจอว์พูดพร้อมกับเดินเข้าไปหาวิญญาณหญิงสาว
“กะ ก็ยัยผู้หญิงใช้พลังๆแปลกๆผมยาวๆสีส้มๆ มีกิ๊บสีฟ้าติดบนหัวน่ะสิ
ให้ตายสิ หนีเจ้าสัตว์ประหลาดมาก็จะมาโดนคนพวกนี้ฆ่าอีก ตายและยังซะ…..”
วิญญาณสาวพูดพร้อมกับจับหน้าของตัวเอง
“เธอว่ายังไงนะ ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหน” อุลคิโอร่าถามขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ทะ ทางนั้นน่ะ นายจะไปช่วยเธอสินะ นายจะไม่ฆ่าฉันใช่ไหม”
“กริมจอว์ข้าฝะ”
“เออ ไปเถอะแกน่ะ”
จากนั้นอุลคิโอร่าก็รีบไปหาโอริฮิเมะทันที่
___________________________________________________ข้างหลังสวนสาธารณะ______
“สึบากิ โล่เดียวผ่าสวรรณ์ ฉันขอปฎิเสธ !!”โอริฮิเมะพูดพร้อมกับออกวิ่งไปตามทางวิญญาณสาว
“นะ เหนื่อยจังเลย อยากกลับบ้านไปอาบน้ำนอนมากๆเลย คุณฮิมาวาริจะปลอดภัยไหมนะ
ว้ายยยยย !! โอ้ย ลื่นสะดุดอะไรเนี้ย มะ มาแล้วสินะ สามค่ายโล่สวรรณ์ ฉันขอปฎิเสธ!!”
“หนีไม่รอดแล้วนะเธอน่ะ” ฮอลโลว์พูดพร้อมกับเตรียมฟาดเคียวใส่โอริฮิเมะ
“ฉึบ!! ”แต่อยู่ดีๆก็มีชายหนุ่มใส่ชุดยมทูตเข้ามาฟัดร่างของฮอลโลว์จนขาดครึ่ง
“คะ คุณอุลคิโอร่า”โอริฮิเมะตกใจนิดหน่อยเมื่อเจอกับอุลคิโอร่า
“แม่หญิง เจ้าเจ็บมากไหม”เค้าพูดพร้อมกับยื่นมือมาจับหน้าของโอริฮิเมะ
“นิดหน่อยจ๊ะ แล้วว่าแต่ทำไมถึงได้มาอยู่ที่นี้ล่ะคะ”
“มีวิญญาณผู้หญิงเข้ามาตามพวกข้าน่ะ”
“แล้วเค้ายังสบายดีสินะคะ”
“แม่นั้นสบายดี ตอนนี้อยู่กับกริมจอว์น่ะ เดี๋ยวข้าจะพาเจ้าไปทำแผลก่อนล่ะกันนะ”
อุลคิโอร่าพูดพร้อมกับเข้าไปอุ้มโอริฮิเมะขึ้นมา
“อะ เอ๋ มะ ไม่ต้องอุ้มก็ได้มั่งคะฉันเดินเองได้คะ”
“เจ้าอย่าฝืนเลย บ้านของเจ้าอยู่ทางนั้นสินะ”
“คะ ค่ะ”
พี่คะ หนูว่าหนูคงคิดถูกแล้วล่ะมั่งคะที่ออกมาเพื่อกินโก้โกร้อนน่ะค่ะ
____________________________________________________To be continued_____
ความคิดเห็น