วาด MANGA ที่กำหนด

*ขอทีเถอะค่ะ พวกที่มาจองกั๊กพื้นที่ไว้แล้วหายหัวไปน่ะ
ถ้าคิดว่าภายใน 1 สัปดาห์ยังวาดไม่เสร็จก็อย่าเพิ่งรีบจองได้มั๊ยคะ หรือถ้าจองไปแล้วก็มาบอกยกเลิกก็ยังดี
มันเป็นการปิดโอกาสคนอื่นที่เขาอยากวาด แต่เกรงใจเพราะมีคนจองแล้ว
รู้มั๊ยคะ แบบนี้ ภาษาไทยเขาเรียก "เห็น แก่ ตัว"






"วาด MANGA ที่กำหนด"

กิจกรรมนี้เราจะกำหนดเนื้อเรื่องให้เพื่อนๆได้วาดกัน
กิจกรรมนี้จพเพิ่มเนื้อเรื่องทีละ Step Step เพื่อที่จะได้สะดวกต่อการวาด

แต่ละ Step เพื่อนๆจะวาดแบบไหนกี่หน้าก็ได้(แต่ 1 Step คงไม่เกิน 2 มั้ง)
งั้นมาเริ่มกันเลยนะ

**เพื่อนๆทุกคนต้องลงภาพที่หน้าบทความเท่านั้นนะ!
ห้ามนำไปลงตอนอื่นๆ..เพราะ ในพื้นทีของการเปิดตอนที่ 1 Up
เราจะเอาไว้ลงภาพของแต่ละคนเก็บไว้ และเปิดโหวตความชอบ ตอนละ 10 คน

กติกา
1. การลงภาพต้องลงที่หน้าบทความเท่านั้น
2. ขนาดของภาพต้องไม่เกิน 500 pixle
3. ไม่จำกัดอุปกรณ์การวาด      
4. ก่อนลงภาพต้องทำการจองพื้นที่ทุกครั้ง...และเมื่อทำการจองพื้นที่
ระยะเวลาในการวาดต้องไม่เกิน 2 วัน เพื่อเป็นการไม่เสียเวลากับคนที่เค้ารอต่อวาด Step ต่อไป
5. เมื่อวาดเสร็จแล้ว ให้มาแก้ไขตรงพื้นที่ที่จอง แล้วลงภาพ ^^    

ก่อนอื่นขอบอกตัวละครหลักๆก่อนเลย...

นางเอก : ชิรากิ เร็นกะ ...(ผมดำยาวสวย"ตอนปลอมตัวใส่วิกผมสั้น ใส่แว่นกรอบแหลี่ยมหรู"
               ..เป็นคนไม่ค่อยยิ้ม หรือก็คือผู้หญิงเย็นชา)
              ลูกสาวคนแรกของตระกูล "ชิรากิ" ที่เป็นว่าที่ผู้นำตระกูลคนที่ 9 และเป็นผู้นำที่เป็นเพศผู้หญิงคนแรกของตระกูลอีกด้วย เธอโดนบังคับและเคร่งครัดในเรื่องกฎภายในตระกูล จนทำให้เธอเศร้าในบางครั้งจนเธอชินชากับสิ่งที่คนในตระกูลขีดไว้

พระเอก : ไอคาว่า คาเสะ...(ผมซอยสั้นสีน้ำตาลอ่อน...ใส่ต่างหูวงเล็ก2 วง...เจ้าชู้...กะล่อน)
                คาเสะ เป็นคนเจ้าชู้...และเป็นลูกของนักธุรกิจชื่อดัง และต่อไปเค้าต้องเป็นผู้นำคนถัดไป ครอบครัวของเค้าเลยส่งมาเรียนที่โรงเรียนชายล้วน "โรงเรียนอาโอบะ เซ็นรุย" เมื่อระหว่างที่กำลังเปิด
ปฐมนิเทศ คาเสะก็ได้เห็น เร็นกะ ร้องไห้อยู่ใต้ต้นไม้หน้าหอประชุม ซึ่งทำให้คาเสะเห็นว่าเธอเป็นผู้หญิง ไม่ใช่ผู้ชาย ..แต่ฟ้าเข้าข้างคาเสะ.. คาเสัได้อยู่ห้องเดียวกับเร็นกะ ซะด้วยสิ!

คานาเอะ โนริ (ผมยาว...บ๊อบยาวหน้าม้า...ร่าเริง..)
                 เธอเรียนอยู่โรงเรียนที่อยู่เมืองข้างๆ เธอเป็นเพื่อนสาวของคาเสะ และอยู่ด้วยกันมาตลอด จนเกิดเป็นความรู้สึกที่เรียกว่ารัก...จนวันหนึ่งวันที่โนริพร้อมจะบอกความรู้สึกกับคาเสะ ก็ได้รู้ว่า คาเสะกำลังชอบ เร็นกะ (ในคราบผู้ชาย) จึงทำให้เธอสงสัยเร็นกะ จนทำให้รู้ว่าเร็นกะนั้นแท้จริงแล้วเป็นผู้หญิง...


เรียวโตะ (มาดขรึม..สุภาพเรียบร้อย...)
               เรียวโตะเป็นพ่อบ้านของเร็นกะที่เป็นทั้งเพื่อนแต่แล้วพอเค้าเข้ามหาลัย พ่อบ้านประจำตระกูล
ล้มป่วยอย่างไม่ทราบสาเหตุ จึงเป็นเหตุทำให้เค้าต้องได้รับหน้าที่ดูแลเร็นกะจนกว่าเธอจะเป็นผู้นำตละกูลและมีคู่แต่งงาน ทั้งๆที่เรียวโตะเอง อยากจะบอกความรู้สึกของตนให้เร็นกะรู้เมื่อเรียนจบมีงานทำ แต่แล้วก็ไม่สมหวัง จึงทำให้เรียวโตะต้องคอยขัดขวางผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้เร็นกะ...

เท็นโจ ซาโนะ (สาวผมสั้นหน้าปัดซ้าย..ติดกิ๊บ ร่าเริงแจ่มใส..ซุ่มซ่าม)
                 ซาโนะเป็นเพื่อนกับเร็นกะมาตั้งแต่เด็กๆ แต่พอเธอรู้ว่าเร็นกะต้องปลอมตัวเป็นผู้ชายไปเรียนโรงเรียนที่มีแต่ผู้ชาย เธอก็เลยแวะไปหาเร็กกะที่โรงเรียนบ่อย จนทำให้คนรอบข้างอิฉฉาเร็นกะ(คิดว่าเป็นแฟน)

ตัวละครใหม่มาแย้วววว!!

อุซุกิ  อาซึคิ
(ผมยาวไว้มันสีทอง ใส่แว่นหรอบเหลี่ยม มีตามที่คมหล่อ และมีเส่นห์ในกลุ่มนักเรียนสาวๆของโรงเรียนตรงข้าม)
                อาซึคิเป็นอาจารย์ที่สอนทั้งโรงเรียนชายและโรงเรียนหญิงล้วนที่อยู่ตรงข้ามทั้ง 2 โรงเรียน แต่หารู้ไม่ว่าอาซึคิเป็นว่าที่คู่หมั้นของเร็นกะที่พ่อของเร็นกะให้มาจับตาดูเธอระหว่างที่เรียนอยู่ที่โรงเรียนชายล้วนแหง่นี้
 

ตอนนี้ตัวละครมีเพียงแค่นี้ก่อนจ้า ไว้ถ้าเพิ่มจะมาบอก

 

 

เนื้อเรื่องมีอยู่ว่า...

    New! 
     15.03.13
     Step No.12::คาเสะเริ่มรำคาญเร็นกะที่ทำให้เขาโกรธสุดๆ "ไม่สนแล้วเว้ยว่าจะหน้าสวยแค่ไหน แต่หาสักหมัดเถอะเจ้าบ้า!" คาเสะวิ่งพรวดเข้าไปจะต่อยเร็นกะ แต่ว่าเร็นกะตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูกก็ยืนเป็นเป้านิ่งให้คาเสะซะงั้นแต่ทว่า
หมับ! กร๊อก! "นี่...แกเป็นใคร?"___"เรียวโตะ" เรียวโตะพ่อบ้านของเร็นกะเข้ามารับหมัดไว้ทัน "นายน้อยครับ ถ้าจะกลับช้าก็ช่วยกรุณาบอกกับทางบ้านหน่อยนะครับ"เรียวโตะมือยังคงจับหมัดของคาเสะอยู่ "ขะ ขอ"___"แต่ โชคดีแล้วครับที่วันนี้มารอนาน เลยมาช่วยนายน้อยไว้ทัน อ่า..ดีจริงๆ" เรียวหัวหันมายิ้มอย่างอ่อนโยนให้เร็นกะ เร็นกะหน้ายิ้มเล็กน้อย "หน๋อย! ไม่สนใจเร๊อะ! ฉันถามว่าแกเป็นใครไง?" คาเสะโวยวายกับท่าทีของเรียวโตะที่ทำเมินเขา คาเสะลายปล่อยหมัดรัว แต่เรียวโตะก็รัไว้ได้ทุกหมัดและได้โอกาสจับแขนคาเสะไขว่ไว้ข้างหลังกดล้มพลับไปนอนกัลพื้น "ว๊าย...คาเสะคุง"(ซาคิ)  "ขอโทษนะครับแต่ช่วยสงบหน่อย ผมไม่ยอมให้ใครมาแตะต้องนายน้อยของผมแม้แต้ปลายเล็บ ยิ่งคนอันตรายอย่างคุณ"___"นี่แกว่าไงนะ นะ"__"กรุณาอยู่ห่างจากนายน้อยของผมด้วยนะครับ" กึก! "โอ๊ย!!..แขนฉัน" "เรียวโตะแบบนั้นมัน" เร็นกะพูดไม่ทันจบเรียวโตะก็เดินเข้าไปหยิบกระเป๋าเร็นกะและพาตัวเร็นกะออกไปจากห้องทันที "เรียวโตะ ทำไมต้องำถึงขนาดนั้นด้วยล่ะ" เรียวโตะยังคงเดินตรงไปข้างหน้าและตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพรางยิ้มที่อบอุ่น "เพราะมันเป็นหน้าที่ครับ คุณหนูเร็นกะ" เร็นกะยังงทำหน้าสงสัยกับท่าทีแปลกๆของเรียวโตะ "งั้นเหรอ"...

     15.03.13
     Step No.11::"ซาคิเองเร๊อะ...มาได้ไงเนี่ย นี่มัน ร.ร.ชายล้วนนะ-*-" ซาคิเดินเข้าไปหาคาเสะอย่างร่าเริงและโอบกอดคอพรางนั่งคร่อมตัวคาเสะที่นั่งอยู่ "เองเร๊อะ? นี่หมายความว่าไงคาเสะคุง! แต่ช่างเถีอะ!...ก็คาเสะคุงไม่มาหาฉันตั้ง 3 วัน ฉันคิดถึงน่ะสิ เห็นว่าเปิดเทอมแล้วเลยมาหาเพราะจะได้เจอตัวคาเสะคุงง่ายๆหน่อย^O^" คาเสะยิ้มและก้มลงซบที่อกของซาคิพรางถอนหายใจ "เฮ้อ...ทำไงได้ฉันมันลูกตัวป่วนของพ่อนี่นะ"คาเสะเงยหน้ามองซาคิ "นี่...ซาคิ"__"อะไรเหรอ?"__"ช่วยฉันคลายเครียดทีสิ"__"ฮึ..นึกว่าอะไรซะอีก" **[ฉากกลับมาที่เร็นกะ] เวลาผ่านไป..."ตายล่ะลืมกระเป๋านี่นา เฮ้อ..ต้องไปเจอตานั่นอีกแล้วเหรอเนี่ย!"___ตึกตั๊ก เอ๊ะ เสียงอะไรน่ะ "นี่คาเสะ ตรงนั้นมันจั๊กจี้นะอย่าสิ" เฮ้ย! O.O ครืน!! ปัง! "ว๊าย!" ซาคิร้องทันทีที่เร็นกะเปิดประตูพรางหุบเสื้อที่คาเสะเพิ่งถอดเมื่อกี้ เร็นกะมองซาคิและคาเสะด้วยสีหน้าที่นิ่งเท่าที่จะทำได้แต่หน้าเธอกลับแดง คาเสะลุกจากเก้าอี้พรางเกาหัวและถีบเก้าอี้ที่นั่งเมื่อกี้ล้ม "โธ้เอ๊ย..จะขอเวลาส่วนตัวหน่อยไม่ได้รึไง..."สายตาคาเสะจ้องไปที่เร็นกะ "ห๊ะ!(คาเสะ)"__"(เร็นกะO-O)" เร็นกะตกใจกับท่าทีป่าเถื่อนเมื่อกี้จึงทำให้เธอตัวแข็ง!

     15.03.13 
     Step No.10:: กลับมาที่เร็นกะ ระหว่างที่เร็นกะเดินไปส่งรายชื่อ นร.หญิงที่ห้องพักอาจารย์เธอก้เดินไปบ่นไป"นี่ฉัน...ยังปลอมตัวไม่เนียนรึเนี่ย" เธอแสดงสีหน้าตกใจออกมาโชคดีที่ไม่มีใครเดินผ่าน(มั้ง) ตึ๊กตั๊ก โครม!! "กร๊ด!!"(ชื่อซาคิผมสั้น ปล.เป็นเพียงตัวละครประกอบ)/"ว๊าย"(เร็นกะ) ซาคิกับเร็นกะล้มพลับลงไปกับพื้น แต่เร็นกะเอามือไปปิดปาก (เร็นกะคิด:ตายล่ะ ยัยนี่จะได้ยินเสียงฉันไหมเนี่ย?) เร็นกะรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปหาซาคิพรางยื่นมือไปช่วยซาคิลุกขึ้น แต่ทว่า...เพี๊ยะ!! "ไม่ต้องยะ ฉันลุกเองได้ ไม่รู้จุกขอโทษรึไง" ซาคิสะบัดมือเร็นกะออก พรางลุงขึ้นแล้วเดินออกไปทันที เธอปล่อยให้เร็นกะยืนงงเงียบนิ่งอยู่คนเดียวที่ระเบียง "ก็ฉันจะขอโทษนี่ไง อะไรกันเนี่ย! เอ๊ะ! ทำไมผู้หญิงถึง..."___**[ฉากไปยังคาเสะ]>>"เฮ้อ...ทำไมมันไม่เขียนให้อ่านออกง่ายๆกว่านี้ฟ๊าไอพวกบ้า" คาเสะบ่น  ครืน! ปัง! "คาเสะคุง!^O^" ซาคิเรียกคาเสะทันทีที่เปิดประตู


 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

     Step ที่วาดแล้ว!!

  9.05.13 [วาดแล้ว]
     Step No.7:: และแล้วเวลาก็ผ่านไป **[ตั้งแต่ฉากตรงนี้แอดมินอยากให้วาดแบบไม่เห็นทั้งหน้าน่ะค่ะ"นี่ ไม่จริงใช่มะ?"(คาเสะ)___"เรื่องจริงสิ"(เร็นกะ)__] **[ตั้งแต่ฉากนี้วาดทั้ง 2 คน เต็มฉาก"โธ่เว้ยยย!!!" คาเสะโวยวายพรางเขียนหนังสือหันหน้าเข้าหาเร็นกะ__] >>วาดตามความคิดเลยจากนี้ ^^ "เป็นเพราะแก ฉันถึงต้องมาทำงานอะไรแบบนี้ เสียเวลาชะมัด!"คาเสะบ่นพรางปาปากกาใส่โตะ เร็นกะหยิบปากกาที่คาเสะปาไปไว้ที่หน้าคาเสะอีกที "ช่วยไม่ได้ นายอยากเสนอฉันก่อนทำไมล่ะ เอ้า...เขียนในส่วนของนายให้เสร็จซะ ฉันเสร็จแล้ว" เร็นกะพูดเสียงนิ่งแต่สายตาเธอไม่ได้มองคาเสะเลยเธอเมินคาเสะอย่างเห็นได้ชัด! "ชิส์...ทำก็ทำว่ะ" คาเสะบ่นไปทำไปแต่สายตาของคาเสะจดจ้องใบหน้าของเร็นกะ คาเสะยื่นมืออย่างเร็วเข้าไปจับใบหน้าของเร็นกะ "เร็นโตะ นายนี่พอดูใกล้ๆแล้วหน้าหวานเหมือนกันนะ เหมือนผู้...ยะ" เพี๊ยะ!! เร็นกะสะบัดหน้าออกพรางตบมือคาเสะ "อย่ามาพูดบ้าๆน่ะ...ฉันเป็นผู้ชาย กรุณาอย่าเข้าใจผิด..." เร็นกะพูดด้วยเสียงที่นิ่งสงบ พรางจดจ้องที่หน้าของคาเสะด้วยสายตาเย็นชาและเธอก็พูดออกมาว่า"เจ้าบ้า" คาเสะลุกพรวดจะชกหน้าเร็นกะ แต่เร็นกะก็เดินออกไปจากห้องแล้ว "ชิส์ เจ้าหมอนั่น ฝากไว้ก่อนเถอะ เจ้าเร็นโตะ!!"...[ฉากไปที่หน้าโรงเรียน ใบไม้พัดปลิวผ่านอยู่ระหว่างขาของหญิงสาว(ซาคิสาวผมสั้น)...แล้วค่อยๆเลื่อนขึ้นมาเห็นเพียงแค่ครึ่งใบหน้า "ในที่สุดฉันก็ต้องเป็นฝ่ายมาหาเธอเองสินะ คาเสะคุง"__]

     12.03.13 [วาดแล้ว]
     Step No.8:: หลังจากที่เร็นกะและคาเสะมีเรื่อง ก็เริ่มแนะนำตัวกันใหม่อีกครั้งจนครบคนทั้งหมด "เอาล่ะในเมื่อเราก็รู้จักกันแล้ว เราก็มาคัดเลือกหัวหน้าห้อง ครูขอให้ เสนอชื่อมา 2 คนนะ" ทุกคนในห้องต่างเงียบกริบ(...) และจู่ๆเจ้าคาเสะมันก็คึกขึ้นมาอีก คาเสะยกมือ"อาจารย์ผมขอแนะนำ ชิรากิ เร็นโตะ ครับ เพราะเขาเป็นนักเรียนท๊อบอันดับหนึ่งที่สอบเข้าที่นี่ ว่าไงใครเห็นด้วยกับฉันบ้าง" ทุกคนในห้องต่างเห็นด้วย เร็นกะลุกขึ้นพรวดทันที "นี่ แต่ฉันไม่อยากจะเป็น นายเลือกฉันทำไมเจ้าบ้า"____"อะไรกันล่ะ ก็เธอเป็นท๊อบก็ต้องเป็นหัหน้าเด่ะ" คาเสะพูดเยอะพรางสีหน้ายิ้มแย้มที่ได้แกล้งเร็นกะ"พอๆๆ จะทะเลาะกันไปถึงไหน ทั้งสองคน" อาจารย์อาซาคิพูดขัดทั้งคู่"ไหนๆก็ไม่มีใครเป็นนายเป็นก็แล้วกันชิรากิคุง" เร็นกะหันหน้าควับไปหาอาจารย์ทันที "ว่าไงนะครับ! โธ่!"เร็นกะก้มหน้าอย่างหดหู่ (หน๋อย เจ้าบ้าฉันไม่อยากเป็นซะหน่อยใครมันจะว่างไปทำหน้าที่รักผิดชอบพวกนายกันล่ะ ฉันก็ต้องมีธุระของฉันบ้างนะ โธ่เว้ย! เอ๊ะ เดี๋ยวก่อน ฮึฮึ) เร็นกะยิ้มอย่างเจ้าเลห์พรางเงยหน้าขึ้นมา"อาจารย์บอกว่าต้องการหัวหน้า 2 คนสินะครับ และเลือกผมเพราะผมเป็นท๊อบในการสอบเข้า งั้น" เร็นกะหันหน้าควับพรางยิ้มเจ้าเลหฺใส่คาเสะ "นี่นาย..รึว่า..มะ"คาเสะพยายามจะพูดแทรกแต่เร็นกะปากไวจริงๆ"งั้น...ไอคาว่า คาเสะ ที่สอบติดท๊อบอันดับ2 ก็ให้มาเป็นผู้ช่วยของผมสิครับ"____"นี่แก!!" คาเสะลุกพรวดจ้องตาขวางใส่เร็นกะ (จู่ๆ ก็มีแระแสไฟเปร๊ียะ! อยู่ระหว่างสองคนนี้)

   

  11.03.13 [วาดแล้ว]
     Step No.7:: "ห๊ะ! เมื่อกี้นายว่าไงนะนักเรียนดีเด่น" คาเสะพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ "จู่ๆมาแนะนำตัวตัดหน้าคนอื่นทั้งๆที่ เขายังเสร็จ มันเสียมารยาท!" เร็นกะพูดกลับไปด้วยน้ำเสียงนิ่งเหมือนผู้ดี คาเสะเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อเร็นกะพรางยื่นหน้าไปใกล้ๆ "นายมันเป็นผู้ดีมากจากไหนเชียวห๊ะ!" เร็นกะสะบัดหน้าหนี "มาที่ดีกว่านยก็แล้วกัน ปล่อยฉัน"(เร็นกะพูดพรางสะบัดตัวออกห่าง) "หน๋อย!! ไอนี่"__ควับ! "นี่มันยังคาบโฮมรูมอยู่นะ เปิดมาวันแรกจะมีเรื่องกันเลยรึไง ทำตัวให้สมกับเป็นนักเรียนดีเด่นหน่อยทั้งคู่" ก่อนที่คาเสะจะกำหมัดชกหน้าเร็นกะอาจารย์อาซาคิก็เข้ามาจำแขนของคาเสะทันพรางห้ามปราม เร็นโตะมองหน้าอาจารย์แต่ก็หยุด "ชิส์ ฝากไว้ก่อนเถอะแก!"(พรางสะบัดแขนจากอาจารย์อาซาคิ) "เอาล่ะไปนั่งที่กันได้แล้ว จะได้เริ่มโฮมรูมจริงๆซะที" อาจารย์อาซาคิส่ายหน้าหันหลังเดินกลับไปที่โตะหน้าห้องก่อนที่อาจารย์จะหันหน้ากลับมาเขาพรางยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย (นี่น่ะหรอ? คู่หมั่นของฉัน ฮึ.ถึงจะดูเงียบแต่ก็แอบซ่าสินะ แบบนี้แหล่ะฉันล่ะชอบนัก) ควับ! "เอาล่ะเรามาเริ่มแนะนำตัวใหม่กันนะทุกคน^^"

  1.01.13 [วาดแล้ว]

   Step No.6::(เร็นกะหันหลังให้กับนักเรียนที่มีเรื่องกัน)"ฮี...อะไรกันล่ะ หมอนั่น"  ณ ห้องเรียน 1-A เร็นกะเดินเข้าห้องมาก็ต้องตกใจ เพราะในห้องเรียนของเธอนั้นมีแต่นักเรียนที่ดู เกรียน เถื่อน ทั้งนั้น อ้อ อาจจะมีแลดูเป็นนักเรียนดีบ้างก็เถอะ เธอจึงไม่ค่อยอยากจะเชื่อว่านี่คือห้องของนักเรียนที่เรียนดีที่อยู่ห้อง A(นี่ห้องเรียนของฉันงั้นรึ) แล้วจากนั้นอาจารย์สุดหล่อก็เดินเข้ามา "สวัสดีนักเรียนทุกคน ฉัน อุซุกิ อาซาคิ ตั้งแต่นี้ไปฉันจะมาประจำชั้นเรียนของพวกเธอ ฝากตัวด้วยล่ะ"(สายตามองไปทางเร็นกะอย่างจดจ้อง) ควับ!! "เอาล่ะ ไหนมาแนะนำตัวกันหน่อยเริ่มจากนาย" จากนั้นนักเรียนในห้องก็เริ่มยืนแนะนำตัวเองจนถึงคิวเร็นกะ "ผม ชิรากิ เร็นโตะครับ..สะ"ระหว่างที่เร็นกะจะพูดต่อเสียงประตูก็เปิดพรวดออกมา "ฉันไอคาว่า คาเสะ โทษที่มาช้า พอดีมีธุระนิดหน่อย"(หน้าตาแบบนิ่งๆ) คาเสะที่เปิดประตูพรวดมาก็เห็นเร็นกะยืนอยู่ เร็นกะจ้องมองไปที่คาเสะอย่างไม่พอใจ "นายมันเป็นคนที่เสียมารยาทที่สุด!!" 

 

  26/10/12  [วาดแล้ว]

Step No.5::(ทางนักเรียนคนอื่นๆ "สั้นจังว่ะ" :"หรือหมอนั่นคิดได้แค่นั้นวะ":"ซุบซิบๆ") โครม!! คาเสะถีบเก้าอี้ล้มแล้วหันไปทางเหล่านักเรียนที่กำลังซุบซิบนินทา "ก่อนจะมานินทาคนอื่น ก็หัดทำข้อสอบให้มันติดท๊อบสะก่อนไป๊" แล้วในกลุ่มนักเรียนชายที่กำลังซุบซิบก็ลุกขึ้นและเดินเข้าไปหาคาเสะ "แล้วนายล่ะสอบได้ที่เท่ารัย" "หึ...ที่2 ไอคาว่า คาเสะ เว้ย" คาเสะหันไปทางอาจารย์ใหญ่ "อาจารย์ผมไม่รอให้พิธีจบหรอกนะครับ งั้นผมไปรอที่ห้องเรียนเลยแล้วกัน..."  (ควับ:เร็นกะ) "เป็นสุนทรพจน์ที่สั้นแต่มีความหมายดีนะ....[ยิ้มมุมปาก]ไปล่ะ" เร็นกะถึงกับต้องมองตาตามคาเสะ(คนคนนั้น..ที่เจอกันเมื่อกี้) ก่อนที่เด็กผู้ชายกลุ่มที่มีเรีื่องกับคาเสะจะไปคว้าตัวคาเสะมาหาเรื่องพวกครูใหญ่ก็ห้ามไว้ทัน..แล้วพิธีเปิดการศึกษาก็จบ... 

 

  31/12/12  [วาดแล้ว]

   =Step No.4 :: (ในหอประชุม)อาจารย์ใหญ่เดินขึ้นมาบนเวทีและพูดกล่าวเปิดเทอมแรก (ในทางคาเสะ:จะพูดอะไร

   มากมายฟะ ฟังจนหูชาแล้วเฟ้ยตาแก่) "เอาล่ะ..ขอเชิญนักเรียนใหม่ที่สอบเข้าโรงเรียนติดท๊อปอันดับ1มากล่าว

   สุนทรพจน์...ชิรากิ เร็นโตะคุง"(คาเสะ:อะไรอีกล่ะนั่น เมื่อไหร่จะจบๆ-*-)แต่เมื่อคาเสะเห็นคนที่เดินขึ้นมาบนเวทีก็ถึงกับหยุด

   ทำตัว(น่ารำคาญ)แล้วหันมาจ้องเพียงแต่ชิรากิ เร็นกะ "นั่นมัน...หมอนั่น" (บนเวที):"เหล่านักเรียนผู้เป็นที่รัก..จงหมั่นตั้งใจ

   ศึกษา เพื่อค้นหาอนาคตของตนในวันข้างหน้า...และพบกับเพื่อนแท้ที่รู้ใจ...ขอบคุณครับ" คาเสะมองเร็นกะอย่างจดจ้อง

   เพราะใบหน้าของเธอหวานมากจริงๆ

 

  28/10/12  [วาดแล้ว]

   = Step No.3 ::  [เรียวโตะคิด: คุณหนูขอให้คุณปลอดภัยนะครับ] และเรียวโตะก็ขับรถกลับ ต่อมามีรถอีกคันมาจอด

   หน้าโรงเรียน ชายผมสั้นสีน้ำตาลอ่อน(คาเสะ) ลงมาจากรถ(เปิดประตูลงเอง) คาเสะก้มลงบอกคนขับรถที่นั่งอยู่ในรถ

   "เย็นนี้ไม่ต้องมารับฉันมีนัด" "แต่..คุณชาย..นายท่านสั่งให้ผมมารับนะครับ" คาเสะถอนหายใจแรง"ฉันบอกว่าไม่ต้องมา

   รับไงเจ้าบ้า" ปัง!! (คนรอบข้างต่างมอง) (สงสารคนขับรถคงโดนตัดเงินเดือนADMIN คิดเองนะ ฮ่าๆๆ) "นี่น่ะเหรอ

   โรงเรียนใหม่[คาเสะคิด:หึจะเปลี่ยนฉันงั้นเหรอ ไม่มีทางหรอก]" ระหว่างที่คาเสะเดินไปยังหอประชุม เค้าก็มองไปรอบๆ  

   (คิด:ไม่มีอะไรที่มันเป็นอาหารตารึไง) แต่ก็ต้องไปสะดุดอยู่กับชายผู้หนึ่งที่หน้าตาหวาน(เร็นกะ)มาก คาเสะมองไปที่ผู้ชาย

   คนนั้นก็เห็นว่าชายคนนั้นกำลังร้องไห้ "นะ นี่ นาย" ชายผู้นั้นสะดุง คาเสะกำลังเดินเข้าไปหา แต่ชายคนนั้นกลับเดินหนีเข้า

   หอประชุม คาเสะถอนหายใจ "อะไรของหมอนั่น!"

 

 25/10/12  [วาดแล้ว]

   = Step No.2 ::  "คุณหนูครับถึงโรงเรียนแล้วครับ" เรียวโตะพ่อบ้านประจำตระกูลชิรากิกล่าวหลังจากเดินลงมาเปิดประตู

   ให้กับ  เร็นกะ  "อ่า..ขอบใจ" เร็นกะเงยหน้ามองไปยังห้อง ผอ.ที่ตอนนี้พ่อของเธอได้กำลังเฝ้าดูเธออยู่ "หึ!" (ยิ้มที่มุมปาก

   เล็กน้อย)  "นี่เรียวโตะ" (เรียวโตะโค้งตัวลงพร้อมขานรับ"ครับ") "นายคิดว่าฉันจะทำความลับแตกมั๊ย" (เรียวโตะเงยหน้ามา

   เล็กน้อย) "ไม่หรอกครับ" เร็นกะหันไปมองเรียวโตะด้วยสายตาที่นิ่งสงบ "งั้นเหรอ"เธอก้าวเดินเข้าโรงเรียน แต่ก้าวเพียง

   ไม่กี่ก้าว..."คะ คุณ ไม่สิ คุณชายน้อยโปรดระวังตัวด้วยนะครับ" (เรียวโตะยืนขึ้นแต่หัวยังก้มอยู่เล็กน้อย) "อื้ม.." เร็นกะตอบ

   พร้อมยกมือโบก (หันหลัง)และเธอก็เข้าโรงเรียนที่มีแต่ผู้ชาย..."อาโอบะเซ็นรุย"

 

 20/10/12  [วาดแล้ว]

  = Step NO.1 :: ณ โรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่ง ที่ตระกูลบ้าน"ชิรากิ" เป็นผู้สร้างมานานกว่า 79 ปี ตลอดมาผู้นำตระกูลทุก

  คนต้องเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้ ซึ่ง ผู้นำตระดูลทุกคนเป็นผู้ชายมาตลอด แต่ทว่าปีนี้ ว่าที่ผู้นำตระกูลของเราเป็นผู้หญิง และไม่

  สามารถหลีกเลี่ยงกฎข้อนี้ได้ เธอชื่อว่า"ชิรากิ เร็นกะ" เมื่อเธออายุ 16 ปี เธอต้องปลอมตัวเป็นผู้ชาย เพื่อมาร่ำเรียน

  และเรียนรู้การบริหารโรงเรียนชายล้วนแห่งนี้...