( assassination classroom fiction ) fallin' into your ocean eyes

             เสียงเปียโนขับขานก่อนกาล ปลายนิ้วบรรจงจรดท่วงทำนองกับสายตาคู่หนึ่งที่เฝ้ามอง หล่อนไม่เคยล่วงรู้เลยเขาหมายจะกลืนนางเข้าไปทั้งตัว ทะนุถนอมปลายนิ้วบอบบางหรือลิ้มรสจูบหอมหวานดั่งกลีบเดซี่พิสุทธิ์ไร้มลทิน

 วันคืนผันผ่าน เชื่องช้าเหมือนเต่าคลาน ผู้คนเบื่อหน่ายแลหายสาบสูญไปจากห้องแสดง ทว่าเบาะเกาอี้สีแดงตัวหนึ่งยังคงมีผู้จับจอง และสายตาคู่นั้น —ไม่เคยหายไปไหน 

ผู้ชมเพียงหนึ่งเดียวของเธอ

— !

“ Jigogu akira ” (15)

I was doing just fine without it. But then I met you. Your smile, your strength, your intel- ligence and compassion. Even your stub- bornness and hardheadedness.

 You filled a part of my soul I always thought would be empty, and you healed scars I never knew existed. And I realized...it's not that I didn't believe in love before. It's that I was saving it all for you

“ ไม่ได้เนิร์ด แค่สายตาสั้น ”

|
 

หมุนตัวไปรอบๆ แล้วหาเธอให้เจอ

talk ><
 

สารภาพตามตรงว่าคิดถึงเรื่องนี้มากจนไปย้อนดูเมะแล้วทำให้นึกถึงความทรงจำเก่าๆ เป็นอะไรที่หวานปนขมสุดๆ แต่เรื่องนี้ปล่อยชิวค่ะสบายใจได้ วางพล็อตไว้ไม่มาก แต่แยากเห็นเด็กๆ เขาอยู่ด้วยกัน ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ อย่าลืมเม้นเป็นฟีดแบคให้เราด้วยนะคะ จะได้มีแรงมาเขียนต่อเรื่อยๆ เลย ><