ทาสรักเพียงพธู

“ไม่รู้เรื่องได้ยังไง เป็นแฟนมันไม่ใช่เหรอ” ราฟาเอลว่าออกไปอย่างไม่เชื่อที่หญิงสาวบอกอยู่ดี เพราะดลภพไว้ใจผู้หญิงคนนี้มาก

            “นี่คุณการเป็นแฟนกันก็ไม่เห็นจะต้องรู้ทุกเรื่องนะ อีกอย่างที่ดิวเขาเป็นแบบนี้ก็เพราะคุณนั่นแหละ” เธอว่าออกไปอย่างโมโห ถ้าไม่ตกลงว่าจะช่วยเป็นแฟนกำมะลอให้ดลภพ เธอจะไล่ผู้ชายคนนี้ออกจากบ้านเดี๋ยวนี้เลย

            “เพราะฉันเรื่องอะไร”

            “เรื่องแต่งงานไง คุณบังคับเขาทั้งที่คุณเองก็ไม่ยอมแต่งทั้งที่คุณเป็นพี่”

            “มันบอกแบบนั้นเหรอ” ราฟาเอลถามออกไป แล้วมองผู้หญิงที่กล้าต่อปากต่อคำเขาอย่างไม่เกรงกลัวเลย

            “ใช่ค่ะ”

            “ไม่เสียใจเหรอที่เขาต้องงานกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ”

            “ฉันดีใจที่เห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุข” เธอบอกออกไปเพราะเธอรักดลภพแบบเพื่อน ตามจริงแล้วดลภพก็รักฟ้าลดาอยู่แล้วแต่ทำเป็นฟอร์มไปแค่นั้นเอง

            “ใจกว้างจังเลยนะ”

            “เปล่าค่ะ ฉันแค่เพียงยินดีกับคนที่ตัวเองรักแค่นั้น”

            “เธอรู้ใช่ไหมว่ามันอยู่ไหน”

            “เอ่อ...ไม่รู้ ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้นแหละ” หญิงสาวตอบโดยไม่กล้าสบตาอีกฝ่าย

            “เรื่องเงินฉันไม่สนใจหรอกนะที่มันเอาไป แต่มันฉุดฟ้าลดาไปด้วย เธอไม่เห็นใจผู้หญิงด้วยกันหรือไงสุภัคพิชญา” เขาพูดเสียงเรียบแล้วมองเธอด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก

            “ตอนที่เราคุยกันน้องชายคุณอยากให้คุณแต่งงาน เดี๋ยวเขาจะกลับมาเอง” เธอบอกแผนของดลภพไปเลย เพาะเธอเองก็เบื่อที่ต้องมาเป็นไม้กันหมาแล้ว เรื่องมันจะได้จบๆไปเสียที แล้วดูเขามองเธอสิ มันเป็นสายตาที่อ่านไม่ออก

            “ถ้าฉันแต่งงานแล้ว ดลภพก็แต่งงานกับฟ้าลดา เธอทำใจได้เหรอ”

            “ทำใจได้ค่ะ ฉันยินดีที่เห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุข”

            “บอกมันเลยว่าฉันจะแต่งก่อนมันแน่นอน” ราฟาเอลบอกแล้วก็พาร่างสูงเดินออกไปจากห้องรับแขกทันที