Serotonin (ยานี้มันฆ่าผม)
ร็อคสตาร์อย่าง รอยด์ ชายหนุ่มผู้เป็นโรคซึมเศร้า เขาบอกหมอว่าไม่มีใครหรอกที่จะมาเยียวยาเขาได้ แต่แล้วก็มีคนหนึ่งที่เขามาในชีวิต
ผู้เข้าชมรวม
36
ผู้เข้าชมเดือนนี้
2
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ตอนที่ 0
"วู้วๆ วูว"
"ขอเสียงหน่อยครับ~"
"เฮ!!!!!กรี๊ด!!!!" ในงานคอนเสริต์ที่มีเพลงผู้คนระงม เมื่อร้องเพลงจบผมก็ลงมีที่หลังเวทีพร้อมหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดเหงื่อเบาๆบนหน้า
"รอยด์! ร้องเพลงเป็นไงบ้างว่ะ?" ไอเบสมันมากอดคอผม
"เอ้า ก็เหนื่อยสิ" ผมตอบ
(เบสเป็นเพื่อนของรอยด์ทำงานเป็น MC ในคอนเสริต์ของรอยด์เสมอและก็เป็นสนิทตั้งแต่สมัยประถมจนตอนนี้ สำหรับรอยด์คงต้องเรียกว่า เป็นเพื่อนสนิทเลยล่ะ)
"มึง แล้วหมอบอกว่าไงบ้าง?"
"กูโอเคน่า"
"มึง มันไม่โอเค วันนั้นอยู่มึงก็ล้มไปกลางเวที เกือบเข้าโคม่า" มันทำหน้าซีเรียสแล้วจองมาที่ตาผม
"แถมหมอเขาปิดเรื่องว่า มึงเป็นอะไรไปอีก ระวังงานกับชีวิตมึงจะดับนะเว้ย"
"พอเหอะ กุจะกลับบ้านล่ะ"
"อ้าวเอ้ย!"
ผมออกมาจากห้องนั้นแล้วปิดประตูเสียงดังแล้วเดินออกมาจากสตูดิโอทันที
(ปวดหัว)
ผมรีบเร่งเดินเข้าคอนโด ผ่านยาม ขึ้นลิฟต์ และก็ถึงห้องผมสักที (405)
(ปิดประตู) ผมขว้าหายาในลิ้นชักตรงหัวเตียงผม แต่ว่า....
"บ้าเอ๊ย ยาหมดเนี่ยนะ ต้องหาไวโคดีน ต้องลงไปซื้อ
*(ไวโคดีน เป็นยาแก้ปวด)
แต่สติของผมมันก็วูบดับไป...
คุยกับคนเขียน : หวัดดีค่ะ พอดีนิยายเรื่องเป็นการเขียนครั้งแรก ผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยนะคะ (ปล.ยังไม่มีกำหนดการอัพ)
ผลงานอื่นๆ ของ cara0001 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ cara0001
ความคิดเห็น