Freedom Master [Online] รวมก๊วน ป่วนออนไลน์

Freedom Master [Online]

รวมก๊วน ป่วนออนไลน์




บทนำ

“วิ่งเร็วเข้าๆ ตามฉันมาเร็ว ” เสียงเจ้าของฝีเท้าเป็นชายกลางคน อายุสัก 40ปีได้ ที่เร่งรีบอย่างสุดชีวิต กำลังบอกให้ฝีเท้าที่วิ่งตามหลังมาเร่งความเร็วมากขึ้น เพื่อที่จะหนีอะไรบางอย่าง

“อย่าบอกให้ใครรู้นะ! ส่งของสองสิ่งนี้ ไปให้ลูกชายของฉัน ให้เร็วที่สุด” เสียงเดิมนั่นกล่าวต่อเมื่อคนข้างหลังตามมาทัน แต่ทั่งสองก็ไม่ได้ลดความเร็วในการวิ่งลงเลย

“เอา... เอายังไงต่อดีครับ?... นายท่าน ... ” เสียงที่วิ่งตามมาบ่งบอกถึงความเหนื่อยล้า และเป็นน้ำเสียงที่อ่อนโยนจงรักภักดี ราวกับบ่าวที่กำลังกล่าวอยู่กับนาย เป็นชายผิวขาวร่างกายไม่สูงใหญ่เท่าไรนัก ส่วนสูงประมาณ170เซนติเมตร อายุ 30 กว่าปี

“ฉันสลับในกล่องนี้เรียบร้อยแล้ว แฮะๆ ... ” ชายกลางคนผู้ที่ถูกเรียกว่านายท่าน ก็แสดงถึงความเหนื่อยล้าไม่ต่างอะไรจากคนถามเท่าไรนัก หลังจากที่ทิ้งช่วงหอบไปสักพัก ก็กล่าวต่อว่า

                “ กล่องใบนี้มีไอดีที่สมบูรณ์แบบ จะมีแผ่นกระดาษสติ๊กเกอร์สีขาว กลมๆเล็กๆติดอยู่ข้างหน้า แบบนี้ ... ส่งกล่องนี้ให้ลูกชายฉัน โดยส่งผ่านครูสโซ่ … ” พูดจบประโยคนี้ ชายกลางคนก็วิ่งต่อไปไม่ไหว ล้มตัวลงนอนลงไปกับพื้น ส่วนคนที่วิ่งตามมาด้านหลังเห็นเช่นนั้นแล้วก็รีบที่จะพุ่งตัวไป ใช้มือทั้งสองรับร่างกายของผู้เป็นนายไว้ทันที พร้อมกับกระชากเสียงออกไป ด้วยความตกใจ

                “นายท่าน ! ”

                “ ส่วนกล่องนี้เป็นไอดีที่ผิดพลาด จะไม่มีอะไรติดอยู่เลย จะเป็นเหมือนกล่องส่งพัสดุของบริษัทเราธรรมดา ฉันพยายามแก้ไขและปรับปรุงให้ใช้ได้เป็นปกติ ใส่พลังธาตุที่อ่อนแอที่สุดลงไป ที่ทำให้มันใช้ได้ตามเดิม เพราะเพื่อไม่ให้พวกมันที่ตามเล่นงานฉัน รู้ตัวทัน  ส่งไปให้เขา ... แล้วฉันจะไปสารภาพบาปต่อเขาเอง ... ” ชายที่พยุงร่างของชายกลางคนไว้ พยายามที่จะพยุงให้ชายกลางคนยืนขึ้นให้ได้ และหนีกันต่อไป แต่ดูเหมือนชายกลางคนนั่นไม่ได้เป็นห่วงเรื่องของตัวเองเลย และกล่าวต่อไปว่า

                “ขอฝากเรื่องนี้ไว้เป็นหน้าที่นายด้วยนะโรเบิร์ต ระหว่างที่ฉันอยู่ข้างในนั้น ... ฝากดูแลลูกชายฉัน ‘ กวินท์ ’ ด้วยนะ ”

                “ มันอยู่นั่น ไปจับตัวมันมา! ” พูดยังไม่ทันจบ เสียงของคนที่พวกเขา พยายามจะหนีมาตั้งแต่ตอนต้น ก็มาปรากฎต่อหน้าพวกเขาทั้งสองแล้ว คือกลุ่มของชายชุดดำ มีทั้งสิ้นประมาณ10กว่าคนได้

                “ ไม่นายท่าน หนีไปด้วยกันเถอะ ผมพานายท่านหนีไปได้แน่ ” ชายอายุ30ปีที่ถูกเรียกว่าโรเบิร์ต พยายามจะช่วยผู้ที่เป็นนายอย่างเต็มที่  

                “ ไม่! ฉันจะถ่วงเวลาพวกมันไว้เอง นายรีบเข้าไปห้องส่งของที่อยู่ข้างหลังประตูนี้ไปอีก 2-3 ห้อง ปิดประตูให้สนิท ส่งของเสร็จแล้วหนีไปทางช่องส่งขนาดใหญ่เลย ให้ด้วยฉันไปกับนายในสภาพแบบนี้ก็มีแต่ตายเปล่า  นายต้องทำได้ ฉันเชื่อใจนาย โรเบิร์ต ...”  

                พูดเสร็จผู้ที่เป็นนายก็ใช้แรงทั้งหมดที่มีอยู่ ผลักโรเบิร์ตให้เข้าไปอยู่ด้านหลังของประตู และกดรีโมทเพื่อปิดและล๊อคประตูนั้นซะ จากนั้นก็หยิบของที่มีลักษณะกลมๆ ในกระเป๋าออกมาปาไปยังทางเดินที่พวกชายชุดดำพวกนั่น กำลังวิ่งเข้ามาหา

                “ ตูม!” ของกลมๆที่ถูกปาลงบนพื้นกลิ้งได้ 3วินาทีก็ระเบิดออก

                “ระเบิดควันพิษ! ... ทุกคนเอาหน้ากากนิรภัยมาใส่ ... อะไรนะ ไม่มีหน้ากาก ก็กลับไปเอาที่ๆใกล้ที่สุดสิเฟ้ย! ส่วนที่เหลือ กลั้นหายใจไว้ แล้วตามฉันมา... ”  หนึ่งในคนเสื้อดำกล่าวขึ้นและดูเหมือนว่าเขาจะเป็นหัวหน้าของคนพวกนั้นซะด้วย เขาได้แต่เอามือปิดจมูก แล้วย่างเท้าเดินเข้าไปในควันพิษอย่างช้าๆในใจก็บ่นว่า ‘ ควันพิษแบบนี้นะ ไม่เป็นอันตรายต่อผิวหนังและดวงตาหรอกนะ ระยะเวลาของพิษที่บนอยู่ในอากาศก็แค่5นาทีเอง แถมหากสูดเข้าไปก็ทำให้แค่สลบ ไม่ได้คิดจะทำให้ถึงตายหรอกเหรอนี่ มันแค่จะวัดกันว่า ใครปอดใหญ่กว่ากัน แค่เอามือปิดปากและจมูกไว้ไม่ให้เผลอหายใจก็พอแล้ว แต่เจ้านั่น ดำน้ำได้นานด้วยสิ! ... ’

                โรเบิร์ตที่อยู่ด้านหลังประตูที่ปิดล๊อคอยู่ ก็ได้แต่มองดูเจ้านายผ่านกระจกใส่ที่กำลังนอนกลั้นหายใจอยู่กับพื้น เขาพยายามหลับตา และหันหลังให้กับมัน พร้อมกับก้าวเดินต่อไปเพื่อไปให้ถึงเครื่องส่งของ ในใจก็ได้นึกถึงคำพูดที่เชื่อใจเขา ของเจ้านายของตน แต่ก็คิดไม่ตกว่านี่อาจจะเป็น เสียงสุดท้าย ที่เขาได้ยินจากเจ้านายเขา ก็เป็นได้

                จนในที่สุด โรเบิร์ตก็วิ่งมาถึงที่ส่งของที่ใหญ่ที่สุดของตึกนี้ เขาวางของที่อยู่ในมือเขาทั้งสองลง แล้วเปิดเครื่องส่งของด้วยคอมพิวเตอร์ ใส่รหัสผ่านจนเครื่องเปิดเสร็จพร้อมที่จะทำงาน เขากรอกที่อยู่ เบอร์โทร และลงรายละเอียดต่างๆลงในข้อมูลบนจอเครื่องส่งของเรียบร้อย เพื่อให้เครื่องส่งของไปยังจังหวัดต่างๆ และพอไปลงที่จังหวัดต่างๆแล้วก็เพื่อให้บุรุษไปรษณีส่งของได้ถูกต้องอีกที และได้มาถึงขึ้นตอนสุดท้ายคือ จัดวางพัสดุลงในช่องที่มีที่อยู่เรียบร้อย

                “ กล่องที่มีแผ่นสีขาว คือกล่องที่ไม่สมบรูณ์แบบใช่ไหม ... ถ้างั้น วางไว้ในช่องนี้เลย ... แล้วกล่องที่เป็นเหมือนพัสดุธรรมดา นี่ละสมบูรณ์แบบ ส่งไปให้ลูกชายของนายท่านสินะ ... กด ตกลง ... แล้วเจอกันในเกมนะ นายน้อย ... ”

                “ รับพัสดุเรียบร้อย เครื่องจะทำการส่งของใน สาม สอง หนึ่ง ... ศูนย์ ... ส่งของออก เรียบร้อยแล้ว ” เครื่องส่งของ ยืนยันการส่งของอีกทีหนึ่ง

                “ ต่อไปก็ถึงตาเราบ้างสินะ ไม่มีเวลารอช้าแล้ว เจ้าพวกนั้นก็เข้ามาใกล้ทุกทีๆ ไม่เคยลงไปอยู่ในช่องส่งของซะด้วยสิเรา น่าขนลุกจริงๆ ” โรเบิร์ตพูดไปด้วย ก็กรอกข้อมูลเพื่อให้เครื่องไปส่งตัวตามที่เขาต้องการไปด้วย นั่นคือในตัวเมืองกรุงเทพมหานคร ซึ่งเป็นที่เดียวที่มีทางเลือกในการคมนาคมที่มากที่สุด ทำให้ง่ายต่อการหนีของเขา ไม่ช้าเขาก็กรอกข้อมูลเสร็จ แล้วลงไปนอนอยู่ในเครื่องขนส่งพัสดุขนาดใหญ่ และจู่ๆ เขาก็ได้เอะใจขึ้นมาว่า ‘ นายท่านบอกให้เราส่งกล่องที่มีแผ่นสีขาวติดอยู่ ให้นายน้อยไม่ใช่หรอ ? ’

                “ โอ้แม่เจ้า !!! นี่เราส่งของผิดใบเหรอนี่ !!! ”



โปรดติดตามต่อในเรื่องได้เลยครับ ..................................
มือใหม่หัดเขียน หากผิดพลาดประการได ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย 
สามารถติชม และคอมเม้นได้ตามสบายเลยนะครับ