MY DEMON ll WONKYU

ลำดับตอนที่ #10 : MY DEMON ACT.9

MY DEMON 9

            ถ้อยคำบนพื้นดินที่ชเว ซีวอนเป็นคนเขียนนั้นยังไม่ได้จางหายไปไหนทุกครั้งที่คยูฮยอนหันไปมองใบหน้าหวานจะขึ้นสีระเรื่ออย่างน่าชัง ใครมันจะไม่เขินละครับจะเมื่อไอ้ซีวอนคนตัวโตที่คิดว่าจะหาความโรแมนติคไม่ได้น่ะกลับเขียนบอกรักผมบนพื้นดินซะตัวเบ่อเร่อที่นี่แหละครับรู้กันทั้งบ้านเลยว่าผมกับไอ้ซีวอนตกลงปลงใจ(?)คบกันในฐานะของคนรักน่าแปลกที่คนทางบ้านผมไม่ต่อต้านตรงกันข้ามกลับเห่อซีวอนมากขึ้นกว่าเดิมอีก..ชิ

            นี่ผมเปล่าน้อยใจเถอะครับ ก็แค่หมั่นไส้เท่านั้นแหละ!

            “มึงเป็นอะไรไอ้คยูหน้าบูดยังกับไปกินรังแตนที่ไหนมา” หลังจากที่เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับหน้าเปื้อนดินนั่นซีวอนก็ตรงไปหาคยูฮยอนทันที ส่วนเรื่องการยอมรับตัวผมในครอบครัวของไอ้คยูน่ะเหรอครับผมก็แค่ใช้อำนาจนิดๆหน่อยๆเท่านั้นเอง ไอ้คยูจะได้ไม่ต้องกังวลด้วย

            “เปล่า ไม่ไปหาแม่กูละกูนึกว่ามึงเป็นลูกบ้านนี้ไปแล้วนะ” คำพูดประชดประชันไม่ได้ทำให้ซีวอนอมยิ้มได้เท่ากับปากอิ่มที่เชิดรั้นนั้น มันน่าคว้ามาจูบให้หายหมั่นเขี้ยวจริงๆนะครับเนี่ยคิดเหมือนผมไหมละ?

            “ก็กูเป็นลูกเขยบ้านนี้ไงมึงไม่รู้เหรอ?”

            “ไอ้ซีวอน!!” ฮึ่ยโมโหครับทำไมผมทำอะไรไอ้นี่ไม่ได้เลยดูมันลอยหน้าลอยตาพูดสิครับ แล้วหน้าผมนี่จะแดงทำไมกันหนักหนายิ่งหน้าผมแดงเท่าไหร่ไอ้ซีวอนมันก็ดูจะยิ่งได้ใจเท่านั้น มือหนาเอื้อมมาแตะที่แก้มนิ่มก่อนจะไล้ไปมาอย่างแผ่วเบาจนคยูฮยอนรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนราวกับคนเป็นไข้สูง

            “อี๋สกปรกมึงล้างมือหรือยัง เดี๋ยวหน้ากูเป็นสิวอีกไอ้ซีวอนแล้วมึงก็ไปล้างหน้าเลยดูดิเปื้อนหมดแล้ว มึงใช้มือหรือใช้หน้าเขียนดินเนี่ยถึงได้ลามมาเปื้อนที่หน้ามึงขนาดนี้” คยูฮยอนบ่นเสียยาวยืดแต่ทว่ามือเรียวกลับเอื้อมไปเช็ดคราบดินบนหน้าของซีวอนให้อย่างไม่นึกรังเกียจมันทำให้ซีวอนอดที่จะอมยิ้มไม่ได้จริงๆ

          “มึงไปล้างหน้าให้กูหน่อยดิไอ้คยู”

            เห็นกูยอมเป็นแฟนมึงเข้าหน่อยเอาใหญ่เลยนะมึงแต่ก็นะผมก็บ่นไปอย่างนั้นแหละ หน้ามันเปื้อนเพราะเขียนบอกรักผมนี่เพราะอย่างนั้นผมจะให้อภัยมันก็แล้วกันนะคิก~ มือเรียวจัดการดึงมือหนาให้เดินมาที่ก๊อกหลังบ้านโดนผ่านห้องน้ำก็ยังมีจิตใจดีหยิบโฟมติดมือมาถามว่าทำไมไม่ล้างในห้องน้ำน่ะเหรอครับ เพราะพี่อาราเธอจะอาบน้ำน่ะผมเลยรีบหยิบแล้วพามันเดินมาที่หลังบ้านแทน แล้วซีวอนมันก็ยอมเดินตามผมโดยที่หน้ายังคงระบายยิ้มอยู่แบบนั้น มึงจะมีความสุขอะไรหนักหนาวะรู้บ้างป้ะว่ากูเขินเนี่ย

            “นั่งลงดิกูล้างให้มึงไม่ถนัด” เอ่ยสั่งอย่างที่ชอบทำตามปกติซึ่งซีวอนก็ปฏิบัติตามอย่างว่าง่ายโดยที่ไม่เป็นรอยยิ้มของคยูฮยอนเลยแม้แต่นิดว่ามันฉายแววเจ้าเล่ห์ออกมาอย่างปิดไม่มิด มือเรียวล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก่อนจะหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียวโดยที่ร่างสูงได้แต่มองอย่างงงๆว่าคยูฮยอนหัวเราะทำไม ยังไม่ทันที่จะเอ่ยปากถามก็มีอันต้องชะงักเมื่อคยูฮยอนก้าวมายืนอยู่ตรงหน้าแล้วยิ้มหวานเสียจนซีวอนตาพร่า

            มือเรียวรวบผมหน้าม้าของซีวอนขึ้นแล้วมัดจุกอยู่ข้างบนด้วยยางรัดลายแมวมาเรียนสีชมพู ซีวอนอ้าปากค้างกับการโดนมัดผมแบบไม่รู้ตัวและช็อคเพิ่มไปอีกนิดเมื่อคยูฮยอนหยิบไอโฟนมากดถ่ายรูปผมในขณะที่ผมทำหน้าเอ๋อ..นี่มึงแกล้งกูใช่ไหมห้ะไอ้คยูได้เดี๋ยวมึงเจอกูบ้าง

            “ฮ่ะฮ่าๆไอ้ซีวอนมึงนี่โคตรน่ารักเลยวะ ซีวอนน้อยของพี่โจคิกๆ~” คยูฮยอนเอื้อมมือไปหยิกแก้มซีวอนเล่นอย่างหมั่นเขี้ยวโดยได้สายตาอาฆาตของซีวอนส่งกลับมาแต่ก็นั่นแหละน้าซีวอนไม่กล้าทำอะไรโจ คยูฮยอนผู้นี้หรอก~

            “รีบล้างหน้าให้กูเลยไอ้คยู”

            “คิกคิก..” เสียงหัวเราะยังคงหลุดออกมาจากริมฝีปากอิ่มมือเรียวชุบน้ำแล้วไล้ไปตามใบหน้าคมโดยที่ซีวอนเองก็หลับตาลงให้คยูฮยอนล้างหน้าแต่โดยดี คราบดินที่เปรอะเปื้อนอยู่บนใบหน้าเริ่มหลุดออกไปจนเกือบหมดใบหน้าคมที่ไม่มีแม้แต่ครีมบำรุงหรือแป้งทาทับนั่นทำให้คยูฮยอนมองอย่างเผลอไผลพร้อมกับนิ้วมือเรียวที่เกลี่ยไปตามริมฝีปากหยัก น่าแปลกที่ซีวอนไม่ได้ว่าหรือลืมตาขึ้นมาไม่อย่างนั้นคยูฮยอนคงจะอายจนมุดแผ่นดินหนีแน่ๆ

            หลุดออกจากภวังค์และตระหนักได้ว่าตัวเองควรจะล้างหน้าให้ซีวอนนี่เสร็จๆเสียที มือเรียวบีบโฟมสีขาวละเอียดไว้บนฝ่ามือแล้วถูไปตาใบหน้าคมอย่างแผ่วเบา การกระทำที่อ่อนโยนนั้นทำให้ซีวอนอดไม่ได้ที่จะหลุดยิ้มออกมาแต่คยูฮยอนก็ไม่ได้สังเกตหรอกเพราะมัวแต่จดจ่ออยู่กับการพอกหน้าอีกคนเล่น เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นบนใบหน้า จนคนที่ไม่ชอบเหงื่ออย่างคยูฮยอนรู้สึกขัดใจมือเรียวข้างที่เปื้อนโฟม ยกขึ้นเช็ดเหงื่อและก็นะโฟมก็ติดหน้าไปตามระเบียบ

ความร้อนที่ได้รับจากแดดทำให้คยูฮยอนล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบยางรัดผมลายแมวมาเรียตัวสีชมพูแบบเดียวกับของซีวอนนั่นแหละขึ้นมาก่อนจะจัดการรวบหน้าม้าของตัวเองขึ้นมัดจุกแบบเดียวกับซีวอนเป๊ะ ตาคมขยับลืมขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกคนหยุดการเคลื่อนไหวบนหน้าของตัวเองก่อนจะอมยิ้มเสียกว้างจนฟองโฟมกระเด็นจนร่วงออกมา

“มึงลืมตาทำไมเนี่ย หลับตาดิเดี๋ยวฟองเข้าตา” คยูฮยอนสั่งเสียงแหวทันทีที่อีกคนลืมตาแต่ก็ต้องชะงักเมื่อปลายนิ้วยาวเกลี่ยโฟมที่ติดข้างแก้มออกให้อย่างแผ่วเบา..แดดที่ร้อนแล้วยังสู้หน้าของคยูฮยอนตอนนี้ไม่ได้เลยฮื่อไอ้บ้าซีวอนมึงจะทำกูเขินอีกนานไหมT/////T

ซีวอนไม่ได้ตอบอะไรมือหนาเอื้อมไปหยิบไอโฟนของตัวเองออกมาแล้วรั้งคยูฮยอนเข้ามาใกล้ ปลายจมูกโด่งที่มีคราบฟองติดอยู่ฝังลงบนแก้มนิ่มพร้อมกับนิ้มมือที่กดชัตเตอร์พอดี ภาพที่ออกมามันค่อนข้างจะตลกไปเสียหน้าก็หน้าของคยูเหวอขนาดนั้นไหนจะหน้าของผมที่มีแต่คราบโฟมนี่อีกละแต่ก็นะมันก็ทำให้ผมอมยิ้มออกมาได้ง่ายๆ มือหนาจัดการเก็บไอโฟนลงกระเป๋าทันทีก่อนที่ไอ้คยูมันจะคว้าเอาไปลบ

“ย่าห์!! ซีวอนมึงแกล้งกูใช่ไหมลบรูปเลยนะไม่งั้นกูจะโกรธมึงจริงๆด้วย!” คยูฮยอนที่ตอนนี้หน้าเปรอะไปด้วยโฟมยืนท่าเอวบ่นใส่เขาไม่ยั้งมันดูตลกชะมัดเลยครับ คุณรู้ไหมว่าการกลั้นขำเนี่ยมันยากมากๆแต่ถ้าผมยังขำผมโดนไอ้คยูโกรธจริงๆแน่ครับแบบนั้นนะผมไม่เอาหรอกนะ ฮึๆ

“ทีมึงยังถ่ายรูปกูตอนเผลอเลยทำไมกูจะถ่ายบ้างไม่ได้ ถ้าอยากให้กูลบมึงก็ลบรูปกูก่อนดิ”

“กูไม่ลบ!” เรื่องอะไรผมจะลบละครับรูปมันตอนหลุดๆแบบนี้หายากจะตายไป=3=

“งั้นกูก็ไม่ลบ มาล้างโฟมให้กูได้แล้วไอ้คยูก่อนที่มึงจะเป็นลมแดดไปซะก่อน” เสียงสั่งของซีวอนทำให้คยูฮยอนจิ๊ปากอย่างขัดใจ แว่วเสียงบ่นงึมงำว่ามือก็ไม่ได้เป็นง่อยแล้วทำไมไม่ล้างเองแต่ก็เท่านั้นแหละครับถึงมันจะบ่นแต่มันก็ยอมล้างโฟมออกให้ผมอยู่ดี~

มือเรียวหยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวสะอาดขึ้นมาซับหน้าให้กับคนตัวสูงที่นั่งหลับตาพริ้มรออยู่กลีบปากอิ่มเบ้ออกเล็กน้อยอย่างหมั่นไส้ก่อนจะกดน้ำหนักมือลงไปหนักขึ้นจนร่างสูงร้องโอดโอ๊ยขึ้นมา แต่คยูฮยอนไม่ได้สนใจหรอกเพราะรู้ว่าคนอย่างซีวอนน่ะหนังหนาจะตายไปแค่นี้ไม่เจ็บหรอกชิ!

“มือมึงนี่หนักได้อีกหรือเปล่าวะไอ้คยู กดมาแต่ละทีหน้ากูแทบพัง”

“จะลองไหมละ!”

“ไม่เอาเดี๋ยวหน้ากูเสียโฉมแล้วนั่นใครสั่งให้มึงล้างหน้าแรงๆแบบนั้นมานี่กูล้างให้” ซีวอนจับมือคยูฮยอนที่กำลังวักน้ำใส่หน้าแล้วถูโฟมแรงๆออก ก่อนจะจัดการล้างให้ให้คยูฮยอนหลับตาพริ้มรู้สึกเคลิ้มเสียจวนเจียนจะหลับ ซีวอนหัวเราะออกมาเบาๆให้กับท่าทีของคนตรงหน้าก่อนจะชะงักเมื่อกลิ่นกายหอมลอยออกมาจากร่างตรงหน้า ริมฝีปากหยักแห้งผากเสียจนอยากได้อะไรบางอย่างมาดับกระหาย

“เสร็จแล้ว” เสียงทุ้มเอ่ยบอกพร้อมกับมือหนาที่จัดการซับหยดน้ำออกให้อย่างเบามือ คยูฮยอนลืมตาขึ้นมาก่อนจะฉีกยิ้มเสียจนกว้างเพราะมือซีวอนนั้นเบามากทำผมเคลิ้มเสียจนเกือบจะนั่งหลับแหน่ะ ยังไม่ทันที่จะเอ่ยขอบคุณออกมาก็มีอันต้องชะงักเมื่อเห็นกลีบปากหยักอยู่ตรงหน้าแล้วมันกำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้เสียจนคยูฮยอนลืมหยุดหายใจ

ตากลมหลับพริ้มลงอีกครั้งเมื่อกลีบปากหยักนาบลงมาอย่างแผ่วเบา ซีวอนเอียงหน้าเล็กหน้าเพื่อปรับองศาของการจูบปลายลิ้นไล้ไปตามกลีบปากนิ่มราวกับเว้าวอนให้ขอเข้าไปด้านในและมันก็เป็นผลเมื่อกลีบปากนิ่มเผยออ้าออกเล็กน้อยให้ก้อนเนื้อฉ่ำน้ำแทรกเข้ามาในโพรงปาก มือเรียวยกขึ้นยึดเสื้อของซีวอนไว้แน่นการสู้รบในโพรงปากเกิดขึ้นทันทีเมื่อก้อนเนื้อฉ่ำน้ำบุกรุกเข้าไป ไม่มีใครยอมใครเว้นเสียแต่ความอยากแกล้งของคยูฮยอนที่กระถดลิ้นเล็กหนี แต่มันก็ยังแพ้ความไวของลิ้นหนาที่ไล่ตามมายิ่งกว่าอาฟเตอร์ช็อค

มือเรียวที่เพิ่มแรงบีบตรงตัวไหล่เป็นสัญญาณบ่งบอกได้ดีว่าคยูฮยอนนั้นคงไม่ไหว ร่างสูงจึงละริมฝีปากออกมาแต่ก็ไม่วายไล่จูบซับคราบน้ำสีใสตรงมุมปากให้อย่างแผ่วเบาจนคยูฮยอนหน้าแดงขึ้น
อีกระรอก ใบหน้าหวานหันหนีอย่างคนที่ทำอะไรไม่ถูกแต่นั้นมันก็ทำให้ซีวอนอมยิ้ม ยิ้มออกมาได้อย่างไม่มีเหตุผลกับคนที่ชื่อว่าโจ คยูฮยอน

คงเป็นเพราะว่าซีวอนจดจ้องกับคยูฮยอนมากเกินไปจนไม่ได้สัมผัสถึงการมาของใครบางคน ร่างสูงสง่าเอ่ยยิ้มขึ้นมาที่มุมปากจนทำให้แก้มของตนเองนั้นอูมเข้าไปอีก วงแขนแกร่งยกขึ้นกอดอกแล้วยืนพิงต้นไม้อย่างคนอารมณ์ดี

“ไม่น่าเชื่อว่าเลือดผสมตนนั้นจะมีอิทธิพลต่อคิงมากขนาดนี้ แบบนี้ข้าก็ต้องเหนื่อยเป็นสองเท่าสินะเพื่อปกปิดความลับของคิงกับเลือดผสมตนนั้นไม่งั้นคงจะมีเรื่องวุ่นวายตามมาแน่ๆ ข้าจะช่วยเจ้าเต็มที่ก็แล้วกันนะโจคยูฮยอน เพื่อความสุขของเพื่อนข้าไม่ใช่เพื่อความสุขของคิง” ร่างสูงชะงักไปนิดเมื่อตาคมตวัดมองมาริมฝีปากหยักที่ขยับยกยิ้มส่งมาให้นั้นทำให้จีฟางเหวอไปนิดก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา

ทั้งๆที่คิดว่าพลางตัวได้เนียน เพราะคิดว่าคิงคงจะสนใจแต่เลือดผสมตนนั้นแล้วแท้ๆแต่ก็ยังถูกจับได้อยู่ดีแล้วที่ยิ้มให้แบบนั้นแสดงว่าอ่านใจเขาออกอีกใช่ไหมนั้น จีฟางระบายยิ้มออกมามือหนานาบเข้าที่อกแล้วโค้งหัวทำความเคารพแด่คิงอีกครั้งก่อนจะหายตัวไป

‘ขอบใจเจ้ามา จีฟางที่ทำเพื่อข้าและคยูฮยอน’

“คยูฮยอน ซีวอนเข้ามาในบ้านเถอะจ๊ะแดดร้อนใหญ่แล้ว..คิกทำไมมัดผมกันแบบนั้นละจ๊ะน่ารักเชียว” อาราเอ่ยแซวทั้งคยูฮยอนและซีวอนโดยที่คยูฮยอนมุ่ยหน้าเล็กน้อยมือเรียวเอื้อมมือมาดึงยางรัดผมออกแล้วคว้ามือหนาของซีวอนมาจับไว้แทน

“เหงื่อมันออกน่ะครับพี่อาราผมเลยมัดผมไว้ส่วนไอ้ซีวอนน่ะมันต้องล้างหน้าผมก็เลยมัดไว้ให้..หิวข้าวจังเลยครับพี่อารา~” คยูฮยอนอ้อนเสียงอ่อยแล้วเข้าไปซบไหล่เล็กของพี่อาราแทนทันที ซีวอนหลุดหัวเราะออกมามือหนากระชับมือเรียวให้แน่นขึ้นอีกนิดเพื่อย้ำว่าตัวเองก็ยังคงอยู่ตรงนี้

นี่ผมไม่ได้หึงไอ้คยูกับพี่อาราเลยนะครับ(ยักไหล่)

“จ้าๆเข้าไปข้างในกันเถอะแม่เตรียมอาหารไว้ให้แล้วละ” อาราเอื้อมมือไปยีผมนิ่มเสียจนฟูโดยที่คยูฮยอนหัวเราะออกมาก่อนที่สองพี่น้องจะเดินไปในบ้านแต่ทว่าแรงรั้งของมือก็ทำให้คยูฮยอนชะงัก จะอะไรละครับก็ไอ้ซีวอนมันไม่ยอมเดินตามมานี่ไง

“ไอ้ซีวอนเดินมาดิ” คยูฮยอนละมือออกจากอาราแล้วเดินเข้ามาหาซีวอน ไอ้หน้าบึ้งๆของมันกับยางที่รัดอยู่บนหัวนี่มันไม่เข้ากันจริงๆเลยนะครับ มึงไม่ต้องมาทำหน้าเก๊กเลยเพราะยางที่อยู่มันหัวมึงมันทำให้ภาพลักษณ์มึงหายหมดคึคึ~

อาราอมยิ้มออกมาหัวเล็กผงกให้ซีวอนแล้วเดินเลี่ยงเข้ามาในบ้านปล่อยให้คยูฮยอนยืนง้อแฟนหมาดๆของตัวเองไป มือเรียวเอื้อมไปดึงยางบนผมหนาของซีวอนออกก่อนจะเกลี่ยผมของร่างสูงให้เอาที่..ผมพึ่งรู้ว่าการที่ไอ้ซีวอนมันเอาผมลงปรกหน้าแบบนี้จะทำให้มันหล่อขึ้นขนาดนี้-///////////-

“หลงเสน่ห์กูอีกแล้วละสิ..ใช่ไหมละ” เสียงทุ้มต่ำที่กระซิบข้างหูทำให้คยูฮยอนสะดุ้งจะหนีก็ไม่ทันแล้วเพราะมือหนาของร่างสูงนั้นโอบรัดเข้าที่เอวบาง ใบหน้าหวานแดงระเรื่อกว่าเดิมไม่ได้ปฏิเสธคำพูดของซีวอนเลยสักนิดเพราะนั้นมันเป็นเรื่องจริง..

ชั่วพริบตาที่นัยน์ตาสวยแปรเปลี่ยนไปสีเทาอ่อนพร้อมกับกลีบปากนิ่มที่เขย่งขึ้นมานาบลงบนกลีบปากหยัก ร่างสูงนิ่งอึ้งไปแล้วและนั่นมันก็ช่วยให้คยูฮยอนหลุดออกจากอ้อมกอดโดยง่ายขาเพรียวรีบวิ่งเข้าบ้านด้วยใบหน้าที่แดงจัดราวกับลูกมะเขือเทศ ซีวอนยกมือขึ้นลูบริมฝีปากแผ่วเบาแล้วยิ้มกว้างราวกับคนบ้านัยน์ตาสีเขียวมรกตปรากฏของมาเพียงชั่วครู่เมื่อสัมผัสถึงความรักจากอีกฝ่ายก่อนจะซุกซ่อนมันเข้าไปอย่างรวดเร็วเพราะคนอื่นเห็นมันคงจะไม่ดีแน่

“ท่านคิงไปหลงรักเลือดผสมชั้นต่ำแบบนั้นได้ยังไง..งานวันรายงานตัวแกเจอดีแน่เจ้าเลือดผสมชั้นต่ำ!” เสียงหวานกดต่ำนัยน์ตาสวยที่กรีดอายไลน์เนอร์นั้นเป็นสีเขียวมกรตมือเรียวกำหากันแน่ ความริษยามันสั่งให้คนหรือแม้แต่ปีศาจเองทำเรื่องที่เหนือความคาดหมายเสมอ ควันสีเทาโอบล้อมร่างเพรียวเอาไว้ก่อนที่เจ้าตัวจะหายไปพร้อมกลุ่มควัน

TBC.

เธอเป็นใครนะคะ เธอเป็นใคร #โดนตบ

เจอกันตอนหน้าค่า

Captain_Be

❀ Supercell