คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : MY DEMON ACT.6
MY DEMON 6
“อย่าเข้าไปซีวอนเดี๋ยวพี่จะเข้าไปเอง” อาราที่เดินตามซีวอนออกมาเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าร่างสูงจะก้าวเข้ามาในห้องน้ำ ซีวอนหันกลับไปมองทันทีแต่ยังไม่ได้จะได้เอ่ยอะไรออกมาอาราก็เดินเข้าไปในห้องน้ำแล้ว ซีวอนยืนอยู่ที่มุมเดิม มุมที่มองเห็นคยูฮยอนชัดที่สุด
“คยูฮยอนจ๊ะ..”
เฮือก!
“พะพี่อารา..ผมเป็นอะไรฮึก” คยูฮยอนโผเข้ากอดพี่สาวตนเองแน่นกับสภาพร่างกายที่เปลี่ยนไปจนเขาเองยังรู้สึกกลัว มือเรียวสวยเอื้อมมาลูบผมนิ่มอย่างเบามือแล้วกระชับกอดน้องชายของตัวเองแน่น เธอเองก็ผ่านเหตุการณ์แบบนี้มาแล้วผ่านเหตุการณ์นี้มาคนเดียว..
“ไม่ต้องร้องนะจ๊ะสิ่งที่เราเป็นนั้นมันไม่อันตราย” เสียงหวานเอ่ยอย่างปลอบประโลมมือเรียวเช็ดน้ำตาให้คยูฮยอนอย่างแผ่วเบาเธอรู้ดีว่าน้องชายเธอกำลังขวัญเสียและสับสนมากเพียงใด
“แล้วผมฮึก..เป็นตัวอะไรกันแน่..”
“คยูฮยอนและพี่เราเป็นปีศาจเลือดผสม..” คำพูดของอาราทำให้คยูฮยอนเบิกตากว้างหมายความว่ายังไงปีศาจเลือดผสม???
“…”
“พี่รู้ว่าน้องคงสงสัยพี่เองก็เคยเป็นแบบน้องมาก่อนพวกเราเลือดผสมจะเป็นปีศาจก็ต่อเมื่อายุครบยี่สิบปีบริบูรณ์ วันนี้น้องอายุครบยี่สิบพี่ถึงพาน้องกลับมาที่บ้านน้องจะได้ไม่กลัว.,” อาราแตะเข้าที่นัยน์ตาสีเทานั้นเพียงแผ่วเบาไม่นานตาสีเทาก็แปรเปลี่ยนเป็นสีดำเช่นดังเดิมเช่นเดียวกับปีกสีดำสนิทที่อาราเอื้อมไปแตะมันก็หายไปราวกลับไม่ได้เกิดอะไรขึ้น ทิ้งไว้เพียงขนนกสีสำสนิทกับความเจ็บแสบบริเวณกลางหลังของคยูฮยอนเท่านั้น
“พี่อาราหมายความว่ายังไงครับเลือดผสม? ก็แสดงว่าต้องมีอีกแล้วพ่อกับแม่เราละครับท่านเป็น..”
“ไม่ใช่จ๊ะท่านทั้งคู่ไม่ได้เป็นปีศาจแต่ถูกกำหนดให้เลี้ยงพวกเราที่เป็นปีศาจเลือดผสมขึ้นมาเท่านั้น..สิ่งที่คยูฮยอนสงสัยน่ะถูกต้องแล้วจ๊ะมีอีกพวกนึงนั่นก็คือปีศาจเลือดบริสุทธิ์พวกเขาจะแตกต่างจากพวกเราโดยสิ้นเชิง”
“ผม..ต้องการฟังอย่างละเอียดครับ” คยูฮยอนกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่กับสิ่งที่ตัวเองได้ยิน
“ปีศาจเลือดบริสุทธิ์กำเนิดโดยเหล่าปีศาจเลือดเดียวกันเท่านั้นปีศาจบริสุทธิ์ที่แข็งแกร่งที่สุดจะถูกเรียกว่าคิงโดยที่เลือดบริสุทธิ์นั้นนัยน์ตาจะเป็นสีเขียวมรกตปีกสีดำและใหญ่กว่าเลือดผสม อาหารของเหล่าเลือดบริสุทธิ์นั้นคือวิญญาณของมนุษย์ที่จะสิ้นอายุไข แต่กับเหล่าเลือดผสมอย่างเราผู้ที่แข็งแกร่งจะถูกเรียกว่าผู้นำนัยน์ตาจะเป็นสีเทาและปีกจะเล็กกว่าเลือดบริสุทธิ์ ส่วนอาหารของพวกเราเหล่าเลือดผสมก็คืออาหารของมนุษย์อาจจะมีบ้างที่ต้องดูดกลืนวิญาณของสัตว์แต่เหล่าเลือดผสมอย่างเราจะไม่ดูดกลืนวิญญาณของมนุษย์เด็ดขาดเพราะว่ามันผิดกฎที่คิงตั้งไว้” อาราระบายรอยยิ้มออกมาอ่อนๆเพื่อหวังให้คยูฮยอนคลายความกังวลใจลงบ้าง
“งะงั้นเหรอครับ..”
“จ๊ะอีกเรื่องที่สำคัญก็คือการอยู่กับคนรัก..ถ้าเลือดผสมและมนุษย์รักกันฝ่ายมนุษย์นั้นจะเหนื่อยง่ายและป่วยอิดๆออดๆแต่ถ้าเหล่าเลือดผสมรักกับเลือดบริสุทธิ์แล้วละก็ฝ่ายรับจะส่งกลิ่นหอมรุนแรงออกมาจนทำให้อีกฝ่ายหลงจนโงหัวไม่ขึ้น และถ้าเกิดว่าใจตรงกันขึ้นมาเมื่อไหร่กลิ่นหอมของฝ่ายรับก็จะมีเพียงฝ่ายรุกที่ได้หัวใจของฝ่ายรับเท่านั้นที่ได้กลิ่น” อาราพูดติดตลกจนทำให้คยูฮยอนคลี่ยิ้มออกมาได้บ้างอย่างน้อยเหล่าปีศาจเลือดผสมและบริสุทธิ์ก็ยังมีหัวใจไว้เพียงเพื่อคนๆเดียว แต่แล้วความรู้สึกแห้งปากที่ลำคอและปากก็ทำให้คยูฮยอนต้องส่งลิ้นเล็กออกมาเลียรอบปากอย่างเลี่ยงไม่ได้
“อ๋า..พี่ลืมบอกเครื่องดื่มสำหรับเลือดผสมอย่างเราที่ดีที่สุดก็คือไวน์ ส่วนของเหล่าเลือดบริสุทธิ์ก็วอดก้าอยากกินไวน์หรือเปล่าพี่ซื้อมาสองขวดเตรียมไว้ให้น้องชายของพี่”
“ขอบคุณครับพี่อารา..ขอบคุณมาก” คยูฮยอนโถมตัวกอดอาราจนแน่นหญิงสาวได้แต่ระบายยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน เธอมีน้องชายเพียงคนเดียวไม่ให้เธอช่วยน้องชายและจะให้เธอไปช่วยใครกันละ
“พี่อาราแล้วถ้ามนุษย์รักเลือดผสมฝ่ายเดียวละครับจะเกิดอะไรขึ้น..” คยูฮยอนอ้อมแอ้มถาม
“จะไม่เกิดอันตรายต่อมนุษย์จ๊ะทางกลับกันจะทำให้มนุษย์ผู้นั้นมีเสน่ห์มากขึ้นด้วยซ้ำ” คำตอบของอาราทำให้คยูฮยอนคลี่ยิ้มออกมาได้บ้างเพราะอย่างน้อยเขาก็ยังไม่ได้รักมินโฮ มินโฮจะได้ไม่ต้องเหนื่อยกับเขามากแต่ทางที่ดีเขาก็ไม่ควรปล่อยเรื่องนี้ให้มันยืดเยื้อจนเกินไป
“คยูฮยอนจ๊ะ..อย่าบอกความลับนี้แก่มนุษย์เด็ดขาดไม่ว่าเขาจะสำคัญกับเราแค่ไหนก็ตามห้ามบอกอย่างเด็ดขาดไม่อย่างนั้นมนุษย์ผู้นั้นจะตายอย่างไม่รู้ตัว” คยูฮยอนกำมือแน่นกับคำพูดของอาราเขาไม่คิดจะบอกเรื่องนี้กับใครอยู่แล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับซีวอน..
“ครับพี่อารา..”
“เลือดผสมอย่างเราจะมีเรี่ยวแรงมากกว่ามนุษย์ทั่วไปอย่าเผลอพลั้งมือทำร้ายเพื่อนละคยูฮยอน อ้อเดือนหน้าจะมีการรายงานตัวต่อหน้าคิงคนใหม่พี่คงต้องฝึกเราอีกเยอะเลยเริ่มจากการเก็บสีของตาและปีก” คยูฮยอนพยักหน้าเข้าใจกับสิ่งที่อาราพูดและเหมือนจะยอมรับง่ายขึ้นเมื่อสิ่งที่ตนเป็นนั้นไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้กับมนุษย์มากจนเกินไปเอาเข้าจริงแทบจะไม่ได้สร้างความเดือนร้อนเลยเถอะครับ แล้วถ้าเป็นอย่างงี้จะมีพวกเลือดบริสุทธิ์กับเลือดผสมขึ้นมาทำไม..
“มีเพื่อรับใช้คิงและจัดการกับพวกที่จะก่อกบฏจ๊ะ” อาราเอ่ยพร้อมรอยยิ้มให้ความคิดของคยูฮยอน
“พะพี่อารารู้ความคิดผมได้ยังไงครับ” เสียงนุ่มพูดอย่างตกใจจนอาราอดที่จะหัวเราะไม่ได้ ไม่เว้นแม้แต่ซีวอนที่ยืนดูอยู่กลิ่นหอมของคยูฮยอนเริ่มเบาลงแล้วอาจเป็นเพราะใกล้ตอนเปลี่ยนเป็นเลือดผสมละมั้งแต่ถ้าอยู่ใกล้คยูฮยอนเมื่อไหร่กลิ่นจะต้องแรงมากกว่านี้แน่ๆ
ซีวอนมั่นใจในสายเลือดผสมและ..มั่นใจในตัวคยูฮยอน
“การฝึกฝนไงละจ๊ะอาจเป็นเพราะคยูฮยอนพึ่งจะเปลี่ยนเป็นเลือดผสมเลยยังเก็บงำความคิดของตัวเองไม่ได้เลยถูกอ่านออกได้ง่ายๆ เอาละถ้าน้องจะเก็บปีกหรือสีของตาให้น้องทำแบบนี้นะ” อารายกยิ้มและเอื้อมมือไปลูบหัวของคยูฮยอนอย่างแผ่วเบาก่อนจะเริ่มสอนเรื่องที่จำเป็นให้ก่อน ซีวอนเดินออกมาจากจุดๆนั้นด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม
“ซีวอน อารากับคยูฮยอนทำไมไปเข้าห้องน้ำนานจังมีอะไรกันหรือเปล่าลูก?” ผู้เป็นแม่เอ่ยถามอย่างเป็นห่วงร่างสูงส่ายหน้าแล้วชวนแม่ของคยูฮยอนคุยเรื่องอื่นแทนเพื่อรอให้คยูฮยอนและอารากลับมา เพียงไม่นานทั้งอาราและคยูฮยอนก็เดินกลับมาที่เดิมใบหน้าของร่างโปร่งดูเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัดแต่กระนั้นริมฝีปากอิ่มก็ยังส่งยิ้มให้พ่อกับแม่ได้ตลอดเวลาด้วยเหตุผลที่ว่าไม่อยากให้ท่านต้องเป็นกังวล
“คยูฮยอนลองนี้หน่อยไหมจ๊ะไวน์ประจำปีเกิดน้องเลยน้า” อาราเดินไปที่ตู้เย็นแล้วหยิบไวน์กับแก้วออกมา คยูฮยอนรู้สึกว่าตัวเองกำลังกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เขารู้สึกระหายในรสชาติของไวน์อย่างบอกไม่ถูกทั้งๆที่ไม่เคยกินมันมาก่อน ร่างโปร่งพยักหน้าทันทีกับข้อเสนอของพี่สาวแต่เสียงของผู้เป็นแม่ก็เอ่ยขัดขึ้นเสียก่อน
“คนเล็กไม่เคยกินไวน์แล้วมากินจะไม่เมาหรืออารา?”
“ไม่เป็นไรหรอกคะแม่ให้น้องได้ลองกินบ้างจะได้ไม่โดนมอม อีกอย่างวันนี้วันเกิดน้องตามใจน้องหน่อยนะคะคุณแม่น้า” หญิงสาวสวยส่งเสียงออดอ้อนพลางซบหน้าลงบนแขนของแม่ เธอถอนหายใจออกมาเบาๆเมื่อเห็นว่าลูกชายคนเล็กนั้นทำท่าอยากกินไวน์มากเสียเหลือเกินมากจนเธอต้องพยักหน้าตกลง
“จ๊ะแต่อย่ากินเยอะนักนะคนเล็ก”
“ครับแม่” คยูฮยอนยิ้มกว้างจนตาหยีมือเรียวคว้าเข้าที่แก้วไวน์ทรงสวยจรดริมฝีปากเข้าที่ปากแก้วก่อนจะเทของเหลวสีม่วงให้เข้าสู่โพรงปากเล็ก ความชุ่มช่ำและรสชาติกลมกล่อมของไวน์ประจำปีเกิดตัวเองทำให้คยูฮยอนยิ้มอย่างพอใจรู้สึกเหมือนได้เติมพลังยังไงอย่างนั้นเลยครับ การกระทำทุกอย่างตกอยู่ในสายตาของซีวอนหมดร่างสูงทำเพียงแค่อมยิ้มและแก้วของแอลกอฮอล์ดีกรีแรงส่งเข้าปากแอลกอฮอล์ที่ชื่อว่า
‘วอดก้า’
“อึก..ผมไม่มาวจริงๆน้าพี่อาราคิกคิก” เสียงหวานอ้อแอ้ตอบหัวทุยเอนซบคนที่อยู่ใกล้ที่สุดแล้วถูไถไปมาราวกับกำลังจะขอร้องให้เชื่อ และคนที่อยู่ข้างคยูฮยอนในตอนนี้คงจะไม่พ้นซีวอนผมมองไอ้คยูที่เมาตาเยิ้มแล้ววิญญาณแมวเข้าสิง(?)เลื้อยมาซบต้นแขนผมแถมยังเอาหัวทุยๆนั้นมาถูอีก มึงคิดว่ากูมีความอดทนมากขนาดนั้นเลยรึไงไงคยูฮยอน?
“ไม่เมาเลยน้าคยูฮยอน” เสียงใสของพี่สาวที่ติดจะล้อเลียนนั้นทำให้ซีวอนอมยิ้มดูก็รู้แล้วว่าอีกไม่นานเธอคงจะเมาตามน้องชายเธอแน่ๆ ดีนะที่พ่อกับแม่ของไอ้คยูขึ้นไปนอนแล้วและปล่อยให้พวกผมดื่มกินกันตามประสาวัยรุ่นต่อ
“พี่อาราไปนอนเถอะครับเดี๋ยวผมดูแลคยูฮยอนเอง”
“คิกคิกพี่ฝากคยูฮยอนด้วยน้าซีวอน” หญิงสาวพยุงตัวเองขึ้นจากโซฟาแล้วเดินเซไปยังห้องนอนช้าๆ ซีวอนได้ได้แต่ส่ายหน้าและยิ้มขำกับการเมาของคนบ้านนี้เมาแล้วอ้อนหยังกะลูกแมวเลยละครับถามว่าน่ารักไหมน่ะเหรอ ผมคิดว่าน่ารักนะถ้าไอ้คยูมันเป็นคนทำ(ยกยิ้ม)
“ไอ้คยูเลิกกินได้แล้ว” มือหนาช่วงชิงแก้วไวน์ที่คยูฮยอนจะทำท่ากระดกเข้าปากมาไว้ในมือ แหน่ะเมาแล้วไม่เจียมนะมึงยังมีหน้ามามองค้อนกูตาคว่ำอีกเดี๋ยวกูตบด้วยปากเลยไอ้นี่ ร่างโปร่งรู้สึกตัวมันลอยๆเวลากินไวน์แต่เจ้าตัวคงไม่รู้หรอกว่าตัวเองคนเดียวซัดไปเกือบจะสองขวดแล้ว
“ซีวอนอ่ามึงอย่าขัดกูดิ วันนี้มันเกิดกูน้า”
“กูรู้ว่าวันนี้วันเกิดมึงแต่มึงดื่มเยอะไปแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงก็แฮงค์หรอก” น้ำเสียงที่เจอความเป็นห่วงของร่างสูงทำให้คยูฮยอนยิ้ม ใบหน้าหวานเงยขึ้นจากการซบต้นแขนแกร่งนัยน์ตากลมโตสีดำสนิทนั้นกำลังมองร่างสูงด้วยแววตาเยิ้มฉ่ำทำให้ใจของซีวอนกระตุกวูบ
“ดีใจจังที่มึงก็เป็นห่วงกู..กูมีความลับที่บอกมึงไม่ได้ด้วยแหละคิกคิก” พูดจบใบหน้าหวานก็เลื้อยซบเข้ากับต้นแขนแกร่งดังเดิมมีเพิ่มออฟชั่นด้วยการกอดท่อนแขนแกร่งเอาไว้แน่น ซีวอนระบายยิ้มมุมปากมือหนายกขึ้นลูบหัวทุยนั้นอย่างเบามือ
“บอกไม่ได้ก็ไม่เป็นไรแต่ขอให้มึงรู้ไว้ว่ากูจะอยู่ข้างมึงเสมอไอ้คยู”
สิ้นเสียงคำพูดนั้นคยูฮยอนก็เงยหน้ามองร่างสูงอีกครั้งแล้วเพ่งพินิจมากกว่าเดิม อาจจะเป็นเพราะผมเมาหรือเปล่าก็ไม่รู้ผมถึงเห็นนัยน์ตาของซีวอนมันเป็นสีเขียวมรกต..มือเรียวประครองใบหน้าคมไว้ก่อนจะดึงรั้งมันลงมาแต้มจูบลงบนกลีบปากหยักอย่างแผ่วเบา ปลายลิ้นเล็กแลบไล้ไปทั่วกลีบปากหยักก่อนจะดุนดันเข้าไปในโพรงปากอุ่นร้อน
ลิ้นหนาเริ่มทำหน้าที่ของมันอย่างที่ควรจะเป็นดูดดึงปลายลิ่นเล็กที่บุกรุกเข้ามาในโพรงปากอย่างกระหายมือหนากำลังไล้ขึ้นมาตามสาบเสื้อสัมผัสกับผิวนุ่มที่พาลจะทำให้ใจเตลิด คยูฮยอนรู้สึกมึนงงกับรสชาติของแอลกอฮอล์ดีกรีแรงอย่างวอดก้าและไวน์กำลังตีกันให้วุ่นในโพรงปากแต่กระนั้นเขาก็ไม่ปฏิเสธหรอกว่ามันให้ความรู้สึกดีมากขนาดไหน
“อึก..อื้อซีวอน..” เสียงนุ่มครางแผ่วเมื่อรางสูงยอมละริมฝีปากอออกมาและย้ายเป้าหมายต่ำลงมายังซอกคอขาวตอนนี้ตัวคยูฮยอนส่งกลิ่นหอมรุนแรงจนซีวอนเกือบจะยั้งมือฉีกเสื้อผ้าของคยูฮยอนออกไม่ไหวแต่เขาไม่อยากให้คยูฮยอนตกใจเพราะอย่างนั้นจะต้องค่อยเป็นค่อยไป..
ลิ้นอุ่นดูดดึงซอกคอยาวเบาๆจนมันขึ้นสีแดงระเรื่อได้ยินเสียงหวานหูครางอื้ออีกครั้งในลำคอก่อนที่ซีวอนจะรู้สึกหนักๆที่ช่วงไหล่ ใบหน้าคมเงยขึ้นจากซอกคอหอมแล้วเอี้ยวตัวมาดูร่างโปร่งให้ชัดๆ
หลับ?..ไอ้คยูฮยอนมันหลับครับทุกคน-____________-;
ซีวอนพ่นลมหายใจออกมาอย่างอ่อนใจก่อนที่จะหลุดหัวเราะออกมาอีกรอบ ผมไม่คิดว่าไอ้คยูฮยอนมันจะหลับแบบนี้นี่ครับให้ตายสิมึงนี่ขยันทำให้กูทรมานจริงๆนะครั้งนี้มึงรอดตัวไปได้แต่ครั้งหน้ามึงไม่รอดแน่ ร่างสูงตั้งปณิธานในใจไว้อย่างแน่วแน่แขนแกร่งช้อนตัวร่างโปร่งที่หลับคาไหล่ตัวเองขึ้นมาแนบอก
ขายาวก้าวเดินไปตามทางเดินที่บ้านของคยูฮยอนอย่างคุ้นเคยพลางย่อตัวเอื้อมบิดลูกบิดของประตูห้องแล้วใช้มืออีข้างเดิมปิดประตู ร่างสูงเดินมาหยุดที่เตียงแล้ววางร่างโปร่งลงอย่างเบามือเอื้อมมือไปหยิบผ้าห่มกำลังจะคลุมตัวคยูฮยอนอยู่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อมือเรียวจับแขนเสื้อของเขาไว้แน่น
“…”
ร่างสูงระบายยิ้มอ่อนก่อนจะโน้มตัวลงมาแต้มจูบลงบนหน้าผากมนอย่างแผ่วเบา คยูฮยอนอมยิ้มคลายกำลังหลับฝันดีแต่มือเรียวก็ยังไม่ปล่อยจากแขนเสื้อ ซีวอนตัดสินใจสอดตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนหนาออกแรงรั้งให้คยูฮยอนมาซุกอกตัวเอง
“อือ..ซีวอน..”
“กูอยู่นี่แล้ว..ฝันดีนะครับคยูฮยอน” ผมละอยากรู้จริงว่าพรุ่งนี้ไอ้คยูมันจะตกใจไหมถ้าตื่นขึ้นมาเห็นผมนอนกอดมันอยู่แบบนี้แต่ก็ช่างเถอะผมไม่ได้กินมันก็ขอนอนกอดมันหน่อย อิจฉาผมใช่ไหมละครับตอนนี้ก็ตีสองกว่าแล้วเพราะฉะนั้น..ราตรีสวัสดิ์ครับ J
TBC.
กระจ่างไหมคะ..กระจ่างเลยพี่อาราออกมาเฉยซะกระจ่างเลยฮ่าๆ
เจอกันตอนหน้าค่าอุอิ
Captain_Be
ความคิดเห็น