คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : MY DEMON ACT.13
MY DEMON 13
“ซีวอนมึงจะทำยังไงต่อ..” คยูฮยอนเอ่ยถามออกมาเพื่อทำลายความเงียบปลายเสียงนั้นพยายามควบคุมไม่ให้สั่นจนเกินไป ซีวอนหันมามองเสี้ยวใบหน้าของคนที่ตัวเองรักวงแขนแกร่งโอบรั้งร่างโปร่งเข้าสู่อ้อมกอดแล้วออกแรงกระชับมากขึ้นจนคยูฮยอนต้องฝังหน้าเข้าหาอกแกร่งอีกครั้งอย่างว่าง่าย
“กูไม่ยอมเลิกกับมึงแน่ เชื่อกูนะคยูฮยอน”
“ครับคยูฮยอนจะเชื่อซีวอนนะ” ริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้มออกมาบางเบาเพื่อไม่ให้คนตัวโตกว่าต้องเป็นกังวล ซีวอนเกลี่ยผมที่ปรกหน้าออกให้อย่างแผ่วเบาก่อนจะแต้มจูบลงไป
“น่ารักมากครับ”
“น่าขยะแขงที่สุด” เสียงแหลมที่ดังขัดคนทั้งคู่นั้นเรียกสายตาของคยูฮยอนให้ตวัดไปมองก่อนริมฝีปากอิ่มจะเบ้ออกเมื่อพบว่าใครเป็นคนมาขัดความสุข ใบหน้าหวานหันหนีหญิงสาวแล้วซุกตัวเข้าหาอกอุ่นนั้นแทน กระนั้นชเว ซีวอนก็ทำตัวน่ารักเสียจนคยูฮยอนอดยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อวงแขนแกร่งกระชับกอดให้แน่นขึ้นกว่าเดิม
“ระวังคำพูดหน่อยซูจอง”
“คิงก็ดีแต่ปกป้องเลือดผสมชั้นต่ำ! ไม่ได้ยินที่คิงลำดับที่เก้าพูดหรือคะว่าท่านต้องแต่งงานกับข้าไม่ใช่เลือดผสมคนนี้!!” เสียงหวานที่ถูกดัดให้แหลมตวาดลั่นแล้วมันก็กำลังทำให้คยูฮยอนรำคาญ ร่างโปร่งขยับตัวออกจากอ้อมกอดของร่างสูง
“คำก็เลือดผสมชั้นต่ำอีกคำก็เลือดผสมชั้นต่ำคุณน่ะต่ำกว่าผมอีกมั้งครับคุณซูจอง” ริมฝีปากอิ่มกดยิ้มร้ายที่มุมปากแต่นั้นมันก็ทำให้ซูจองแทบเลือดขึ้นหน้า มือเรียวกำหากันแน่นตาเรียวรีหันไปมองว่าที่สามีของเธอที่ไม่คิดแม้แต่จะห้ามปรามเด็กอวดดีคนนี้ก็ยิ่งรู้สึกโมโหเข้าไปใหญ่
“ฉันสืบสายเลือดบริสุทธิ์มาจากตระกูลเก่าแก่ย่อมสูงค่ากว่าพวกเลือดผสมที่ต้องอาศัยมนุษย์มาเกิดอย่างนายอยู่แล้ว!!” ความจริงข้อนี้ทำให้ใจของคยูฮยอนกระตุกว่าเขาคนเดียวไม่พอนี่ยังลามไปว่าพ่อแม่เขาอีกงั้นเหรอ?!
“สืบสายเลือดบริสุทธิ์จากตระกูลเก่าแก่แล้วยังไงละครับในเมื่อสุดท้ายก็ไม่ได้ใจของคิงไปครอง” คยูฮยอนพูดยิ้มยั่วแล้วหันไปมองซีวอนที่เลิกคิ้วขึ้นสูงกับคำพูดของซีวอนก่อนจะกดยิ้มมุมปากแล้วเลื่อนมือมาโอบเอวของคยูฮยอนเอาไว้ข้างตัว
เป็นเครื่องยืนยันอย่างดีเลยว่าคำพูดของคยูฮยอนนั้นถูกต้องทุกคำ
“จะมากไปแล้วนะ!!”
‘เพี๊ยะ!’ หน้าของคยูฮยอนหันไปตามแรงตบของหญิงสาวตรงหน้ามุมปากมีเลือดซึมออกมาทำให้ซีวอนขมวดคิ้วแน่นไม่คิดว่าซูจองจะกล้าทำร้ายคนของเขา มือหนาทำท่าว่าจะปล่อยจากเอวของร่างโปร่งเพื่อไปจัดการซูจองมีอันต้องชะงักเมื่อตาของคยูฮยอนมองมา ปลายลิ้นเล็กแลบเลียคราบเลือดที่มุมปากเพียงไม่นานบาดแผลและร่องรอยเล็กๆจากการโดนตบก็ค่อยๆจางและหายสนิท
คยูฮยอนมีพลังรักษาตัวเอง..
ซีวอนยืนนิ่งหัวสองกำลังประมวลผลเกี่ยวกับร่างกายของคยูฮยอนมีน้อยมากที่เหล่าเลือดผสมจะมีพลังพิเศษแบบนี้หนึ่งพันคนจะมีแค่หนึ่งคนด้วยซ้ำแต่นี่คยูฮยอนกลับมีมันแล้วเป็นพลังที่ท่านพ่อของเขากำลังตามหา หึเรื่องมันง่ายขึ้นเพราะซูจองจริงๆเลยนะ
“ผมจะไปตบคุณเพราะคุณเป็นผู้หญิงแต่ถ้ามีอีกผมจะไม่ตบคุณแต่ผม..”
“นายจะทำไม!!” เสียงหวานพยายามควบคุมไม่ให้สั่นระริกกับดวงตาสีเทาของเลือดผสมตรงหน้า
“ผมจะต่อยคุณแทน..ซีวอนกลับ” คยูฮยอนกดเสียงต่ำเมื่อเห็นซีวอนยืนนิ่ง ร่างสูงพยักหน้ารับไม่แม้แต่จะปรายตามองซูจองที่ยืนตัวสั่นอยู่เลยมือหนากระชับเอวร่างโปร่งเอาไว้พึมพำคำบางคำออกมาเพียงไม่นานกลุ่มควันสีเทาก็โอบล้อมคนทั้งคู่ก่อนจะเหลือแค่เพียงความว่างเปล่า
‘นัยน์ตาสีเทาอ่อนแบบนั้น..ไม่จริงน่ามันต้องไม่จริง!’ มือเรียวสวยเกร็งแน่นเมื่อเห็นคยูฮยอนชัดๆมีบางอย่างที่กำลังบอกหล่อนว่าไม่ควรไปยุ่งกับคยูฮยอนแต่เธอไม่กลัว เพราะเธอมีท่านพ่อกับคิงลำดับที่เก้าหนุนหลังอยู่เธอไม่กลัวเลือดผสมชั้นต่ำคนนั้นแน่!
อีกด้าน
“นี่มึงพากูมาที่ไหนเนี่ยกูอยากกลับบ้านนะซีวอน” คยูฮยอนออกอาการงอแงขึ้นมาทันทีเมื่อไม่ได้กลับบ้านอย่างที่คิดไว้ริมฝีปากอิ่มเบ้ออก วงแขนเรียวยกขึ้นกอดอกฉับด้วยท่าทางที่ดูน่าฟัดเป็นบ้าในสายตาของซีวอน
“กูต้องทดสอบร่างกายของมึงก่อนไอ้คยู”
“ทดสอบอะไรร่างกายกูปกติดีนะ!” คยูฮยอนเถียงออกมาสิ่งที่คยูฮยอนไม่ชอบที่สุดคือการไปโรงพยาบาลเขาเหม็นกลิ่นยาพวกนั้นแค่คิดก็อยากจะอ้วกออกมาแล้ว ซีวอนยิ้มมือหนาจับจูงร่างโปร่งให้มานั่งที่ปลายเตียงของเขา
ใช่แล้วที่นี่คือห้องของเขาในโลกของเลือดบริสุทธิ์
“ร่างกายมึงมีบางอย่างที่กูต้องพิสูจน์” พูดจบคยูฮยอนก็ขมวดคิ้วมุ่นอย่างคนไม่เข้าใจ ร่างสูงมองหน้ายิ้มๆก่อนริมฝีปากหยักจะกัดเข้าหากันจนเลือดซิบคยูฮยอนมองภาพนั้นก่อนจะเบิกตากว้างทันที
“มึงทำบ้าอะไรเนี่ยซีวอนกัดปากทำไม!!”
“มึงจูบกูสิเดี๋ยวกูก็หายนะ..คยูฮยอน” สาบานเลยเถอะว่าคยูฮยอนไม่ได้ใจอ่อนให้กับไอ้คำเรียกชื่อของเขาที่แสนจะออดอ้อนนั่น คยูฮยอนทิ้งตัวลงนั่งบนหน้าตักกว้างมือเรียวประครองใบหน้าคมไว้ปลายลิ้นเล็กไล้ไปตามริมฝีปากหยักบริเวณที่มีเลือดซึมออกมาก่อนจะกดจูบย้ำลงไปบนกลีบปากอีกครั้ง โดยที่ซีวอนเองก็ไม่ปล่อยให้โอกาสนี่หลุดมือไป
ริมฝีปากอุ่นร้อนเป็นฝ่ายบดคลึงกลีบปากนิ่มมือเรียวจิกเข้าที่บริเวณไหล่กว้างก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นโอบลำคอแกร่งเอาไว้ ปลายลิ้นไล่ไปตามกลีบปากนิ่มก่อนจะแทรกเข้าไปด้านในโพรงปากโดยที่คยูฮยอนเองก็ให้ความร่วมมือด้วยการเผยอริมฝีปากออก ก้อนเนื้อฉ่ำน้ำเกี่ยวกระหวัดกันอย่างไม่มีใครยอมใครลิ้นอุ่นดุนดันรัดรึงลิ้นเล็กไว้แน่นจนมือเรียวออกแรงทุบเข้าที่ไหล่กว้างเบาๆ
ซีวอนยอมละริมฝีปากออกมาอย่างเชื่องช้าตาคมจับจ้องไปที่ใบหน้าของคนที่ตัวเองรักจนหมดใจ มือหนาไล้ไปตามโครงหน้าอย่างแผ่วเบาแล้วเกลี่ยริมฝีปากนิ่มที่ฉาบไปด้วยน้ำสีใสออกให้อย่างอ่อนโยนจนคยูฮยอนหน้าแดงหนักเข้าไปใหญ่ ปลายลิ้นอุ่นแลบเลียไปตามริมฝีปากก็ต้องระบายยิ้มออกมาเมื่อแผลจากการที่เขากัดปากเมื่อครู่ได้หายไปแล้วไม่มีแม้แต่ร่องรอยว่ากัดปากเลยแม้แต่น้อย
“มึงยิ้มอะไร..แล้วทำไมแผลที่ปากมึงถึงได้หาย..” คยูฮยอนมองคนตรงหน้าด้วยคิ้วที่ขมวดกันมุ่น
“มึงรู้ตัวหรือเปล่าว่าตัวเองเป็นเลือดผสมพิเศษที่สามารถรักษาบาดแผลให้คนได้ด้วยน้ำลายของมึง”
“ห๊ะน้ำลายกูเนี่ยนะ?!”
“ใช่แต่กูว่ามันต้องมีวิธีประยุกต์ใช้มากกว่านี้ กูไม่ยอมให้มึงเอาปากไปจูบคนโน้นคนนี้ง่ายๆหรอก” ถึงแม้สมองคยูฮยอนกำลังประมวลผลว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายตัวเอง แต่เขาก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ที่รู้ว่าซีวอนนั้นก็หึงตัวเองไม่ต่างกัน
“แล้วมันเป็นยังไงไอ้เลือดผสมพิเศษเนี่ย?” คยูฮยอนถามอย่างสงสัยแล้วปีนขึ้นไปนั่งบนเตียงดีๆ ขืนนั่งบนตักไอ้ซีวอนนานๆเหมือนตัวเองจะไม่ปลอดภัยยังไงก็ไม่รู้ สัญชาติญาณผมมันบอกน่ะครับ! ร่างสูงหันไปมองคยูฮยอนที่นั่งบนเตียงก่อนจะยิ้มขำ
“เลือดผสมพิเศษนั้นหนึ่งร้อยปีจะเกิดเพียงแค่ห้าคนเท่านั้นหนึ่งในพันคนจะเกิดสักคนถือว่าเกิดยากมาก และจะมีพลังพิเศษแตกต่างกันไปอย่างมึงก็มีพลังพิเศษในด้านการรักษา นัยน์ตาของเลือดผสมพิเศษจะเป็นสีเทาอ่อนต่างจากเลือดผสมที่เป็นสีเทาปกติ” ซีวอนอธิบายโดยมีคยูฮยอนนั่งขมวดคิ้วฟังเป็นพักอย่างไม่ค่อยเข้าใจสถานะตัวเองเท่าไหร่นัก
“มันดีใช่ไหม??”
“ดีสิดีมากเลยละเพราะแม้แต่เหล่าเลือดบริสุทธิ์ยังหาคนที่มีพลังแบบนี้ยาก ไปหาพ่อกูกันไอ้คยูพ่อกูต้องยอมรับมึงแน่ๆ” รอยยิ้มดีใจฉายไปทั่วใบหน้าคมมือหนาดึงคยูฮยอนให้ลุกขึ้นยืนในทันทีจนเจ้าตัวเซไปตามแรงดึง
“เดี๋ยวดิไอ้ซีวอนมึงให้เวลากูเตรียมตัวเตรียมใจหน่อยไม่ได้หรือไงวันนี้กูเจอเรื่องมาทั้งวันแล้วไปพรุ่งนี้ได้ไหม” คยูฮยอนต่อรองเขาเหนื่อยมากจริงๆนะแถมวันนี้ก็เจอแต่เรื่องร่างกายของผมต้องการการพักผ่อนอย่างถึงที่สุดเลยละครับ ซีวอนหันมามองคยูฮยอนที่ทำหน้าโอดครวญก็หลุดยิ้มออกมา
“ก็ได้ไปพรุ่งนี้ก็ได้วันนี้มึงนอนห้องกูเนี่ยละ ไปอาบน้ำไหมเดี๋ยวกูพาไป” คยูฮยอนพยักหน้าทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น มือหนาจึงจับจูงมือเรียวให้เดินไปที่ห้องน้ำ เมื่อประตูห้องน้ำเปิดออกตากลมก็เบิกกว้างขึ้น ห้องน้ำขนาดใหญ่ที่น่าจะใหญ่พอๆกับบ้านครึ่งหลังของเขาถูกปูไปด้วยหินอ่อนเนื้อดีตรงกลางมีบ่อน้ำร้อนเหมาะสำหรับการแช่ด้านบนเป็นโดมกระจกใสทำให้แสงจันทร์สาดส่องลงมาได้อย่างพอดี ข้างกันมีขวดเหล้าวอดก้ากับแก้วทรงแปลกตาวางอยู่
ผมชอบห้องอาบน้ำที่นี่มากครับ!
“มึงลงไปแช่เลยเดี๋ยวกูไปเอาไวน์มาให้” มือหนาผลักหัวทุยให้เข้าไปด้านในคยูฮยอนขยับปากมุบมิบเมื่อโดนผลักขาเพรียวก้าวเดินไปชิดขอบบ่อน้ำร้อนที่ก่อสร้างด้วยหินรูปทรงแปลกตา สีของน้ำนั้นเป็นสีฟ้ามรกตริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้มออกมา มือเรียวปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนให้หลุดออกจากตัวขาเพรียวค่อยๆก้าวลงไปในน้ำอย่างเชื่องช้า
อุณหภูมิของน้ำที่ไม่ร้อนจนเกินไปทำให้คยูฮยอนระบายยิ้มกว้างแผ่นหลังบางพิงเข้ากับขอบบ่อน้ำร้อน ผมที่เปียกน้ำลู่ไปตามลำคอขาวตากลมเบนขึ้นไปมองพระจันทร์ที่สาดแสงส่งลงมายังตัวเขาพอดี ขายาวที่ก้าวเข้ามาในห้องน้ำหยุดชะงักลงก้อนเนื้อที่อยู่ในอกซ้ายเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง
คยูฮยอนสวยมากจริงๆ
ร่างสูงกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ขายาวก้าวเดินไปหาคนที่หลับตาพริ้มรับแสงจันทร์ มือหนาวางขวดไวน์และแก้วทรงสวยไว้ข้างตัว มือหนาปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่แสนจะน่าอึดอัดออกขายาวก้าวลงไปในบ่อน้ำร้อนนั้นอย่างเงียบเชียบ
“!!” คยูฮยอนสะดุ้งเฮือกเมื่อโดนตัวเองโดนยกไปตัวไปนั่งทับหน้าตักกว้างใบหน้าหวานหันไปมองคนที่นั่งซ้อนอยู่ด้านหลังก็ขว้างค้อนวงโตไปให้ข้อหาที่ทำให้เขาตกใจ จนซีวอนหลุดหัวเราะออกมากับท่าทางที่ดูน่าหยิกแบบนั้น มือข้างหนึ่งโอบรั้งเอวบางไม่ปล่อยส่วนอีกข้างจัดการรินไวน์ลงแก้วช้าๆแล้วส่งให้คยูฮยอนโดยที่อีกฝ่ายก็รับไปอย่างไม่อิดออด
คยูฮยอนเอี้ยวตัวหันมาหาซีวอนแล้วจัดการเทวอดก้าลงแก้วโดยที่เจ้าตัวไม่รู้เลยว่าตอนนี้ท่านั่งมันล่อแหลมมากขนาดไหน ยอดอกสีชมพูอ่อนที่ลอยเด่นขึ้นมานั้นทำให้ซีวอนต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ คยูฮยอนที่รู้ว่าโดนมองก็กดยิ้มมุมปากมือเรียวยื่นแก้วไปให้ร่างสูงโดยที่สายตาไม่ได้หลบหลีกอย่างเคย
“ยั่วกูหรือไงไอ้คยู?” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามพร้อมกับยกแก้วขึ้นจิบวอดก้าดีกรีแรงมือหนากำลังไล้ไปตามผิวนิ่มอย่างเชื่องช้าโดยที่คยูฮยอนเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ ริมฝีปากอิ่มเผยอออกรับน้ำสีอำพันที่ส่งเข้าโพรงปากก่อนจะขยับตัวเข้ามาใกล้ใบหน้าคมจนลมหายใจห่างกันไม่ถึงคืบรับรู้ได้ถึงลมหายใจของกันและกัน
“หรือว่ามึงไม่ชอบละซีวอน?”
“กูไม่ชอบ..แต่กูรักเลย” สิ้นคำพูดริมฝีปากหยักก็เข้าบดคลึงกลีบปากอิ่มที่ลอยเด่นอยู่ตรงหน้าโดยที่คยูฮยอนเองก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี วงแขนเรียวยกขึ้นโอบลำคอแกร่งแล้วเบียดกายเข้าไปหามากขึ้น เสียงครางแผ่วดังขึ้นข้างหูยิ่งไปปลุกอารมณ์ดิบของซีวอนให้ลุกโชนนัยน์ตาสีเขียวมรกตจับจ้องไปที่นัยน์ตาสีเทาอ่อนที่ทอดมองเขาหยาดเยิ้ม
ริมฝีปากอุ่นไล้ไปตามผิวเนียนไม่พลาดที่จะฝากรอยสีแดงจางๆเอาไว้ร่างกายทั้งสองแนบสนิทเข้าหากันจนไม่มีช่องว่างเสียงครางกระเส่า เสียงเสื้อที่กระทบกัน และเสียงน้ำกระเพื่มดังไปทั่วบริเวณหากแต่งทั้งสองร่างก็ไม่ได้ใส่ใจยังคงกอดรัดกันแน่นราวกับกลัวอีกฝ่ายจะหายไป แสงจันทร์ที่สาดส่องมายังคนทั้งคู่งดงามราวกับภาพวาด ริมฝีปากหยักป้อนจูบให้อีกครั้งในตอนที่ปลดปล่อยความอดอัดออกมาพร้อมกัน
ก่อนที่บทรักบทใหม่จะเริ่มขึ้นอีกครั้งและมันก็ยาวนานจนเกือบเช้า..
TBC.
ฟิคแมวมาเฟียภาคสองคัมแบคแล้วนะคะ จิ้มเลยคะ
Captain_Be
ความคิดเห็น