คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : MY DEMON ACT.14
MY DEMON 14
วันรุ่งขึ้น
คยูฮยอนปรือตาขึ้นช้าๆมือเรียวยกขึ้นขยี้ตาเพื่อไล่ความง่วงอาการเจ็บแปล๊บที่ช่วงล่างทำให้ริมฝีปากอิ่มเบ้ออก ตากลมเหลือบไปมองร่างสูงที่นอนกอดซ้อนหลังเขาอยู่ก็ระบายยิ้มออกมาปลายนิ้วไล้ไปตามโครงหน้าคมอย่างแผ่วเบา
“อรุณสวัสดิ์” เสียงทุ้มที่ดังขึ้นทำให้คยูฮยอนสะดุ้งเล็กน้อยก่อนใบหน้าจะถูกแต่งแต้มไปด้วยริ้วแดงระเรื่อเมื่อริมฝีปากอุ่นบรรจงจูบเข้าที่หลังมือ คยูฮยอนสงเสียงอือออตอบกลับไปเพราะทำตัวไม่ถูก ร่างสูงยันตัวขึ้นนั่งพิงหัวเตียงแล้วโอบเอวบางให้มาแนบตัว
“หิวไหมเมื่อวานมึงกินแทบจะไม่ได้กินอะไรเลยนี่?”
“อือ..หิวมาก” คยูฮยอนพูดพลางเอามือลูบท้องเพื่อให้รู้ว่าหิวมากจริงๆซีวอนพยักหน้าและเตรียมจะบอกให้คยูฮยอนนั้นไปอาบน้ำจะได้ลงไปทานอาหารข้างล่างก็มีอันต้องชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูที่หน้าห้อง
‘เคาะ เคาะ เคาะ’
“คิงคะท่านซึงกีให้มาตามไปที่ห้องหนังสือคะ..ให้พาเลือดผสมโจ คยูฮยอนไปด้วย” น้ำเสียงราบนิ่งของแม่บ้านที่ดังอยู่หน้าประตูทำให้ซีวอนเลิกคิ้วอย่างสงสัยต่างจากคยูฮยอนที่เม้มริมฝีปากแน่น ถึงแม้ว่าเขาจะมีพลังวิเศษแบบนั้นแต่ก็ใช่ว่าพ่อของซีวอนจะยอมรับเขาง่ายๆเสียเมื่อไหร่?
“รู้แล้วเดี๋ยวข้าอาบน้ำเสร็จจะลงไป” ซีวอนเอ่ยตอบแม่บ้านที่หน้าประตูห้องหล่อพึมพำขานรับออกมาก่อนเสียงจะเงียบลงไป ร่างสูงหันมามองร่างโปร่งที่นั่งนิ่งมือหนายกขึ้นลูบผมนิ่มอย่างเบามือ
“มึงอย่าพึ่งกังวลสิคยูขนาดกูมึงยังเอาชนะใจมาได้ กับพ่อกูมึงก็ต้องทำได้เหมือนกัน” คำพูดของซีวอนทำให้คยูฮยอนรู้สึกว่าตัวเองมีกำลังใจเพิ่มมากขึ้นริมฝีปากอิ่มแย้มยิ้มรับก่อนจะพยุงตัวเองไปอาบน้ำโดยที่มีซีวอนประครองไปส่ง
“ออกมาได้แล้วจีฟาน”
“ว้าโดนจับได้ทุกครั้งแบบนี้ไม่สนุกเลย..อย่าพึ่งอารมณ์เสียสิคิงข้านำอาหารมาให้เด็กหนุ่มเลือดผสมนั่นไม่ได้กินอะไรเลยไม่ใช่หรือมีเพียงแต่เครื่องดื่มสำหรับตัวเองเท่านั้นที่ดื่มไป เดี๋ยวก็เป็นลมตอนไปพบคิงลำดับที่เก้าหรอก” จีฟานรีบบอกจุดประสงค์ของตัวเองก่อนที่จะโดนพายุโมโหของคิง
“ขอบใจ เจ้าออกไปได้แล้วอีกสักพักคยูฮยอนคงจะออกมา” ซีวอนรับถาดอาหารหน้าตาน่ากินมาถือไว้แล้วจ้องจีฟานเขม็งซึ่งชายหนุ่มเองก็หลุดหัวเราะออกมาไม่คิดว่าคิงจะหวงเด็กเลือดผสมมากขนาดนั้น จีฟานไม่ได้เอ่ยอะไรต่อเพราะรู้ดีว่าถ้าเอ่ยอะไรขัดใจไปตอนนี้คงจะโดนหนักน่าดู เพียงไม่นานกลุ่มควันสีขาวก็โอบล้อมตัวจีฟานเอาไว้และนำพาร่างของจีฟานให้หายไปกับอากาศ
“มึงไปยืนทำอะไรตรงระเบียงน่ะ?” เสียงคยูฮยอนที่ดังขึ้นทำให้ซีวอนเอี้ยวตัวไปมองก็พบว่าคยูฮยอนอยู่ในชุดที่พอดีตัวก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกไม่อย่างนั้นเขาคงทำให้คยูฮยอนไปพบกับท่านพ่อไม่ได้แน่ๆ ไม่ใช่เพราะกลัวท่านพ่อตำหนินะแต่เป็นเพราะเขาจะกักขังตัวคยูฮยอนให้อยู่แต่บนเตียงนี่แหละ
“จีฟานเอาอาหารมาให้มึงกินก่อนเลยเดี๋ยวกูจะไปอาบน้ำ เมื่อวานมึงเจอแต่เรื่องเพราะงั้นมึงต้องกินเยอะๆไม่ต้องห่วงกูเพราะเลือดบริสุทธิ์จะไม่ค่อยกินอาหารที่คล้ายกับพวกมนุษย์เหมือนเหล่าเลือดผสม”เอ่ยบอกเพื่อให้อีกคนได้สบายใจซึ่งคยูฮยอนก็พยักหน้ารับ มือเรียวยกขึ้นโบกไล่ให้ซีวอนไปอาบน้ำได้เสียทีเพราะไม่อยากให้ผู้ใหญ่นั้นรอนานก่อนที่ตนเองจะเริ่มลงมือทานอาหารตรงหน้า
เพียงเวลาไม่นานซีวอนก็ออกมาจากห้องน้ำริมฝีปากหยักยกยิ้มเมื่อเห็นคยูฮยอนนั่งกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ขายาวก้าวเดินไปหาร่างโปร่งปลายนิ้วยาวเช็ดราบซอสที่เลอะมุมปากของคยูฮยอนให้อย่างแผ่วเบา
“กินเป็นเด็กเลยนะมึง”
“ก็กูอยู่ในช่วงเด็กกำลังโตไง กินไหม?” คยูฮยอนพูดพลางม้วนเส้นสปาเก็ตตี้แล้วยื่นไปให้ร่างสูงที่อ้าปากรออยู่ โดยที่ซีวอนเองก็อ้ารับแล้วเคี้ยวตุ้ยพลางยกนิ้วให้คยูฮยอนหัวเราะออกมาพลางยื่นแก้วน้ำให้ก่อนจะหันไปจัดการส่วนที่เหลือให้หมด
“พร้อมหรือยังคยูฮยอน?” ซีวอนหันมาถามคยูฮยอนพยักหน้าแล้วยันตัวขึ้นยืนมือเรียวคว้าหมับเข้าที่มือหนาแล้วกระชับให้แน่นขึ้นก่อนจะฉีกยิ้มกว้างให้เสียจนซีวอนอดไม่ได้ที่จะฝังจมูกลงกับแก้มนิ่มเสียฟอดใหญ่
“พร้อมแล้ว” คยูฮยอนตอบออกมาแล้วก้าวเดินไปพร้อมกับซีวอน เพียงแค่ออกมานอกห้องความอึดอัดก็เล่นงานคยูฮยอนทันทีคนในบ้านของซีวอนมองมาที่เขาอย่างกับเห็นตัวประหลาด แต่แรงบีบที่มือนั้นทำให้คยูฮยอนเลิกที่จะสนใจคนอื่นแล้วหันมาสนใจคนที่เดินนำเขาจะดีที่สุด
‘เคาะ เคาะ เคาะ’
“ท่านพ่อข้าซีวอนครับ”
“เข้ามา” เสียงแหบต่ำที่ฟังดูมีอำนาจนั้นเอ่ยตอบทำให้ซีวอนต้องกระชับมือเรียวเอาไว้ เพราะสัมผัสได้ถึงความชื้นเหงื่อจากมือของคยูฮยอนร่างโปร่งคลี่ยิ้มออกมาแล้วโค้งหัวให้กับผู้ที่มีอำนาจมากที่สุดในห้อง ตากลมเหลือบไปเห็นชายวัยกลางคนและซูจองเธอเองก็อยู่ที่นี่ด้วยเหมือนกัน
“ท่านพ่อมีอะไรหรือถึงได้เรียกข้าและคยูฮยอนมาที่นี่”
“นี่คือกำหนดงานแต่งของเจ้า ขอให้เจ้าเตรียมตัวให้พร้อมนะคิงลำดับที่สิบ” ซึงกียื่นกระดาษสีเทาให้ในนั้นบ่งบอกวันเวลาและพิธีการต่างๆมากมายที่ซีวอนต้องทำ คยูฮยอนเม้มปากแน่นทันทีเมื่อเข้าใจจุดประสงค์ที่พาเขาเข้ามาในห้องนี้
“ท่านพ่อข้าเคยบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าไม่แต่งอีกอย่างโจคยูฮยอนไม่ใช่เลือดผสมธรรมดาแต่เขาเป็นเลือดผสมพิเศษที่มีพลังในการรักษาตนเองนะครับ” ซีวอนพยายามอธิบายอย่างใจเย็นซึงกีเลิกคิ้วขึ้นสูงเมื่อได้ยินคำพูดของซีวอน ตาคมดุจเหยี่ยวจ้องมองไปยังร่างโปร่งที่ยืนนิ่งไม่ปริปากพูดอะไรตั้งแต่เข้ามาในห้องนี้
“เจ้าน่ะหรือมีพลังพิเศษที่จะรักษาตนเอง?”
“ครับ..ผมสามารถรักษาบาดแผลด้วยน้ำลายของผมเพียงเล็กน้อย”
“และข้าจะช่วยให้คยูฮยอนเก่งขึ้นด้วยการประยุกต์ใช้พลังพิเศษในการรักษา ท่านพ่อได้โปรดยกเลิกการแต่งงานครั้งนี้ลงด้วยเถอะครับ” ซีวอนพูดต่อท้ายแล้วโค้งหัวให้เมื่อคยูฮยอนเห็นดังนั้นก็ทำตามอย่างว่าง่าย ซึงกีขมวดคิ้วเล็กน้อยกับข้อมูลที่ได้รับมาใหม่นั่นมันทำให้เขาสนใจเด็กหนุ่มที่ชื่อโจคยูฮยอนมากขึ้น เด็กหนุ่มเลือดผสมพิเศษคนนี้
“คิงลำดับที่เก้าท่านจะผิดคำพูดที่ให้ไว้กับข้าไม่ได้นะ” ประธานคิมหัวหน้าที่ประชุมใหญ่ในเหล่าเลือดบริสุทธิ์เอ่ยออกมาเมื่อเห็นว่าซึงกีมีท่าทีที่จะเอนเอียงไปทางคยูฮยอน ถ้าลูกสาวเขาไม่ได้แต่งงานกับคิงลำดับที่สิบอำนาจและลาภยศทุกอย่างมันก็จะหายไปกับตานะสิ!
“ใช่คะคนที่เป็นคิงไม่ควจะผิดคำพูดนะคะ” คำพูดของซูจองทำให้ซึงกีคิ้วกระตุกปรายตาไปมองหญิงสาวที่สะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นสายตาของเขา หล่อนเป็นคนที่นิสัยแย่ถึงเพียงนี้เชียวถ้าอย่างนั้นเรื่องบางเรื่องมันก็ตัดสินใจง่ายเหลือเกิน
“ต้องขออภัยประธานคิมด้วยที่งานแต่งงานจะไม่มีวันเกิดขึ้น ข้าคิงลำดับที่เก้าต้องขออภัยท่านจากใจจริงที่ต้องเลือกเด็กหนุ่มเลือดผสมพิเศษคนนี้เพราะพลังในการรักษาของเขาจะช่วยได้มากทั้งเหล่าเลือดผสมและเลือดบริสุทธิ์เอง ทุกคนจักเข้าใจในสิ่งที่ข้าได้เลือกในครั้งนี้” ซึงกีพูดออกมาเสียงเรียบแต่นั้นมันก็ทำให้ซีวอนและคยูฮยอนดีใจจนยิ้มไม่หุบที่พ่อของเขายอมรับในตัวคยูฮยอนแล้ว
“คิงลำดับที่เก้าท่านจะผิดคำพูดแบบนี้ไม่ได้นะ!!”
“สิ่งที่ข้าได้ตัดสินใจทำลงไปย่อมเป็นประโยชน์แก่ทั้งเหล่าเลือดบริสุทธิ์และเลือดผสมด้วยกันทั้งนั้น ข้ายอมผิดคำพูดเพื่อประโยชน์ส่วนรวมมิใช่ส่วนตน ขอให้ประธานคิมจงเข้าใจในตัวข้าด้วย” ประธานคิมด้วยสั่นด้วยความโมโหที่ปิดไม่มิดนัยน์ตาสีเขียวมรกตฉายแววบ้าคลั่งจนซีวอนต้องดันให้คยูฮยอนนั้นไปหลบข้างหลังตน
‘สวบ!!’
ภาพตรงหน้าไวมากจนซีวอนมองตามไม่ทันเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ภาพที่ชัดเจนในตอนนี้คือ ภาพที่ซึงกีล้มลงบนพื้นจากฝีมือของประธานคิมที่เอากริชเงินแทง..ถ้ากริชเงินแทงเลือดบริสุทธิ์แล้วไม่รักษาในเวลาหนึ่งชั่วโมงเลือดบริสุทธิ์ตนนั้นก็จะตายลง..
“ท่านพ่อ!!!” ซีวอนคำรามออกมานัยน์ตาสีเขียวมรกตวาวด้วยความโมโหปีกสีดำขนาดใหญ่แผ่กว้างมือหนาบีบเข้าที่คอของประธานคิมที่กำลังดิ้นทุรนทุลาย หัวของซีวอนในตอนนี้ไม่ได้ยินเสียงกรีดร้องของซูจองไม่ได้ยินแม้แต่เสียงของคยูฮยอนที่เรียกเขาไว้ ตอนนี้ซีวอนกำลังเข้าใกล้คำว่าบ้าคลั่งอย่างสมบูรณ์แบบ
“ซีวอน!!! มึงหยุดเดี๋ยวนี้นะฟังกูหน่อยสิ!!” คยูฮยอนพยามยื้อตัวซีวอนไว้แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเลยแม้แต่น้อยเมื่อนัยน์ตาคมฉายแววอำมหิตและคิดเพียงแต่จะปลิดชีพประธานคิมเท่านั้น คยูฮยอนเม้มริมฝีปากแน่นยามที่เห็นพ่อของซีวอนนอนหายใจรวยรินอยู่ไม่ห่างกัน
สมองของคยูฮยอนกำลังประมวลผลขาเพรียวก้าวเดินไปหยุดด้านหน้าของซีวอนที่แม้แต่ตอนนี้ร่างสูงเองก็ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา เหลือบไปเห็นประธานคิมที่ทำลังทำหน้าทรมานก็ยิ่งเป็นตัวเร่งให้คยูฮยอนตัดสินใจทำบางอย่างทันทีแม้ว่าตัวเองจะเสี่ยงต่อการโดนทำร้ายก็ตาม นัยน์ตากลมโตแปรเปลี่ยนเป็นสีเทาอ่อนช้าๆมือเรียวยืดไปประครองใบหน้าคมให้หันมาก่อนจะกดจูบลงบนริมฝีปากหยักทันที
ซีวอนเบิกตากว้างมือหนาที่บีบคอของประธานคิมอยู่ค่อยๆคลายออก ร่างหนานั้นทรุดลงกับพื้นพร้อมกับไอโขกเสียจนน่ารำคาญ ซูจองถลาเข้าไปหาพ่อของเธอพร้อมกับเสียงแหลมที่โวยวายฟูมฟายออกมาไม่หยุดปีกใหญ่ที่แผ่ขยายไปทั่วห้องเริ่มหดหายเข้าไปในตัว นัยน์ตาสีเขียวมรกตเริ่มกลับคืนสู่สภาวะปกติคยูฮยอนละริมฝีปากออกมา
“เลิกบ้าแล้วไปดูพ่อ มึงได้แล้วชเวซีวอน” คยูฮยอนคลี่ยิ้มให้ก่อนจะตบเข้าที่แก้มสากเบาๆเป็นการเตือนสติร่างสูงสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อรับรู้ได้ว่าพ่อของตนถูกแทงด้วยกริชเงิน ขายาวก้าวเดินไปหาแล้วรีบประครองร่างหนาเอาไว้ทันที
“จีฟานตามหมอที!!!” เสียงทุ้มตวาดลั่นเขารู้ว่าจีฟานอยู่ใกล้ๆและต้องได้ยินเสียงเขาแน่นอน
“ท่านพ่อท่านแข็งใจหน่อยนะครับเดี๋ยวหมอก็มาแล้ว” ซีวอนพูดด้วยความรู้สึกที่ไม่ดีนักยิ่งเวลาเดินเร็วมากเท่าไหร่ใจของซีวอนก็ยิ่งดิ่งลงเท่านั้น คยูฮยอนทิ้งตัวลงนั่งข้างซีวอนแล้วแตะเข้าที่ไหล่หนาเบาๆก่อนจะสะดุ้งเมื่อซึงกีนั้นไอเอาเลือดออกมา
“แค่กๆ!! เจ้าก็รู้ว่าคนที่โดนกริชเงินไม่มี..ทางรอดข้าผิดเองที่ไม่ทันระวังตัวแค่ก!!เป็นถึงคิงลำดับที่เก้าแท้ๆ”
“ท่านพ่ออย่าพึ่งพูดนะครับ..อย่าพึ่งพูด”ซีวอนพูดเสียงสั่นยิ่งทำให้คยูฮยอนใจคอไม่ดี ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่นอย่างคนคิดไม่ตก คิดสิคยูฮยอนว่าจะช่วยพ่อของซีวอนได้ยังไงคิดสิคิด..
ยังมีวิธีนั้นอยู่นี่
“ซีวอนกูของรักษาคิงลำดับที่เก้าได้ไหม?”
TBC.
ตอนหน้าจะจบแล้วนะคะอิอิ
Captain_Be
ความคิดเห็น