คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : MY DEMON ACT.11
MY DEMON 11
-สองวันต่อมา-
ร่างโปร่งยืนขมวดคิ้วอยู่หน้ากระจกเมื่อชายร่างสูงที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหนจับโน่นจับนี่มาแต่งตัวให้เขา ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามโวยวายยังไงมันก็ไม่เป็นผลสักเท่าไหร่เพราะคนที่ไอ้หมอนี่ฟังคำสั่งมีแค่คิงหรือชเว ซีวอนเท่านั้น แค่ผมไปงานรายงานตัวของเหล่าเลือดผสมกับเลือดบริสุทธิ์นี่ต้องจับผมแต่งตัวขนาดนี้เลย?
“เสร็จหรือยังจีฟาน ข้าไม่อยากไปสายเดี๋ยวจะโดนท่านพ่อตำหนิอีก” เสียงทุ้มที่ดังลอดออกมาจากนอกห้องทำให้จีฟานหยุดการแต่งตัวให้โจ คยูฮยอนที่ทำหน้ามุ่ย ขายาวก้าวเดินไปเปิดประตูแล้วเปิดทางให้คิงเดินเข้ามาด้านใน รอยยิ้มฉาบไปทั่วใบหน้าคมเมื่อเห็นร่างโปร่ง
เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีครีมกับกางเกงยีนส์สีเข้มพอดีตัวมันทำให้คยูฮยอนดูน่ารักขึ้นมาอย่างร้ายกาจ ใบหน้าหวานเห่อร้อนขึ้นมาทันทีกับสายตาของร่างสูง ตากลมพยายามปรับหาโฟกัสภาพก็มาหยุดที่ชุดของอีกฝ่ายซึ่งมันก็ไม่ได้ต่างไปจากเขาเท่าไหร่นัก ชเว ซีวอนอยู่ในลุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนกับกางเกงยีนส์สีน้ำตาล
เอ่อนี่ผมไปงานรายงานตัวแน่นะครับเหมือนไปเดินช็อปปิ้งยังไงยังงั้นเลย
“ไปได้แล้วคยูฮยอน”
“แล้วจะไปยังไงอะซีวอน มึงคงไม่พากูเอ่อ..เหาะไปหรอกนะ”
“ไม่หรอกก็แค่หายตัวไปมึงจับมือกูไว้แน่นๆอย่านึกถึงเรื่องอื่นทำจิตใจให้สงบแล้วกูจะพามึงไปยังอีกโลกที่รอมึงอยู่” เสียงทุ้มพูดก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาเมื่อเห็นคิ้วเรียวขมวดตามคำพูดของเขาแต่ก็ยอมทำตามอย่างว่าง่าย ตากลมปรือปิดลงพร้อมกับมือที่จับกันไว้แน่นซีวอนมองภาพคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้มริมฝีปากหยักพึมพำศัพท์ที่แปลกหูออกมา คยูฮยอนรับรู้ได้ถึงแรงลมที่กำลังโอบล้อมร่างกายของเขาไว้
แต่เขายังไม่กล้าลืมตาเพราะซีวอนเป็นคนบอกให้หลับตาเอาไว้ มือเรียวชื้นเหงื่อบีบเข้าที่มือหนาอย่างแรงจนคนถูกบีบเลิกคิ้วมองสัมผัสได้ถึงความชื้นที่ส่งมาจากฝ่ามือเรียว ริมฝีปากหยักโน้มลงไปกระซิบแผ่วที่ข้างหูเพียงเท่านั้นก็ทำให้คยูฮยอนคล้ายความกังวลลง
“ถึงแล้ว ไอ้คยูลืมตาได้แล้ว”
ความเย็นจากสภาพอากาศกำลังเล่นงานโจ คยูฮยอนนัยน์ตากลมขยับลืมขึ้นช้าๆเมื่อได้ยินเสียงจากซีวอนว่าให้ลืมตาภาพตรงหน้าทำให้คยูฮยอนเบิกตากว้างทุกอย่างในนี้ทุกปกคลุมด้วยหิมะมีเพียงแสงไฟที่สะท้อนตัดกับผืนน้ำจากทะเลสาบเป็นสีน้ำเงิน ทุกอย่างมันดูน่าดึงดูดเกินกว่าที่คยูฮยอนจะละสายตาได้รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ความอบอุ่นจากเสื้อคลุมขนสัตว์ที่ไม่รู้ว่าชเว ซีวอนไปหามาจากไหน
“ยังมีเวลาให้ดูอีกเยอะ ตอนนี้เข้างานก่อนเถอะก่อนที่มึงจะแข็งตาย” มือหนาคว้าเข้าที่มือเรียวแล้วกระชับเอาไว้ให้แน่นก่อนจะก้าวเดินพร้อมกันเข้าไปในงานริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้มออกมาบางๆกับภาพรอบตัว เหมือนเขาหลุดมายังต่างประเทศที่มีแต่หิมะและแสงไฟเท่านั้นที่ปกคลุมอยู่
ภายในงานก็ต้องทำให้ผมแปลกใจอีกครั้งมันต่างจากที่ผมคิดไว้มาก ตอนนี้ผมกับชเว ซีวอนมาหยุดยืนที่ริมสระว่ายน้ำรอบๆสระมีเหล่าผู้คนมากมายไม่สิเหล่าเลือดผสมและบริสุทธิ์ที่กำลังยืนสังสรรค์และทำความรู้จักกันอยู่ ถ้าเปรียบเทียบกับโลกมนุษย์น่ะเหรอครับ ก็เหมือนปาร์ตี้ริมสระดีๆนี่เอง ถึงว่าผมถึงได้แต่งตัวแบบนี้ออกมา ร่างสูงกระชับมือเรียวไว้แน่นขึ้นแล้วออกแรงดึงรั้งเข้าหาตัวยามที่เห็นว่าคนในงานเริ่มมองมาที่พวกเขา
อาจจะเป็นเพราะว่าผมเป็นคิงหรือไม่ก็มองไอ้คยูที่มันมาพร้อมกับผมนี่แหละครับ
“ทำความเคารพแด่คิง..นึกว่าจะไม่มาแล้วนะคะ” หญิงสาวที่อยู่ในชุดเดรสสีชมพูดอ่อนเอ่อทักขึ้นก่อนจะตรงเข้ามาหา คยูฮยอนเบ้ปากทันทีเมื่อเห็นอีกฝ่ายจะใครละครับนอกจากซูจองที่มาอาละวาดผมเมื่อสองวันที่แล้วน่ะ ซีวอนเหล่มองคยูฮยอนก่อนจะนึกขำมือหนาตวัดเข้าที่เอวบางแล้วดึงรั้งเข้าหาตัวโดยที่คยูฮยอนเองก็ไม่ไดขัดขืนตรงกันข้ามกลับฉีกยิ้มเสียจนน่าฟัดให้ซีวอน
“ทำไมข้าถึงจะไม่มาละซูจองในเมื่อทุกคนต้องมารายงานตนต่อข้าทั้งนั้น”
“ขะข้าก็แค่หยอกท่านเล่นเท่านั้นเอง” ซูจองฉีกยิ้มหวานใส่แต่คยูฮยอนกลับมองว่ามันแสแสร้งเสียอย่างนั้น มือเรียวกระตุกเข้าที่เสื้อเชิ้ตขิงชายหนุ่ม เรียกให้ซีวอนหันมามองและเลิกคิ้วขึ้นสูงเป็นเชิงถาม
“กะ..คยูฮยอนหิวแล้ว” ริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้มออกมาอย่างน่าชังจนซีวอนเผลอ..ต้องเรียกว่าลืมตัวสิกดจูบลงบนกลีบปากอิ่มนั่นอย่างหมั่นเขี้ยว ซีวอนคงไม่เห็นหรอกแววตาเยาะเย้ยที่คยูฮยอนส่งไปให้ซูจองน่ะว่ามันร้ายกาจขนาดไหน หญิงสาวได้แต่ยืนกำมือแน่นเมื่อเห็นว่าซีวอนไม่ได้สนใจเธอเลยสักนิด ขาเรียวสวยกว่าเดินออกมาทันทีอย่างคับแค้นใจ
“พอแล้วมึงนี่ฉวยโอกาสกับกูได้ตลอดเลยนะ” ถึงแม้ปากจะบ่นไปอย่างนั้นแต่ปื้นแดงที่ลามไปทั่วใบหน้าขาวก็เป็นเครื่องการันตีได้เป็นอย่างดีว่าคยูฮยอนน่ะไม่ได้โกรธอะไรเขามากนักหรอก
“ก็มึงไม่ยอมให้กูไปฉวยโอกาสกับคนอื่นนี่กูก็เลยต้องฉวยกับมึงแทนไง”
“ลองมึงฉวยกับคนอื่นดูสิ!! พากูไปหาอะไรกินเลยกูหิวจนจะกินมึงได้อยู่แล้วเนี่ย!”
“กูยอมให้กินเลยก็ได้แต่ต้อง..บนเตียงนะโอ๊ยกูพูดเล่นน่าไปดิเดี๋ยวจะพาไปหาอะไรกิน” ซีวอนยกมือขึ้นลูบท่อนแขนทันทีก็เมื่อกี้ผมแค่พูดเล่นๆแต่ถ้ามีโอกาสค่อยทำจรองแค่เนี้ยไอ้คยูมันก็ฟาดมือลงมาแบบไม่ยั้งเลยครับ ไม่รู้ว่าแขนผมนี่จะแดงรึเปล่าคนอะไรมือหนักมากครับ คยูฮยอนเบ้ปากให้กับคนขี้โวยวายผมแค่ตีนิด(?)ตีหน่อยทำมาเป็นโวยวาย
คนสองคนกำลังเดินเถียงกันไปตลอดทางตกเป็นเป้าสายตาของทั้งเหล่าบริสุทธิ์และเหล่าเลือดผสมแน่นอนเพราะหนึ่งในนั้นเป็นคิง คนที่พวกเขาต้องรับใช้แต่อีกคนที่กล้าเถียงฉอดๆนั้นเป็นใครกันละถึงได้ไม่มีความเกรงกลัวคิงผู้ปกครองเหล่าปีศาจเลยสักนิด
พระจันทร์ที่ลอยเด่นบนท้องฟ้าสีดำสนิทเรียกสายตาของคยูฮยอนให้เงยหน้าขึ้นมองก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา ก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อทุกอย่างรอบตัวดูเงียบลงไม่มีเสียงดังจอแจเหมือนตอนที่เข้ามาคยูฮยอนวางแก้วน้ำสีอำพันลงบนโต๊ะแล้วก็ต้องสะดุ้งสุดตัวยามที่โดนสะกิด
“ข้าขอโทษที่ทำให้เจ้าตกใจ พิธีรายงานตนนั้นได้เริ่มขึ้นแล้วคิงถูกเรียกเลยไม่ได้มาลาเจ้าก่อน”
“แล้วผมละ..ผมต้องไปที่ไหน?”
“ทางนี้” คยูฮยอนพยักหน้าแล้วเดินตามอย่างว่าง่ายเพราะคนๆนี้ชื่อจีฟานเป็นคนสนิทของซีวอน ชเว ซีวอนบอกให้เขาอยู่ใกล้ๆคนๆนี้ไว้ถึงแม้จะเงียบไปบ้างแต่เขาก็คงเป็นผู้รับฟังที่ดีนั่นแหละมั้ง
“เจ้านี่คิดอะไรเยอะแยะจริงนะ เหมือนที่ท่านคิงบอกไว้ไม่มีผิด” เสียงทุ้มต่ำหลุดหัวเราะออกมายิ่งเรียกให้คยูฮยอนขมวดคิ้วอย่างสงสัย นี่ไอ้ชเว ซีวอนเอาอะไรผมไปเผาให้จีฟานฟังอีกละครับเนี่ยไม่ทันที่คยูฮยอนจะได้อ้าปากถามอะไรมากไปกว่านั้นเจ้าตัวก็เดินเข้ามาบริเวณสถานที่รายงานตัวโดยที่ตนเองก็ไม่รู้ตัวได้ยินเสียงกระซิบจากจีฟานว่าจะมองอยู่ห่างๆเท่านั้นเพราะสถานที่แห่งนี้สำหรับเหล่าเลือดบริสุทธิ์และเลือดผสมที่เกิดใหม่เท่านั้นจริงๆ
ตากลมจับจ้องไปที่แท่นพิธีด้านหน้าที่คาดว่าอีกไม่ช้าซีวอนก็คงจะปรากฏตัวขึ้น มือเรียวกระชับเสื้อคลุมขนสัตว์ที่ซีวอนใส่ให้ตั้งแต่ก่อนเข้างานให้แนบกับตัวมากขึ้น ไม่รู้ว่าทำไมเพียงแค่แยกจากซีวอนไม่ถึงสิบนาทีเขาถึงได้รู้สึกหนาวมากขนาดนี้ ร่างโปร่งสะดุ้งเล็กน้อยกับเสียงที่เอ่ยเรียก
“เครื่องดื่มสำหรับพิธีศักดิ์สิทธิ์ครับ”
“ขะขอบคุณครับ” คยูฮยอนพูดตะกุกตะกักก่อนจะรับแก้วใสทรงแปลกตามาถือไว้ภายไว้ภายในบันจุด้วยน้ำสีอำพัน ผลันมองไปรอบตัวทุกคนในที่นี้เองต่างก็ได้รับเครื่องดื่มอาจจะต่างกันก็แค่ตรงสี แน่ละเหล่าเลือดบริสุทธิ์ดื่มได้แค่วอดก้าและเขาเหล่าเลือดผสมเองก็ดื่มได้แค่ไวน์เท่านั้น
“พี่คยูฮยอน..”
“อะอ้าวแทมิน..ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ละ” ร่างโปร่งเบิกตากว้างเมื่อเห็นเพื่อนสนิทของมินโฮมาอยู่ที่นี้ แถมในมือยังถือแก้วที่บรรจุด้วยน้ำสีขาวใสอีก..อย่าบอกนะว่าแทมินเป็นเลือดบริสุทธิ์
“ผมเป็นเลือดบริสุทธิ์ที่เกิดขึ้นใหม่น่ะครับพี่เองก็คงเป็นเลือดผสมที่เกิดขึ้นใหม่เหมือนกันใช่ไหม”
“อื้อ..ตกใจจริงๆนะเนี่ยที่เห็นนายอยู่ที่นี่” คยูฮยอนพ่นลมหายใจออกมาแรงๆทำไมโลกมันกลมอย่างนี้นะ แทมินหัวเราะออกมาเบาๆกับรุ่นพี่ตัวขาวที่ขโมยใจของมินโฮมาได้เขาไม่แปลกใจเลยสักนิดไม่ว่าใครที่อยู่ใกล้พี่คยูฮยอนก็ต้องตกหลุมรักด้วยกันทั้งนั้น..อาจจะยกเว้นเขาก็ได้ละมั้ง
“ผมก็ตกใจครับนึกว่าจะไม่มีเพื่อนคุยด้วยซะแล้วที่นี่มีแต่คนที่ผมไม่รู้จัก ตอนแรกผมนึกว่าจำคนผิดซะอีกนึกไม่ถึงจริงๆว่าจะเป็นพี่” แทมินยิ้มกว้างกว้างจนตาแทบปิดมันเลยทำให้คยูฮยอนยิ้มตามได้โดยง่าย อันที่จริงถ้ามินโฮไม่มาขอคบเขาเขาก็คงนึกว่าวองคนนี้คบกันอยู่ก็เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเวลา หรือว่าจะแอบคบแต่เขาไม่รู้กันนะ?
“พี่ก็ไม่รู้จักใครมากนักหรอก..” ยกเว้นคิงที่ชื่อชเว ซีวอนนั่นแหละ คยูฮยอนเก็บประโยคท้ายเอาไว้ในใจก่อนจะสะดุ้งเมื่อจีฟานเดินมาทางเขาแล้วสาดสายตาไม่เป็นมิตรส่งไปให้แทมินจนเจ้าตัวมือสั่นระริกด้วยความกลัว
“เอ่อคุณจีฟานครับแทมินเป็นรุ่นน้องผมเองไม่มีอะไรหรอก”
“งั้นหรือมีอะไรเรียกข้าได้ตลอดเวลานะ” พูดเพียงเท่านั้นเจ้าตัวก็หนีหายเข้าไปกับความมืด แทมินถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่จนคยูฮยอนยิ้มขำเป็นใครใครก็กลัวนั่นแหละนะ เสียงคนพูดคุยเริ่มเงียบลงอีกครั้งตาทุกคู่จับจ้องไปที่แท่นพิธี ร่างสูงกำยำเดินมาด้วยท่วงท่าที่น่าเกรงขามสะกดสายตาทุกคนจนอยู่หมัด
“สวัสดีเหล่าเลือดบริสุทธิ์และเลือดผสมที่เกิดใหม่ ข้าชเว ซีวอนคิงลำดับที่สิบ ข้าขอให้ทุกคนจงทำความรู้จักกันไว้เพราะพวกเราจะต้องทำงานร่วมกัน” เสียงทุ้มต่ำที่พูดอยู่หน้าด้านไม่ฉายแววขี้เล่นเหมือนแต่ก่อน ริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้มออกมาแต่กับแทมินนี่ยืนอึ้งไปแล้วเมื่อรุ่นพี่รู้จักนั่นเป็นคิงและเลือดผสม
“ข้าขอให้ทุกคนจงสามัคคีอย่าทะเลาะเบาะแว้งเพียงเพราะเราต่างสายพันธ์กันเพราะอย่างไร เราก็ขึ้นชื่อได้ว่าเป็นปีศาจเหมือนกัน ขอให้ทุกคนจงดื่มน้ำในแก้วให้หมดแล้วทุกคนจักเป็นเหล่าเลือดผสมและเหล่าเลือดบริสุทธิ์ที่เกิดขึ้นใหม่อย่างแท้จริง” สิ้นคำพูดทุกคนต่างโห่ร้องอย่างฮึกเฮิมแล้วพร้อมใจกันดื่มของเหลวที่บรรจุอยู่ในแก้วให้หมด
เป็นช่วงเวลาที่พระจันทร์ฉายส่งร่างของทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นพอดี คยูฮยอนมองแสงสีทองที่อาบตัวเองอยู่ก็เบิกตากว้างก่อนจะค่อยๆหลับตาลงซึมซับพลังจากดวงจันทร์ที่มอบให้ทุกคนให้ที่นี้ ซีวอนที่อยู่ด้านบนนั้นจับจ้องไปที่คยูฮยอนไม่คาดสายตาเพราะกลัวเหลือเกินว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคยูฮยอน
“เอาละเหล่าเลือดบริสุทธิ์และเลือดผสมทั้งหลายข้ามีข่าวดีจักประกาศให้ทราบโดยทั่วกัน” เสียงแหบต่ำของชายร่างสูงวัยที่ดังขึ้นทำให้ซีวอนขมวดคิ้ว ท่านพ่อของเขาตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ ซีวอนขยับตัวให้ชายผู้นั้นได้มายืนตรงแท่นพิธีทุกคนต่างสงบลงอย่างน่าประหลาดใจ
“ข้าชเว ซึงกีคิงลำดับที่เก้า มีเรื่องน่ายินดีที่จะประกาศให้ทุกคนในที่นี้ได้รับรู้โดยทั่วกัน”
“ท่านพ่อท่านคิดจะทำอะไร?”
“เจ้าอยู่เฉยๆซีวอน..คิงลำดับที่สิบจะเข้าพิธีเสกสมรสกับลูกสาวประธานคิมที่สืบเชื้อสายเลือดบริสุทธิ์ผู้ดีมาตั้งแต่สมัยอดีต ในเดือนหน้าขอให้ทุกคนจงมาร่วมแสดงความยินดีด้วย” สิ้นเสียงคำพูดทุกอย่างก็ตกสู่ความเงียบแต่เพียงไม่นานเสียงปรบมือก็ดังขึ้นดังจนกลบเสียงคำรามของซีวอนเสียจนมิด
TBC.
Captain_Be
ความคิดเห็น