(os / sf johnjae nct) My dearest, lovely J

ลำดับตอนที่ #17 : (os) In the wee small hours of the morning

Title : In the wee small hours of the morning

782 words.

Soundtrack : https://www.youtube.com/watch?v=vxUuZr08Rzw

     ช่วงเวลาโปรดของจอห์นนี่คือตอนเช้า

     ไม่ใช่ว่าแสงแดดสดใสยามเที่ยง, แดดแก่ๆของช่วงเวลาน้ำชาและการพูดคุยยามบ่าย, ท้องฟ้าที่กลายเป็นเหมือนแผ่นผ้าใบแต้มสีน้ำมันยามอาทิตย์อัสดง, หรือประกายของแสงดาวในตอนกลางคืนไม่น่ารื่นรมย์

     เพียงแต่ช่วงเวลาโปรดที่สุดในรอบวันของเขาคือตอนเช้า, ก็เท่านั้น

     เขาชอบสายลมอ่อนเย็นสบายเหมือนกับช่วงเวลาพระอาทิตย์ตกดิน ทว่ามีแสงแดดอ่อนที่ค่อยๆแจ่มชัดขึ้นช้าๆพร้อมๆกับดวงอาทิตย์ที่ค่อยๆลอยตัวขึ้นสูง กลิ่นกาแฟสดใหม่และควันเอื่อยจาง สายรุ้งเล็กๆเมื่อแสงแรกของวันกระทบกับกระจกสีที่ประดับบนหน้าต่าง เสียงตัวโน๊ตที่ไม่เร่งรีบจากเปียโนไม้ นกตัวจ้อยส่งเสียงเล็กๆราวกับกำลังพูดคุย กลิ่นและเสียงพลิกกระดาษของหนังสือเล่มเก่า และรสบุหรี่เย็นชื่นในลำคอ

     ทว่าทั้งหมดนั้นยังไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ช่วงเวลาที่เยาว์วัยที่สุดของวันกลายเป็นช่วงเวลาโปรดของเขา,

     แต่เป็นร่างขาวสว่างที่นอนหลับใหลเหมือนกับเด็กวัยไม่กี่ขวบอยู่บนเตียง

     และไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบรอยยิ้มสดใสกับเสียงเจื้อยแจ้วในตอนเที่ยง, ดวงตาที่ดูเหมือนจะกลายเป็นสีน้ำตาลทองเมื่อกระทบกับแสงแดดในช่วงเวลาน้ำชายามบ่าย, รอยยิ้มจางๆพร้อมกับแววตาครุ่นคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาไม่รู้ในตอนพระอาทิตย์ตกดิน, หรือผิวเนื้ออุ่นนิ่มในอุณหภูมิเย็นเยียบตอนที่ท้องฟ้ากลายเป็นสีหมึก

     เพียงแต่จองแจฮยอนที่อยู่ในห้วงฝันที่ลึกที่สุดมักจะมีให้เห็นแค่ในชั่วโมงเล็กๆของเช้าวันใหม่

     จอห์นนี่มักสงสัย, แม้จะไม่เคยเอ่ยปากถามเว้นแต่อีกฝ่ายจะเป็นคนพูดขึ้นมาก่อนเอง ว่าในยามปล่อยให้ร่างกายที่จับต้องได้พักผ่อน แจฮยอนที่อาจจะเป็นเพียงพลังงานในรูปแบบหนึ่งอยู่ที่ไหนกันนะ

     ทำอะไรอยู่

     มีเขาอยู่ในห้วงความฝันนั้นบ้างไหม

     หรือกำลังพักผ่อนอยู่ในสีดำสงบเงียบนั้นเหมือนกัน

     กระนั้นทั้งหมดที่เขาทำได้คือพิจารณา แม้ไม่อาจหยั่งรู้ผ่านเปลือกตาที่ปิดสนิท แพขนตายาวหนา คิ้ว และเส้นผมนิ่มที่กลายเป็นประกายสีน้ำตาลเมื่อกระทบกับแสงแดดอ่อนลอดหน้าต่าง ลมหายใจและการกระเพื่อมขึ้นลงของหน้าอกสม่ำเสมอ สงบ และผ่อนคลาย ริมฝีปากสีชมพูจัดปิดสนิท แก้มสีเลือดฝาด ผิวเนื้อขาวสว่างเปลือยเปล่าขดตัวหนีอากาศเย็นซุกอยู่ใต้ผ้าห่ม

     เขาทิ้งสายตามองทุกสิ่งที่ประกอบขึ้นเป็นแจฮยอนอยู่บนเก้าอี้นอกระเบียงห้อง เลือกที่จะเพลิดเพลินกับการเชยชมคนรักยามหลับใหลมากกว่าทิวทัศน์แม่น้ำสงบนิ่งส่งประกายล้อกับแสงแดดสีทองด้านหลัง ผ่านม่านควันบุหรี่เอื่อยเฉยและรสกาแฟสดใหม่บนลิ้น

     ไม่นานนักหัวคิ้วนั้นก็เริ่มขมวดมุ่น ร่างกายยืดเกร็งพลิกตัวอยู่บนเตียงกลายเป็นท่านอนหงาย จอห์นนี่หัวเราะเบาๆด้วยความเอ็นดู มองเห็นแพขนตานั้นกระพริบขึ้นลงเชื่องช้างัวเงีย ก่อนจะหันมาสบตากับเขาที่นั่งไขว่ห้างคีบบุหรี่อยู่นอกระเบียง

     เขาส่งยิ้มให้พร้อมๆกับที่มองอีกฝ่ายนอนกระพริบตาเชื่องช้าอยู่อย่างนั้นคล้ายกับกำลังเริ่มปรับตัว แผ่นหลังเปลือยเปล่าใต้แสงแดดยามเช้าปรากฏสู่สายตาเมื่อร่างนั้นลุกขึ้นนั่งหย่อนขาที่ข้างเตียง หยิบเสื้อคลุมที่ตกอยู่แถวนั้นมาสวม และลุกขึ้นเดินออกไปทางประตูห้องน้ำ

      จอห์นนี่ไม่ได้ส่งเสียง เพียงแต่เลือกที่จะวางมือที่ถือบุหรี่พิงไว้กับโต๊ะ ยกกาแฟขึ้นดื่ม และหยิบหนังสือที่วางคว่ำไว้ข้างที่เขี่ยบุหรี่ขึ้นมาอีกครั้ง

      ไม่ถึงสิบนาที เขาได้ยินเสียงประตูกระจกเคลื่อนเปิดพร้อมกับร่างที่เพิ่งตื่นจากการหลับใหล ผมสีน้ำตาลยุ่งเหยิงเล็กน้อย เสื้อคลุมที่ไม่ได้ผูกให้เรียบร้อยเผยผิวเนื้อขาวสว่างและกางเกงยางยืดขาสั้น รอยยิ้มสวยๆและรอยบุ๋มลึกลงที่ข้างแก้ม, เหมือนเดิมกับทุกๆวัน แต่เขายังไม่เคยได้สัมผัสกับความรู้สึกเบื่อหน่ายเมื่อเป็นจองแจฮยอน

      แขนคู่นั้นโอบเข้ามาจากทางด้านหลัง ผิวหน้าท้องของอีกฝ่ายสัมผัสกับไหล่ช่วงบนของเขา พร้อมกับมวนบุหรี่ที่โดนฉวยไปจากมือ กลับลงมาใหม่พร้อมกับจุมพิตกรุ่นกลิ่นควันและยาสีฟันรสมิ้นต์จางๆ

     ในช่วงเวลาโปรดของเขา,

     อรุณสวัสดิ์

END.

A/N : ขอใช้เพลงนี้อีกรอบหน่อยน่า

B
E
R
L
I
N
❀