คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 9
Chapter 9
รอยยิ้มแสนน่ารักเริ่มแห้งหายไปเมื่อคนตัวเล็กตรงหน้าไม่เอ่ยอะไรออกมาจากริมฝีปากบางๆนั่น
“ไม่เป็นไรครับ”
“…”
“ถ้าพี่ยังไม่อยากตอบไม่เป็นไร”
“…”
“งั้นผมขออนุญาตจีบพี่นะ” รอยยิ้มแสนสดใสผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อนั่นอีกครั้ง
“…”
“ไม่ได้หรอ ทำไมไม่ตอบอีกแล้วอะ” ร่างสูงจับแก้มใสๆของยุนกิยืดไปมา เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กไม่พูดอะไร
“มันไม่ใช่ไม่ได้” ยุนกิเงยหน้าบอกร่างสูง มือหนาๆของเจโฮปยังคงจับแก้มของเขาอยู่
“แล้ว...?”
“แต่มันไม่มีทางเป็นไปได้เลยต่างหาก ฉันแต่งงานแล้ว มีเจ้าของแล้ว มันเป็นไปไม่ได้หรอก”
ยุนกิจับมือที่กุมแก้มเขาอยู่ให้ออกจากไปหน้าก่อนที่จะเดินหนีเข้าไปในตึกของโรงแรม ถ้าให้เขายืนเผชิญหน้ากับคนตัวสูงน้ำใสๆคงได้อาบแก้มแน่ๆ การเป็นคนที่เก็บเรื่องทุกอย่างไว้นี่ มันลำบากจริงๆ
สองขาของร่างเล็กเดินจากไป เขาที่ถูกปฏิเสธยังคงยืนอยู่ที่เดิมขาทั้งสองข้างของเขาไม่ก้าวออกไปไหน เพราะคำพูดของคนตัวเล็กได้ตอกเท้าเขาติดไปพื้นไปซะแล้ว
[Yunki Part]
หลังจากที่ผมบอกเจโฮปไปวันนั้น เขาก็ไม่พูดกับผมเลยนอกจากเรื่องงาน แถมยังโทรบอกบริษัทให้เอาทีมงานตามมาด้วย เหตุผลที่ขาอ้างก็คือผมถ่ายไม่ได้เรื่อง เหนียงออก ฟันออก ทั้งที่ผมว่ารูปพวกนั้นมันดูดีออก ทุกครั้งที่มองผ่านเลนส์ผมยังรู้สึกได้เลยว่าเขาต้องไปได้ไกลแน่ๆ
“รับอะไรเพิ่มมั๊ยคะ”
แอร์โฮสเตรสคนที่สามได้แล้วที่เดินมาถามร่างสูงที่นั่งข้างๆผม ร่างสูงก็ได้แต่บอกว่า
“ผมอยากได้คุณ มีให้ผมมั๊ยครับ” เฮ้...ไม่ใช่สิคนก่อนๆเขาบอกว่า
ไม่ครับ ไม่เป็นไร แล้วนี่อะไรอะ
“แหม ก็คุณก็” เธอบอกร่างสูงก่อนจะเดินนำไปที่ห้องน้ำ โหย ผู้หญิงสมัยนี้ออกโรงแรงอะ ผู้ชายอย่างผมยังอายเลยอะ
ร่างสูงที่นั่งติดกับทางเดินกำลังจะลุกเดินถามแอร์คนนั้นไป ผมก็รีบลุกออกจากที่ตัวเอง
“โอ้ย ปวดฉี่วะ”
ผมบอกกับตัวเองเบาๆ แต่ทำเอาร่างสูงงงแต้กเหมือนกัน เขามองผมประมาณว่าทำไมตั้งนานไม่ปวดว่ะ แต่เขาก็ไม่ได้แย้งอะไรผม ทิ้งก้นนั่งลงที่เดิมแล้วไม่ได้พูดอะไรต่อ
“พอดีฉันชอบแบบนี้มันเร้าใจกว่า”
แขนผมถูกร่างบางฉุดให้เข้ามาในห้องน้ำที่มืดตึดตื๊อ ผมแค่จะมาบอกยัยนี่ว่าให้อย่ามายุ่งกับนายแบบในสังกัดผมแค่นั้น แต่นี่มันอะไร ผมกำลังถูกผู้หญิงกระทำชำเรา
วงแขนเล็กเอื้อมมาพาดรอบคอผม ผมว่ายัยนี่ต้องคิดว่าผมเจโฮปแน่ๆเลยอะ
ปัง...
ประตูห้องน้ำถูกเปิดออกจากข้างนอก โดยฝีมือของคนตัวสูง เขาคงอยากมากสินะดูรีบร้อนเชียว เฮอะ
“ทำอะไรกัน”
เสียงเรียบๆของเขาทำเอายัยแอร์นี่เหวอไปเลย แล้วยิ่งตอนที่รู้ว่าคนที่ตัวเองกำลังนัวเนียด้วยไม่ใช่เขา
ไม่มีใครตอบคำถามเจโฮปเลยเอื้อมมือมากระชากแขนผมให้ออกจากห้องน้ำ เขาโกรธอะไรของเขาว่า โกรธที่ผมไปกินเหยื่อเขาหรอ เมื่อกี้ผมจะโดนผู้หญิงเขมือบแทนแล้วนะ
“ปล่อย”
ผมบอกเสียงเรียบไม่สะบัดแขนออกแต่อย่างใด ถึงแม้ว่าร่างสูงกำลังจะบีบแขนผมแหลกอยู่แล้ว
“พี่ทำอะไรของพี่ พี่รู้ตัวบ้างมั๊ย”
“ปล่อยได้ยัง” ผมบอกประโยคเดิมอีกครั้ง
“พี่ทำผมจะบ้าตายอยู่แล้วนะ”
มือหนาๆของเขาบีบต้อนแขนผมแรงมาก จนผมเจ็บไปหมด ทำไมเขาต้องรุนแรงกับผมด้วยอะ
“ปล่อยสิ นายจะได้ไปต่อกับ...อุ๊บ”
เร็วมากที่ร่างสูงดึงตัวผมเข้าไปในอ้อมกอดก่อนที่จะประกบริมฝีปากลงมา กลิ่นบุหรี่อ่อนๆผสมกับกลิ่นมิ้นแตะลิ้มผม เขี้ยวคมขบลงบนปากผมจนไปกลิ่นคาวเลือด จูบนี่ไม่ได้มีความหวานเลย แต่ทำไมผมถึงชอบ ทำไมผมถึงปฏิเสธไม่ได้นะ
“บอกมา เขาคือใคร”
ร่างสูงยิงคำถามใส่ผมทันทีที่ถอนจูบออก ตอนนี้คนทั้งชั้นเฟิร์สคลาสมองเราเป็นตาเดียวรวมไปถึงยัยแอร์คนนั้นด้วย
“มันเป็นใคร” เมื่อผมไม่ตอบร่างสูงจึงย้ำอีกครั้ง แต่เปลี่ยนสรรพนาม
“จอนจองกุก CEO ของ JK”
[Yunki End Part]
แชะ....
แชะ...
แชะ….
เสียงชัตเตอร์รัวพร้อมกับท่าโพสแสนเพอร์เฟคของจีมิน ปลายนิ้วเรียวยาวทำงานควบคู่กับสายตาคมของช่างภาพ
“เขาเก่งมาก”
คำชมเรียบๆเอ่ยออกมาจากปากของ CEO สุดหล่อ นัยน์ตาสินิลมองไปที่มอนิเตอร์ที่ซิงค์กับกล้องของช่างภาพ
“ผมก็ว่าอย่างนั้น ทั้งๆที่นี่เป็นงานแรก” เลขาอย่างแทฮยองก็อดเอ่ยปากชมไม่ได้
“เขาชื่ออะไรนะ?” จองกุกถาม สายตายังไม่ละจากจอ ภาพที่เขาถ่ายมันสวยมากจริงๆ เขาทำให้จีมินดูดีได้ทุกมุม
“คิมนัมจุน”
“คิมนัมจุน....” จองกุกพึมพำกับตัวเอง “บอกเขาด้วยว่า เขาผ่านการประเมินแล้ว”
จองกุกลุกขึ้นหลังจากภาพสุดท้ายของการถ่ายแบบวันนี้ปรากฏอยู่บนจอ แทฮยองเดินตามร่างสูงไปเช่นเคยทุกครั้ง
ปัง!
ประตูที่จองกุกกำลงจะเปิดออกปิดลงกลับไปที่เดิมครั้ง ด้วยฝีมือของจีมินนายแบบในสังกัดของเขา
“นายเอายุนกิไปไว้ไหน” จีมินยิงคำถามใส่พร้อมสบตาสีนิลนั่น
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนาย” แทฮยองเป็นคนที่ตอบคำถามแทนประธาน แน่นอนถ้านายแบบประจำอย่างเขา ไม่ได้ถ่ายเซตซัมเมอร์คงต้องเดือดแน่ๆ
“ไม่เป็นไร” จองกุกบอกกับเบาๆ
แม้ว่าประธานกับเลขาจะสนิทกันมาแค่ไหนแต่เวลาอยู่ต่อหน้าคนในบริษัทก็ต้องวางมาดให้สมกับตำแหน่งของตน
“เซตซัมเมอร์นี่นายไม่ได้ถ่าย ยุนกิไปทำงานกลับนายแบบใหม่” จองกุกบอกจีมินแบบเรียบ
“ที่ไหน ไปกันกี่คน” ที่จีมินห่วงไม่ใช่เรื่องงาน แต่เป็นเรื่องเพื่อนสนิทเขามากกว่า
“นายไม่ต้องห้อง พวกเขาจะมาถึงเย็นนี้ละ”
จองกุกพูดทิ้งไว้แค่นั้นก่อนจะเดินออกจาสตูดิโอไป สตูดิโอที่นี่เป็นของยุนกิแต่เมื่อเขาแต่งงานแล้วมันจึงเป็นสมบัติร่วมกัน นี่ก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่เขาเลือกที่จะแต่งงานกับยุนกิ จริงๆเขาไม่ได้รักยุนกิหรอก ทั้งหมดมันเป็นเพียงธุรกิจ...
สั้นไปอีกละ ตบอิไรท์นี่ #ผัวะ 5555 อย่าทำอะไรไรท์เลยนะคะ >< อยากเว้นช่วงให้ตื่นเต้น 5555555
หลังจากนี้ NC จะเยอะคะ เนื่องจากมีคนเล่นชู้ อุ๊บ... ไรท์ไม่สปอยละ55555555
ใครจิ้นคู่ไหนบ้าง #โทนี่จีมิน #มินกุก #กุกมิน #วีจิน #จินวี #กุกวี #วีกุก บลาๆ ไรท์ฝากติดแฮชแท็กตอนเม้นได้มั๊ย มีคนขอมาหลายคู่ ไรท์ว่าคู่ไหนคนเชียร์เยอะ ไรท์จะเปิดเรื่งนั้นก่อนนะ ><
สตรีม #ฟิคลูกเก็บ
ความคิดเห็น