ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #363 : Gotham เพนกวินอยากเป็นเจ้าพ่อก็อตแฮม

ช่วงนี้ผมค่อนข้างติดซีรีย์คนแสดง Gotham  ซึ่งเป็นซีรีย์ฉายทางช่อง Fox อำนวยการผลิตโดย Bruno Heller ตอนแรกคนผลิตคิดว่าซีรีย์แรกจะฉาย  16 ตอนภายหลังถูกให้ทำเพิ่มอีก 6 ตอนรวมทั้งสิ้น 22 ตอน ปัจจุบันซีรีย์ยังคงฉายเป็นซีซั่นสองแล้ว

หากใครที่เป็นแฟนแบทแมน ฮีโร่แห่งรัตติกาล อมตะในใจของหลายคน Gotham ก็ถือว่าเป็นซีรีย์ที่หลายคนควรดู แม้ว่าพระเอกเรื่อง Gotham นั้นไม่ไช่บรูซ เวย์นหากแต่เป็น “เจมส์ กอร์ดอน” ในวัยหนุ่ม  โดยเนื้อหาในเรื่องกล่าวถึงก็อตแฮมที่ตอนนั้นยังไม่มีแบทแมน  และยังเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยอาชญากรรม ความขัดแย้งของขั้วอำนาจมาเฟียทั้งสองฝังที่พร้อมจะระเบิดทุกเมื่อ ส่วนเจมส์ กอร์ดอนนั้นพึ่งประจำการในเมืองก็อตแฮม และเวลาเดียวกันก็เกิดคดีฆาตกรรมคู่สามีภรรยาตระกูลเวย์นเกิดขึ้น โดยกอร์ดอนพยายามไขคดีนี้ว่าใครคือฆาตกร หากแต่ต่อมาเขาก็รู้ว่าเมืองแห่งนี้มันเน่ากว่าที่เขาคิด และเขาต้องผจญกับคดีอาชญากรรมในเมืองที่แปลกประหลาดมากมาย พร้อมกับต้นกำเนิด ตัวร้ายมากมาย ไม่ว่าจะเป็น ไอวี่, มนุษย์เจ้าปัญหา, หุ่นไล่กา และเพนกวิน ซึ่งภายหลังได้กลายเป็นศัตรูตัวฉกาจของแบทแมน และทำให้เมืองก็อตแฮมเปลี่ยนไปตลอดกาล

ความพิเศษซีรีส์นี้อยู่ตรงเล่าเรื่องบรูซ เวย์นสมัยยังเป็นเด็ก และเนื้อหาไม่ได้เน้นเทคโนโลยีที่ทันสมัย เวอร์ๆ หรือกลายพันธุ์ ภูตผีปีศาจนางไม้ เหมือนที่เราชินตา นอกจากนี้ก็ขอให้ลืมแบทแมนที่เคยดูมา ไม่ว่าจะเป็น คอมมิค หรือภาพยนตร์ เพราะเป็นการสร้างแบทแมนเวอร์ชั่นใหม่  หรือเรียกว่าอีกโลกหนึ่งก็ได้ และมีการปรับเนื้อหาให้น่าติดตามตื่นเต้นขึ้น

ถ้าถามว่าไม่เคยดูแบทแมนมา สามารถดู Gotham ได้หรือไม่ คำตอบคือ สามารถดูได้ เพียงแค่เราศึกษาพอสังเขปนิดหน่อย ว่า ใครคือแบทแมน เท่านั้น ส่วนการดำเนินเรื่องภาพรวมถูกปรับใหม่หมด เนื้อเรื่องไม่มีในคอมมิคมาก่อน รวมไปถึงที่มาของวายร้ายที่ไม่เหมือนในคอมมิคด้วย

หลังจากที่ Gotham ออกฉาย ก็ได้ผลตอบรับที่ดีพอสมควร โดยเฉพาะดารานักแสดงในเรื่องที่เล่นออกมาเข้าถึงตัวละครในเรื่องได้อย่างถึงพริกถึงขิง

  ฉากหลังได้กลิ่นอายของนิวยอร์กในยุค 70 มันไม่ได้สวยงาม เลิศหรู หรือเมืองวป่าเถื่อนที่เราเห็นในเกม หรือในคอมมิค และสิ่งที่น่าติดตามตามของซีรีย์นี้คือประเด็นตัวละครหลักมากมายที่ไม่ปรากฏในคอมมิค ทำให้น่าติดตามว่าท้ายสุดแล้วตัวละครหลักจะกลายเป็นแบบใด

 

-อัลเฟรด (แสดงโดยฌอง เพิร์ทวีย์) เรามักเห็นอัลเฟรดในบทบาทพ่อบ้านรับใช้บรูซ เวย์นตั้งแต่เด็กจนถึงวัยผู้ใหญ่  แม้จะไม่ได้เกี่ยวข้องโดยสายเลือด แต่แบทแมนก็นับถือเสมือนพ่อคนที่สอง และญาติคนเดียวที่เขารู้จัก ส่วนอัลเฟรดเองแม้จะเห็นหลายครั้ง ว่าเป็นตัวละครที่ใจเย็น แต่ความจริงแล้ว เขาเป็นห่วงแบทแมนยิ่งกว่าใคร และเป็นคนเดียวที่สามารถเตือนสติแบทแมนได้ ซึ่งใน Gotham เราจะเห็นอัลเฟรดในบทบาทผู้ปกครองของบรูซ ที่มักห้ามปรามบรูซเวลาทำเรื่องอันตราย เพราะความเป็นห่วง รวมไปทั้งการสั่งสอนบรูซให้เข้มแข็งก่อนที่จะเป็นแบทแมนด้วย

-แคทวูแมน(แสดงโดยแคมเรน ไบคอนโดวา) หากพูดถึงแคทวูแมน (นางแมวป่า) หลายคนอาจนึกถึงคนรักของแบทแมน หรือตัวละครเทาๆ ที่บางครั้งอาจมาร้าย บางครั้งออกมาดี ซึ่งแบทแมนนั้นรู้จักแคทวูแมนตอนเป็นผู้ใหญ่ หากแต่ใน Gotham แคทวูแมนถูกเปลี่ยนโฉมใหม่ เป็นเด็กในสลัม (ขอเรียกน้องแมวละกัน) ที่ดิ้นรนด้วยการเป็นหัวขโมย และเด็กของแก๊ง และด้วยเหตุการณ์พาไปน้องแมวก็พบกับบรูซ ทั้งสองได้เป็นเพื่อนกัน หากแต่เนื่องด้วยฐานะหน้าที่

-จิม กอร์ดอน (แสดงโดยเบนจามิน แม็คเคนซี่) มักเห็นจิม กอร์ดอนในภาพลักษณ์ผู้บัญชาการตำรวจที่มาดขรึม สุขุม และผุ้สนับสนุนแบทแมนแบบลับๆ หากแต่ Gotham ได้วางภาพลักษณ์ของจิม ที่เป็นตำรวจประจำการใหม่ ที่มีนิสัยเลือดร้อน รักความถูกต้อง และมักตกอยู่ในสถานการณ์เลือกระหว่างความถูกต้องหรือทำผิด ซึ่งหลายครั้งกอร์ดอนเลือกที่จะทำให้มือเขาสกปรกเพื่อให้เมืองบาปนี้ดีขึ้น รวมไปถึงปัญหารักๆ ที่เข้มข้นไม่แพ้หน้าที่การงานด้วย

-ดาราสมทบ แน่นอนก็บรรดาตัวร้าย ว่า สมัยแบทแมนยังไม่ถือกำเนิด ตัวร้ายๆ นั้นจะอยู่ในรูปแบบใด ซึ่งตอนที่เขียนบทความ ตัวร้ายๆ หลักๆ ก็มากันเกือบครบแล้ว เหลือแต่เพียงโจ๊กเกอร์เท่านั้น ซึ่งหลายคนก็พยายามลุ้นว่าเมื่อไหร่โจ๊กเกอร์จะปรากฏกายเสียที

ส่วนประเด็นเกี่ยวกับบรูซ เวย์นนั้น ส่วนตัวผมแล้วค่อนข้างน่าเบื่อ เพราะเราเห็นแบทแมนในหลายเวอร์ชั่นที่ผ่านมา เพียงแต่เวอร์ชั่นนี้เราได้เห็นบรูซ เวย์นขณะที่เป็นเด็ก ที่พยายามค้นหาตนเอง รวมไปถึงเป้าหมายในอนาคต ทำให้ออกไปทางหน้าเบื่อมากกว่า สำหรับใครที่ไม่ชอบพระเอกคนดีดราม่าก็คงไม่ชอบมากนัก (ขี้เกียจตาม)

อย่างไรก็ตาม ใน Gotham มีตัวละครหนึ่งที่น่าสนใจมาก เรียกได้ว่าขโมยซีนตัวละครหลักในเรื่องจนเกือบหมด แม้ว่าจะเป็นตัวร้าย แต่ก็ร้ายมีมิติ มีพัฒนาการ นั้นก็คือเพนกวิน (แสดงโดยโรบิน เทย์เลอร์) หรือ Oswald Cobblepot  นั่นเอง

 

                โรบิน เทย์เลอร์ได้รับบทบาทเป็นเพนกวิน ซึ่งเป็นหนึ่งในตัวละครจากเรื่องแบทแมน ที่เป็นผู้ร้ายที่มักไม่ได้โดดเด่นมากนัก หากเทียบกับโจ๊กเกอร์ แต่กระนั้นก็เป็นหนึ่งในตัวละครที่มีเอกลักษณ์ และสร้างสีสันตลอด 22 ปีของซีรีย์แบทแมน

                หากจะพูดประวัติของเพนกวินนั้น ก็ว่ายาวมาก อีกทั้งเพนกวินยังมีหลายเวอร์ชั่น หากใครติดตามแบทแมนเวอร์ชั่นต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นคอมมิค, การ์ตูนเด็กดี (เน็ดเวิร์ก) หรือแม้แต่ภาพยนตร์ ก็จะพบว่าเพนกวินมักปรากฏตัวแตกต่างกันไป  บ้างก็เป็นโจรผู้ดี  บ้างก็เป็นหัวหน้าคณะละครสัตว์ บ้างก็เป็นมาเฟีย บ้างก็เป็นเศรษฐี ก็มี

ไม่ว่าเวอร์ชั่นไหน ลักษณะของเพนกวินก็ยังคงเอกเอกลักษณ์แบบเดิมๆ กล่าวคือเป็นชายอายุมากตัวเล็ก อ้วนป้อม จมูกแหลมเหมือนนก สวมชุดทักซิโด้ดูดีมีชาติตระกูล หากมองลึกๆ แล้วดูเหมือนเพนกวินจักรพรรดิ และชอบกางร่มแม้จะไม่มีแดดหรือมีฝนตกก็ตาม นอกจากนี้ยังชอบสูบซิก้าร์ หรือมีแว่นตาตรงด้านขวามืออันเดียว   และเวลาเดินมักเดินเตาะแตะเหมือนเพนกวิน และด้วยรูปร่าง และการเดินนี้เองทำให้ได้รับฉายาเพนกวินนั้นเอง

สำหรับประวัติเพนกวินนั้นมีหลายเวอร์ชั่น ดังนั้นขอเล่าคราวๆ ในเวอร์ชั่นคอมมิค มีอยู่สองแบบ สองเวอร์ชั่น คือแบบเดิม และโลกใหม่ ตามจักรวาลของ DC แต่ไม่ว่าเวอร์ชั่นไหนพวินกวินถือว่าเป็นตัวละครที่ลึกๆ แล้วน่าสงสารมากที่สุดตัวหนึ่ง

เริ่มต้นขึ้นเมื่อตระกูลคอบเบิ้ลพอท (Cobblepot) เป็นหนึ่งในตระกูลก่อตั้งเมืองก็อตแฮม แน่นอนว่าตระกูลคอบเบิ้ลพอทนั้นเป็นตระกูลเก่าแก่และอยู่ในวงสังคมชั้นสูงอย่างช้านาน หากแต่อย่างไรก็ตาม ต่อมาตระกูลก็คราวตกต่ำลงเพราะตระกูลเวยน์นั้นโดดเด่นกว่า แย่งธุรกิจ จนทำให้ตระกูลคอบเบิ้ลแทบสิ้นชื่อไปในที่สุด และนั้นเองที่ทำให้เพนกวินเกลียดตระกูลเวย์นเป็นอย่างมาก

พ่อแม่ของเพนกวินชื่อทักเกอร์และมิแรนด้า คอบเบิ้ลพอท ทั้งคู่เป็นผู้ดีเก่า ซึ่งต่อมาได้กำเนิดลูกชายคือ ออสวอล คอบเบิ้ลพอท หากแต่ทารกนั้นมีรูปร่างอัปลักษณ์เป็นอย่างมาก เพราะมีจมูกแหลม และดวงตากลมที่น่ารังเกียจ หากแต่พ่อแม่นั้นก็เลี้ยงลูกตามปกติเหมือนเด็กธรรมดาคนหนึ่ง

ต่อมา ขณะที่เขายังเด็ก พ่อของเพนกวินก็เสียชีวิตจากปอดบวมหลังจากที่ตากฝนห่าใหญ่  ด้วยเหตุนี้ทำให้แม่ของเพนกวินต้องเลี้ยงดูเพนกวินคนเดียวเรื่อยมา และเลี้ยงแบบทะนุถนอมกลัวว่าเขาจะตายแบบพ่อ จึงให้เขาพกร่มทุกครั้งที่ออกไปข้างนอก แม้แต่วันที่มีอากาศสดใสก็ตาม

แน่นอนด้วนรูปร่างที่น่าเกลียด ทำให้เขามักโดนเด็กในชั้นรังแกเสมอมา ดังนั้นสิ่งที่ยึดเหนียวอย่างเดียวของออสวอลจึงมีเพียงแม่ที่เคียงข้างเขาเสมอมา ซึ่งแม่ของเขานั้นเลี้ยงนกจำนวนมาก (เป็นอาชีพ) ทำให้ออสวอลเป็นเพื่อนกับนก สนใจที่จะศึกษานก จนสามารถสื่อสารกับนก สามารถใช้นกทำอะไรหลายอย่างได้ (จนมีสกิลบังคับนกทุกชนิด ที่เรามักเห็นในการ์ตูนนั้นแหละ)

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขาเป็นหนุ่ม (บางเวอร์ชั่นบอกว่าเพนกวินอาศัยความรู้เกี่ยวกับนก เรียนมหาวิทยาลัย) แม่ของเขาก็ตายจากไป สำหรับออสวอลแล้วมันเป็นการสูญเสียอะไรบางอย่างที่สำคัญในชีวิต เมื่อคนที่เขารักที่สุดจากโลกนี้ไป ออสวอลก็ได้เปลี่ยนไป เขาเริ่มหันไปสู่ด้านมืด นั่นคือการก่ออาชญากรรม และเริ่มมีสไตล์ในแบบของตนเอง ด้วยการสวมหมวกสูง ใส่แว่นกลม และสวมชุดทักซิโด้ และความโม้ว่าตนเองเป็นโจรผู้ดีเก่า และใช้คำว่า “เพนกวิน” เป็นชื่อของตนเองนับแต่นั้นเป็นต้นมา

 

เพนกวินปรากฏตัวครั้งแรกในนิยายภาพ Detective Comics #58 (ธันวาคม 1941) ตอรนแรกนั้นเพนกวินยังไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรมากนัก ปรากฏมาในฐานะโจรขโมยภาพวาดที่มีค่า และเรียกตนเองว่า “สุภาพบุรุษแห่งอาชญากรรม” และเริ่มออกอาละวาดไปทั่วเมือง ทำให้แบทแมนต้องโผล่มาปราบ ซึ่งกว่าที่แบทแมนจะเอาชนะเพนกวินไดก็หืดขึ้นคอ เพราะเพนกวินมีทั้งสมองและฝีมือ อาวุธที่ร้ายกาจของเพนกวินคือปืนร่มที่มีอนุภาพรุนแรง (แถมบางเวอร์ชั่นสามารถเอามาใช้บินได้ด้วย) แถมในตอนท้ายเพนกวินยังอุตส่าห์หนีแบทแมนได้อีก

แม้ว่าเพนกวินในช่วงแรกจะมีภาพลักษณะที่ดูตลก คือเป็นชายเตี้ยที่ดูเหมือนไม่น่ากลัวอะไรเลย หากแต่ช่วงหลังๆ การ์ตูน DC เริ่มเพิ่มความดาร์กขึ้น ทำให้ภาพลักษณ์ของเพนกวินออกไปทางน่ากลัว และนิสัยที่โหดพอๆ กับโจ๊กเกอร์ คือ ชอบปล้น ฆ่าคน ด้วยสาเหตุเพียงเล็กน้อย และเกลียดที่สุดคือคนที่ดูถูกปมด้อยของเขา หากเขาพบ (หรือมโนไปเอง) คนที่ล้อปมด้อย ก็จะฆ่าทันที หรือไม่ก็ทำให้ตายทั้งเป็น และด้วยเหตุนี้เองทำให้เพนกวินเป็นหนึ่งในตัวละครที่น่ากลัวที่สุดของ ซีรีย์แบทแมน

                แม้ว่าเพนกวินจะไม่ได้มีพลังอำนาจอะไรมากมาย  แต่กระนั้นเพนกวินนั้นมีสติปัญญา  โดยเฉพาะการวางแผนชั่ว

นอกจากนี้ ในบางเวอร์ชั่น เพนกวินยังเป็นผู้เชี่ยวการต่อสู้ ไม่ว่าจะเป็นกังฟู ยูโด แม้ว่าจะไม่ได้เก่งเท่าแบทแมน แต่ก็พอเอาตัวรอดได้ และที่สำคัญเพนกวินยังมีสกิลเจ้านาย ที่ลูกน้องไม่กล้าทรยศหักหลัง (เพราะเจ้านายโหดมาก) มองลูกน้องเป็นเพียงหมาก หากเจออ ไรที่อันตราย เขาก็พร้อมทิ้งลูกน้องเพื่อเอาตัวเองรอดก็มี

ในด้านความสัมพันธ์กับตัวร้ายคนอื่นๆ นั้น เพนกวินไม่สนิทกับใครมากนัก เพราะมองเป็นเพียงลูกน้อง หรือลูกจ้างมากกว่า หรือไม่ก็ร่วมมือกันเพื่อผลประโยชน์ แต่ถ้าจะเอาสนิทจริงๆ  โจ๊กเกอร์นั้นดูเหมือนจะเป็นเพื่อนเพนกวินมากที่สุด (รองลงมาก็แคทวูแมน) ในหลายเวอร์ชั่นที่ผ่านมา ทั้งสองถือว่าเป็นคู่หูที่สนิทกันมาก เพราะทั้งคู่มีศัตรูคนเดียวคือแบทแมน แม้ว่าทั้งสองจะร่วมมือกันหลายครั้ง แต่ก็ล้มเหลว หรือบางคนทรยศในตอนท้ายอยู่ร่ำไป ซึ่งมีอยู่ตอนหนึ่งที่เพนกวินถูกฆ่าตาย (ปลอม) โจ๊กเกอร์ถึงขั้นร้องไห้และสาบานจะแก้แค้นการตายของเพนกวินเลย

หลังจากเป็นโจร ไม่ก็ผู้ก่อการร้ายพักใหญ่ ในที่สุดเพนกวินก็เริ่มหันมาทำธุรกิจไนต์คลับ Iceberg Lounge  เนื่องจากเพนกวินเกิดความรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตอาชญากรรมที่ไม่ได้ช่วยทำอะไรให้ดีขึ้นเลย แถมเข้าๆ ออกในคุกอาร์คแฮมเป็นว่าเล่น ซึ่งไนต์คลับของเพนกวินนั้น เป็นไนต์คลับสุดหรู (ธีมในการจัดคือโลกน้ำแข็งขั้วโลก)  มีทั้งบาร์ ร้านอาหาร สระว่ายน้ำ สวนสัตว์ (แมวน้ำ เพนกวิน)  และคาสิโน  แม้ภายนอกเหมือนธุรกิจผิดหมาย แต่แหล่งซื้อขายอาวุธ ตลาดมืด และยาเสพติด และธุรกิจนี้เองทำให้เพนกวินนั้นร่ำรวย

แม้ว่าเพนกวินจะหันมาเป็นนักธุรกิจ แต่นิสัยการก่ออาชญากรรมของเพนกวินไม่สามารถเลิกได้อยู่ดี เพียงแต่เขาก่อเรื่องใหญ่กว่าเดิม เน้นผลประโยชน์ทางธุรกิจมากขึ้น แม้ในตอนหลังธุรกิจจะถูกปิดและถูกไล่ออกจากเมือง แต่เพนกวินยังเปิดธุรกิจใหม่เป็นเรือสำราญ (หากจำไม่ผิด ในภาคเกม ธุรกิจเพนกวินปิดตัวลงอีก)

เท่าที่ทราบ (เพราะไม่ได้อ่านคอมมิค และไม่มีสปอยให้อ่าน) ปัจจุบันเพนกวินก็ยังคงเป็นเจ้าพ่อคุมก็อตแฮม มีทั้งอำนาจ ชื่อเสียง (ซึ่งเพนกวินได้จากการปราบเจ้าพ่อ การแย่งชิงกัน ซึ่งเพนกวินชนะในตอนท้าย)  และยังทำชั่วเหมือนเดิม  แม้ว่าแบทแมนจะทราบ แต่ก็ไม่ได้ปราบราบคาบ อาจเป็นเพราะแบทแมนมองผลประโยชน์ระยะยาว และเพื่อส่วนรวมมากกว่า อย่างน้อยเพนกวินเป็นคนที่กว้างขวาง เป็นแหล่งข้อมูลเป็นอย่างดี เวลาแบทแมนจะหาข่าววงในธุรกิจใต้ดิน ทำให้แบทแมนปล่อยเพนกวินได้เสพสุข (แค่จับตาดูเท่านั้น) ตราบใดที่เพนกวินยังคงมีประโยชน์กับเขาอยู่

                หากเทียบกับวายร้ายอื่นๆ จะพบว่าวายร้ายหลายคนไม่สามารถเอาดีเหมือนเพนกวินได้ เพราะหลายคนจมปลักอยู่แต่อดีต  ความตกต่ำการเป็นอาชญากร และยึดอัตตาที่จะเอาชนะแบทแมนมากเกินไป แม้ว่าเพนกวินจะมีความเลวไม่แพ้วายร้านอื่นๆ แม้เขาไม่ได้อาละวาดแบบหมาบ้าโจ๊กเกอร์ ไม่ได้เก่งเทพแบบเบน ไม่ได้มีพลังวิเศษสื่อสารต้นไม้แบบไอวี่  แต่เขาก็มีหัวก้าวหน้า สามารถใช้ความฉลาดหลุดพ้นจากโคลนตมจนกลายเป็นผู้มีอิทธิพลแห่งเมืองก็อตแฮม และมีชื่อเสียงในซีรีย์แบทแมนได้

                แม้ว่าเพนกวินนั้นไม่ได้โด่งดังเทียบเท่าโจ๊กเกอร์ หรือสร้างความเสียหายต่อแบทแมนมากนัก แต่ก็ยอมรับว่าเพนกวินนั้นดังรองจากโจ๊กเกอร์ และเป็นศัตรูที่แบทแมนรับมือยากที่สุด แม้ไม่มีฝีมือ และบางครั้งก็ออกลูกขี้ขลาด ขอร้องชีวิตก็ตาม แถมสำหรับวายร้ายคนอื่นๆ ก็อยากได้เพนกวินมาเป็นพวกด้วย (มีตอนหนึ่งที่เหล่าร้ายก็อตแฮมประกาศศึกกัน ระหว่างสองผู้นำ เบน กับ หุ่นไล่กา ทั้งสองต่างอยากได้เพนกวินมาเป็นพวก แต่เพนกวินเลือกจะเป็นกลาง เพราะจะรอดูว่าใครชนะก็จะคบกันคนนั้น)

 

           อย่างไรก็ตาม ในประเทศไทยแล้วเราไม่ค่อยได้เห็นเพนกวินในคอมมิคมากนัก ส่วนมากเราเห็นเพนกวินในการ์ตูนอนิเมชั่นมากกว่า แต่ถ้าจะโด่งดังจริงๆ คือเพนกวินในภาพยนตร์คนแสดง Batman Returns (1992) แบทแมน รีเทิร์นส ศึกมนุษย์เพนกวินกับนางแมวป่า กำกับโดย ทิม เบอร์ตัน ที่ทำเพนกวินออกมาได้อย่างอัปลักษณ์สยดสยอง ชนิดว่า เด็กมาเห็นเป็นอันต้องกลัว แต่กระนั้นผู้กำกับยังใส่เรื่องราวของเพนกวินที่ดราม่า แตกต่างจากในคอมมิค คือ เพนกวินเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง และถูกเลี้ยงดูโดยคนในคณะละครสัตว์ ต่อมาก็ได้กลายเป็นหัวหน้า อาศัยอยู่ท่อระบายน้ำ  และพยายามกอบโกยผลประโยชน์เพื่อตนเอง แม้จะทำให้เมืองก็อตแฮมชิบหายวายวอดก็ตาม เรียกได้ว่าเพนกวินเวอร์ชั่นนี้โดดเด่นมาก ชนิดว่าขโมยซีนแบทแมนก็ว่าได้

                ก็น่าเสียดายเหมือนกันที่ แบทแมนเวอร์ชั่นของ คริสโตเฟอร์ โนแลน น่าจะมีเพนกวินมาปิดท้าย ผมว่าดีกว่าเบนที่เป็นตัวร้ายที่ปัญญาอ่อนในด้านท้ายด้วยซ้ำ (สำหรับเบน แม้จะเท่ยังไง แต่หลายคนก็มองว่า เป็นลูกกระจ๊อกคนอื่นวันยังค่ำ เพราะเน้นกำลัง มากกว่าสมองนั้นเอง) แต่ก็ทำใจเพราะเพนกวินไม่ค่อยสร้างความเสียหายจิตใจกับแบทแมนสักเท่าไหร่ และขืนมีเพนกวินเป็นเจ้าพ่อแบทแมนก็คงจะไม่โดดเด่น เพราะถูกขโมยซีนหมด

                กลับมาที่ Gotham ต่อ ซึ่งผมบอกไว้ข้างต้นว่า ซีรีย์แบทแมนคนแสดงเวอร์ชั่นจอแก้วนี้ ได้เปลี่ยนโลกของแบทแมนขึ้นมาใหม่หมด ให้มีเนื้อหาตามหลักความเป็นจริง รวมไปถึงที่มาของเหล่าร้ายก็ถูกปรับเปลี่ยนใหม่หมด และที่โดดเด่นที่สุดก็คือเพนกวิน

                ในซีรีย์ Gotham นั้น แม้ว่าเพนกวินจะถูกบทบาทไม่เหมือนในการ์ตูนคอมมิค แต่เรื่องราสีสันแห่งชะตากรรมนั้นโดดเด่นไม่แพ้กัน เพนกวิน หรือ ออสวอล เชลเตอร์ฟิลด์ คอบเบิ้ลพอท สมัยหนุ่มเริ่มต้นเป็นลูกน้องต่ำต้อยของเจ๊ปลา (ฟิช มูนี) ที่ทำหน้าที่ถือร่ม (เท่าที่ดู ในก็อตแฮมเวอร์ชั่นคนแสดงนั้น ตระกูลคอบเบิ้ลพอทไม่ได้เป็นตระกูลผู้ดีเก่า ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการสร้างเมืองก็อตแฮ)  ซึ่งภายนอกเขาไม่เหมือนมาเฟียเลยแม้แต่น้อย เพราะเขาดูอ่อนแอ ขี้ขลาด และไม่มีศักดิ์ศรีเสียเลย และเนื่องด้วยการเดินเตาะแตะทำให้ได้รับฉายาว่า “เพนกวิน” ทำให้เขาไม่ชอบมันมาก

                ในช่วงนั้นก็อตแฮม ยังคงเป็นเมืองที่มาเฟียมีอิทธิพลอยู่เหนือกฎหมาย โดยแบ่งเป็นสองชั้นใหญ่ คือ ฟอลคอน และมาโรนี ซึ่งมีเหตุกระทบกระทั่งหลายครั้ง ส่วนเจ๊ปลานั้นเป็นคนสนิทของฟอลคอนอีกทีหนึ่ง

                เพนกวินนั้นเป็นคนมักใหญ่ใฝ่สูง เขาไม่อยากขี้ข้าใคร เขาเลยพยายามทรยศฟิช หากแต่ถูกจับได้เสียก่อน ต่อมาฟอลคอนให้เจมส์ กอนดอนมอบหมายให้ฆ่าเพนกวิน หากแต่เจมส์ได้ปล่อยเพนกวินไป  โดยสั่งให้เพนกิวนหนีออกจากก็อตแฮมอย่าได้กลับมาอีก

                อย่างไรก็ตาม  เพนกวินได้คำนวณเรื่องนี้ไว้หมดแล้ว  หลังจากที่ถูกฟิชจับได้ เขาจึงขออ้อนวอนฟอลคอนเพื่อขอเป็นลูกน้อง ด้วยการแลกเปลี่ยนข้อมูลว่าฟิชต่างหากที่เป็นคนทรยศ และเสนอให้ฟอนคอนให้กอร์ดอนเป็นผู้ลงมือสังหารเขา เพื่อมั่นใจว่ากอร์ดอนต้องปล่อยให้เขารอด เพราะกอร์ดอนเป็นตำรวจที่มีหัวใจยุติธรรมรักความถูกต้อง

                สาเหตุที่เพนกวินเลือกกอร์ดอน เพราะเชื่อว่า เราสามารถเป็นเพื่อนได้ และอาจใช้ประโยชน์กอร์ดอนได้ในอนาคต

                หลังจากที่เพนกวินออกจากก็อตแฮม เพนกวินก็พยายามที่กลับเมือง ระหว่างทางเขาได้ฆ่าคนมากมายเพื่อผลประโยชน์เล็กน้อย ไม่ว่าจะเป็นคนตกปลาเพื่อขโมยแซนวิช ฆ่าเด็กวัยรุ่นสองคนเพราะล้อเลียนเขา (ตอนแรกฆ่าหนึ่งคนก่อน ส่วนอีกคนเรียกค่าไถ่แต่ถูกปฏิเสธเลยฆ่าตัวประกัน) เมื่อกับมาก็อตแฮมก็ฆ่าเด็กล้างจานเพื่อขโมยรองเท้า และไปเป็นเด็กล้างจานที่ว่างอยู่ ต่อมาก็พยายามเข้ามาเป็นลูกน้องของมาโรนี ซึ่งความจริงแล้วเพนกวินเป็นสายให้ฟอลคอนอีกทีหนึ่ง และหลังจากนั้นเพนกวินก็ปั่นหัวทั้งฟอนคอน และมาโรนี จนเกิดสงครามระหว่างแก๊งขึ้นแตกหักในตอนท้ายของซีรีย์แรก

                แม้ว่าเพนกวินจะเลวร้าย บัดซบ คิดไม่ซื่อ หวังอำนาจ ฆ่าคนด้วยเรื่องเล็กน้อย แต่กระนั้นเพนกวินกลับมีเรื่องดีอย่างไม่คาดคิด คือเขารักแม่มาก (ในซีรีย์ก็อตแฮม แม่ของเพนกวินชื่อกอร์ทรูด แต่ในเวอร์ชั่นคอมมิคชื่อมิแรนด้า) แม้แม่ของเขาจะเป็นโรคประสาท แต่เพนกวินนั้นรักแม่ เพราะถือว่าเป็นคนเดียวในโลกที่อยู่เคียงข้างเขา ดังนั้นเพนกวินพยายามที่เป็นใหญ่เพื่อให้เธอภูมิใจ  แม้ว่าสิ่งที่ได้มาจะไม่ถูกต้องก็ตาม (บางครั้งก็โกหกแม่เพื่อให้แม่สบายใจก็มี)

                เรียกได้ว่าเรื่องราวเพนกวินอยากเป็นใหญ่ก็อตแฮมนั้น สนุกกว่าเรื่องราวของกอร์ดอน หรือแม้แต่บรูซตอนเป็นเด็กด้วยซ้ำ เพราะมีสีสัน สนุกตามแบบฉบับของมาเฟีย

                หลังจากสงครามมาเฟียครั้งใหญ่ (ที่เกิดขึ้นโดยเพนกวิน) ผลของสงครามทำให้ มาโรนีถูกฆ่า ฟอนคอนหายสาบสูญ ส่วนเพนกวินกำจัดเจ๊ปลาด้วยการจับโยนเหว และนั่นเองทำให้เพนกวินกลายเป็นเจ้าพ่อใหญ่ของก็อตแฮมไปในที่สุด

                แม้ว่าเพนกวินจะกลายเป็นเจ้าพ่อ แต่ก็เสพสุขไม่ได้นาน เพราะในซีซั่น 2 เพนกวินกลับถูกใช้เป็นเครื่องมือโดยกาลาแวนเศรษฐีลึกลับที่อยากทำลายก็อตแฮม ที่จับแม่ของเพนกวินไว้และบีบให้เขาร่วมมือ ซึ่งเรื่องราวจะเป็นอย่างไรนั้น ก็ติดตามได้ในซีรีย์ Gotham เอาเอง

วิเคราะห์ลึกๆ เพนกวินคือความตรงข้ามของแบทแมน หากบรูซ เวยน์เลือกทางเดินที่เป็นแบทแมนเพราะความสูญเสีย ออสวอลเลือกที่จะเป็นเพนกวินเพราะความสูญเสียเหมือนกัน แต่ทั้งสองแตกต่างกันมาก บรูซเป็นหนุ่มหน้าตาดี ไฮโซ แม้จะสูญเสียแต่ก็มีพ่อบ้านเลี้ยงดูเป็นทั้งเพื่อนและผู้ปกครอง ทำให้บรูซเลือกทางเดินในสายฮีโร่ แต่เพนกวินนั้นตรงกันข้าม  เขาเป็นผู้ดีตกอับ ถูกคนรอบข้างดูถูกและรังเกียจ เพราะรูปร่างอัปลักษณ์ และหลังแม่สูญเสียเขาก็ไม่มีใครห่วงใยอีก เพราะความเลวร้ายนั้นเองทำให้กลายเป็นเพนกวินที่ไม่มีหัวใจอีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม  ลึกๆ แล้วเพนกวินก็อยากเป็นคนธรรมดา หากเราได้อ่านคอมมิคจะพบว่าเพนกวินยังโหยหาความรัก โดยเฉพาะเพศตรงข้าม (พอๆ กับความรักแม่) เพราะทั้งชีวิตเขาไม่เคยมีความรักที่บริสุทธิ์เลย จะมีพอมีบ้างตอนจับคู่กับแคทวูแมน แต่ก็เป็นแบบผลประโยชน์ร่วมกัน แม้ว่าปัจจุบันจะกลายเป็นผู้มีชื่อเสียงด้านมืด มีอำนาจอิทธิพลล้นฟ้า แต่ผู้หญิงที่มาตีสนิทกับเขาก็ไม่ได้จริงจัง หวังผลประโยชน์  แม้ว่าครั้งหนึ่งเขาจะเจอผู้หญิงที่ไม่เคยรังเกียจรูปร่างหน้าตาเขา จนเพนกวินเคยคิดที่จะกลับเป็นกลับตัวเป็นคนดี (เพียงเสี้ยวเดียว)  แต่พอฝ่ายหญิงรู้พฤติกรรมเบื้องหน้าเบื้องหลังของเขา กลับรับไม่ได้ ทำให้เพนกวินกลับมาเป็นแบบเดิมอีกครัง

ไม่ว่าจะเป็นเวอร์ชั่นใด เพนกวินก็ยังคงเป็นตัวละครที่มีสีสัน ไม่ว่าจะเป็นความน่ากลัว ความกวน รวมไปถึงมีปม ความน่าสงสารในเวลาเดียวกัน

                หากใครอยากดูเรื่องราวของเพนกวิน นอกจากซีรีย์ Gotham ก็มีคอมมิคที่อยากแนะนำคือ [DC Comic] Joker's Asylum – Penguin ซึ่งเป็นซีรีย์โจ๊กเกอร์เล่าเรื่องเพื่อวายร้ายของเขา ไม่ว่าจะเป็น มนุษย์เจ้าปัญหา, หุ่นไล่กา, ไอวี่ ฯลฯ รวมไปถึงเพนกวิน ซึ่งพวกเขาเหล่านีเมีด้านหนึ่งที่หลายคนยังไม่ได้เห็น

 

                ก่อนที่จากไป ก็ขอเสริมอะไรเล็กน้อยเกี่ยวกับแบทแมนและเพนกวินหน่อย มีคนวิเคราะห์ทฤษฏีเกี่ยวกับแบทแมนแปลกๆ แต่น่าสนใจคือ ความจริงแล้ว แบทแมน และเหล่าร้ายที่ปรากฏในเรื่องนั้นไม่ได้มีอยู่จริง ความจริงคือมันเป็นเพียงจิตนาการการต่อสู้ทางจิตใจของบรูซ ซึ่งคู่ปรับแบทแมนที่ออกมาเป็นตัวแทนของสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับตัวบรูซ เป็นต้นว่าโจ๊กเกอร์คือตัวแทนของความบ้าคลั่งที่เป็นผลจากพ่อแม่ของเขาเสียชีวิต โดยบรูซได้สร้างแบทแมนที่เป็นสิ่งดีต่อสู้กับปีศาจภายในจิตใจ

แล้วเพนกวินเป็นตัวแทนของอะไร คำตอบคือเพนกวินสะท้อนถึงตระกูลเวยน์ที่เต็มไปด้วยความมันเมาในอำนาจและกัดกร่อนนั่นเอง