ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #144 : Aphorism โรงเรียนมรณะ

พูดตามตรงนะครับ ผมไม่รู้เขียนการ์ตูนเรื่องนี้ยังไงดี ถ้าถามความรู้สึกนะครับ มันเป็นการ์ตูนเลือดสาดน่าติดตามก็จริง แต่กระนั้นเนื้อหามันก็ไม่แปลกใหม่แต่อย่างใด ถ้าใครที่เป็นคอการ์ตูน ติดตามการ์ตูนออกใหม่ๆ ในช่วงนี้ คุณจะพบครับว่าเดี๋ยวนี้การ์ตูนเลือดสาดแนวเอาตัวรอดมีเยอะมากขึ้น จนกลายเป็นว่ามันจะเป็นแนวธรรมดาไปเสียแล้วครับ อีกทั้งเวลาผมอ่านการ์ตูนเรื่องนี้ก็เต็มไปด้วยความสงสัยมากมาย(ประมาณว่าผู้ปกครองใจหินขนาดนั้นเลยเหรอที่ส่งลูกหลานมาเรียนโรงเรียนนรกแห่งนี้ และเวลานักเรียนตายไม่มีใครฟ้องร้องโรงเรียนเลยเหรอ และโรงเรียนมันไม่ชี้แจงอะไรเลยเหรอที่โรงเรียนแห่งนี้มันนรกอเวจีชัด ฯลฯ) และการ์ตูนเรื่องดังกล่าวมีแววที่อาจออกเนื้อหาเดิมด้วย ดังนั้นผมก็ไม่อยากจะพูดอะไรมากสักเท่าไหร่(เพราะกลัวเดาผิด) แต่กระนั้นผมสัญญาณแล้วว่าจะเขียนไว้แล้ว(ผมก็ลืมไปแล้วว่าเราสัญญาไปทำไมหว่าทั้งที่ไม่มีอะไรจะเขียนถึงเลย) แต่ไหนๆ ก็สัญญาแล้ว ลองเขียนดูละกัน อย่าว่าผมล่ะ(ใครที่มาบทความผมต้องทำใจมากๆ ล่ะ)

  

Aphorism
(สยองขวัญ จิตวิทยาในโรงเรียน โชเน็น เหนือธรรมชาติ)

                Aphorism เป็นการ์ตูนญี่ปุ่นผลงานของ Karuna Kujo ที่ตีพิมพ์ในสำนักพิมพ์ Square Enix ในปี 2008 ลิขสิทธิ์ไทยโดยสำนักพิมพ์ที่ผมกลัวที่สุด คือ เนชั่น ผลงานของนักเขียนคนนี้ที่แล้วมามักเป็นแนวแอ็คชั่นแฟนตาซีสมัยนิยมส่วนมาก เช่น Eiyuu no Susume(2002),  Radiata Stories - The Song of Ridley(2005) และผลงานล่าสุดคือสามก๊ก Minna no Go(2010)

Aphorism เป็นเรื่องราวของตัวเอกตัวหนึ่งชื่อโรคุโด โมมิจิ อายุ 15 ปี เป็นคนตัวเล็กๆ ที่อ่อนแอ ที่วันหนึ่งเขาได้เข้าโรงเรียนประหลาดแห่งหนึ่งชื่อ “โรงเรียนมัธยมปลายนารูกะ” โรงเรียนที่หลายคนส่วนใหญ่ไม่รู้จัก และเป็นโรงเรียนประจำที่รับเฉพาะคนที่มองเห็นเกาะประหลาดบนท้องฟ้าเท่านั้นจึงจะเข้าเรียนได้ โดยใครที่จบจากโรงเรียนนี้จะมีอนาคตสดใสรอข้างหน้าอยู่ แต่ทว่าสิ่งที่รอคอยเหล่านักเรียนผู้เปี่ยมด้วยความหวังและความฝันนั้น กลับเป็นโรงเรียนมรณะ ที่เป็นได้มากกว่าสถานที่ศึกษาเล่าเรียน เมื่อเหล่านักเรียนถูกบังคับให้ต่อสู้เพื่อเอาตัวรอดในการทดสอบ “คลาสเทวะ” การทดสอบที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังและน่าสยดสยอง ที่เหล่านักเรียนจะต้องเอาตัวรอดในช่วง และมิตรภาพของพวกเขาจะช่วยเอาตัวรอดจากความตายในครั้งนี้ได้หรือไม่ก็ติดตามต่อไป

 

โรคุโด โมมิ จิ (อายุ 15 ปี) พระเอกของการ์ตูนเรื่องนี้ เป็นคนธรรมดาที่ไม่มีจุดเด่น(ออกบ้านนอกเข้ากรุงด้วยซ้ำ) ตัวเล็ก การเรียนและกีฬาก็งั้นๆ นิสัยเป็นคนขี้ขลาดตาขาว แต่จิตใจอ่อนโยนและเข้มแข็ง(ตามประสาพระเอกการ์ตูนแอ็คชั่นแนวพระเอกอ่อนประสบการณ์) และเขาเป็นนักเรียนส่วนน้อยที่หลงเข้าโรงเรียนมัธยมปลายนารากะแบบไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรทั้งสิ้น สาเหตุที่เข้าเพราะข้อเสนอโรงเรียนที่ให้มันดี (ค่าเรียนไม่มี ขอแค่เห็นเกาะลอยฟ้าได้) โดยไม่นึกว่ามันแปลกเลยแม้แต่น้อย เมื่อเข้าโรงเรียนมัธยมแห่งใหม่เขาก็มีความคิดที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป็นคนใหม่ แต่เมื่อเข้าไปแทนที่จะหวังเรื่องดังกล่าว กลับกลายเป็นว่าชีวิตโรงเรียนของเขากลับกลายเป็นนรกโดยสิ้นเชิง และมันไม่มีทางออกจนกว่าจะสำเร็จการศึกษา

เมื่อเข้าเรียนในวันแรก(อยู่ห้อง 1) โรคุโดถูกสั่งให้เขียนตัวอักษรหนึ่งตัวในกระดาษเพื่อใช้ในการต่อสู้หรือใช้ในการเอาตัวรอดอันตรายที่เกิดจากคลาสเทวะ(ช่วงดวงอาทิตย์กับเกาะลอยฟ้าเคลื่อนตัวมาซ้อนกัน) โดยอันตรายที่ว่าจะมีรูปแบบต่างๆ กัน เช่น บททดสอบ หรือสัตว์ประหลาดปรากฏตัว โดยจะสุ่มไม่เหมือนกันในแต่ละครั้งและอันตรายจะหายไปเมื่อคลาสหายไป ซึ่งโรคุโดเขียนตัวอักษรว่า “เปลี่ยน” และก็พบว่ามีตัวอักษรของเขาเขียนปรากฏที่ข้อมือซ้ายของเขา ทำให้เขามีพลังวิเศษเปลี่ยนร่างเป็นโรตุโดอีกคน(ที่ดูลึกลับ) ที่รูปร่างสูงใหญ่และดูเป็นผู้ใหญ่และมีความรู้และเก่งกล้าสามารถมาก หากแต่กระนั้นก็มีบางครั้งที่เขาเปลี่ยนตนเองกลายเป็นเพนกิลตัวเล็กที่อ่อนแอได้เหมือนกัน

  

ฮิราซากะ ไอระ นางเอกของการ์ตูนเรื่องนี้ มาแบบนางเอกการ์ตูนแอ็คชั่นทุกประการ คือมาแบบสวยฉลาด กล้าหาญ และได้เข้าโรงเรียนมัธยมโรงเรียนมัธยมปลายนารากะแบบไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรทั้งสิ้นโรคุโดเหมือนกัน และวันแรกที่เอาตัวรอดคลาสเทวะเธอก็เกือบสติแตก แต่กระนั้นเธอสามารถปรับสภาพได้อย่างรวดเร็ว เพราะมีหลายคนคอยกำลังใจเธออยู่ เธอเป็นผู้หญิงที่โรคุโดพบในวันเข้าเรียนวันแรก และเป็นคนที่โรคุโดแอบชอบด้วย หากแต่เธอกลับชอบโรคุโดตัวสูงมากกว่า เธอมีความสามารถพิเศษคือดาบ ที่เมื่อพูดออกคำสั่งจะสามารถเรียกดาบปรากฏตัวออกมาและสามารถเปลี่ยนรูปร่างต่างๆ เช่น  ง้าว ได้

                คำเตือนสำหรับผู้ที่คิดจะอ่านการ์ตูนเรื่องนี้นะครับ ใครก็ตามที่ไม่ชอบการ์ตูนแบบไม่สมเหตุผลอย่างรุนแรง จงอย่าอ่านครับ ไม่สมเหตุผลนี้แตกต่างจากไม่สมจริงนะครับ คือประมาณว่าอ่านไปอ่านมาก็เกิดคำถามมากมายที่อธิบายคำตอบไม่ได้ โดยคำถามดังกล่าวไม่เกี่ยวกับเนื้อหาการ์ตูนแต่กระนั้นก็เป็นสิ่งที่ปรากฏให้เห็นต่อหน้า และดำเนินเรื่องผิดแปลกไปจากสามัญสำนึกเรา หากเป็นการ์ตูนตลกอาจไม่มีผล แต่ถ้าเป็นการ์ตูนที่ดำเนินเรื่องเป็นจริงเป็นจังนี้ถือว่าผิดพลาดอย่างรุนแรง ยกตัวอย่างเช่นในการ์ตูนเรื่องนี้ผมอ่านไปคิดไปจนเกิดคำถามมากมายตามมาเป็นต้นว่า

-ทำไมนักเรียนทุกคนถึงไม่ใช้อักษร “อมตะ”, “พระเจ้า”, “เทพ”, “ไร้เทียมทาน”, “อมมนุษย์”  แล้วก็อยู่ไปเรื่อยๆจนครบปี (ความจริงมีคนใช้ตัวอักษร "คืนชีพ" แล้ว และกลายเป็นตัวฮ่าของเรื่อง ไม่แน่ในอนาคตอาจมีตัวคนฉลาดใช้อักษรเทพๆ ก็ได้)

-ทำไมผู้ปกครองต้องส่งบุตรหลานเข้าโรงเรียนแห่งนี้ ทั้งๆ ที่รู้ว่าอันตราย ผู้ปกครองมันใจยักษ์ใจมารขนาดนั้นเลยเหรอ

-ต่อให้มีชีวิตการงานเข้าล่อ และมีตัวอย่างปรากฏขึ้นจริงคือคนที่จบไปแล้วเป็นคนใหญ่คนโตของรัฐบาล แต่ก็ไม่สมผลเหตุสักเท่าไหร่เพราะแลกกับชีวิตและอาการทางจิตมันคุ้มแล้วเหรอ

-มีนักเรียนบางคนที่ถูกหลอกแต่ทำไมถึงเลิกล้มเรียนกลางคันไม่ได้

-ไม่มีการฟ้องร้องเลยเหรอ

-มาๆ คิดดูว่าคนที่จบโรงเรียนแห่งนี้ครบปีนี้คงด้านมืดเพียบแน่นอน คิดไม่ตกว่าหากออกสู่โลกภายนอกนี้มันจะขนาดไหน จะมองมนุษย์เป็นขยะหรือเปล่า? หรือเป็นคนใหญ่คนโตของรัฐบาลนี้มันจะทำให้ประเทศชาติล้มขนาดไหน ไม่อยากคิดถึงเลย

เอาเถอะ ผมก็คิดไปเรื่อยแหละครับ หากตัดเรื่องไม่สมเหตุผลเหล่านี้ไปก็ถือว่าเป็นการ์ตูนที่สนุก ตื่นเต้น น่าติดตามเรื่องหนึ่งแถม มันตัดตอนท้ายเรื่องเก่งเป็นบ้าเพราะชวนให้อยากติดตามต่อโครต ๆ  แต่ขอบอกว่ายังมีการ์ตูนไม่สมเหตุผลยิ่งกว่าเรื่องนี้อีกก็คือเกาะกระหายเลือด รายนั้นอ่านเอามันอย่าไปหวังเหตุผล(เกาะกระหายเลือดจะเขียนถึงเร็วๆ นี้)

ที่จริงผมก็อยากบอกว่าจบการรีวิวการ์ตูนเรื่องนี้แล้วน่ะครับเพราะสิ่งที่การ์ตูนเรื่องนี้มี ผมก็ไปเขียนในการ์ตูนเรื่องอื่นๆ แล้ว เอาเถอะพูดซ้ำก็ได้ไม่ว่ากันการ์ตูนเรื่องดังกล่าวเป็นการ์ตูนแอ็คชั่นมิตรภาพธรรมดาที่สามารถพบเห็นได้ตามทั่วไปในการ์ตูนมังงะญี่ปุ่นเพียงแต่การ์ตูนนี้ได้เพิ่มความโหด เลือดสาด รุนแรง สยองขวัญ(ตับ ไต ไส้พุง)เอาชีวิตรอด และปริศนาเพื่อให้การดำเนินเรื่อง ทำให้น่าสนใจ น่าติดตามมากขึ้นแต่กระนั้นภาพเลือดสาดความรุนแรงนั้นไม่ใช่แบบบ้าพลัง โหดเวอร์ จนอยากอาเจียนแต่เป็นระดับที่หลายๆ คนรับได้

ก็ต้องยอมรับครับเดี๋ยวนี้การ์ตูนแอ็คชั่นเลือดสาด(รุนแรง)ที่วางแผงในตลาดมีเยอะขึ้นและได้รับความนิยมและคนอ่านเองก็ชอบด้วย สมัยก่อนนั้นการ์ตูนแอ็คชั่นไม่โหดแบบนี้นะครับถึงจะมีโหดบ้างแต่มันไม่สมจริง และตัวละครแบนราบๆอ่านแล้วไม่ค่อยมีความผูกพันเท่าไหร่และอาจเป็นเพราะลายเส้นค่อนข้างวาดหน้าตัวละครบิดๆ เบี้ยวๆและพิมพ์นิยมลายเส้นเหมือนๆดันทำให้สมัยก่อนไม่ค่อยได้รับความน่าสนใจเท่าไหร่หากแต่ปัจจุบันการ์ตูนก็มีการพัฒนาขึ้นครับ(อย่าไปเชื่อคำกล่าวว่าการ์ตูนญี่ปุ่นถอยหลังลงคลองละเพราะยังมีหลายเรื่องที่เราไม่รู้จักแต่สนุกเหลือเชื่อขึ้นอยู่กับคุณจะค้นหาเจอหรือเปล่า)วางบทดี มีหลักมีเกณฑ์ขึ้น ลายเส้นก็เริ่มเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของแต่ละคนขึ้นตัวละครวาดน่ารักมีเสน่ห์มากขึ้น

ทำไมหลายคนถึงชอบเลือดสาด สยองขวัญ เอาตัวรอดนักเหตุผลดังกล่าวก็มีหลายอย่างครับ เริ่มจาก

เหตุผลที่ 1 การลุ้นแบบคลาสสิก ก็คือใครจะตาย?ใครจะรอด?เมื่อตัวละครตายที่ละคนสองคนแม้จะรวมตัวก็มีความตายเกิดขึ้น บางเรื่องตัวละครก็แยกกันก็ตายเช่นเดียวกันนอกจากนี้บรรยากาศที่ช่วยกดดันในการลุ้นขึ้น ไม่ว่าจะเป็นโลกแปลกๆ ความมืดคนที่ไม่ไว้ใจ หรือสถานการณ์มุมกล้องเหมือนใครบางคนจับตาดูอยู่และชะตากรรมของพระเอกและนางเอกจะเป็นอย่างไรต่อไปนั้นก็ต้องติดตามต่อไปจนถึงบทสรุปของเรื่อง

เหตุผลที่ 2 ความตายของตัวละครในเรื่อง ที่ตายอย่างไม่ควรตายเพราะเราผูกพันตัวละครดังกล่าว จนไม่อยากให้ตัวละครดังกล่าวตายเลยแต่ตัวละครดังกล่าวก็ตายจนได้ ทำให้เรารู้สึกมีอารมณ์ร่วม

เหตุผลที่ 3 นางเอกที่น่าปกป้องสยองขวัญเอาตัวรอดส่วนใหญ่พระเอกมักโชว์แมนปกป้องนางเอก(หรือผู้หญิงที่ตนชอบ)ต่อให้ตอนแรกไม่ได้เรื่องแค่ไหนหากเมื่อเจออันตรายดังกล่าวมักแผ่รังสีความเป็นพระเอกจ๋าจนร้องจ้าเลยทีเดียวทำให้พระเอกแนวดังกล่าวมีสเน่ห์มาก

               เหตุผลที่ 4 เต็มไปด้วยดราม่าและด้านมืดของมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็น ฝันร้าย ความกลัว ความน่ารังเกียจ มีฉากตกใจและเหนือธรรมชาติ ผสมกับจินตนาการและวิทยาศาสตร์ระทึกขวัญ  ก่อนที่จะจบลงอย่างหักมุมหรือแอปปี้ สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่ชวนให้ผู้ดูติดตามตั้งแต่ต้นจนจบ

                เหตุผลเหล่านี้บางส่วนที่ทำให้หลายคนชอบเรื่องสยองขวัญ และเมื่อนำเรื่องสยองขวัญมาผสมเข้ากับการ์ตูนญี่ปุ่นเข้าไปด้วยกัน ก็จะได้เรื่องที่น่าสนใจขึ้น เช่นหากเป็นแอ็คชั่น ก็จะกลายเป็นอีกแนวหนึ่งที่ไม่เหมือนใคร คือแนวปราบผี ปราบปีศาจ หรือต่อสู้กับพวกมีพลังวิเศษ ที่ผีแต่ละตัวน่ากลัว  มีฉากสยองขวัญ บวกกับความเท่ของแต่ละตัวเวลาปราบปีศาจใช้พลังวิเศษสู้กัน ฯลฯ จนกลายเป็นสูตรสำเร็จการ์ตูนญี่ปุ่น เช่นเรื่อง Boold+ ทำให้หลังๆ ก็เริ่มมีแนวเอาตัวรอด ฆ่ากันตาย หรือตัวละครฆ่ากันเองบ้างให้แปลกใหม่ขึ้น อย่างอนิเมชั่นล่าสุดที่จบไปก็ เช่น เดตแมนวันเดอร์แลนด์  

สำหรับการ์ตูนเรื่องนี้เป็นแอ็คชั่นสยองขวัญพิมพ์นิยมก็ว่าได้ คือมิตรภาพ ความรัก สู้กัน  หากแต่คราวนี้เนื้อหาส่วนใหญ่เน้นสถานที่และสังคมแคบๆ ก็คือโรงเรียน และสอดแทรกดารใช้ชีวิตโรงเรียนเข้าไปนอกเหนือการต่อสู้ สำหรับสยองขวัญญี่ปุ่นแล้ว โรงเรียนถือเป็นสถานที่หนึ่งที่ญี่ปุ่นมักนำเป็นเวทีเรื่องสยองขวัญมาใช้มากที่สุด และตัวเอกส่วนมากเป็นนักเรียน สาเหตุก็ง่ายๆ เพราะมันเข้าถึงกลุ่มคนซื้อและเรื่องใกล้ตัวที่สุด (ถ้าเป็นโรงเรียนศึกษาผู้ใหญ่วัดระฆังคงไม่ไหว)

                นอกเหนือจากลายเส้นที่สวยงาม(ตัวละครน่ารักหลายตัว) ความโหดร้ายที่เต็มไปด้วยเลือด พล็อตการดำเนินเรื่องที่สนุกน่าติดตาม(ได้ลุ้นด้วยว่าแต่ละคนมีพลังวิเศษอะไร และบททดสอบจะเป็นอะไรต่อไป) สิ่งที่สอดแทรกเข้าไปก็คือการใช้ชีวิตในโรงเรียนประจำของญี่ปุ่นและจิตวิทยาเด็กนักเรียนเข้าไปอีกด้วย อย่างที่เห็นในตอนแรกก็คือการปรับตัวหลังจากเข้ามาเรียนใหม่ๆ ของเหล่านักเรียนที่ต้องอยู่ท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่เลวร้าย เต็มไปด้วยความหวาดระแวงและความหวาดกลัว ทำให้เด็กนักเรียนจำเป็นต้องเปลี่ยนวิธีชีวิตของตนเองเพื่อความอยู่รอดเสียใหม่ ซึ่งในช่วงแรกๆ อาจหวาดกลัวอยู่แต่ในห้อง ทำตุ๊กตาเรรียกฝน ติดตามข่าวพยากรณ์อากาศว่าวันไหนจะเกิดคลาส บางคนรับไม่ได้ก็ไม่สนใจเรียน ทำร้ายข้าวของ ไปจนถึงฆ่าตัวตายไปเลยก็มี สิ่งเหล่านี้ไม่แตกต่างจากชีวิตจริงที่เราต้องออกจากบ้านเพื่อมาเข้าบ้านหลังที่สอง ต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่รู้จัก เพื่อนมิตรยังไม่มี ทำให้เรารู้สึกเหงา หรือเกิดความคิดว่า “ดีแล้วเหรอที่มาเรียนที่นี้”

และเมื่อปรับสภาพแวดล้อมได้ ก็เกิดประเด็นว่าเด็กนักเรียนการปรับสภาพนั้นจะกลายเป็นด้านสว่างหรือด้านมืด คือ ด้านสว่างที่กลายเป็นคนที่มีจิตใจเข้มแข็งรักเพื่อนพ้องเชื่อใจในมิตรภาพ  ส่วนด้านมืดก็ตรงข้ามสว่าง คือกลายเป็นคนจิตใจเยือกเย็น โหดร้าย ใช้ประโยชน์เพื่อนพ้องแบบผิดๆ ใช้คนหมู่มากเข้าว่ารังเกียจคนหมู่น้อย ตั้งตนเป็นเจ้าพ่อ หรือหักหลังอย่างน่าตาเฉย

                มาคิดๆ ดูอีกที ผมก็พอเข้าใจประเด็นว่าทำไมผู้ปกครองถึงใจยักษ์ใจมารส่งลูกหลานเข้าโรงเรียนแห่งนี้ทั้งๆ ที่ว่ามันคือโรงเรียนนรก(ผู้ปกครองบางคนไม่รู้ว่ามันเป็นโรงเรียนนรก หากรู้ คงไม่ส่งบุตรหลานเข้าหรอก) สาเหตุที่ผมคิดได้ก็คือคนเขียนตั้งใจเขียนตอกกลับให้ผู้ปกครองในโลกแห่งความจริงที่ว่า ผู้ปกครองบางคนชอบยัดเยียดส่งเสริมเด็กเข้าไปเรียนในสิ่งที่เด็กไม่ชอบ  หรือตั้งเป้าเด็กสูงเกินไป โดยไม่ฟังความเห็นของเด็กนักเรียน จนเด็กกดดัน เรียนแล้วไม่มีความสุข และมีหลายรายที่เครียดจนฆ่าตัวตตาย ดังนั้นก่อนที่จะตัดสินใจจะให้เด็กเรียนโรงเรียนไหนหรือสาขาใดโปรดคิดสักนิดว่าลูกของท่านอยากเข้าไปเรียนสถานที่แห่งนั่นหรือไม่ หรือสมองของลูกท่านสามารถเรียนรู้เรื่องและ สามารถปรับตัวได้เข้าสถานที่แห่งนี้ได้ไหม จงอย่าเอาข้อสิทธิพิเศษของนักเรียนจำพวก "จบแล้วได้งานทำ เงินดี"มาเป็นตัวกำหนดอนาคต จงดูที่ความสามารถและความสามารของเด็กของเด็ก คิดตัดสินใจก่อนที่จะสายเกินแก้

                สรุปดีกว่า แม้ว่าการ์ตูนเรื่องดังกล่าวจะเนื้อหาสูตรสำเร็จไปบ้าง แต่กระนั้นก็มีเนื้อหาน่าติดตามสอดแทรกชีวิตในโรงเรียนมาทดแทนทำให้หลายคนชอบ(รวมถึงผม) อีกทั้งแม้จะดำเนินมา 3 เรื่องแล้ว แต่กระนั้นเนื้อหายังเต็มไปด้วยปริศนา จนอยากอ่านเล่มต่อว่าจะเป็นยังไงต่อ(แม่งมันตัดจบฉบับฉากไคลแม็กซ์ได้เข้มาก) ข้อเสียมีอย่างสองอย่างคือฉากโหดร้ายบ้าพลังค่อนข้างเยอะและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ (แต่สมจริง) ใครที่เกลียดการ์ตูนเลือดสาดโปรดถอยไกลๆ และต้องมีเตรียมใจไว้ด้วยว่าอนาคตอาจมีตัวละครที่เราชอบตายไปสักคน สองคน และสุดท้ายคือโปรดทำใจให้มากๆ เพราะลิขสิทธิ์เนชั่น สำนักพิมพ์ที่ผมกลัวที่สุดในสามโลก เรื่องไหนที่ได้ลิขสิทธิ์ คุณภาพเล่มบางเฉียบ(ข้อดีอย่างเดียวคือไม่เปลืองพื้นที่เก็บ) และอาจมีดอง หรืออย่างมากเดือนล่ะเล่ม หากคุณรับข้อเสียเหล่านี้ได้ก็ถือว่าการ์ตูนเรื่องนี้ไม่ผิดหวัง

ตอนหน้าขอตั้งเป็นกระทู้ครับ เพราะช่วงนี้ติดเกม