สาระ(แนว)การ์ตูน

ลำดับตอนที่ #6 : การ์ตูนผู้หญิงในสายตาของกรรมกรกระทู้

นับตั้งแต่ผมเกิดมาเนี่ยการ์ตูนผู้หญิงที่ผมได้มีโอกาสรู้จักแรกๆเลยก็มีเรื่องมิงกี้โม่โม่ภาคแรก(จี้จี้สาวน้อยกายสิทธิ์เมื่อปี2528 โดยภาคสองเอามาฉายเมื่อช่วงปี2540) Sailor Moon และMagic Knight Rayearth ซึ่งพวกนี้ก็เป็นการ์ตูนแนวสาวน้อยเวทมนต์ที่เราคุ้นเคยกันดีและฉายให้เด็กชมกันทางช่อง9ไปนานมากแล้ว จริงๆแล้วก็มีเรื่องครีมมี่มามี่ฉายร่วมสมัยเดียวกับจี้จี้แต่ช่วงนั้นผมยังไม่ได้บ้าติดตามการ์ตูนมากเท่าไหร่
จำได้ว่าช่วงที่ผมติดตามการ์ตูนSailor Moonเนี่ยผมต้องหลบหลีกสายตาครอบครัวรอบข้างอยู่พอสมควรเพื่อมาเปิดดู แหม... ก็ช่วงนั้นผมอยู่ม.ต้นไปแล้วมาดูการ์ตูนแนวแบบนี้มันขัดแย้งกันเห็นๆอยู่แล้วนี่เนอะ
เอาละ มาพูดถึงการ์ตูนผู้หญิงในรูปหนังสือกันบ้าง ซึ่งผมเองแทบจะไม่เคยสนใจการ์ตูนพวกนี้มาตั้งแต่แรกเลย
จนเมื่อมีการ์ตูนสาวน้อยที่มีเนื้อหาเอาใจคุณผู้ชายโดยเฉพาะ เมื่อลุงเคน(อาคามัตซึ เคน)ที่มีผลงานอย่างA.I.Think so ,Love Hina และล่าสุดNegimaที่กำลังทำยอดขายตีตลาดอยู่ในตอนนี้ ทำให้ผมเริ่มรู้สึกว่าการที่ผู้ชายอ่านการ์ตูนผู้หญิงนั้นคงไม่ใช่เรื่องน่าอายอีกต่อไป
และเมื่อธุรกิจร้านเช่าหนังสือทั้งการ์ตูน นิยายและพ็อกเก็ตบุ๊คส์ กำลังก่อร่างสร้างตัวในช่วงที่ผ่านมานี่ ทำให้ผมลองหันมาเช่าการ์ตูนผู้หญิงอ่านดูบ้าง ซึ่งเท่าที่มีในตลาดหนังสือส่วนใหญ่โดยเฉพาะของสำนักพิมพ์บงกชก็มักจะเป็นเรื่องสั้นแนวรักๆใคร่ๆของหญิงสาวที่มีต่อชายหนุ่มหลากหลายอารมณ์และความรู้สึกด้วยกัน โดยมีเงื่อนไขทั้งชาติกำเนิด ฐานะ สัญชาติ อายุ สภาพแวดล้อมการเลี้ยงดู และความสามารถพิเศษอื่นๆที่แตกต่างกันไปเป็นตัวกำหนดการเดินเรื่องโดยมีคติธรรมดีๆเกี่ยวกับความรักสอดแทรกลงไป สุดแท้แต่ว่าคุณผู้หญิงแต่ละท่านจะชอบเนื้อหาในแบบไหนกัน
แต่โดยส่วนตัวผมแล้ว การ์ตูนพวกนี้มักจะจบแค่การเช่ามาอ่านแล้วก็จบแค่นั้น ไม่ควรค่าแก่การซื้อมาเก็บสะสมให้รกบ้านสักเท่าไหร่มีบางเรื่องที่ผมติดใจลายเส้นตัวการ์ตูน โครงเรื่องเนื้อหาที่แหวกแนวจนควรค่าแก่การนำไปต่อยอดทางจินตนาการ และชุดแต่งกายน่ารักๆที่โดนใจแบบสุดๆ
เนื่องจากการ์ตูนผู้หญิงหลายเรื่องนั้นเนื้อหาก็คล้ายกับละครวัยรุ่นน้ำเน่าทั้งของไทยและเพื่อนบ้านในเอเซีย ซึ่งตลาดละครบ้านเราตอนนี้ก็นิ่งอิ่มตัวไปมาก ผู้บริโภคขาประจำเริ่มชินชาและจับทางเนื้อหาของละครไปได้เยอะมากแล้วตามกาลเวลา และละครหลายเรื่องเช่นกันถ้าเอามาเขียนเอามาวาดเป็นการ์ตูนก็คงจะน่ารักน่าติดตามอยู่ไม่น้อยเลยเหมือนกัน
ถึงตอนนี้หลายท่านคงจะสงสัยกันละว่าทำไมจนป่านนี้ผมยังจะไปเช่าการ์ตูนพวกนั้นอ่านอยู่อีกละ ก็ขอตอบว่าคนวาดการ์ตูนผู้หญิงซึ่งออกขายตามท้องตลาดส่วนใหญ่ก็เป็นผู้หญิงแทบทั้งนั้น ยกเว้นเท่าที่ผมรู้จักอยู่สองท่านด้วยกันอย่างวาดะ ชินจิที่แต่งและวาดพิกมาริโอ กับ มาซาฮิโร่ ชิบาตะที่แต่งและวาดการ์ตูนอย่างLove Syncroid ,Blue Sonnet และSarai (ซึ่งมีฉากโป๊โชว์สัดส่วนไม่เหมาะสมต่อเยาวชนอยู่หลายฉาก)
ซึ่งเมื่อคนสร้างสรรค์ผลงานคือผู้หญิงแล้ว เขามีมุมมองความรักของตนเองที่มีต่อสุภาพบุรุษแล้วแสดงออกมาในแง่มุมไหนบ้างผ่านทางบทบาทความนึกคิดของนางเอกในการ์ตูนแต่ละคนออกมา ผู้ชายในมุมมองของพวกเขาเป็นยังไงกันแน่ บางครั้งผู้ชายถ้าคิดจะจีบสาวให้ได้สักคนก็ต้องศึกษาและเข้าใจจิตวิทยาของลูกผู้หญิงกันสักหน่อย เพื่อจะได้ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงนิสัย การดำเนินชีวิตประจำวัน ให้มีคุณภาพและมองไกลถึงอนาคตข้างหน้ามากขึ้น จะได้ไม่ประสบปัญหาแต่งแล้วชีวิตครอบครัวล้มเหลวจนต้องมาหย่าร้างกันในภายหลังซึ่งมีให้เห็นเป็นตัวอย่างอยู่หลายคู่ เนื่องจากปล่อยให้กิเลสกามราคะเข้ามาบ่งการชีวิตตัวเองอยู่เรื่อยไป

เอาละครับ คุณผู้ชายทุกท่านไม่ใช่เรื่องน่าอายอีกต่อไปแล้วละนะถ้าท่านจะลองหันมาสัมผัสกับการ์ตูนผู้หญิงแบบกรรมกรคนนี้บ้าง