ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #432 : Denpa teki na Kanojo -โลกวิปริตอันงดงาม!?

Denpa teki na Kanojo เป็นอนิเมะเรื่องแรกๆ ที่ผมรู้จักในช่วงที่สนใจซับไทยเป็นครั้งแรก และเป็นเรื่องหนึ่งที่หลายคนแนะนำผมให้ดู หากแต่ตอนนั้นผมไม่ได้สนใจมากนัก ประกอบกับไม่ชอบพระเอกในเรื่องสักเท่าไหร่ (พระเอกเถื่อน ต่อยตีเก่งนี้ มันสายเก่าล้าหลังแล้วมั้ง ผมว่า)

เวลาผ่านไปหลายปี จนกระทั่งผมเริ่มสนใจเรื่องนี้ เพราะไปติดเชื้อใครบางคนแถวๆ นี้ที่ชอบนิยายที่พระเอกจิตตก (อนาถ พวกที่เหมือนจะเก่งแต่พอเอาเข้าจริง เจอเรื่องโหดๆ เลือดสาด เข้าไป ร้องเหวอเลย) ประกอบกับกำลังจะแต่งนิยายแนวพล็อตแบบนี้ (ก็แค่เหมือนมั้ง มันเป็นไปตามสูตรของมันมากกว่า) เลยดูอนิเมะเรื่องนี้พียงดูหน่อยว่ามันสนุก ได้สาระตรงไหน  

 

Denpa teki na Kanojo เป็นนิยายไลท์โนเวลแนวจิตวิทยา, ลึกลับ, โรแมนติก (?)  ผลงานของ Kentaro Katayama (อีกหนึ่งผลงานคือ Kure-nai ซึ่งทั้งสองนิยายอยู่ในโลกเดียวกัน และมีอะไรบางอย่างเชื่อมต่อกันด้วย แต่เนื่องด้วยผมไม่เคยดูเรื่องนี้ก็ขอข้ามไปละกัน ถึงผมเป็นหมี แต่ผมก็รักเพื่อนสมัยเด็กนะเอ่อ) ส่วนนิยายวาดภาพประกอบวาดโดย ยามาโตะ ยามาโตะ วางจำหน่ายเดือนกันยายน 2004 –กรกฎาคม 2005 จำนวน 3 เล่มจบ (ไม่ทราบว่ามีเล่มพิเศษหรือเปล่า) ซึ่งตัวนิยายไม่มีลิขสิทธิ์ในบ้านเรา แต่เราก็สามารถรู้สึกเรื่องนี้จาก OVA  ความยาว 42-44 นาที ที่ออกมาสองตอน เมื่อถึงปี 2009

เนื้อเรื่อง Denpa teki na Kanojo เป็นเรื่องราวของพระเอกที่ชื่อจูวซาวะ จูวเป็นเด็กมัธยมปลายผมทอง ตัวโต และเป็นเด็กที่มีนิสัยนักเลงที่โดดเดี่ยว (แบบหมาป่าเดียวดาย) ที่มักมีเรื่องชกต่อยกันเป็นประจำ วันหนึ่งเขาได้รู้สึกกับเด็กสาวลึกลับคนหนึ่งชื่อ โอจิบานะ อาเมะที่เธออ้างว่าชาติที่แล้วเขาเป็นราชา และเธอเป็นอัศวิน และเธอจะตามเขาไปทุกแห่ง และปกป้องเขาจากอันตราย ซึ่งมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ เพราะสาวลึกลับนั้นติดตามเข้าไปทุกที่ ซึ่งจูวก็ไม่อยากจะยุ่งกับเธอ จึงพยายามหนีจากอาเมะทุกวิถีทาง แต่เธอก็ตามรังควาญเขาตั้งแต่ระเบียงของตึกเรียนไปจนถึงห้องนอนที่บ้าน ซ้ำยังแสดงท่าทีไม่เป็นมิตรกับคนใกล้ตัวเขาอย่างเห็นได้ชัด ทำให้เด็กหนุ่มที่หวาดกลัวเธอขึ้นมาจริงๆ

ในเวลาเดียวกันเกิดคดีฆาตกรรมต่อเนื่องขึ้น เมื่อเหยื่อทั้งชายและหญิงถูกดักฆ่าขณะเดินทางคนเดียวในช่วงฝนตก ในสภาพโหดร้ายทารุณ ความจริงเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับพระเอกเลย จนกระทั่งวันหนึ่งเขาก็ได้เห็นศพเพื่อนร่วมชั้นสาวแว่นของเขาถูกฆาตกรฆ่าตายอย่างทารุณต่อหน้าต่อตา และนั้นทำให้เขาและอาเมะต้องสืบหาฆาตกร โดยที่เขายังสงสัยว่าแท้จริงแล้วอาเมะนั้นแหละที่เป็นฆาตกรเสียเองหรือเปล่า?

  หากถามว่า Denpa teki na Kanojo เป็นแนวอะไรกันแน่ อืม ส่วนตัวผมคิดว่าน่าจะเป็นแนวอาชญากรรม ที่ผสมแนวลึกลับ การดำเนินเรื่องที่เต็มไปด้วยความสงสัย และตอนท้ายก็หักมุมเล็กน้อย กับโศกนาฏกรรม จบลงด้วยความโรแมนติก (นิดหน่อย)  แม้จะมีเรื่องสืบสวนเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย แต่มันก็ไม่มากมายอะไร แถมด้วยเนื้อหาที่ลดถอนลงจากนิยายพอสมควร (เห็นได้ชัดเลย) ทำให้ตัวอนิเมะ OVA ยังไม่กลมกล่อมนัก ยิ่งหากใครดูซีรีย์ทีวีฝรั่ง อย่าง ฮันนิบาล หรือ  Criminal Minds  แล้วมาดูเรื่องนี้ ก็อาจไม่เต็มอิ่มของความโรคจิต และความฮาร์ดก็ว่าได้

                แต่.....ถึงอย่างนั้น มันก็น่าสนใจ อย่างน้อยตัวละครเรื่องนี้ก็น่าสนใจ รวมไปถึงความผิดปกติทางจิตใจของตัวละครด้วย

 

                Denpa teki na Kanojo เปิดตัวด้วยชายหนุ่มคนหนึ่ง ที่ดูก็รู้เลยว่ามันโรคจิตอันตราย เพราะมันเอาแต่พล่านทฤษฏีสมคบคิดบอกว่าตนเองเป็นห่วยงานลับรัฐบาลที่มีหน้าที่มนุษย์ต่างดาวที่ซ่อนตัวอยู่ในร่างของมนุษย์ธรรมดา และมันก็ไม่ได้พล่านธรรมดา เพราะชายหนุ่มคนนี้ทำจริงๆ หลักฐานคือเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด

                นอกจากนี้ ชายหนุ่มได้กระทำหยาบช้าและสามานย์ เมื่อมันได้ใช้กำลังข่มขืนผู้หญิงคนหนึ่งอย่างน่าสะอิดสะเอียน โชคดีอยู่บ้างที่ชายหนุ่มยังสวมกางเกงในบ็อกเซอร์อยู่ทำให้ไม่อุจาดมากนัก

                จากเหตุการณ์นี้ทำให้ชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งเปลี่ยนไปตลอดกาล วันหนึ่งเธอได้ยืนอยู่ที่ตึกเรียน (เชื่อว่าเธอกำลังโดดตึกฆ่าตัวตาย) หากแต่เธอจะหยุดไป เมื่อเขาเห็นจูวซาวะ จูวซึ่งเป็นนักเลงตัวใหญ่ผมทองกำลังต่อยตีกับนักเลงหลายคนด้วยตัวคนเดียว เขานั้นโดดเดี่ยว แต่ก็แข็งแกร่ง และกล้าหาญ และนั้นเองทำให้เด็กสาวคนนั้นเกิดความประทับใจ เขานั้นคือราชา และถ้าเป็นเขา........  และนั่นเองทำให้เด็กสาวคิดอะไรบางอย่าง.... ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราว

                จากนั้น เนื้อเรื่องก็ตัดในมุมมองของจูวซาวะ จูวที่คาแร็คเตอร์เขานั้นพระเอกนักเลงคอเมดี้ยุคเก่าชัดๆ  ผมทอง เถื่อน ทำผิดระเบียบโรงเรียนไม่ยุ่งกับคนอื่น เขาแรงมาก็แรงกลับ

                จูวมักคิดอยู่เสมอว่าเขาเป็นโดดเดี่ยว ไม่ว่าจะเป็นที่บ้าน หรือที่โรงเรียน ทำให้เขาไม่สนใจคนอื่นมากนัก อย่างไรก็ตาม พระเอกไม่รู้ตัวเลยว่ารอบตัวเขานั้นมีผู้หญิงที่ให้ความสำคัญกับเขาอยู่ เป็นต้นว่า ฟูจิยาม่า สาวแว่นหัวหน้าห้องที่มักเตือนเขาให้สนใจระเบียบโรงเรียน (คาแร็คเตอร์สูตรสำเร็จชัดๆ), มิยะ สาวห้องเดียวกันที่ดูก็รู้ว่าแอบชอบพระเอก แถมยังกินข้าวกล่องด้วยกันอีกต่างหาก และสุดท้าย สาวลึกลับ โอจิบานะ อาเมะ

อย่างที่บอกเอาไว้ข้างต้น เนื้อเรื่องเริ่มสนุกขึ้นเมื่อพระเอกได้พบกับอาเมะ เด็กสาวที่แม้เส้นผมจะปกหน้า แต่ก็รู้เลยว่าเธอน่ารัก แต่ความน่ารักหมดไป เมื่อเธอโชว์ความเป็นจูนิเบียว บอกว่าชาติที่แล้วพระเอกเป็นราชา และเธอเป็นอัศวิน และเธอจะตามเขาไปทุกแห่ง

 (หากจำไม่ผิด สมัยก่อนคำว่าจูนิเบียวยังไม่มี  เพราะจูนิเบียวพึ่งมาใช้เมื่อปี 1999 ดังนั้นในเรื่องอาเมะจึงถูกเรียกว่าสาวคลื่นไฟฟ้า (Denpa) แทนคำว่าจูนิเบียว โดยคำว่าคลื่นไฟฟ้า เป็นอุปมาที่ใช้เรียกพวกที่ทำตัวลึกลับที่มีพฤติกรรมประหลาด   จิตผิดปกติ )  ราวว่าเป็นพวกที่ส่งคลื่นไฟฟ้าทางสมอง)

 

หลังจากผ่านฉากโรแมนติก (?) ยัยสโตเกอร์โผล่มาถึงห้องนอนพระเอก ก็มาถึงในช่วงกลางคืน ฝนตกหนัก หลังจากที่ไม่สบอารมณ์ยัยสโตเกอร์ พระเอกออกไปเดินร่มข้างนอก เดินเข้าไปในตรอกแคบๆ มืดๆ ไปเรื่อยๆ ยอมรับว่าบรรยากาศในตอนนั้นทำได้หลอน และลึกลับมาก รวมไปถึงการนำขยะสังคม และโสเภณี (?) เข้าไปประกอบฉาก เพื่อแสดงให้เห็นถึงความเสื่อมโทรมของสังคมเข้าไป มันให้อารมณ์ของหนังอาชญากรรมดีๆ เลยหนึ่ง (อาชญากรรมเกิดขึ้นจากความเสื่อมโทรมของสังคม)  และที่นั้นพระเอกก็ได้พบศพของสาวแว่นหัวหน้าห้อง   จากเด็กสาวที่น่ารักกลายเป็นศพที่น่าอนาถ และใกล้ๆ กันนั้นเขาก็พบอาเมะที่ลากไม้เบสบอลที่อาวุธสังหาร.......

นั่นเองทำให้พระเอกได้เข้าสู่ยังอีกโลกหนึ่ง โลกที่เขาคิดไม่ฝันว่าจะได้เห็น มันคือโลกแห่งวิปลาส ด้านมือของมนุษย์ ที่เขาไม่รู้ว่ามันอยู่ใกล้ตัวเขากว่าที่คิดเอาไว้....

มนุษย์เรานี้ตลก เรามักคิดเองเสมอว่า เราโดดเดี่ยว เดียวดาย คนรอบตัวไม่สนใจ ทั้งๆ ที่ความจริงแล้ว เขาก็มีคนคอยห่วงอยู่ อย่างหัวหน้าห้องสาวแว่น ที่เป็นคนเดียวที่ใส่ใจ เตือนพระเอกให้อยู่กฎระเบียบ แต่พระเอกก็ยังคิดว่าเธอเป็นเหมือนกับคนอื่นๆ หากเขาไม่สนใจ เธอก็เลิกที่จะเลิกสนใจเหมือนกัน แต่เขาก็คิดผิด สาวแว่นหัวหน้ายังคงใส่ใจเขา จนเกือบรู้ว่าเธอนั้นจริงจัง กว่าที่พพระเอกจะคิพได้ มันก็สายเกินไปแล้ว   บางทีมันอาจเป็นจุดเปลี่ยนให้พระเอกสนใจเรื่องรอบข้างมากชึ้นก็เป็นไปได้

การพบศพสาวแว่นหัวหน้าห้อง ทำให้พระเอกเริ่มสนใจเรื่องรอบข้างมากขึ้น  ในตอนเช้าถัดมา ระหว่างหลายคนกำลังเสียใจการเสียชีวิตของสาวแว่นหัวหน้าห้องอยู่นั้น พระเอกได้คาดคั้นอาเมะว่าเกี่ยวข้องอะไรกับคดีนี้ หากแต่เธอปฏิเสธ พร้อมกับถามพระเอกว่าอยากรู้ตัวฆาตกรหรือไม่

พระเอกพยายามหาความจริงที่เกิดึ้น เขาสงสัยอาเมะว่าเป็นฆาตกร จนถึงขั้นตามเธอ หากแต่ท่ามกลางความสงสัย เขาได้รับโทรศัพท์ลึกลับบอกว่า “ให้มาที่สวนสาธารณะ”

เมื่อพระเอกไปถึงสวนสาธารณะก็พบกับชายหนุ่มที่บ้าทฤษฏีสมคบคิดในช่วงเปิดเรื่อง อยู่กับศพชายคนหนึ่งที่ไม่ทราบชื่อ พระเอกรู้ทันทีว่าชายหนุ่มคนนั้นเป็นฆาตกร พระเอกจึงจัดกานชายหนุ่มคนนี้ โดยอาเมะมาช่วยเหลือปิดท้าย และนั้นทำให้พระเอกรู้ว่าอาเมะไม่ใช่ฆาตกร และเขาสามารถจับฆาตกรต่อเนื่องที่ฆ่าสาวแว่นหัวหน้าห้องได้สำเร็จ

ในช่วงพระเอกพยายามหาฆาตกรนั้น ก็ดำเนินเรื่องตามสูตรของการสืบสวน พร้อมกับเรื่องที่โยนคำถามมากมาย ความสงสัย ความไม่เชื่อใจ ทำให้น่าดูระดับหนึ่งบ้าง

เรื่องเหมือนจะจบเพียงเท่านี้ พระเอกจับฆาตกรได้ ฆาตกรฆ่าตัวตาย มันควรจะแอปปี้ หากแต่วันต่อมาพระเอกถูกมิยะเรียกตัวในห้องเรียนที่คนอื่นๆ ไม่อยู่  พวกเขาพูดคุยเรื่องฆาตกรต่อเนื่องกัน และมิยะได้สารภาพรักกับพระเอกว่า เธอชอบเขามานานแล้ว และอยากให้พระเอกเป็นแฟนของเธอ

แน่นอนพระเอกก็ตกใจ หากแต่ระหว่างที่พระเอกกำลังเขินหน้าแดงที่ทั้งชีวิตจะมีสาวๆ มาบอกรักอยู่นั้น จู่ๆ ร่างกายของเขาก็เกิดชาไปทั้งตัว ไม่มีแรงแม้แต่น้อย  มิยะเห็นแล้วยิ้มบอกว่าพอใจที่ยาชาที่แอบใส่เครื่องดื่มที่พระเอกดื่มออกฤทธิ์เร็วไวกว่าที่คิด จากนั้นเธอก็ไปหยิบไม้เบสบอสฟาดพระเอกทั้งแขน ขา จนบาดเจ็บสาหัส ไม่สามารถขยับตัวไปไหนมาไหนได้

และแล้ว ความจริงเปิดเผย มิยะก็คือฆาตกรต่อเนื่องอีกคน...........

มิยะที่สดใสร่าเริง แท้จริงแล้วเธอคือจอมบงการที่แท้จริง เธอบงการเจ้าบ้าทฤษฏีสมคบคิดเป็นฆาตกรต่อเนื่องอีกที

มิยะเล่าความจริงด้วยสีหน้าปกติในแบบของเธอว่า เธอเป็นผู้หญิงที่ถูกเจ้าบ้าทฤษฏีสมคบคิดที่เป็นพี่ชายข้างบ้านที่เป็นฆาตกรต่อเนื่อง ข่มขืน  มันเลวร้ายมาก แต่ในขณะเดียวกันมันก็ทำให้เธอเปลี่ยนเป็นคนละคน จนกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด จนกลายเป็นจอมบงการไปด้วย

(จากการวิเคราะห์ส่วนตัวของผม ความจริงมิยะน่าจะมีความคิดจะฆ่าตัวตายตั้งแต่แรก เพราะเธออยู่ที่ด่านฟ้าในตอนต้นเรื่อง หากเธอเกิดไปเห็นพระเอกเข้า และเธอก็ประทับใจพระเอกที่ใช้ชีวิตแบบเข้มแข็ง โดดเดี่ยว และสู้กับโลกที่โหดร้ายนี้ได้ ทำให้มิยะคิดว่าพระเอกจะสามารถกำจัดพี่ชายข้างบ้านได้..... และนั้นทำให้เธอเรียกเขาว่า “ราชา”

ในขณะเดียวกัน จิตใจของมิยะก็เริ่มบิดเบี้ยว ในเมื่อฉันทุกข์ คนอื่นก็ต้องทุกข์และเลวร้ายยิ่งกว่า เมื่อมิยะรู้ว่าพี่ชายข้างบ้านมีความคิดจะเลิกเป็นฆาตกรต่อเนื่อง มิยะได้ยุให้พี่ชายกลับมาเป็นอีกครั้ง และตนเองก็เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย

นอกจากนี้เชื่อว่ามิยะก็เป็นยัน เธอรู้ว่าสาวแว่นหัวหน้าห้องชอบพระเอก มิยะกับพี่ชายข้างบ่านก็ฆ่าสาวแว่น แล้วทำให้พระเอกเริ่มสนใจสิ่งที่พวกเขาก่อ ต่อมาเธอก็ส่งข้อความ “มาที่สวนสาธารณะ” เพื่อให้พระเอกสูกับพี่ชายข้างบ้าน

แม้ว่าพระเอกจะสามารถกำจัดพี่ชายข้างบ้านได้ แต่นั้นก็เป็นการจบเรื่องราวของเธอไปด้วย และแผนสุดท้ายของมิยะก็คือการยันพระเอกในตอนท้ายนั่นเอง)

มิยะชื่นชมพระเอกมาตลอดว่าเขาแข็งแกร่ง แต่ในขณะเดียวกันเธอก็อยากจะเห็นสิ่งที่อยู่ภายในจริงๆ ว่าตัวตนที่แท้จริวของเขาจะเหมือนภายนอกหรือไม่ หากแต่พระเอกได้ทำสิ่งที่เธอตกใจ นั้นคือเขาปฏิเสธว่าเขาไม่ได้แข็งแกร่งเลย  สิ่งที่เขาแสดงออก มันเป็นเพียงแค่เปลือกเท่านั้น เขายอมรับว่าอ่อนแอ  โดดเดี่ยว และไม่อยากตาย

พระเอกร้องขอความช่วยเหลือ มิยะเริ่มทำอะไรไม่ถูก เพราะผู้ชายที่เธอวาดฝันไว้กลายเป็นมนุษย์ธรรมดาเหมือนกับคนอื่นๆ เขาไม่ได้เป็นราชาอีกต่อไป  จากนั้นอาเมะก็มาช่วยเหลือ  และซัดมิยะด้วยเครื่องช็อตไฟฟ้าจนหมอบ

   อย่างไรก็ตามมิยะก็ไม่สิ้นฤทธิ์ง่ายๆ เธอใช้มีดพยายามแทงอาเมะ หากแต่พระเอกได้ผลักอาเมะออกเพื่อเอาตัวรับมีดแทน

พระเอกถูกมีดแทงจนเลือดออก แต่เขาไม่ได้คิดจะโกรธเกลียดมิยะ เขาได้สวมกอดกับเธอ และนั้นทำให้มิยะสงบลง เธอร้องไห้ และได้รู้ตัวว่า เธอชอบเขาขึ้นมาจริงๆ แต่มันก็สายเกินไปแล้วสำหรับเธอ........

อาเมะจัดการมิยะจนสลบอีกครั้บ เธอเข้าไปหาพระเอก ระหว่างพระเอกสลบอยู่เขาก็ได้ฝันถึงความทรงจำในวัยเด็ก ที่เขาเคยมอบตุ๊กตาราชาให้เด็กสาวโดดเดี่ยวคนหนึ่ง เด็กสาวคนหน้าตาเหมือนอาเมะ....

พระเอกได้ตื่นขึ้นที่โรงพยาบาล โดยที่อาเมะนอนอยู่ข้างๆ และนั้นทำให้เขาได้รู้ว่าเขาไม่ได้โดดเดี่ยวอีกต่อไป เพราะยังมีคนที่รักและชื่นชมเขาอยู่เคียงข้าง.............

 

นี่คือเรื่องย่อๆ ของ Denpa teki na Kanojo OVA 1 ซึ่งน่าจะเป็นเนื้อหาของฉบับนิยายเล่ม 1 ก็น่าเสียดายที่ไม่ทำเป็นซีรีย์เพราะเนื้อหาดูก็รู้เลยว่าน่าจะทำยาวได้ แต่ถึงอย่างนั้นด้วยตัวละคร บรรยากาศของเรื่อง การดำเนินเรื่อง ก็น่าจะให้หลายคนชอบไม่มากก็ไม่น้อย แม้ในแง่ของการสืบสวน หรือความวิปลาสจะทำไม่ได้สุดก็เถอะ

สิ่งที่น่าสนจที่จะนำมาเขียนต่อไปก็คือการพูดถึงสองตัวละครสำคัญสองคน คือ ตัวพระเอกจูว กับมิยะ หลายคนสงสัยว่าทำไมอาเมะไม่สำคัญเหรอ เธอนั้นเป็นนางเอกเลยนะ ผมก็ตอบว่าเธอเป็นนางเอกก็จริง แต่ในแง่ความรู้สึกแล้วมิยะน่าจะเป็นตัวละครที่น่าจดจำสำหรับตอนนี้มากกว่า ในแง่ความหนักของเนื้อหา

เริ่มจากพระเอกจูวเป็นเด็กมัธยมปลายผมทอง ตัวโต และเป็นเด็กที่มีนิสัยนักเลงที่โดดเดี่ยว (แบบหมาป่าเดียวดาย) ที่มักมีเรื่องชกต่อยกันเป็นประจำ แน่นอนว่าที่ทำแบบนี้ไม่ใช่ว่าชอบ แต่เขากำลังทำสิ่งที่เรียกว่า “ขวางโลก” เชื่อว่าเป็นคนโดดเดี่ยวคนเดียวบนโลก   ไม่สนโลก ไม่สนสายตาคนอื่น  ไม่ยุ่งเรื่องคนอื่น ไม่อยากคุย ไม่อยากทำความรู้สึกใครๆ ทั้งสิ้น และนั้น........ ทำให้ขาดการมองสิ่งรอบตัวไป

ปกติแนวที่มีเรื่องฆ่าๆ ตัวเอกจะต้องได้รับทุกข์ หรือเจอเหตุการณ์อะไรบางอย่างให้รู้สึกตัว พระเอกจูวก็เช่นกัน ในที่สุดเขาก็เริ่มรู้ว่าเขาไม่ได้อยู่คนเดียวในโลก เมื่อเขาพบการตายของสาวแว่น คนที่เขาไม่เคยใส่ใจมาก่อน แต่พอเธอตาย  เขาก็เข้าใจความรู้สึกของคนอื่น เขารู้ว่าสาวแว่นหัวหน้าดีต่อตน แม้เขามักปฏิบัติต่อเธอแบบไม่สนใจก็ตาม นั้นเป็นเหตุทำให้พระเอกรู้สึกเสียใจ ที่เธอจากไป โดยที่เขายังมีความรู้สึกผิดกับเธอ

 และการรู้ความจริงที่น่าสลเดของมิยะ ทำให้เขารู้ตัวเองว่า ตนไม่ได้น่าสงสารคนเดียว ที่ต้องใช้ชีวิตโดดเดี่ยว และตอบโต้ด้วยความรุนแรง  หากแต่ยังมิยะนั้นมันเลวร้ายกว่าเขามาก ภายนอกเธอทำตัวเหมือนปกติ สาวน้อยมัธยมปลายร่าเริง หากแต่ความจริงเธอถูกข่มขืน แต่ไม่สามารถบอกใครได้ และจบด้วยการเป็นฆาตกรโรคจิต

พระเอกไม่ได้โกรธเกลียดมิยะ เขาคิดเพียงว่ามิยะเป็นเพียงแค่เหยื่อเท่านั้น หากไม่เกิดเรื่องเลวร้ายขึ้น บางทีมิยะอาจเป็นเด็กสาวปกติธรรมดา และเธอบอกรักเขา ขอให้เขาเป็นแฟน บางทีพระเอกก็คงตกลงและใช้ชีวิตคู่รักด้วยซ้ำ

มนุษย์เรานั้นล้วนมีอาการทางจิต จะมาก หรือน้อยแล้วแต่คน บางคนก็เก็บเอาไว้ในใจ ไม่แสดงออก ในขณะที่บางคนก็เกิดอาการทางจิตเมื่อเกิดเหตุการณ์ร้ายบางอย่าง เหมือนกับมิยะ ที่มีทางการจิตเพราะถูกข่มขืน ไม่สามารถช่วยเหลือใครได้ ซ้ำยังทำให้เรื่องแย่ยิ่งกว่าเดิม ซึ่งเรื่องของมิยะก็ไม่น่าแปลกใจมากนักว่าทำไมถึงแบบแบบนี้ เพราะหากค้นดูประวัติทางจิตของฆาตกรที่เป็นผู้หญิง ส่วนมักมักมีประสบการณ์โดนข่มขืนตั้งแต่เด็ก ความรุนแรงที่ถูกกรีดฝังลึกลง  ความรู้สึก เจ็บปวดทางการและจิตใจ ความบอบช้ำ  และพร้อมจะปะทุออกมา ทำลายชีวิตและคนรอบข้างตกสู่ความมืดมน

ดังนั้นการ์ตูนจึงไม่ใช่แนวจิตวิทยาธรรมดา แต่มันสอนให้รู้จักความเสื่อมของสังคม ความโดดเดี่ยว ในขณะเดียวเรารู้จักตัวเอง พยายามมองรอบด้าน และพยายามคิดมากกว่านี้ มิฉะนั้น เราอาจเสียคนที่สำคัญโดยที่ไม่ทันตั้งตัวได้

อย่างไรก็ตาม หากเราทำใจ ยึดมั่นในความถูกต้อง และเปลี่ยนเป็นคนใหม่ บางทีบางครั้งความสูญเสีย ก็อาจนำมาซึ้งเรื่องดีๆ   เหมือนกับฟ้าหลังฝนก็ได้