ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #381 : 10 นางเอกดาวรุ่งโดจิน (แต่เราไม่ค่อยรู้จักพวกเธอสักเท่าไหร่)

ในโดจินบ้านเรา ขณะที่เราดูโดจินประเภทการ์ตูนดัง อย่าง นารูโตะ  ไอดอลมาสเตอร์ เรือป่วย โดยเฉพาะสองอันหลังเยอะสุด แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีตัวละครอีกมาก ที่ญี่ปุ่นกำลังเป็นดาวรุ่ง ในขณะที่บ้านเรา งง แด๊ก ว่าเธอเป็นใครว่ะเนี้ย ไม่รู้จักเลย ดังนั้นในบทความนี้ ผมก็ดูโดจิน แล้วมีตัวละครไหมไม่คุ้นตา เลยเอาตัวละครนี้มาเขียนถึงดีกว่า รีวิวว่าเธอเป็นใคร มาจากไหน

อนึ่งในบทความนี้อาจเขียนไม่จบนะครับ แต่จะเขียนเรื่อยๆ หากปรากฏตัวละครที่ผมไม่เคยเห็น หรือรู้จักมากก่อนปรากฏในเว็บอ่านโดจินที่ผมเข้าประจำ

10. คาริออสโตร (Cagliostro) จาก Granblue Fantasy

หากใครที่ดูโดจิน เรามักจะคุ้นๆ โดจิน จาก Granblue Fantasy  (ซึ่งตอนแรกผมก็นึกว่าเกมไพ่ แต่เมื่อไปคุ้นแล้ว พบว่ามันเป็นเกมแนว RPG มือถือที่เปิดตัวเมื่อปี 2014 พัฒนาโดย CyGames หากใครเข้าไปค้นอาจคุ้นๆ กับภาพตัวละคร ก็ไม่ต้องแปลกใจเพราะสองคนในทีมงานนั้น เคยพัฒนาเกม Final Fantasy VI และ Final Fantasy IX มาก่อน  เท่าที่รู้ตอนนี้มีโครงการทำอนิเมะด้วย ซึ่งอีกไม่นานก็อาจได้เห็นกัน

ตัวเกมนั้นเป็นระบบเกมเทิร์นเบส ซึ่งมีตัวละครให้เลือกใช้มากมาย แต่ละคนมีสกิลแตกต่างกัน  ตามสถานการณ์ (แน่นอนว่า ตัวละครไหนเทพๆ ก็ต้องเปิดกาซ่า และต้องหมดเงินแน่นอนกว่าจะหาตัวละครเทพๆ และอัฟจนเก่งได้)  ซึ่งที่ญี่ปุ่นถือว่าฮิตมาก อาจเป็นเพราะระบบเกมที่ทำได้สนุก อีกทั้งยังอลังการจนไม่น่าเชื่อว่าเป็นเกมมือถือ (แถมทุกตัวละครใช้นักพากย์ชื่อดังอีกต่างหาก)

ในวงการโดจิน ก็เริ่มมีโดจินจากเกมนี้ออกมาสักพักแล้ว และตัวละครที่ผมเห็นบ่อยๆ คือ คาริออสโตร ตัวละครมาดเจ้าหญิงน้อยโลลิ เอาแตใจ ซึ่งเชื่อว่าหลายคนผ่ายสายตามาบ้างแล้ว

เนื่องจากผมไม่เคยเล่นเกมนี้ เลยไม่ทราบประวัติของเธอสักเท่าไหร่ แต่โชคดีมีคนมาบอกผมว่าความจริงแล้วเธอไม่ใช่เด็กผู้หญิง ตัวจริงของเธอเป็นผู้ชาย แถมเป็น ตาลุงแก่ๆ อายุเป็นร้อยปีอีกต่างหาก หากแต่ไม่รู้เพราะอะไรลุงแกหลงใหล่ในร่างโลลิ จึงเปลี่ยนตัวเองเป็นโลลิเสียเลย (แน่นอนตอแรกๆ หลายคนช็อกกับความจริงเรื่องนี้ ที่โลลิกลายเป็นตาลุง แต่กลายเป็นว่าหลายคนรับได้ และได้รับความนิยมในที่สุด) ในเว็บ Wiki บอกเพียงว่าเธอเป็นตัวละครที่หายากระดับ SSR (น่าจะเป็นระดับโครตหายากในเกมนี้ละมั้ง) ใช้นักพากย์ชื่อดังอย่างซากุระ ทันเกะ (คนพากย์เสียงนางเอกซากุระ จากมือปราบไพ่ทาโรต์) มาพากย์ แน่นอนว่าในเมื่อเป็นตัวละครที่โครตหายาก ดังนั้นมันจะต้องเก่งเป็นพิเศษ เก่งทั้งโจมตีแนวหน้า และสนับสนุน พลังเทพๆ เช่น ฮีทเทพ โจมตีหมู่ (โหด), แถมท่าไม้ตายสุดยอด (เดี๋ยวนี้เขาเรียก อันติ) ขนาดบอสยังกระอักเลือด ทั้งน่ารัก และเก่ง ใครๆ ก็อยากได้ ไม่แปลกแต่อย่างใดที่เธอกลายเป็นตัวละครที่ได้รับความนิยมในทันที

สำหรับโดจิน ก็มีหลายแนว ทั้งธรรมดา สายมืด ลงแขก ขยะ มีครบ ไม่รู้ว่าคนวาดโดจินโหดร้ายนี้ไปมีความแค้นอะไรของเธอหรือเปล่าถึงได้วาดแก้แค้นทำซะเสียเลย

9. เกียวรุโกะ จาก Oshiete! Galko-chan

ไม่รู้ทำไม ปัจจุบันโดจินญี่ปุ่นมักนิยมเล่นแนวสาวคาแร็คเตอร์ “สาวแกล” (Gal)

สาวเกล หมายถึง การแต่งตัวสไตล์ญี่ปุ่น ที่เน้นการแต่งตัวแบบจัดเต็ม อิสระ สนุกสนานในการทดลองสิ่งใหม่ๆ เช่น ทำสีผมจัดๆ  บางคนทำผิวสีแทน การแต่งหน้าให้สวยไม่ว่าจะเป็น การใส่ขนตาปลอม การทำให้แก้มสีชมพู   การแต่งตัวก็แล้วแต่ลักษณะเหมือนแฟชั่นต่างประเทศ แต่ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับแต่ละคน เป็นต้นว่า แบบ ก๋ากั่น และแบบหวานๆ (แต่โดจินสายมืดเน้นสาวก๋ากั่นมากกว่า)

ปกติแฟชั่นสาวเกลมักพบเห็นในชิบูย่า และมักมากันหลายคน เพราะสาวเกลล์นั้นต้องเข้าสังคม เดินช็อปปิ้งกับเพื่อนๆ เพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็น รวมไปถึงการอวดแฟชั่นให้คนอื่น

อย่างไรก็ตาม ภาพลักษณ์ สาวเกล ของญี่ปุ่นนั้นไม่ค่อยดีเลย ดูจากโดจิน จะเห็นชัดเจนว่า สาวแกลล์ เป็นพวกสาวรักสนุก ชอบของแพงๆ  พยายามจับพนักงานบริษัทที่เป็นตาลุงอ้วนๆ เข้าโรงแรม (แน่นอนว่าทำเรื่องอย่างว่า) เพราะเห็นว่าน่าจะเป็นลูกค้าที่ได้เงินเยอะ แล้วเอาเงินนี้มาซื้อของแพงๆ โดจินบางเรื่องแค่ต้นเรื่องพนักงานบริษัทคนหนึ่งเจอสาวแกลบนรถไฟ สาวแกลล์เอยปากเลยว่าสนใจไหม

ไม่รู้ว่าเรื่องจริงของสาวเกลเป็นยังไง เพราะไม่มีสารคดีหลุมดำของญี่ปุ่นมาตีแผ่สักเท่าไหร่ เอาเป็นว่าเป็นอีกด้านมืดของโดจินละกัน

(ปล. ที่ผมเขียนไม่ได้ดูถูกสาวเกลครับ แต่เป็นเรื่องของโดจิน ผมก็ไม่ชอบอ่านเรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่)

สำหรับโดจิน สาวเกลที่มักมีโดจินออกมาบ่อยๆ ในตอนนี้มีอยู่ 3 คน คนแรกคือ “เกียวรุโกะ”  (เกลโกะ) จาก Oshiete! Galko-chan (อีกสองคนเป็นสองสาวจากไอดอลมาสเตอร์)

Oshiete! Galko-chan  เป็นมังงะของ Suzuki Kenya บ้านเราไม่รู้จักมากนัก ส่วนเนื้อเรื่องก็แนวชีวิตในโรงเรียนของสาวๆ เพียงแต่สาวๆ เรื่องนี้แตกต่างจากการ์ตูนแนวเดียวกันเล็กน้อย ตรงที่ตัวเอกของเรื่องเป็นสาวเกลที่ชื่อ “เกียวรุโกะ” แม้จะปากร้าย แต่ก็เป็นไอดอลของห้อง กับเพื่อนของเธอ “โอตาโกะ” ซึ่งเป็นเด็กเก็บตัว แถมตัวเตี้ยอีกต่างหาก แต่ชอบแหย่ใส่เกียรุโกะเป็นประจำ และ “โอโจว” สาวธรรมดาที่อยู่กึ่งกลาง

ความจริงการ์ตูนเรื่องนี้ค่อนข้างดี ก็อย่างที่บอกว่าในสายตาหลายคนมักมองว่าสาวเกลเป็นเด็กมีปัญหา นิสัยไม่ดี ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วเธอก็เป็นเด็กสาวธรรมดาที่ชอบแต่งตัว และกล้าแสดงออกเฉยๆ อย่างอนิเมะตอนแรกเกียวรุโกะมาโรงเรียนสาย เพื่อนๆในห้องนินทาว่าเมื่อคุณคงจะเล่นตาลุงมาสิท่า แท้จริงแล้วเธอเพียงแค่ดูอนิเมะที่เพื่อนให้แบบโต้รุ่งต่างหาก

แต่พอมาอยู่ในโดมืด ไม่รู้ทำไม กลายเป็นแนวสาวเกลรักสนุก แถมเริ่มมีเยอะขึ้นอีกต่างหาก อาจเป็นเพราะเกียวรุโกะเป็นสาวเกลที่สมบูรณ์แบบ ไม่ว่าหน้าอกใหญ่ๆ ผมยาวสีทอง ที่ค่อนข้างน่ารัก น่าขยี้เลยทีเดียว ไม่แปลกเลยที่มีโดมืดของเธอเริ่มออกมาค่อนข้างมากในช่วงนี้ (อาจไม่เยอะอะไรมากมาย แต่ก็น่าผ่านตาบ้างน่า)

8. แอสทารอธ จาก “Shinrabansho”

อันดับต่อไปนี้ ใครที่เข้าเว็บโดจิน (สายมืด) บ่อยๆ อาจคุ้นหน้าของเธอไม่น้อย เพราะครั้งหนึ่งเคยมีโดจินของเธอออกมามากมาย นั้นคือ แอสทารอธ (Astaroth) เป็นตัวละครจาก “Shinrabansho”

Shinrabansho เป็นการ์ดเกมของบันได  ตอนแรกเริ่มมาจากแถมขนมและช็อกโกแลต (แต่กลายเป็นว่าคนซื้อจะเอาการ์ดมากกว่าเอาขนม เนื้อหาประมาทว่าเทพสู้กับมาร เท่าที่รู้คือ มีอนิเมะ OVA และเกม PC ด้วย และที่แปลกคือตัวละครเรื่องนี้เน้นตัวละครชาย (ขนาด OVA มีแต่ตัวละครผู้ชาย)  แต่อนิจจาตัวละครหญิงนั้นน่ารักกว่ามาก ซึ่งดังๆ มีอยู่สองคน และหนึ่งในสองนั้นคือแอสทารอธนั้นเอง

แอสทารอธเป็นตัวละครดังจาก  Shinrabansho แต่ถ้าถามว่าบทบาทจริงๆ ในเนื้อหาของเธอนั้นเป็นปีศาจชั้นสูงปกครองปีศาจอื่นๆ และนำพวกเขาบุกสู่ผิวโลกด้านบน และเธอก็มีคู่แข่งคือ Seiranken Shion (ตระกูลมังกรศักดิ์สิทธิ์) แม้ว่าเธอจะเป็นตัวร้าย แต่ถ้าเรื่องโดจินแล้วเธอเป็นนางเอกอย่างไม่ต้องสงสัย ด้วยเสน่ห์ของปีศาจสาว ผิวสีฟ้า (บางเวอร์ชั่นผิวเป็นสีม่วง) และชุดเกราะที่เซ็กซี่เป็นอย่างยิ่ง

แม้ว่าลักษณะของแอสทารอธจะเป็นซาคิวบัส (ซึ่งเป็นคาแร็คเตอร์ที่พบทั่วไปในสายมืด) แต่ความจริงเธอเป็นปีศาจระดับสูงในตำรากุญแจย่อยของโซโลมอนกล่าวว่าเป็นปีศาจที่มีฤทธิ์ในทางด้านการทำให้เกิดความขี้เกียจ ทำตัวไร้สาระ หลงใหลสิ่งหรูหราฟุ่มเฟือย ซึ่งเข้ากับคาแร็คเตอร์ของเธอที่เป็นปีศาจที่รูปร่างเหมือนผู้หญิงชั้นสูง

แอสทารอธเป็นปีศาจระดับสูง เป็นคาแร็คเตอร์ในยุคแรกๆ ปี 2005 ก็ไม่แปลกอะไรที่เราจะเห็นโดจินเมื่อนานมาแล้ว ปัจจุบันการ์ดที่ว่ายังเป็นที่นิยมของนักสะสม และที่สำคัญการ์ดชุดพิเศษ การ์ดเทพราคาแพงมาก ตกราคาอย่างต่ำ 850,000 เยน

สำหรับโดจิน (สายมืด) นั้นแอสทารอธเคยโด่งดังมาก (เดี๋ยวนี้ก็ยังมีโดจินอยู่) และที่สำคัญคือมีทุกแนว อันเนื่องจากเธอเป็นไบ (ได้ทั้งหญิงและชาย) มีทั้งลงแขก ตัวต่อตัว ยูริก็มี รวมไปถึง futanari (สาวมีดุ้น) หากจะให้เปรียบเทียบเธอก็คือตัวแทนของเสน่ห์สูงสุดของผู้หญิง ที่ไม่สามารถเติมเต็มความต้องการทางเพศของตนเองได้เลย

7.ชิซูกุ (shinrabanshou)

ยังอยู่ในเรื่องของ Shinrabansho แม้ว่าแอสทารอธจะเป็นตัวละครที่ดังที่สุดในสายโดจินเรื่องนี้ แต่กระนั้นก็มีตัวละครหญิงจากเรื่องนี้บางส่วนถูกหยิบเอาไปทำโดจินด้วย และที่แปลกคือมีอยู่เจ้าหนึ่งที่หยิบตัวละครที่ชื่อซิซูกุ (Shizuku ) เอามาทำแนวที่ผมเชื่อว่าหากใครได้อ่านมันปวดตับ ปวดหัวใจไม่น้อย

สำหรับใครสนใจเรื่องการ์ด ลองเข้าเว็บนี้ดูนะครับ

 https://shinrabanshochocolate.wordpress.com/?s=shizuku

สำหรับเธอคนนี้ ผมก็ไม่มีประวัติของเธอมากนัก (ไม่เหมือนแอสทารอธยังพอมีประวัติอยู่บ้าง) เท่าที่ทราบ ตัวละครนี้ออกแบบมีลักษณะต่างกัน (หมายถึงเครื่องแต่งกาย) หากแต่เวอร์ชั่นล่าสุดทำให้เธอน่าจดจำอยู่บ้าง (ชุดเกราะโมเอะนั่นแหละ) เท่าที่ทราบเธออยู่ฝ่ายดีและร่วมมือกับคนอื่นๆ กำจัดเทพมาร

อย่างไรก็ตาม ในแง่ปริมาณแล้ว จำนวนโดจินของเธอค่อนข้างน้อย ไม่เหมือนแอสทารอธที่มีเยอะมาก (แถมมีเกือบทุกแนว) แต่นั้นความน่าจดจำแล้ว ซิซูกุนั้นน่าจดจำมาก โดยเฉพาะโดจินของคนวาดที่ชื่อ Ringo Doumei (Mitaka)

ผลงานของ Ringo Doumei (Mitaka) นั้นมีไม่มาก ส่วนใหญ่ก็เป็นโดจินจาก Shinrabansho และนางเอกก็คือชิซูกุนั้นแหละ แต่ที่แปลกคือแทนที่จะเป็นโดจินธรรมดาทั่วไป แต่มันกับไม่ธรรมดา ถ้าถามว่ามันสายมืดไหม ก็ตอบว่าไม่เพราะแทบไม่ฉากมีเพศสัมพันธ์อะไรเลย แต่เนื้อหาข้างในนั้นเหมาะสำหรับเด็กเป็นอย่างยิ่ง

ในโดจินสายมืดของญี่ปุ่นนั้น มีสองสายหนึ่งที่เราไม่ค่อยได้เห็นกัน สายแรกคือ Vore แปลตรงตัวว่า “กิน” แต่ถ้าจะเอาศัพท์ภาษาปากของผม มันก็คือ “กระเพาะปีศาจ” ซึ่งเป็นสายที่ผมยอมรับว่า อยากเห็นคนชอบรสนิยมนี้นะ เพราะมันดูแล้วซาบซ่าตรงไหน? คือเนื้อหาประมาณว่านางเอก (ส่วนใหญ่เป็นแนวแฟนตาซี แต่งชุดโมเอะ) กำลังสู้กับสัตว์ประหลาดขนาดใหญ่ (ส่วนใหญ่เป็นสไลม์) หากแต่สู้ไม่ได้ เลยถูกสัตว์ประหลาดกินเข้าในท้องของมัน แต่เจ้าสัตว์ประหลาดนี้ไม่ได้เคี้ยว (เพราะไม่ใช่สายกุโระ) มันกลืนเข้าไป แล้วสาว (นางเอก)ก็ตกเข้าไปในกระเพาะอาหาร หลังจากนั้นมหกรรมความทรมานก็เกิดขึ้น น้ำย้อยได้ละลายเสื้อผ้า และทำให้สติของนางเอกเริ่มหลุด (คือทั้งความรู้สึกกลัว ความรู้สึกสุขสรรค์ รวมกัน ประมาณนี้แหละ) ดิ้นทุรนทุราย จนกระทั้งสงบนิ่งไป แล้วทุกอย่างก็มืดลง (ไม่แสดงาพโหดร้ายเห็นร่างย่อยเหลือกระดูกแต่อย่างใด)

ส่วนสายที่สอง ยิ่งไม่รู้จักใหญ่ ทำไมรู้ว่าจะใช้ศัพท์เรียกอะไร แต่ภาษาปากผมเรียกว่า “แนวทำร้ายผู้หญิง” คือมันแตกต่างจากโดจินสายซาดิสต์ที่หลายคนรู้จัก คือมันก็ตรงตัว คือทำร้ายผู้หญิง ไม่รู้ผู้ชายในเรื่องมันใจยักษ์ใจทรามไปถึงไหนถึงได้ต่อย ถีบผู้หญิงเพศแม่ได้ลงคอ และโหดสุดๆ คือทำร้ายจนถึงขั้นกระดูกหัก ม้านแตกเลยทีเดียว (ที่ยังดีคือไม่ตายเท่านั้นแหละ)

ทั้งสองสายไม่ได้รับความนิยมนัก แต่ถ้าอยากดูจริงๆ โดจินแร็กนาร็อกก็มีอยู่บ้าง หรือเอาตัวที่แนะนำ Ringo Doumei นี้แหละ ที่พี่แกไม่รู้ว่าเกลียด ซิซูกุ (และเพื่อนของเธออีกหลายคน) มาจากไหน มาวาดโดจินทำร้ายเธอเพียบ ผมดูไปสงสารเธอไป ถูกผู้ชายชกจนกระดูกหัก จนสภาพน่าอนาถ (คิดดุสิครับ คุณรับได้ไหมเห็นตัวละครโมเอะโดนทุบโดนตีเนี้ย ผมคนละรับไม่ได้)

ปัจจุบันโดจินของ Ringo Doumei (Mitaka) ยังออกมาเป็นระยะ และยังคงตามมาตราฐานเดิม ที่ทำให้น้ำตาตก (อีกแล้ว)

6.ซาไนท์ จาก โปเกมอน

หากใครที่เข้าโดจิน (สายมืด) เป็นประจำ เราอาจสังเกตอะไรบ้างว่า โดจินสายมืดนั้นมีหลายประเภท ไม่เพียง ชาย/หญิงที่เป็นมนุษย์เท่านั้น หากแต่ยังมีสาวมอนสเตอร์, ผู้หญิง/สัตว์, ผู้หญิง/แมลง, มาโซ ฯลฯ เรียกได้ว่าครบเครื่องสำหรับ

มีอยู่สายหนึ่ง ที่สำหรับคนไทย ค่อนข้างหาผู้มีรสนิยมสายนี้สักหน่อย นั้นคือสายสาว น่ะครับ นั่นก็คือ “Zoomorphism” ที่มีความหมายว่าการทำให้สัตว์มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ คือยืน 2 ขา และพูดภาษามนุษย์ได้ (แตกต่างจากสาวหูหมา หูแมวนะครับ เพราะรายนั้นแค่มีหูและหางเป็นสัตว์ แต่ของสายซู จะมีส่วนที่เป็นสัตว์เกือบ 80 เปอร์เซ็นต์ อีกทั้งหัวก็ยังเป็นสัตว์อยู่) เป็นต้นว่า สาวครึ่งคนครึ่งสุนัข, สาวครึ่งคนครึ่งแมว เป็นต้น

อาจดูแปลกๆ แต่แนวที่ว่านั้นได้รับความนิยมในโดจินเป็นอย่างมาก แม้แต่ต่างประเทศเองมีโดจินออกมาให้เราเห็นอีกด้วย

นอกเรื่องไปหน่อย ความจริงมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับอันดับของเราสักเท่าไหร่ แต่กระนั้นก็อยากให้รู้ว่า โดจินสายมืดยังมีอีกสายหนึ่งที่บ้านเราไม่คุ้นเคย นั้นคือสายของกับสัตว์ และมอนสเตอร์ และนางเอกสายนี้ที่ดังที่สุดคือ  ซาไนท์ (Gardevoir) จากโปเกมอน (ความจริงน่าจะเป็นสาวมอนสเตอร์มากกว่า แต่มันใช้หลักของ Zoomorphism มาใช้)

ซาไนท์เป็นโปเกมอนภูต/พลังจิต ว่ากันว่ามันที่สามารถทำนายอนาคตได้ หากเทนเนอร์อันตรายมันจะปกป้องเจ้านายของมันด้วยการใช้พลังจิต ว่ากันว่าหากพลังขั้นสูงสุดของมันสามารถสร้างแบล็คโฮมได้เลยทีเดียว

อาจเป็นเพราะซาไนท์รูปร่างของมันเหมือนผู้หญิง เจ้าหญิง และดูแล้วสวยงาม น่ารัก ไม่แปลกเลยที่มันจะได้กลายเป็นนางเอกในโดจิน (สายมืด) สำหรับผู้ชื่นชอบสายประเภทครึ่งคนครึ่งสัตว์ โดจินบางเรื่องก็ยังรูปร่างดั่งเดิมเอาไว้ ในขณะที่บางเรื่องซาไนท์ถูกเปลี่ยนให้รูปร่างเหมือนผู้หญิงที่เย้ายวน

5.ฟูกะ อายาเสะ จาก Yotsuba to!

โดจิน (สายมืด) ก็มีอะไรแปลกๆ อยู่อย่าง คือมีการ์ตูนบางเรื่องที่มองยังไงไม่น่าจะเป็นสายมืดได้ แต่มันก็เป็นไปได้ และใครจะไปเชื่อว่า อย่างการ์ตูนเด็กดีอย่าง โยทสึบะ หนูเด๋อจอมป่วน! (Yotsuba to! ) ก็มีโดจิน (ทั้งสว่างกับมืด) กับเขาด้วย

Yotsuba to! เป็นการ์ตูนญี่ปุ่น แต่งโดยคิโยฮิโกะ อะสึมะ โดยมีเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตของเด็กผู้หญิงที่ชื่อ โยทสึบะ ที่เธอกับพ่อได้ย้ายมาอยู่บ้านใหม่ โดยเพื่อนบ้านของโยทสึบะคือครอบครัว อายาเสะ มี ลูกสาวอยู่ 3 คนหรือ ได้แก่ อายางิ ฟูกะ และเอนะ โดยพวกเขาต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับความไร้เดียงสาของโยทสึบะที่ก่อเรื่องขึ้นมาอยู่เสมอ

Yotsuba to! เป็นการ์ตูนที่แปลกในสายมืด คือ เนิ้อหาของการ์ตูนเป็นแนวชีวิตประจำวันเด็กดีแท้ๆ แต่ทำไมถึงมีสายมืดได้ ทั้งๆ ที่การ์ตูนเรื่องนี้แทบไม่มีหื่น มีความรัก มีเรื่องเพศเกี่ยวข้องแท้ๆ แต่สายมืดก็เอามาเล่นจนได้ และบุคคลที่เป็นนางเอกบ่อยที่สุดคือฟูกะนั้นเอง

อาจเป็นเพราะตัวละครที่มีเสน่ห์ ทำให้ฟูกะได้เป็นนางเอกโดจิน (สายมืด) บ่อยครั้ง ฟูกะเป็นสาวมัธยมปลายอายุ 17 ปี ค่อนข้างเป็นคนร่าเริง มีน้ำใจ และเป็นมิตรแม้ภายนอกจะหน้าตาธรรมดา แต่มีความรับผิดชอบสูง ชอบช่วยงานโรงเรียนบ่อยครั้ง

ความจริงในเรื่องไม่ได้บ่บอกว่าเธอน่ารัก หรือสวยอะไรมากมาย  เพราะเธอมักถูกล้อว่า“ขาหมู” เพราน่อองชาฟูโกะอวบมาก แต่กลายเป็นว่าเพราะเหตุนี้เองทำให้หลายคนชอบสาวอวบๆ (หน่อย) ชื่นชอบเป็นอย่างมาก จึงได้วาดโดจินฟูกะขึ้นมา ซึ่งมีหลายแนว แต่ที่ไม่เข้าใจที่สุดคือมีแนวพ่อใจยักษ์ เอากับลูกด้วย

4.หมึกส้ม จาก Splatoon

อย่างที่บอกเอาไว้ว่าโดจินมันแปลกกว่าที่หลายคนคิด การ์ตูนบางเรื่องไม่น่าจะเป็นโดจินได้ แต่มันก็เป็นได้ อย่างเช่น มีอยู่ช่วงหนึ่งที่มีการ์ตูนม้าม่วง (My Little Pony ) ฮิตในโดจิน (สายมืด) อยู่พักใหญ่ โดยผมเองก็ไม่ทราบสาเหตุว่ามันฮิต ดูแล้วมันจิ้นมันขนาดนี้เลยเหรอ การ์ตูนเรื่องนี้

เมื่อไม่นานมานี้เอง ผมก็เห็นโดจินหนึ่ง ที่ตัวละครไม่คุ้นเคยเลย เลยค้นมา ก็พบว่ามันเป็นโดจินจากเกมSplatoon สไตล์แนวยิงมุมมองบุคคลที่ 3 (TPS) จากค่ายนินเทนโด ที่มาในธีมตัวละครครึ่งคนครึ่งปลาหมึกที่ถูกเรียกว่า inkling   ยิงต่อสู้กันระหว่าง 2 ทีมด้วยปืนสีๆ โดยใช้สีของตัวเองยึดพื้นที่บนสนาม ตัวเกมนั้นไม่มีความรุนแรงเหมือนเกมแนวเดียวกันหลายเกมในปัจจุบัน และกราฟฟิกเหมือนการ์ตูนที่สดใสเหมาะสำหรับเด็กเล่น หากแต่ด้วยระบบเกมที่แปลกใหม่ และกลยุทธ์ต่างๆ มากมาย ทำให้เกมนี้ดังแบบไม่คาดคิด รวมไปถึงตัวละครในเรื่องที่น่ารักน่าชัง (ให้คิดภาพปลาหมึกในเกมมาริโอ้ แปรงร่างเป็นสาวน้อยได้ มันก็อารมณ์ประมาณนี้แหละ)

สำหรับตัวเอกเรื่องนี้คือ อาโอริ และ โฮตารุ เป็นไอดอลในเมือง ซึ่งโด่งดังพอสมควร จะถึงขั้นมีคอนเสิร์ตเทียบเท่าคอนเสิร์ตมิกุเลยทีเดียว อย่างไรก็ตาม ตามความรู้สึกส่วนตัวแล้วตัวละครที่ได้รับความนิยมมากที่สุด และมีโดจินมากกว่า น่าจะเป็น inkling ที่เป็นหมึกส้มมากกว่า  (ไม่ทราบชื่อ รู้แต่ว่าเป็นคาแร็คเตอร์ธรรมดาที่สุด ในหลายคาแร็คเตอร์)  อาจเป็นเพราะความเป็นโลลิ และความน่ารักกว่า ก็เป็นไปได้

ส่วนโดจินนั้นส่วนใหญ่จะเป็นแนวยูริ (หญิงXหญิง) หมึกส้มจับคู่กับหมึกน้ำเงิน (ส่วนใหญ่ในเกมจะเป็นการต่อสู้กันระหว่างหมึกส้มกับหมึกน้ำเงิน) ซึ่งเป็นคู่จิ้นเยอะที่สุด (แม้ว่าบางเรื่องจะสายมืดก็เถอะ)

3.นักรบ จาก Dragon Quest III

โดจินดราก้อนเควสซีรีย์นั้น ก็มี ตัวละครสาวๆ ที่เด่นๆ อยู่หลายคน เป็นต้นว่า  , เจสสิกา อัลเบิร์ต จาก Dragon Quest VII และคู่แฝดสาวจาก Dragon Quest IV, นีน่าจาก Dragon Quest V ฯลฯ แต่ถ้าจะเอาตัวละครที่ดังที่สุด ที่ปัจจุบันก็ยังคงรุ่งโรจน์อยู่ไม่เสื่อมคลาย ก็คงเป็นน้องนักรบ จาก Dragon Quest III

Dragon Quest III เป็นอีกภาคหนึ่งที่ดังที่สุดของซีรีย์ดราก้อนเควส เพราะมีอะไรน่าสนใจ และใหม่ๆ มากมาย เป็นต้นว่า เนื้อเรื่องที่น่าติดตาม, ระบบเกม แต่ที่น่าสนใจคือเป็นครั้งแรกที่ของเกมซีรีย์ที่มีระบบอาชีพให้เปลี่ยน และเลือกลูกทีมที่เป็นอาชีพต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น ตัวตลก, จอมเวทย์, นักรบ และสามารถพัฒนาให้เป็นอาชีพชั้นสูง มุกโดดเด่นที่สุดคือ จากตัวตลกสุดห่วยกลายเป็นนักปราชญ์สุดยอด

ความจริงสมัยก่อนกราฟฟิก 8 บิต ก็ไม่ได้สวยงามอะไรสักเท่าไหร่ แต่เนื่องด้วยการออกแบบของผู้สร้างดราก้อนบอล ทำให้ตัวละครในเกมนี้ กลายเป็นตัวละครที่ได้รับความนิยม จนถึงปัจจุบันก็ยังมีโดจินออกมาอยู่เรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็น นักบวช, นักปราชญ์ และที่ฮิตที่สุดคือนักรบ

ถ้าถามว่าทำไมนักรบฮิต ก็ออกเป็นเพราะชุดเกราะบิกินี่ละมั้ง สมัยก่อนนั้นชุดเกราะบิกินี่ถือว่าเป็นการแต่งกายยอดนิยมของตัวละคร 8 บิตก็ว่าได้ ประกอบกับผู้หญิงห้าวๆ น่ารัก อาชีพก็ขาดไม่ได้ในเกม ทำให้นักรบกลายเป็นตัวละครที่ได้รับความนิยมอย่างช่วยไม่ได้

ปัจจุบันก็มีโดจิน (สายมืด) นักรบสาวบิกินี่ ออกมาให้ได้เห็นเนื่องๆ ซึ่งก็มีหลายแนว (เกือบทุกแนวก็ว่าได้) แต่แนวที่น่าสนใจก็คือแนว “กิน” ถูกสไลม์เล่นงาน ถ้าถามผมว่าผมชอบโดจินของใครนั้นก็ตอบว่าไม่มี เพราะส่วนใหญ่โดจินวาดสาวนักรบร่างไม่สมสัดส่วนสักเท่าไหร่ เช่นสัดส่วนใหญ่ไป และผมก็ไม่ใช่สายเทนตาเคิลด้วย

2. 4 สาว จาก Zettai Junpaku Mahou Shoujo

มาถึงอันดับต่อไปนี้ ยอมรับตามตรงว่า ผมนึกไม่ออกแล้วว่าจะเป็นใครดี ดังนั้นพื้นที่อันดับนี้ ขอเขียนถึงโดจินฮาเร็ม (ออริจินอล?) ที่ผมตามมาอย่างยาวนาน (หรือเปล่า?) นั่นคือซีรีย์ Mahou Shoujo นั่นเอง

ยอมรับว่าผมไม่รู้ข้อมูลเรื่องนี้สักเท่าไหร่ เท่าที่ทราบ Zettai Junpaku Mahou Shoujo น่าจะเป็นโดจินออริจินอลที่โครตลงทุนที่สุด โดยฉายเป็น OVA (ความยาว 6 นาที) เมื่อปี 2012เพื่อโปรโมตเรื่องนี้โดยเฉพาะ (หรืออาจเป็นของแถมก็ได้มั้ง อันนี้ผมไม่ทราบ) และโดจินเป็นผลงานของ Zettai Shoujo (RAITA)ตอนที่เขียนบทความนี้โดจินก็ดำเนินมาถึงเล่มที่ 15 แล้ว  (เล่มหนึ่งจะมีความยาวไม่กี่หน้า ประมาณ 24-30 หน้า รวมหน้าแถม จบหนึ่งตอนประมาณนั้น)

เนื้อหาของ Zettai Junpaku Mahou Shoujo ก็ไม่ได้มีอะไรที่ซับซ้อนนัก โดยเป็นเรื่องของพระเอกคนหนึ่งที่เขาถูกปีศาจคุกคาม และเป็นหน้าที่ของเทพธิดาทั้ง 4 คน ประกอบด้วย รุ่นพี่มิซะ ซูซึฮาระ, สาวซึนเดเระไอดอลเอริกา คูระโมโตะ, สาวหน้าตี๋นางแบบ และสาวเพื่อนร่วมห้องโคโตนะ ซาซากิ และด้วยเหตุผลอะไรบางอย่างทำให้พวกเธอปกป้องพระเอกและต่างเป็นคนรักของพระเอก

สำหรับตัวโดจินก็ไม้มีอะไรหวือหวาหรือแปลกใหม่มากนัก แต่ถ้าให้ละเอียดหน่อย ส่วนใหญ่เป็นแนวฮาเร็ม เดี่ยวบ้าง ควบบ้าง แต่ถ้าดูแต่ภาพอาจ งง ว่าเจ้าพระเอกมันดียังไง ถึงครองใจสาวๆ ได้ (ฮ่า) เพราะสภาพร่างกาย ผอมก็ผอม ขี้อาย กาก ไม่รู้จะมีแรงหรือเปล่า (แต่พิสูจน์แล้วว่าเจ้าพระเอกนี้ถึงไหนถึงกัน (ฮ่า) ปัจจุบันซีรีย์นี้ไม่ไปไหน ก็ยังคงออกใหม่มาเรื่อยๆ

1.มิซูกิ ยูกิคาซะ จาก Taimanin Yukikaze

สำหรับอันดับหนึ่งต่อไป แม้จะน่าเจ็บปวดไปบ้าง แต่ผมก็ชอบเธอเป็นการส่วนตัว เนื่องด้วยทวินเทล การแต่งกาย และปัจจุบันก็มีโดจินออกมาบ้าง

Taimanin Yukikaze เริ่มต้นจากเกมสายมืด ที่ไม่ใช่แนวรักๆ, ไม่ใช่แนวฮาเร็ม แต่เป็นแนวข่มขืนสังคมมืดมากกว่า โดยเป็นเรื่องราวของในอนาคตญี่ปุ่น ที่เทคโนโลยีและวัตถุสิ่งของต่างๆมีการพัฒนาสูงมาก   อีกทั้งยังเป็นสังคมที่มนุษย์และปีศาจอาศัยอยู่ร่วมกัน โดยมีการกำหนดกฎเกณฑ์และกฎหมายต่างๆ แต่มันก็ยังคงมีการโกงกินคอรั่ปชั่น การก่ออาชญากรรมต่างๆ ยาเสพติด โสเภณี ความเจริญทางวัตถุสวนทางกับจิตใจที่ลดต่ำลงของมนุษย์ แต่ถึงอย่างงั้นฝ่ายรัฐบาลก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ เลยจัดตั้งองค์กรลับขึ้นมาเพื่อทำหน้าที่โดยตรงในการกวาดล้างความชั่วร้ายดังกล่าว

ความจริงแล้วซีรีย์นินจาปราบปีศาจมีหลายเวอร์ชั่น แต่เวอร์ชั่นที่หลายคนคุ้นตา คงจะเห็นไม่เกิน เวอร์ชั่นนางเอก มิซูกิ ยูกิคาซะ (Mizuki Yukikaze) ซึ่งเป็นนินจารุ่นลูก (แม่ของเธอก็เป็นนินจา)ซึ่งมีหน้าที่กำจัดปีศาจ โดยมีอาวุธคือพลังฟ้าปราบศัตรู เวลาจะทำภารกิจก็จะทำงานร่วมกับคู่หูชื่อ รินโกะ อากิระ

มิซูกิ นั้นมีคนรักเป็นชายรุ่นเดียวกันคนหนึ่งและสัญญาว่าจะแต่งงานด้วยกัน หากแต่วันหนึ่งเธอกับคู่หูก็พลาดในภารกิจทำลายกลุ่มปีศาจ (ในอนิเมะเป็นซ่องโสเภณี) และพวกปีศาจก็จับพวกเธอทั้งสองเป็นโสเภณีรับลูกค้า ไม่ว่าจะเป็น คนอ้วย คนแก่ มาเป็นกลุ่ม  แม้ว่าตอนหลังคนรักของมิซูกิจะมาช่วยเหลือ แต่ก็ไม่สามารถช่วยเธอได้เลย เขาได้เพียงแค่มองมิซูกิทำกับผู้ชายคนอื่นต่อหน้าเขาเท่านั้น ก่อนที่บทสรุปจะจบลงเมื่อ พระเอกจิตตกหมดอาลัยตายอยาก กลายเป็นคนเก็บตัว  (แถมดูวีดีโอแฟนตนเองเล่นหนังสดด้วย) ก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงกริ๊งประตู และเมื่อเปิดดูก็พบมิซูกิที่กำลังตั้งครรภ์ (กับชายคนอื่น) มาเยี่ยมเขา.....

ปวดตับชิบ........

 Taimanin Yukikaze ฉบับเกม PC เวอร์ชั่นแรกวางจำหน่ายในปี 2005 และถูกสร้างเป็น OVA, ไลท์โนเวล (สายมืด), การ์ตูน, วีดิโอผู้ใหญ่ รวมไปถึงโดจิน (สายมืด มีทั้งเทนตาเคิล, ข่มขืน, ผู้หญิงมีดุ้น, ทาสกาม, แย่งเมีย ฯลฯ)  ถ้าถามว่าสนุกไหม ก็เฉยๆ มันก็แนวสายมืดที่พบเห็นบ่อยๆ แพ้แล้วโดน และก็ไม่ได้จรรโลงใจเลยแม้แต่น้อย แต่พอเวอรั่นมิซูกินั้น ด้วยการออกแบบคาแร็คเตอร์ ทำให้ปัจจุบันเราได้เห็นมิซูกิเป็นนางเอกโดจินสายมืดอยู่ (แต่อย่าหวังจะเห็นแนวธรรมดา) และเท่าที่ผ่านตาดูเหมือนมีคนแต่งคอสเพลย์เป็นมิซูกิอีกนะเอ่อ

0.สาวๆ จาก Choukou Sennin Haruka

อันดับต่อไปนี้ ปัจจุบันก็ไม่ค่อยเห็นแล้วละ เพราะมีอะไรที่แรงกว่ามาแทน (อันดับ 1) แต่เชื่อว่าหลายคนที่อยู่ด้านมืดจะคุ้นเรื่องนี้มาบ้าง เพราะเรื่องนี้มีครบ ทั้งอนิเมะ, มังงะ, โดจิน, นิยาย

Choukou Sennin Haruka (เวอร์ชั่นอนิเมะ) เมื่อประเทศญี่ปุ่นเต็มไปด้วยความรุนแรงพร้อมกับการปรากฎตัวของกลุ่มองค์กรลึกลับ พวกมันคือกองทัพนินจาผู้ชั่วร้ายจากอดีตกาล และตอนนี้ทั้งโลกจมอยู่ในความโศกเศร้าและทุกข์ทรมาน เพื่อที่จะต่อกรกับเหล่านินจาชั่ว นางเอกสาวของเราเธอจำเป็นต้องใช้พลังที่เรียกว่า “ริวรินโกะ” ซึ่งเป็นพลังที่เชื่อมต่อกับมังกร แต่ก่อนที่จะใช้พลังนี้ได้เธอจำเป็นที่จะต้องเกิดอารมณ์อย่างว่าเสียก่อน เพื่อปลดผนึกหน้าที่นี้จึงต้องตกเป็นของพระเอก (ฮาเร็มตามระเบียบ)

อย่างไรก็ตาม ในเวอร์ชั่นเกมและมังงะ ก็จะเป็นตอนเริ่มต้นที่พระเอกเจอนางเอก ซึ่งพระเอกชื่อ อิคุซาเบะ ทาคามารุ (Ikusabe Takamaru)  ที่อาศัยอยู่ในอพาร์ทเมนต์ของ นาริกะ ชิโฮโด (อายุน้อยกว่า) ต่อมาได้พบรัก (แรกแค่สบตากัน) กับสาวคนหนึ่งชื่อทากะโมริ ฮารุกะ (Takamori Haruka) ซึ่งต่อมาพระเอกได้รู้ความลับของเธอ ว่า เธอกำลังต่อสู้กับพวกนินจาลึกลับที่ชั่วร้าย และเพื่อให้พลังของเธอเก่งขึ้น พระเอกจะต้องเอากับเธอ

Choukou Sennin Haruka ฉบับเกมเริ่มขายครั้งแรกเมื่อปี 2008 ความจริงเนื้อหาก็ไม่ได้แปลกใหม่อะไรเลย ออกไปทางสูตรสำเร็จด้วยซ้ำ ซึ่งมันเป็นเรื่องปกติของเกมสายมืดประเภทสาวสู้กับฝ่ายอธรรม ซึ่งหากแพ้ก็ต้องจบด้วยการโดนลงแขก ไม่ก็โดนข่มขืน ซึ่งเรื่องนี้ก็ไม่แตกต่างกันนัก แต่พอดีอาจเป็นเพราะมีแรงหนุนจากผู้ผลิต ทำให้เรื่องนี้พอไปได้ รวมไปถึงคาแร็คเตอร์พวกสาวๆ ในเรื่อง กับนินจา ทำให้โมเอะพอดู แต่ที่โดดเด่นตามความรู้สึกของผมก็คงเป็นยัยทวินเทลสีชมพูนั่นแหละ ผมว่านักกว่ากว่าผมส้มอีก (ฮ่า)

สำหรับโดจิน (แน่นอนว่าส่วนใหญ่เป็นสายมืด) ก็มีเกือบทุกแนว แต่ไม่มีแนวไหนที่เล่นกับพระเอกเลย และส่วนมากเป็นแนวสาวมีดุ้น!!

แม้ว่าโดจิน (สายมืด) จะเป็นสิ่งไม่ดี ไม่เหมาะกับเด็ก แต่กระนั้นมันก็แดสงอะไรให้เห็นหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นกระแสความชอบของกลุ่ม รสนิยมของคนวาด (และคนอ่าน) และการทันต่อสถานการณ์ ไม่ได้มีเพียงแต่ไอดอล เรือป่วย หรือมิโกะแดงแรงสามเท่าอย่างเดียว เป็นต้นว่า นิยาย Rakudai Kishi no Cavalry ซึ่งนิยายเล่มล่าสุดมีฉากพระเอกกินดับทวินเทลหัวแดง โดจินก็ตอบสนองด้วยการทำฉากอย่างว่าเสียเลย หรือจัเป็นนิโค่ยที่หลายคนเกลียดพระเอกราคุก็เอามาทำโดจินแก้แค้นราคุให้สมน้ำหน้าไปเลยก็มี

 กระแสสายมืดนั้นแตกต่างจากสายสว่าง ราวกับคนละโลก บางอย่างที่เราคิดว่าไม่น่าจะใช่ แต่ในโลกมืดก็สามารถทำได้  ซึ่งการเรียกรู้โลกมืดก็ช่วยทำให้เราเข้าถึงการ์ตูนญี่ปุ่นในอีกมุมมองหนึ่งเหมือนกัน

สำหรับบทความนี้ก็ขอจบเพียงเท่านี้ครับ แม้จะมีหลายเรื่องอยากเขียนถึง แต่ก็ไม่ได้เขียน เอาไว้ยกยอดบทความหน้าละกัน