ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #237 : Pupa น้องสาวผมเป็นสัตว์ประหลาดกินคน

เมื่อไม่นานในงาน Anime Content Expo 2013 ระหว่างวันที่ 30 – 31 มีนาคมผ่านมามีการประกาศอนิเมะที่สร้างจากการ์ตูนมังงะเรื่องหนึ่งซึ่งเรื่องแสนแปลกว่า  “Pupa” ซึ่งเป็นการ์ตูนดราม่าสยองขวัญ

                สำหรับอนิเมะแนวดราม่าสยองขวัญแล้วปัจจุบันไม่ได้รับความนิยมเหมือนแต่ก่อน อันเนื่องมาจากเนื้อหานั้นค่อนข้างหนักจนเข้าถึงยากสำหรับใครหลายคน การเห็นตัวละครน่ารักตายอย่างโหดร้ายหรือฉากจบที่ไม่ค่อยแอบปี้มากนักทำให้หลายคนรับไม่ค่อยได้ บวกกับกระแสโลกที่เปลี่ยนไป ทำให้นานๆ ครั้งจะมีสักเรื่องหนึ่ง ซึ่ง “Pupa” จะกลายเป็นอนิเมะดราม่าสยองขวัญที่สามารถทำให้หลายคนจดจำหรือไม่นั้นก็ต้องคอยดูต่อไป

                อย่างไรก็ตาม หลังข่าวนี้ออกมา บ้านเราก็เริ่มสนใจเป็นพิเศษ สำหรับคนไทยแล้วดูเหมือนจะชอบแนวดราม่าสยองขวัญมากพอดู และเชื่ออีกว่าทันทีประกาศชิ่อและข้อมูลอนิเมะ หลายคนต้องคิดในใจว่า “Pupa นี้มันเป็นการ์ตูนห่าอะไรว่ะ? ไม่เคยได้ยินชื่อเลยสักนิด” ทำให้หลายคนเข้าไปค้นเนื้อหาและข้อมูลการ์ตูนเรื่องนี้กันยกใหญ่ และแล้วก็พบว่าการ์ตูนเรื่องนี้เนื้อหาช่างดราม่าปวดตับ จนตับพังเลยทีเดียว!!

 

Pupa

Pupa (มีความหมายว่า ดักแด้) เป็นมังงะแนวสยองขวัญแฟนตาซีและไซไฟ โดย Sayaka Mogi ลงให้กับสำนักพิมพ์ Comic Earth Star ตั้งแต่ปี 2011 (รวมเล่มยังไม่ทราบว่าจะจบเมื่อไหร่) และมีการประกาศทำเป็นอนิเมะเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา (มังงะเรื่องนี้ยังไม่มีลิขสิทธิ์ในบ้านเรา)

                ผมค่อนข้างชอบแนวสยองขวัญหลายรูปแบบ ที่เน้นเรื่องความเป็นความตาย สอดแทรกดราม่า และคติเตือนใจได้ข้อคิด (หมอกกินคน ไม่ก็ 24 ชั่วโมงหลังเชื่อเขมือบคน) และแน่นอนว่าผมชอบแนวสัตว์ประหลาดกินคนเป็นพิเศษ ดังนั้นจึงไม่แปลกใจว่าเรื่อง “Pupa” ซึ่งมีเนื้อหาเกี่ยวกับสัตว์ประหลาดกินคนนั้น ทำให้ผมสนใจ

Pupa เป็นเรื่องราวอันน่าสงสารของสองพี่ยุตสึและยูมะ อาเซกาวะ ที่เกิดในครอบครัวที่แสนโหดร้ายเมื่อพ่อที่น่าจะเป็นเสาหลักครอบครัวนั้นกลับไม่ทำหน้าที่ของพ่อที่ดี  แถมชอบใช้ความรุนแรง ตอนแรกเขาทำร้ายแม่ จนแม่ทนไม่ไหวเลยออกจากบ้านพร้อมกับชายคนใหม่ ทำให้พ่อก็หันมาทำร้ายพวกเขา แม้ว่าพ่อของพวกเขาจะจากไปแต่ก็ยังทิ้งร่องรอยบาดแผลทางกายและจิตใจให้แก่สองพี่น้องอาเซกาวะต้องจำจดแบบไม่รู้ลืม

สองพี่น้องจึงกลายเป็นเด็กกำพร้า ต้องเรียนรู้เอาตัวรอดเอาเอง ทั้งสองพี่น้องเติบโตด้วยการให้กำลังใจกันและกันยุตสึพยายามเป็นพี่ที่ดีในสายตาของน้องสาวและต้องปกป้องน้องสาวยิ่งกว่าชีวิตของตนเอง ส่วนยูเมะน้องสาวนั้นกลายเป็นสาวน้อยผู้อ่อนต่อโลก ขาดความมั่นใจในตนเอง และขาดพี่ชายไม่ได้

จนกระทั่งวันที่ทั้งสองได้เข้าเรียนชั้นมัธยม ยุตสึและยูมะสามารถปรับตัวในชีวิตใหม่ได้ พวกเขาเป็นที่รักของคนรอบข้าง ใครๆ ต่างชอบพี่น้องคู่นี้เพราะไม่มีพิษมีภัย

ยุตสึและยูมะคิดว่าพวกเขาได้ผ่านพ้นเรื่องร้ายๆ มาแล้ว  ต่อไปนี้ชีวิตของพวกเขามีแต่ความสุข โดยหารู้ไม่ว่านี่คือจุดเริ่มต้นของหายนะของคนทั้งคู่เท่านั้น

หลังเลิกเรียน ระหว่างที่ กลับบ้านนั้น ยุตสึและยูมะได้พบหญิงสาวแปลกประหลาดคนหนึ่งเข้า เธอได้เตือนพี่น้องว่าให้ระวังผีเสื้อผีแดง แต่ทั้งคู่ไม่ได้สนใจคำเตือนของผู้หญิงคนนั้นมากนัก

เดินไปสักพักยุตสึก็ได้เห็นบุคคลที่พวกเขาไม่อยากเจอที่สุดในชีวิต นั้นคือพ่อของพวกเขาเอง ยุตสึได้ขอให้ยูมะรอเขาที่สวนสาธารณะ ส่วนเขาขอเผชิญหน้ากับพ่อตัวต่อตัว แม้ว่าเขาจะไม่เจอพ่อมานาน แต่พ่อของเขายังคงทำตัวน่ารังเกียจเหมือนเดิม อีกทั้งยังเป็นยากูซ่าชนิดเลวสุดขั้ว ซึ่งยุตสึไม่สามารถขัดขืนเขาได้เลยอันเนื่องมาจากบาดแผนในอดีต

ยุตสึถูกพ่อทักทายด้วยการต่อยจนเขาล้มลง ก่อนที่พ่อจะไปเขาบอกว่าจะมาหาสองพี่น้องในเร็วๆ นี้ ยุตสึได้แต่โกรธแค้นโดยตนไม่มีกำลังทำอะไรต่อกรพ่อได้เลย

ตอนนี้ยุตสึอยากได้พลัง พลังอะไรสักอย่างที่เขาสามารถเอาชนะพ่อ และช่วยให้เขาปกป้องยูมะจากอันตรายทั้งหมดทั้งปวงได้

ทางด้านยูมะกำลังรอพี่ชายของเธอที่สวนสาธารณะ ทันใดนั้นเธอก็เห็นผีเสื้อสีแดงที่หญิงประหลาดเตือนเอาไว้ ทันใดนั้นก็เกิดสิ่งผิดปกติในร่างกลายของยูเมะ เมื่อเธอกลายร่าง (ลอกคราบ?) กลายเป็นสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์ที่หิวกระหายตลอดเวลา และจับคนในสวนสาธารณะกินอย่างอร่อย ระหว่างนั้นเองยุตสึพี่ชายผู้แสนดีก็มาเห็นน้องสาวสัตว์ประหลาดเข้าพอดี แม้เขาจะตกใจบ้างแต่เขาก็ไม่ได้รังเกียจน้องสาวเลย อีกทั้งเขาพยายามหาทุกวิถีทางเพื่อที่จะทำให้น้องสาวกลับมาเป็นเหมือนเดิม…

                หลังจากดูบทแรกจบก็ก็อ่านบท (ตอน) ต่อมาแบบคร่าวๆ สรุปได้ว่าเนื้อหาของการ์ตูนสองพี่น้องติดเชื้อไวรัสที่ไม่รู้จักบางอย่างที่ทำให้พวกเขากลายพันธุ์ น้องสาวเป็นสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์ที่มีความต้องการที่อยากกินเนื้อมนุษย์แบบไม่มีที่สิ้นสุด (แต่สามารถกลับร่างเดิมได้หากไม่หิวกระหายมากเกินไป) ส่วนพี่ชายติดเชื้อเช่นกันแต่เขาไม่กลายเป็นสัตว์ประหลาด แต่ก็ไม่สามารถเรียกเต็มปากได้ว่าเป็นมนุษย์ได้เหมือนกัน เพราะเขามีพลังฟื้นฟูบาดแผลได้อย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังมีพลังชีวิตอึดและตายยากด้วย

                และนั้นเองคนพี่เลยใช้ประโยชน์พลังของตนเองเป็นขนมขบเคี้ยวแก่น้องสาว เพื่อให้ไม่ให้น้องสาวต้องฆ่าคนกินเป็นอาหารอีก และพวกเขาพยายามอยู่ร่วมกับมนุษย์ให้ได้นานและเป็นปกติที่สุด แต่อนิจจาที่พ่อของสองพี่น้องและองค์กรลับนั้นไม่มีวันปล่อยให้พวกเขาได้อยู่อย่างสงบแน่ ซึ่งเหตุการณ์จะเป็นเช่นไรนั้นก็ติดตามต่อไป

 ปกติหากพูดถึงแนวสัตว์ประหลาดสยองขวัญเลือดสาดกับมังงะญี่ปุ่น จะเน้นแนวเอาตัวรอดมากกว่า ขนาดการ์ตูนมังงะบางเรื่องเกือบทั้งเรื่องหนีแต่สัตว์ประหลาดอย่างเดียวก็มี (อย่าถามว่าผมพูดถึงเรื่องอะไร) ดังนั้นน้อยมากที่ผมได้เห็นการ์ตูนแนวสัตว์ประหลาดที่ไม่ได้เน้นเอาตัวรอด แต่เน้นการเล่าเรื่องราวดราม่าที่เต็มไปด้วยเลือดสาดและความรุนแรงอย่างเรื่องนี้

Sayaka Mogi เป็นนักเขียนที่บ้านเราไม่รู้จักเท่าไหร่นัก แต่เริ่มต้นมาได้อย่างน่าประทับใจ ด้วยลายเส้น โทนเรื่องที่ช่างเข้ากับแนวสยองขวัญ คือลายเส้นเหมือนจะหยาบๆ ดิบๆ แต่สื่อบรรยากาศที่หมองเศร้า ลึกลับและความรุนแรง องค์ประกอบภาพต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ประหลาด เครื่องใน เลือดสาดกระจาย ได้เป็นอย่างดี

แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ผมชื่นชนไม่ใช่ที่ภาพ แต่อยู่ที่การวางบทสร้างเรื่องราวที่ทำให้เกิดอารมณ์ให้คนอ่านรู้สึกเกลียดชังตัวละคร (พ่อของสองพี่น้อง) ความรู้สึกไม่ไว้วางใจ (องค์กรลับ) ความลึกลับ (เชื้อโรคและสัตว์ประหลาด) และการเอาใจช่วย (สองพี่น้อง) ที่ผสมผสานเรื่องเหล่านี้ได้เป็นอย่างดี

การ์ตูนมังงะเรื่องนี้เปิดฉากออกมาให้คนอ่านเกิดความรู้สึกสงสารพี่น้องอาเซกาวะเต็มที่ ด้วยการสร้างสภาพครอบครัวหนึ่งที่ล่มสลาย การใช้ความรุนแรงในครอบครัว บ้านแตกสาแหลกขาด พี่น้องต้องช่วยเหลือตนเองเพราะถูกพ่อแม่ทิ้ง ยุตสึร่างกายจะเต็มไปด้วยรอบพกช้ำดำเขียวและรอยแผลเป็นที่ตาซ้ายจนน่าเวทนาเพราะถูกพ่อทุบตีและทำร้ายต่างๆ

สภาพครอบครัวของพี่น้องคู่นี้สามารถพบเห็นในสังคมทั่วไป ไม่ต้องไปถึงญี่ปุ่น รอบตัวเราก็ยังมี และอาจมีเยอะจนกลายเป็นปัญหาสังคมจนถึงบัดนี้ เพียงแต่ส่วนใหญ่เราแค่รู้ผิวเผิน รู้แค่ว่าการใช้ความรุนแรงครอบครัว ไม่ก็เราเลือกที่จะไม่รู้ไม่เห็น ไม่ใช่เรื่องของเรา ก็ไม่อยากไปยุ่งด้วย

แต่มังงะเรื่องนี้เราไม่สามารถหนีพ้นที่จะไม่รู้เรื่องราวของสองพี่น้องอาเซกาวะที่เผยทีเล็กละทีล่ะน้อยตลอดทั้งเรื่อง ว่าที่ผ่านมาสองพี่น้องผ่านอะไรมาบ้าง ต้องทนทุกข์ทรมานสิ่งที่เรียกว่าฝันร้อยที่เกิดมาจากการระทำของ “พ่อแท้ๆ” ขนาดไหน ยุตสึพี่ชายคนโตของอาเซกาวะร่างกายจะเต็มไปด้วยรอบพกช้ำดำเขียวและรอยแผลเป็นที่ตาซ้ายจนน่าเวทนา (นี้ท่าแจ้งมูลนิธิปวีณาบ้านเราคงเรื่องจบไปนานแล้ว)

แม้ว่ายุตสึจะมีร่างกายสภาพที่น่าเวทนา แต่เขาก็อดทนเข้มแข็ง และปกป้องน้องสาวที่แสนน่ารักและอ่อนโยนเต็มที่ มากกว่าคิดถึงแต่ตัวเองเสียอีก ซึ่งมิตรภาพของสองพี่น้องคู่นี้ทำให้คนอ่านต่างรู้สึกอยากเอาใจช่วย (แม้ว่าจะรู้ก็ตามว่าความปวดตับดราม่ามันอยู่ข้างหน้าก็ตาม)

ยุคสึและน้องสาวของเขาคิดว่าฝันร้ายจบลงแล้ว ตอนนี้พวกเขามีแต่ความสุข แต่อนิจจาพวกเขาคิดผิด ผลสุดท้ายความสุขที่ว่ามันก็เป็นแค่ฝันหวานลมๆ แล้งเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นการพบกันอีกครั้งของพ่อสุดเลวร้าย ไปจนถึงการที่สองพี่น้องกลายเป็นสัตว์ประหลาด

อย่างไรก็ตาม แม้บทที่ 1 จะเน้นการเปิดเรื่องที่น้องสาวเป็นสัตว์ประหลาดน่าเกลียดน่ากลัว แต่ดูเหมือนว่าเนื้อหาจะให้ความสำคัญการพบกันอีกครั้งของพ่อแท้ๆ ของสองพี่น้องมากกว่า แค่มาดยากูซ่า ท่าทางที่ไม่เคยสำนึกผิดแม้แต่น้อย แถมยังมีหน้ามาบอกว่าจะไปหาในเร็ววัน (เอาดราม่ามาให้) อีก

พูดง่ายๆ ในเรื่องนี้พ่อของสองพี่น้องอาเซกาวะ เป็นตัวละครที่คนอ่านเหม็นขี้หน้าอย่างแท้จริง แม้ในเรื่องจะมีองค์กรลับน่ากลัวมาเกี่ยวข้อง แต่เรื่ององค์กรที่ว่ามันไกลตัวเหนือจิตนาการไป แต่เรื่องพ่อเลวนั้นมีให้เห็นจริงในสังคม เวลาดูข่าวก็มักเจอพ่อเลว (ซึ่งบางทีอาจยิ่งกว่าการ์ตูนเรื่องนี้อีก) ทำให้คนอ่าน (โดยเฉพาะผม) เกิดอารมณ์เกลียดตัวละครเรื่องนี้เป็นพิเศษ

เชื่อเลยว่า ฉากไคเม็กซ์เรื่องนี้น่าจะอยู่ที่พ่อของสองพี่น้องอาเซกาวะ ที่อาจไม่ตายดี และคนดูจะติดตามและเมื่อถึงก็เตรียมสะใจเต็มที่เลยก็ว่าได้

                ถ้าถามว่าการ์ตูนเรื่องนี้ดราม่าถึงขั้นตับแตกไหม โดยส่วนตัวแล้วเป็นดราม่าที่รับได้ ไม่ถึงขั้นตับแตกอย่างที่หลายคนพูดกัน เพราะว่าไม่ได้เป็นดราม่าแบบกู่ไม่กลับ ดิ่งสู่นรกในการ์ตูนหลายเรื่อง (รวมไปถึงซายะกินแมว) ตัวละครทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำผิดแทนที่จะแก้ไขกลับทำให้เลวร้ายลง จนคนดูหมดสิ้นศรัทธาในตัวเอก

แต่สำหรับเรื่องมังงะดักแด้นั้น มังงะเรื่องดักแด้ไม่ได้ปวดตับทั้งเรื่อง อารมณ์ของเรื่องก็ยังมีไรให้หยุดพักหายใจจากดราม่าหนักๆ บ้าง ซึ่งสองพี่น้องก็สุขมีทุกข์สลับกัน ตัวอย่างน้องสาวกลายเป็นสัตว์ประหลาดกินคน กินคนแล้วแบบไม่รู้สึกตัว น้องสาวคิดเองว่าไม่สามารถกลับเป็นแบบเดิมแล้ว แต่กลายเป็นว่าน้องสาวสามารถคืนร่างเดิมได้ (แต่ความหิวกระหายยังอยู่) ก็พอทำให้คนดูมีความสุขบ้าง หรือจะเป็นคนพี่ตายและคืนชีพมาใหม่แถมเสียสละเป็นอาหารให้น้องสาวให้กินตับแบบไม่อั้นอีก ทำให้คนดูไม่กังวลเรื่องอาหารของน้องสาวแต่อย่างใด (แถมได้ดูฉากาสยิวน้องสาวกินตับพี่ชายอีก)

การ์ตูนหลายเรื่องตัวเอกยิ่งทำยิ่งดิ่งเหว แต่สำหรับสองพี่น้องพยายามทุกวิถีทางที่จะหลุดจากนรก แม้ว่าพวกเขาจะตกนรกก็พยายามตะเกียตตะกายขึ้นมาเพื่ออยู่ในเส้นทางวิถีชีวิตความสุขอีกครั้ง แต่อนิจาดราม่ามันไม่จบ กำลังขึ้นมาจากนรกอยู่ดีๆ กลับมีอะไรมาดึง ฉุดลงในนรกอีกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นพ่อของสองพี่น้องยังคงตอแย (เลวได้โล่) บวกกับองค์กรลับไม่ให้ตัวอย่างทดลองที่มีค่าทั้งสองต้องหลุดมือ และนั้นเป็นการบีบให้สองพี่น้องได้ตัดสินใจกระทำความผิด ข้ามเขตแดนของมนุษย์ อย่างเจ็บปวด  (แต่เชื่อไหมมันสะใจสำหรับคนดู ที่เห็นพวกที่รังแกสองพี่น้องดับดิ้นมากกว่า) อย่างไรก็ตามแม้สองพี่น้องจะทำความผิด แต่คนดูเอาใจช่วย และยังคงมีโอกาสที่ทำให้สองพี่น้องกลับมาสู่ความเป้นมนุษย์อีกครั้ง อยากให้สองพี่น้องคู่นี้มีความสุข ไม่อยากให้จบแบบโศกนาฎกรรมเลย

                นอกเหนือจากเนื้อหาดราม่าแล้ว จุดเด่นของการ์ตูนเรื่องนี้คือมีฉากเสียวไส้และเลือดสาดเยอะ (ชนิดคนดูเห็นแล้วหวาดเสียวแทน บางอย่างก็เหมือนจะโรแมนติก แอบน่ารัก ปนกับความวิปริต  เช่นฉากที่โดดเด่นที่สุดในเรื่อง คือฉากที่น้องสาวกัดกินเนื้อพี่ชาย กินตับพระเอกอย่างน่าสยดสยอง เห็นแล้วเสียวไส้เจ็บปวดแทน แต่อย่างไรก็ตาม หากมองอีกมุมหนึ่งของฉากเลือดสาดดังกล่าวกลับแสดงให้เห็นความรักของสาวสุดๆ ของพี่ชายที่ยอมเสียสละตนเองเพื่อไม่ให้น้องสาวเสียใจ ส่วนน้องสาวก็รักพี่จ๋าสุดๆ กินเนื้อพี่ชายอย่างเอร็ดอร่อย  หากเป็นการ์ตูนเรื่องอื่นก็น่ารัก แต่พอมีฉากกินเนื้อเลือดสาดกระจายกลับกลายเป็นนรักวปริตน่ากลัวซะงั้น

                ปล. ฉากที่น้องสาวกินเนื้อพี่ชายและทำหน้าตาโมเอะใส่พี่ชายนี้ น่ารักจังว่ะ มิน่าพี่ชายถึงห่วงน้องสาวคนนี้สุดๆ นี้สิน่ะโมเอะในความสยองขวัญเลือดสาด

                หลังจากที่ผมอ่านมาถึงตอนล่าสุด ก็รู้สึกชอบการ์ตูนเรื่องนี้ เพราะเป็นดราม่าที่รับได้ (ดีกว่าดราม่าที่มีประเด็นเรื่องเพศอีก) แม้จะมีเรื่องสัตว์ประหลาดหรือเรื่องเหนือธรรมชาติมาเกี่ยวข้อง แต่ประเด็นหลักๆ กลับอยู่ในเรื่องสายสัมพันธ์ของพี่น้องและปัญหาของครอบครัวเป็นหลัก

                นอกเหนือจากความรุนแรงของครอบครัว สิ่งหนึ่งที่การ์ตูนต้องการย้ำ  คือความรักพี่ชายที่มีต่อน้องสาว แม้ว่าไม่ใช่ในลักษณะเพศสัมพันธ์ (ไม่แน่ในอนาคตอาจมีเรื่องนี้เกี่ยวข้องด้วย) ซึ่งพี่ชายมักยึดติดเสมอว่าหน้าที่ของตนคือการปกป้องน้องสาว มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่สามารถช่วยน้องสาวได้ โดยหารู้ไม่ว่าตนได้ทำร้ายน้องสาวอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว เพราะสิ่งที่ทำให้น้องสาวทำอะไรไม่เป็น หากวันใดวันหนึ่งขาดพี่ชายขึ้นมา น้องสาวจะพึ่งใคร จะเผชิญโลกกว้างใหญ่ได้อย่างไร

                ในฉากที่ยุตสึทำร้ายคนที่มาทำร้ายน้องสาวอย่างบ้าคลั่งนั้น เป็นการแสดงให้เห็นชัดเจนว่า ยุตสึคิดแต่ปกป้องน้องสาว แต่ในขณะเดียวกันเขากลับไม่เข้าใจความรู้สึกอันแท้จริงของน้องสาวว่าน้องอยากให้พี่ชายตนจัดหนักทำแบบนี้ใช่หรือเปล่า?  ให้น้องสาวเห็นภาพอันโหดร้ายมันสมควรหรือไม่? สุดท้ายยุตสึก็ไม่แตกต่างอะไรกับพ่อของตน ที่ทำร้ายน้องสาวโดยไม่รู้ แม้จะไม่ใช่ทางกายภาพ แต่ก็เป็นทางจิตใจและการเดินไปอนาคตข้างหน้า

                ดังนั้นในฉากที่น้องสาวกินเนื้อกินเลือดของพี่ชาย เหมือนรักวิปริตหรือโรคจิตอะไรสักอย่าง แต่นั้นกลับเป็นการย้ำว่า ต่อไปนี้ชีวิตของน้องขึ้นอยู่กับพี่แล้วละ ขาดพี่ไม่ได้อีกแล้ว

                สรุปคือมังงะเรื่องนี้น้องสาวไม่ได้กินคน แต่เป็นเรื่องของพี่น้องกินกันเองต่างหาก....

ปัจจุบันดูเหมือนการ์ตูนดูเหมือนจะเพิ่มเนื้อหาให้ยาวมากขึ้นไปอีก ด้วยการปรากฏตัวของตัวละครใหม่ปริศนา (เคยมีคนบอกว่า หากให้การ์ตูนยาวขึ้น ก็ให้เพิ่มตัวละครใหม่ลงไป) ซึ่งบางทีการ์ตูนเรื่องนี้อาจดำเนินเรื่องไปจนถึงตอนจบที่เราไม่สามารถคาดคิดได้

                สำหรับข่าวที่ว่าการ์ตูนเรื่องนี้มีโครงการจะสร้างเป็นอนิเมะนั้น อันนี้ก็ไม่รู้ว่ามาแบบรูปแบบไหน อาจปรับเปลี่ยนไม่ตรงต้นฉบับ และอาจฉายค่ำๆ (ปกติแล้วอนิเมะที่มีเนื้อหาเลือดสาดและรุนแรงจะฉายช่วงตอนกลางคืน ไปจนถึงหลังเที่ยงคืนก็มี) และตอนที่เขียนบทความนี้มังงะกำลังอยู่ในตอนที่ 7 ซึ่งยังไม่ไปที่ไหน และหากวันที่ตอนจบมาถึงก็จะมาพูดถึงเรื่องนี้อีกทีในโอกาสต่อไป