สาระ(แนว)การ์ตูน

ลำดับตอนที่ #21 : Lifeการ์ตูนผู้หญิงที่ผมอยากเปลี่ยนชื่อใหม่เป็นMaskแทน(Spoil)

หลายคนคงจะสงสัยกันว่าการ์ตูนเรื่องนี้มันมีอะไรที่ทำไมต้องขึ้นหัวกระทู้เช่นนี้
ก่อนจะเข้าเรื่องนั้นผมก็ต้องเกริ่นนำก่อนว่าทำไมผมถึงหันมาสนใจอ่านการ์ตูนเรื่องนี้ แรกเริ่มเลยช่วงที่ผมได้รู้จักกับการ์ตูนเรื่องนี้เคยได้รับรางวัลยอดเยี่ยมในสาขาการ์ตูนผู้หญิงจากการคัดเลือกของต้นสังกัดKodanshaมาแล้ว ทำให้ผมเริ่มหันมาสนใจกับการ์ตูนในระดับหนึ่งว่า เอ... เรื่องมันเป็นยังไงนะ ทำให้มันถึงกวาดรางวัลมาได้
การ์ตูนเรื่องนี้พิมพ์ฉบับลิขสิทธิ์โดยบงกช ผลงานจากลายเส้นของชิเอโนบุ เคย์โกะ ออกมาแล้ว12เล่มด้วยกันเมื่อวานผมเพิ่งจะมีโอกาสได้ลองเช่าเรื่องนี้อ่านดู ก่อนอื่นผมต้องขอพูดถึงหน้าปกของเรื่องนี้ซึ่งจะเห็นได้ว่าหน้าปกการ์ตูนของเรื่องนี้นั้นมีแต่หน้าของตัวเอกดำเนินเรื่องบ้าง ตัวสมทบบ้าง ตัวประกอบบ้าง โผล่มาโชว์เต็มหน้าปกเลยนั้นก็ยิ่งทำให้ผมเกิดความสงสัยเพิ่มเข้าไปอีกว่า หน้าปกการ์ตูนผู้หญิงโดยปกติจะต้องรูปของตัวละครทั้งตัวจะเดี่ยว คู่ หรือว่ากลุ่มก็ได้มานั่งหรือยืนประชันหน้ากระดาษกัน แต่ทำไมเจ๊คนเขียนถึงได้ตัดสินใจเขียนหน้าปกแบบนี้ออกมา ซึ่งพอผมได้อ่านไปแล้วมันก็ทำให้เข้าใจเจตนาเจ๊เขาละครับว่าทำไมต้องใช้หน้าปกแบบนี้

เรื่องนี้เริ่มต้นเมื่อนางเอกตั้งใจสอบเข้าโรงเรียนไฮสคูลชื่อดังโดยหวังจะติดตามเพื่อนสนิทที่ตั้งใจสอบเข้าด้วยแต่ผลการเรียนไม่ถึง และด้วยความช่วยเหลือของเพื่อนคนนั้นทำให้เธอสอบเข้ามาได้สำเร็จแต่ก็ทราบในภายหลังว่าเพื่อนคนนั้นผลการเรียนตก และสอบไม่ผ่านเพราะไม่มีเวลาทบทวนของตัวเอง มัวแต่เอาเวลาไปช่วยติวให้เพื่อน ทำให้นางเอกมารู้สึกว่าตัวเองน่ารังเกียจมากที่ไม่เคยสนใจภูมิหลังความรู้สึกของเพื่อนว่าเป็นยังไงบ้าง ปิดฉากการเป็นเพื่อนแบบขมขื่นและเพื่อนก็หายไปจากเรื่องนี้ไม่ปรากฏให้เห็นเลยแต่ผมเดาว่าเจ๊คนเขียนแกคงจะเอาเพื่อนคนนี้มามีบทบาทในช่วงหลังด้วยมั๊งนะคิดว่า และนางเอกต้องระบายอารมณ์คับใจนี้โดยการกรีดข้อมือตัวเองจนเป็นแผลเป็นหลายรอย
เข้าเรื่องกันต่อ หลังจากที่นางเอกได้ที่เรียนใหม่แล้วแลกกับการที่ต้องสูญเสียมิตรคนสนิทก็ตั้งใจแน่วแน่ว่าตัวเองจะหาเพื่อนใหม่ และจะคอยดูแลเอาใจใส่เขาให้ดีที่สุด แต่ก็ไม่ได้คิดมาก่อนเลยว่าความคิดเช่นนี้จะกลายเป็นผลร้ายอันเป็นแก่นเนื้อหาสำคัญของเรื่องนี้อย่างรุนแรงที่สุดนับตั้งแต่เกิดมา เมื่อเธอได้มีโอกาสทำความรู้จักกับคุณหนูลูกของประธานบริษัทใหญ่คนหนึ่งที่เข้ามาตีสนิทกับเธอ และเธอก็เริ่มตัดสินใจคบ ต่อมาทราบว่าเธอถูกหนุ่มคนหนึ่งขอเลิก จึงได้แสดงความเศร้าผิดหวังในรักต่อหน้าเพื่อน นางเอกของเราจึงตัดสินใจจะช่วยสานสัมพันธ์พวกเขาให้ เพราะกลัวว่าตัวเองจะสูญเสียเพื่อนไป
กลายเป็นการเปิดฉากเริ่มต้นของมรสุมชีวิตเมื่อมาทราบภายหลังว่าหนุ่มกระทาชายคนนั้นแท้จริงแล้วเป็นโรคจิตถูกบีบคั้นจากพ่อซึ่งเป็นประธานบริษัทเล็กให้มาเป็นแฟนกับคุณหนูคนนั้น และต้องเรียนอยู่ร่วมสถาบันเดียวกันทั้งๆที่ตัวเองไม่ต้องการเลย ทำให้ต้องระบายอารมณ์กระทำอนาจารกับหญิงสาวมากหน้าหลายตาและนางเอกก็หนีไม่พ้นเป็นเหยื่อตาคนนี้เช่นกัน ทำให้เธอตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ต้องกลายเป็นคนเก็บกด เพราะบรรดาเพื่อนที่มาคบกับคุณหนูคนนี้ล้วนแต่เป็นมิตรเทียมแทบทั้งสิ้นทั้งเห็นแก่ตัว ปอกลอก ใส่ความ ฯลฯ
ในขณะที่แม่ซึ่งเป็นผู้ปกครองก็ไปดูแลเอาอกเอาใจน้องสาวซึ่งกำลังเข้าม.ต้นพอดีจนไม่มีเวลามาใส่ใจลูกสาวเลยแม้แต่นิด ไม่เคยสังเกตเลยว่าทำไมนางเอกถึงกลับบ้านดึกและสภาพชุดมอมแมม ทั้งๆที่ตัวเองควรจะใส่ใจบ้าง
ตัวละครพวกนี้ทำให้ผมได้ประจักษ์ถึงสิ่งหนึ่งที่ชัดเจนเลยคือ หน้ากาก ครับต่างคนต่างก็สวมเข้าหากัน ไม่เว้นแม้กระทั่งตัวอาจาร์ยที่ปรึกษาประจำห้องซึ่งน่าจะเป็นที่พึ่งของนางเอกได้ เพราะลำเอียงไปหลงรักลูกศิษย์กระทาชายโรคจิตคนที่กล่าวไปแล้วซึ่งเป็นที่นับถือในโรงเรียนเพราะมีผลการเรียนเป็นที่1ของชั้น เป็นหน้าตา(หน้ากาก?)ของโรงเรียน ภายหลังกระทาชายคนนี้ก็เจอกับผลกรรมถูกกลุ่มอันตพาลรุมกินโต๊ะจนทำให้ผลการเรียนตกและถูกพ่อด่าว่าซะไม่มีดี (หน้ากากร้าวไปนิดหนึ่ง)
ต่อมานางเอกก็ได้มีโอกาสทำความรู้จักกับหญิงสาวร่วมห้องสู้ชีวิตคนหนึ่ง ซึ่งมีครอบครัวแตกแยกแต่ก็ตัดสินใจจะสู้โดยการหางานพิเศษทำไม่เลือกงาน ได้อะไรก็ทำไป ซึ่งคนนี้แหละกลายมาเป็นมิตรแท้ในภายหลังแม้ว่าจะถูกกลุ่มเพื่อนคุณหนูนั้นทำเรื่องร้ายต่างๆนานาไม่แพ้นางเอก แต่เธอคนนี้ตัดสินใจสู้เพื่อความถูกต้องที่ตัวเองเชื่อเป็นสำคัญ จัดว่าเป็นหญิงเหล็กคนหนึ่งได้เลย มีผลการเรียนในอันดับต้นไล่หลังกระทาชายโรคจิตคนนั้น
จนกระทั่งคุณหนูคนนั้นเริ่มเบื่อหน่ายกระทาชายคนนั้นไม่สามารถสนองกามารมณ์ของตัวเองได้ดีพอ หันไปคบกับหนุ่มอันตพาลต่างโรงเรียน มอมเมายาเสพติดให้จนส่งผลสติของเธอเกิดวิปลาส หลอกใช้งานเพื่อนของตนรวมถึงอันตพาลคนนั้นรุมทำร้ายนางเอกที่คิดตีตนออกห่างจนแทบจะเสียผู้เสียคน ต่อมาอันตพาลคนนั้นก็ถูกตำรวจจับและถูกคุณหนูวิปลาสหลอกเฉดหัวทิ้งไปอย่างไร้เยื่อใย
ซึ่งช่วงนี้หนุ่มร่วมห้องคนหนึ่งซึ่งเคยถูกอันตพาลคนนี้รังแกจนต้องย้ายออกจากโรงเรียนเดิมตั้งแต่ม.ต้น ก็เข้ามาช่วยเหลือและพูดคุยเปิดอกกันและกันในฐานะที่เคยประสบกับทุกข์แบบเดียวกันกับตน และกลายเป็นแฟนในเล่มหลังๆ
ย้อนมาที่กลุ่มมิตรเทียมของคุณหนูวิปลาสนั้นบ้าง หลังจากเริ่มระแคะระคายถึงตัวตนหน้ากากที่คุณหนูคนนี้สวมอยู่ ในที่สุดก็ประสบกับผลกรรมที่ตัวเองเคยร่วมทำไว้(หน้ากากแตกยับเยิน)กับนางเอกถึงขนาดฆ่าตัวตายแต่ก็รอดมาได้ และได้รับการให้อภัยจากนางเอกเพื่อกลับใจซะใหม่ แต่แล้วก็ถูกคุณหนูวิปลาสรังแกถึงห้องพักฟื้น(พร้อมกับกระซิบอะไรบางอย่างซึ่งผมเดาว่าจะต้องคอยเป็นมือที่3ทำให้คู่ของนางเอกที่เพิ่งคบกันไม่นานต้องมาแตกแยกกัน หลังจากที่คุณหนูวิปลาสคนนี้แอบไปรู้เข้า) ในขณะที่สมาชิกมิตรเทียมที่เหลือเริ่มระแวงในสีหน้าที่เหมือนหน้ากากที่ทั้งหนาและเหนียวหนึบของคุณหนูวิปลาสจนเกิดภาวะล่มสลายอย่างสิ้นเชิง (หน้ากากแตกกันทั่วหน้า)
ในขณะที่กรรมของคุณหนูวิปลาสเองก็เริ่มตามทัน เมื่อเริ่มเห็นสีหน้าของเด็กนักเรียนในโรงเรียนจ้องมองเป็นจุดเดียวกันราวกับหน้ากากเข้ามาหลอกหลอนจิตใจ และเริ่มดิ้นรนที่จะล้างแค้นนางเอกอีกครั้ง(หน้ากากทั้งเหนียวและหนาไม่มีใครเกินจริงๆ)
เนื้อหาทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในเวลาแค่เทอมเดียวเองนะครับ แม้แต่มารดาของนางเอกก็เพิ่งจะทราบความจริงว่านางเอกต้องเจอกับอะไรบ้าง งามหน้าไหมครับผู้ปกครองคนนี้ และผมไม่ได้เล่าอย่างละเอียดที่ว่านางเอกต้องเจอชะตากรรมร้ายแบบไหนบ้างหาอ่านเอาเองละกัน

บรรยายมาถึงตอนนี้ เอ.... มันเหมือนละครน้ำเน่าเรื่องไหนมั่งหรือเปล่าน้า??? เอาเป็นว่าเรื่องนี้สะท้อนปัญหาสังคมวัยรุ่นวัยเรียนของญี่ปุ่นที่นับวันสถิติการฆ่าตัวตายในหมู่วัยรุ่นนั้นจะเพิ่มมากขึ้น ใช้หน้าปกที่เป็นหน้าคนเต็มหน้าเพื่อให้เห็นว่าหน้าตาที่สวยสดงดงามนั้นเมื่อเปิดดูเนื้อหาข้างในก็จะพบกับอารมณ์เยี่ยงสัตว์เดรัจฉานของตัวละครในเรื่อง ราวกับว่าหน้าปกนั้นแท้ที่จริงแล้วมันเสมือนเป็นหน้ากากที่สวมอยู่ต่างหาก ทำให้ตัดสินว่าควรจะเปลี่ยนชื่อเรื่องนี้ซะใหม่จากคำว่าLife(ชีวิต)มาเป็นMask(หน้ากาก)แทน

Spoilซะเต็มที่เลย ใครอยากชมงานศิลปะที่แสดงให้เห็นถึงหน้ากากกับความแปรปรวนทางอารมณ์ภายใต้หน้ากากของตัวละครต่างๆ สนใจซื้อมาอ่านกันได้นะครับ ผมเข้าใจแจ่มแจ้งแล้วครับว่าทำไมเรื่องนี้ถึงกวาดรางวัลยอดเยี่ยมสาขาการ์ตูนผู้หญิงของKodanshaมาได้