ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #493 : Satanophany คืนหลอนสังหารโหด

ผมเชื่อว่าคนไทยที่เป็นแฟนการ์ตูนมังงะไม่น้อยต้องคุ้นหน้าคุ้นตากับนักวาด Yoshinobu Yamadaนักเขียนการ์ตูนคนนี้จากผลงานอย่างEden no Ori, EX - Shounen Hyouryu uและCharonทั้งสามเรื่องมีลิขสิทธิ์ของวิบูลย์กิจ

อย่างไรก็ตามผลงานทุกผลงานของคนเขียนการ์ตูนนี้ค่อนข้างน่าเศร้าเพราะทุกเรื่องเริ่มต้นด้วยความตื่นเต้น เร้าใจ น่าติดตามแต่เมื่อถึงกลางเรื่อง เนื้อเรื่องก็เริ่มอืด เริ่มไม่สนุกจากนั้นก็เริ่มออกทะเล แล้วตัดจบ ที่โหดที่สุดคือเรื่อง Charonที่เนื้อหาเต็มไปด้วยเรื่องราวประเด็นมากมายที่น่าสนใจ แต่ตัดจบในสองเล่ม อย่างน่าเสียดาย 

สำหรับบทความนี้ ผมจะพูดถึงเรื่อง Satanophany ซึ้งเป็นผลงานล่าสุดของคนวาดคนนี้ หลายคนคิดว่าผมจะมาอวย แต่ผมขอบอกเลยว่าตรงกันข้าม มันเป็นผลงานที่ผมแทบส่ายหัวมากกว่าเรื่องอื่นๆ ของคนแต่งเลยทีเดียว

Satanophany

Satanophany  เป็นมังงะวาดโดย Yoshinobu Yamada แนวไซเน็น อาญากรรม รุนแรง และเรื่องเพศ ของนิตยสาร Young เมื่อปี 2017

เนื้อเรื่องเปิดฉากด้วยเด็กสาวคนหนึ่งอยู่ในรถตำรวจเพื่อไปคุมขังในเรือนจำ โดยเนื้อเรื่องมีการเล่าเหตุการณ์ก่อนหน้านั้น โดยเป็นเรื่องราว อามากิ จิกะ เป็นเด็กสาวที่มีจิตใจอ่อนโยน เมตตา จนกระทั่งวันหนึ่งเธอถูกเพื่อนชวนไปปาร์ตี้ แต่ตอนท้ายของงานปาร์ตี้เพื่อนๆ ของเธอและชายหนุ่มแปลกหน้าหลายน0ได้โผล่มาพร้อมที่จะข่มขืนถ่ายคลิป หากแต่ในช่วงระหว่างจิกะกำลังจะโดนข่มขืน ตัวตนด้านมืดที่อยู่ในตัวของเธอได้ตื่นขึ้นมา และเมื่อรู้สึกตัวอีกที เธอก็พบว่าเธอได้ลงมือสังหารทั้งเพื่อนเธอและพวกผู้ชายในสภาพเลือดนองเต็มห้อง ชนิดไม่น่าเชื่อว่าเด็กสาวคนเดียวจะทำได้

ผลกระทำดังกล่าวจิกะโดนสังคมรุมประณามกับพฤติกรรมที่โหดร้าย และศาลตัดสินให้จำคุกบนเกาะฮากุโระ (ชื่อก็บอก กุโระ) สำหรับโทษอาชญากรรมร้ายแรงครั้งนี้

จากนั้นตัวการ์ตูนก็เริ่มดำเนินเนื้อเรื่องแบบแปลกๆ พยายามให้คนดูจูงใจว่าเนื้อเรื่องจะจบไปทางใด โดยเมื่อจิกะได้ถูกนำตัวไปคุมขัง เธอก็พบเรื่อง น่าประหลาดใจเมื่อคุกที่เธอถูกจองจำนั้นสะอาด สวยงาม และทันสมัยมาก และนักโทษหญิงคนอื่นๆ ก็มีไม่กี่คน ที่แปลกคือระเบียบวินัยในคุกไม่เข้มงวดมากนักอย่างน่าประหลาดใจ

โดยจิกะไม่รู้เลยว่าคุกที่เธอคุมขังนั้น มันคือห้องวิจัย-ทดลองลับขนาดใหญ่ที่ดำเนินการโดยคนบ้า!?

ผู้มีอำนาจบนเรือนจำแห่งนี้คือผู้อำนวยการที่หน้าดูก็รู้เลยว่า “แอบหื่น” กับอีกคนที่น่าจะอยู่เหนือกว่าคือนักวิจัยหญิงที่กำลังทดลองเกี่ยวกับ “โรค” อาการลึกลับที่ทำให้สาวมีบุคลิกที่สอง ที่เป็นฆาตกรต่อเนื่องระดับโลก และเมื่อถึงตอนกลางคืน พวกสาวๆ จะเปลี่ยนสาวๆ ให้กลายเป็นฆาตกรต่อเนื่องฆ่าคน

Satanophany  เป็นมังงะอีกหนึ่งผลงานของผู้วาด Yoshinobu Yamada แม้จะเป็นนักวาดที่บ้านเรารู้จักพอสมควร แต่ผลงานของนักวาดคนนี้ออกไปทางส่ายหน้ามากกว่ายอเยี่ยม เป็นแบบนี้ทุกเรื่องที่ผ่านมา ทุกเรื่องเริ่มต้นด้วยความตื่นเต้น เร้าใจ น่าติดตามแต่เมื่อถึงกลางเรื่อง เนื้อเรื่องก็เริ่มอืด เริ่มไม่สนุกจากนั้นก็เริ่มออกทะเล แล้วตัดจบไป

หากให้ไล่ผลงานก็มี

EX -- Hyouryuu Shounen เป็นเรื่องราวของ “ซาโตชิ” และกลุ่มเพื่อนๆ พยามอยู่รอดในโลกที่มีภัยพิบัติ และโรคผู้ใหญ่ที่บ้าคลั่ง..... สำหรับผมแล้ววันโลกาวินาศนั้นสนุกแค่ช่วงแรก ประมาณเล่ม 2 นอกนั้นผมก็รู้สึกเฉยๆ ในความบ้าคลั่งของผู้ใหญ่ และฉากจบที่ไม่ชอบเลยในท้ายเล่ม ดังนั้นมันจึงไม่ค่อยประทับใจสักเท่าไหร่สำหรับผม

ผลงานต่อมา Cage of Eden  น่าจะเป็นผลงานที่หลายคนรู้จักมากที่สุ หลายคนให้คำนิยามการ์ตูนเรื่องนี้ว่า “ฮาเร็มเกาะล้านปี” ซึ่งเป็นเรื่องที่พระเอกกับเพื่อนๆ ต้องมาอยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยสัตว์โลกล้านปี เนื้อเรื่องเหมือนจะเข้มข้น ตอนแรกเน้นหนีสัตว์โลกล้านปี รวมพลังเอาตัวรอด พยายามหาวิธีรอดพ้นภัยอันตรายใหม่ๆ แต่มาตายการเฉลบปมหลักของเรื่อง และตัดจบไป

มาถึงตอนนี้ เราก็เริ่มเข้าใจแนวของคนวาด ว่าเขาถนัดเรื่อง นิยายที่แสดงความโหดร้ายป่าเถื่อนของมนุษย์ พวกผู้ใหญ่ที่ไร้เหตุผล ใช้กำลัง ตัวละครสาวๆ เกือบโดนข่ขืน ฉากที่เต็มไปด้วยความรุนแรง ความโหดร้าย

แต่น่าเสียดายที่ตัวคนแต่งนั้นจะดาร์กก็ดาร์กไม่สุด คือโอเคมีตัวละครตาย แต่ตัวละครที่ควรตายก็ไม่ตาย พวกตัวร้ายไม่เท่าไหร่ แต่ตัวละครที่น่าจะตายเพื่อให้พระเอกเติบโตขึ้นกลับไม่ทำ รวมไปถึงการเล่าเรื่องราว การเฉลยปมต่างๆ ทำไม่ได้ดีในตอนท้ายๆ และไม่รู้เพราะอะไร ตัดจบทุกเรื่อง

และส่วนตัวผมไม่ชอบทิศทางการดำเนินเรื่องของตัวการ์ตูนสักเท่าไหร่ (ไม่ชอบพระรอง)

ผลงานต่อมา คือ Charön มีสองเล่มจบ แน่นอนว่าตัดจบ ที่มันกลายเป็นเรื่องที่ผมชอบ  ซะงั้น เพราะประเด็นของเรื่องที่เป็นเรื่องพระเอกที่มีพลังวิเศ ษแต่พลังของเขาทำให้ชีวิตของเขาไม่สงบสุข คนรอบข้างรังเกียจ หากแต่สุดท้ายพระเอกก็ได้รู้ว่าพลังของเขานั้นเป็นสิ่งที่จำเป็น และมีคนที่ยังชอบเขาอยู่ (ฮาเร็ม)

ผลงานถัดมา  Deathtopiaซึ่งเป็นเรื่องของชายคนหนึ่งที่ประสบอุบัติเหตุแล้วได้ดวงตาที่สามารถมองเห็นแยกมนุษย์ได้ว่า คนไหนเป็นคนปกติกับเป็นฆาตกรที่โหดร้ายแน่นอนว่าเรื่องนี้เป็นอีกแนวที่เริ่มต้นด้วย การพยายามสร้างความโหดร้าย เลือดสาดความสยองขวัญ รวมไปถึงการเสริมเรื่องของฆาตกรต่อเนื่องเข้าไปได้น่าสนใจแต่พอกลางเรื่องไป กลายเป็นการต่อสู้ด้วยพลังวิเศษ เนื้อหาเริ่มออกทะเลกลายเป็นแนวอะไรไม่รู้

แล้วเรื่อง Satanophany ละ

เป็นการ์ตูนที่สานต่อจาก Deathtopia ดูเหมือนว่าคนวาดจะรู้ตัวว่าทำเรื่อง Deathtopia เละมากในตอนหลัง ไปใส่องค์กร พลังวิเศษ กลายเป็นอะไรก็ไม่รู้ แทนที่จะเน้นเกี่ยวกับฆาตกรต่อเนื่อง เน้นความชั่วรน้ายของมนุษย์เหมือนที่ผ่านมา ทำให้มาคราวนี้ไปเน้นอะไรที่ดูเรียลๆ หน่อย แต่........

สำหรับผมแล้ว ความคิดของผมคือ การดำเนินเรื่องของการ์ตูน มันก็ไม่สมเหตุสมผลสักเท่าไหร

                เริ่มจากอาการของเหล่าผู้หญิงในตัวเรื่อง ที่เกิดโรคที่ในตัวมีอีกบุคลิกขึ้นมา นั้นคือบุคลิกฆาตกรโรคจิตในอดีต  ตอนแรกๆ ก็นึกว่าเป็นสิ่งที่เกิดตามธรรมชาติ แต่ตอนหลังถึงได้รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นมา แถมเกาะของนางเอกถูกคุมขังก็เป็นห้องวิจัยขนาดใหญ่ที่สนับสนุนโดยคนใหญ่คนโตอีกต่างหาก

                คำถามแวบแรกของผมก็คือ การวิจัยนี่มีมันมีประโยชน์อะไรเหรอ

                จะเปลี่ยนเด็กสาวที่มีฆาตกรสิง มาใช้เป็นนักฆ่าเหรอ มันจำเป็น และลงทุนขนาดนั้นเลย ที่จะสร้างเด็กสาวทั่วประเทศให้เป็นฆาตกรโรคจิต โดยรัฐบาลให้การสนับสนุน ไม่กลัวเรื่องจริยธรรมบ้างเหรอ?  แล้วจุดประสงค์การวิจัยเพื่ออะไร เอามาเป็นนักฆ่า ใช้ในการทหาร มันสามารถควบคุมได้ขนาดนั้นเลย?

สิ่งที่ผมเห็นคือตัวการของเรื่อง ที่เป็นยัยนักวิทยาศาสตร์สติเพี้ยน มักมากในกาม จิตมันไม่ปกติสักเท่าไหร่ อารมณ์เหมือนเด็กอยากได้ของเล่นใหม่ จะเอาโน้นจะเอานี้ แต่สิ่งที่ทำคือการทดลองในมนุษย์  นี่นะคนที่คุมการทดลอง น่าเชื่อถือมากๆ

แถมตอนหลังๆ มา จับเด็กสาวมาไว้เรือสำราญ การทดลองบ้าอะไรฟ่ะ แค่เอานักโทษชายเลวๆ มาโดนฆ่ายังไม่พออีกเรอะ

หรือว่าเป็นการจิกกัดสังคมญี่ปุ่น ที่สังคมไม่ได้สนใจชีวิตความเป็นอยู่ของนักโทษคดีร้ายแรงสักเท่าไหร่ มุ่งเน้นว่าต้องประหารลูกเดียว จะต้มยำจะแกงยังไงก็ช่าง

เอาง่ายๆ ไม่ชอบมุกทดลองในมนุษย์สักเท่าไหร่................

แต่ที่ผมส่ายหัวที่สุดคือการเชื่อมโยงกับฆาตกรต่อเนื่องนั่นแหละ

ใครที่ติดตามผมเขียนบทความมาหลายปี จะรู้ว่าผมเป็นคนบ้าเรื่องฆาตกรต่อเนื่องมาก ตั้งบทความให้คนไทยอย่างเราได้รู้เรื่องฆาตกรต่อเนื่องชื่อดังหลายคน ทั้ง เอ็ดกีน, โซติแอค, แจ๊ค เดอะ ริปเปอร์, นักฆ่ารัดคอแห่งบอสตัน, เท็ต บัดดี้ ฯลฯ

ทำไมผมชอบเรื่องฆาตกรต่อเนื่องเหล่านี้ ส่วนหนึ่งมันเป็นเรื่องจริง มันมีสีสัน มันลึกลับ มันน่ากลัว ผสมกับจิตใจดำมืดของมนุษย์ สิ่งแวดล้อมที่ทำให้เกิดฆาตกรเหล่านี้ จึงพยายามอ่านเรื่องราว พยายามถ่ายทอดให้คนสนใจ

ฆาตกรเหล่านี้ แม้กระทำสิ่งที่เลวร้ายเกินกว่ามนุษย์ธรรมดา แต่เขาก็สร้างสิ่งที่ให้โลกจดจำ รวมถึงบุคลิคที่มีเอกลักษณ์ที่กลายเป็นที่รู้จัก

ดังนั้นผมค่อนข้างจะมีสนใจพอสมควร หากมีการ์ตูนไหนเอาเรื่องฆาตกรต่อเนื่องมาใส่ ไม่ว่าจะเป็นการอ้างอิง หรือการเอามาเป็นตัวละครก็ตาม

ที่ผ่านมาการ์ตูนญี่ปุ่นก็เอาฆาตกรต่อเนื่องมาใส่ ไม่ว่าจะเป็นการอ้างอิง หรือเอามาเป็นตัวละคร แจ๊ค เดอะ ริปเปอร์เองก็เป็นฆาตกรต่อเนื่องก็มีบทบาทในการ์ตูนหลายเรื่อง และที่ผมชอบคือแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ Fate/Apocrypha

ส่วนตัวผมชอบการดัดแปลงของฆาตกรที่เป็นการตีความใหม่ แต่การตีความนั้นก็ยังคงความเอกลักษณ์ของตัวฆาตกรตัวจริงเอาไว้ด้วย ทำให้คนดูรู้ว่านี้แหละตัวฆาตกรคนนั้น

อย่าเถียงว่าแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ดัดแปลงไม่ตรง เพราะผมเขียนเจาะลึกแจ๊ค  Fate/Apocrypha  เอาไว้แล้ว ไปจนถึงการเล่าในเรื่องจริงทะลุโลก ว่าน้องแจ๊ค เขามีอะไรหลายอย่างที่ยังคงเป็นแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์

แล้ว  Satanophany ทำให้ผมไม่พอใจตรงไหน

ตอนแรกๆ ตอนการ์ตูนดำเนินเรื่องถึงจุดที่เปิดเผยว่า พวกสาวๆ ที่เป็นนักโทษ ล้วนมีบุคลิกที่สอง ซึ่งเป็นฆาตกรต่อเนื่องที่มีชื่อเสียงระดับโลก ผมก็เริ่มสนใจทันที แถมมานั่งเดาๆ ว่าพวกสาวๆ เหล่านั้นโดนฆาตกรคนไหนสิง (ส่วนใหญ่ผมเดาถูก)

มันไม่ใช่ครั้งแรกที่การ์ตูนเรื่องนี้เล่นฆาตกรต่อเนื่อง Deathtopia ผลงานก่อนหน้าก็เล่นเรื่องของฆาตก เพียงแต่ไม่ได้อ้างอิงเรื่องฆาตกรต่อเนื่องในโลกแห่งความจริงนัก แถมตอนหลังมันกลายเป็นพวกมีพลังวิเศษมากกว่าฆาตกรต่อเนื่อง หลังๆ กลายเป็นอะไรไม่รู้  มันเลยเป็นเรื่องที่จะเอาฆาตกรต่อเนื่องไปอ้างอิงไม่ค่อยได้

แต่ Satanophany เพราะมีการเอาฆาตกรต่อเนื่องในโลกแห่งความจริงมาอ้างอิง .....

เริ่มจากการเอาเอกลักษณ์ของตัวฆาตกรต่อเนื่องมาดัดแปลง การ์ตูนเรื่องนี้ไม่ได้เต็มที่กับลักษณะนี้เลย มีเพียงการแดสงความโหดร้ายเท่านั้น แต่เอกลักษณ์ของลายเซ็นฆาตกรกลับทำออกมาไม่มีดีเลยแม้แต่น้อย

เป็นต้นว่า ก่อนหน้านั้นพวกสาวๆ ก่อคดีอะไรมา บางคนก็พอเดาได้ เพราะมันเป็นลายเซ็นต์ของฆาตกรต่อเนื่องอยู่บ้าง แต่บางคนจ้างเดาไม่ออกว่าเป็นลายเซ็นของฆาตกรคนไหน โดยเฉพาะสองยัยมักมากในกาม ที่มี อันเดร ชิกาทิโล และอัลเบิร์ต ฟิชเข้าสิง  แล้วไปก่อคดีฆาตกรรมโหดมา แต่ประเด็นคือ มันไม่เป็นเอกลักษณ์ลายเซ็นต์ของฆาตกรเสียเลย ของชิกาทิโลเป็นฆาตกรที่มุ่งเน้นฆ่าเด็กและผู้หญิง ไม่ใช่ผู้ชาย แต่สิ่งที่ฆาตกรผู้นี้โหดที่สุดคือการฆ่าอย่างโหดเหี้ยมผิดมนุษย์และการกินเนื้อมนุษย์ (ในมังงะมันไม่ใช่อะ) ส่วนอัลเบิร์ต ฟิชนั้นเป็นฆาตกรที่ชื่นชอบทรมานก็จริง แต่เขาชอบฆ่าเด็กและกินเนื้อมนุษย์ แต่ในมังงะใช้เข็มแทงเหยื่อผู้ชายเนี้ยนะ (จ้างให้เดาไม่ถูกหรอก)

                โอเค หากมองว่าผู้หญิงโดนฆาตกรสิง ดังนั้นเหยื่อจะเป็นเพศชายก็ไม่ว่า แต่ขอให้คงความลายเซ็นต์เอกลักษณ์ของฆาตกรหน่อยสิ 

                ส่วนต่อมาก็คือไหนๆ ก็มีเกี่ยวกับผู้หญิงโดนฆาตกรต่อเนื่องในตำนานสิงแล้ว แน่นอนว่ามันจะต้องมีการสื่อเกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางจิตวิญญาณของผู้หญิงมาเหมือนฆาตกรต่อเนื่องคนดังยังไงบ้าง ไม่ว่าจะเป็น บุคลิกเหมือนกัน, พฤติกรรมเหมือนกัน, การเลี้ยงดู ฯลฯ นอกเหนือจากความโหดเหี้ยมเฉยๆ ซึ่งโชคดีที่ในเรื่องสาวที่โดนโทอิ มุทสึโอะ (ฆาตกรที่ฆ่าคนในหมู่บ้าน ถึง 30 ราย เมื่อปี 1938) สิง มีประวัติชีวิตที่คล้ายๆ กัน  ทำให้ผมพอใจบ้าง แต่ของนางเอกนั้นกลับไม่มีอะไรที่สื่อถึงจิตวิญญาณเลยว่าเธอเหมือนกับตรงไหน

ประเด็นคือตัวของนางเอกนั้นแทบไม่มีอะไรที่เหมือนตัวฆาตกรที่สิงเลย

นางเอกเรื่องนี้ถูกฆาตกรที่ชื่อเฮนรี ลี ลูคัสเข้าสิง ซึ่งมันก็ไม่ได้เป็นฆาตกรที่โดดเด่นอะไรมากนัก เพราะเขาก่อคดีร่วมกับคู่หูชื่อออตติส ทูเล และเป็นฆษตรจอมขี้โม้เพราะอ้างว่าฆ่าเหยื่อไป 600 ราย แต่เอาเข้าจริงเขาตัดสินโทษฆ่าคนไม่กี่รายเท่านั้น และวิธีการฆ่า ลายเซ็นไม่ชัดเจนไหร่ ประวัติชีวิตของตัวฆาตกร ก็ไม่ได้เหมือนตัวของนางเอกด้วย

ส่วนตัวผมอยากให้ เอซ เอซโฮล์มมาสิงนางเอกจะเหมาะสมมากกว่า เพราะส่วนตัวมันมีความเข้ากันมากกว่า

อีกหนึ่งที่ผมไม่พอใจนักก็คือเด็กสาวคนหนึ่งที่โดนอัลเบิร์ต เดลซันโว นักฆ่ารัดคอแห่งบอสตันเข้าสิง ประเด็นคือใครที่เป็นมาเนียฆาตกรต่อเนื่องจะรู้ดีว่า เดลซัลโวนั้นไม่ได้ยอมรับว่าเป็นนักฆ่าแห่งบอสตัน เพราะไม่มีหลักฐานยืนยัน ซึ่งมีเพียงคำรับสารภาพแบบลมเปล่าเท่านั้น  (สมัยก่อนคนอยากดังด้วยการยอมรับสิ่งที่ตนไม่ได้ทำนั้นมีเยอะมาก) 

คือ...มันอารมณ์แบบคนแต่งก็หาข้อมูล แต่กลับละเลยรายละเอียดเล็กน้อยเกี่ยวกับจนทำให้หลายคนเข้าใจผิดฆาตกรต่อเนื่องได้

 ฆาตกรต่อเนื่องนั้นมันจะเลว จะร้ายไม่ได้อยู่ที่ดีเอ็นเอ แต่มันอยู่ที่สภาพแวดล้อม การเลี้ยงดู ทัศนคติทางสังคม คุณไม่สามารถสร้างฆาตกรต่อเนื่องในหลอดทดลองได้หรอก สุดท้ายมันก็แค่ของเทียม ของปรุงแต่งเท่านั้น ความชั่วร้ายของมนุษย์มันมาจากการบ่มเพาะ ไม่ใช่สร้างขึ้นเอง

อีกสิ่งหนึ่งที่ผมไม่ชอบเรื่องนี้มากที่สุด ก็คือเนื้อหามุ่งเน้นประเด็นทางเพศมากกว่า เรื่องที่ผ่านมา จะมีฉากตัวละครผู้หญิงเกือบโดนข่มขืนอยู่บ้าง แต่ก็สุดท้ายก็ไม่ได้โดนอะไรมากมาย และไม่ได้จบโดนข่มขืน

แต่เรื่องนี้เกือบทุกเหตุการณ์ ทุกอีเวนส์มี ราวกับว่าโลกนี้มันโหดร้ายเสียจริง ตั้งแต่ตอนแรกนางเอกก็เกือบโดนข่มขืน จากนั้นก็มีอีเวนส์นักโทษเลวระยำจะข่มขืนนางเอก และตอนล่าสุดก็มีอีกละ ดูเหมือนการ์ตูนเรื่องนี้จะมีประเด็นเรื่องเพศแรงๆ กว่าเรื่องก่อนๆ มาก  ที่สำคัญเป็นเรื่องแรกเลยที่มีฉากมีเพศสัมพันธ์ แถมออกไปทางมักมากในกามอีก ไม่รู้ตัวคนเขียนเขาเก็บกดอะไรหรือเปล่า ที่เรื่องก่อนๆ ไม่มีฉากอย่างว่า เลยเอามาปล่อยในเรื่องนี้เลย

ส่วนเส้นทางเนื้อเรื่องก็เน้นไปทาง “มาฆ่ากันเถอะ” แต่ก็ทำใจไว้ด้วยเพราะมันมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่สมเหตุสมผล โดยเฉพาะตอนล่าสุดให้ฆาตกรมาอยู่เรือสำราญสุดหรูเนี้ยนะ....

ส่วนตัว ผมก็ไม่มีอะไรจะเขียนเรื่องนี้มากนัก อาจจะเป็นเรื่องที่ผมชอบน้อยที่สุดที่ผมติดตามคนเขียนนี้มาก็ได้ และใครที่ติดตามผลงานของคนแต่งคนนี้จำเป็นต้องเตรียมใจ ทำใจ ล่วงหน้า เพราะจากสถิตเรื่องของคนแต่งผลงานก่อนๆ ความเข้มข้นลดลงเมื่อผ่านไปหลายตอน, ตัดจบ และบทสรุปค้างคา

โปรดทำใจก่อนดู และใจเสียเวลามีตอนใหม่ ที่พวกผู้หญิงกำลังโดนข่มขืน