ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #453 : สายมืด - อาชญากรรม ความน่ากลัวของด้านมืด

                หลายวันก่อน มีดราม่าเล็กๆ (ที่ไม่ค่อยมีใครรู้) เกี่ยวกับวงการสายมืด ว่าผลงานล่าสุด (ที่เป็นลวนลามบนรถไฟ) ของคนแต่งที่คอสายมืดที่เรารู้จักกันดีอย่าง [Fatalpulse (Asanagi)] ไม่ค่อยแรงเหมือนเรื่องก่อนๆ จนมีหลายคนบ่นกันหลายคน

                หากใครเป็นคอสายมืด สายโหด [Fatalpulse (Asanagi)] เป็นหนึ่งในนักวาดสายมืด ระดับกับฮาร์ดคอร์หลายเรื่อง ซึ่งสำหรับโดจิน การ์ตูนสายมืดแล้ว การข่มขืน การลงแขกเป็นเรื่องปกติ แต่พอมาอยู่ในมือคนวาดระดับนี้ ด้วยลายเส้นโด่งเด่ง เนื้อหาก็ระดับกุโระ (หน่อยๆ) การทดลองมนุษย์ จัดหนัก ทาส ฟาร์มมนุษย์ ด้านมืดสังคม (ซาดิสต์)  คอโดจินบางคนเมามันกับผลงาน จนบางคนถึงขั้นอวยก็มี แต่พอผลงานล่าสุด (ตอนที่เขียนตอนนี้) มาเป็นลวนลาม (ข่มขืน) บนรถไฟฟ้า ปรากฏว่าดาร์กน้อยกว่า เมื่อเทียบผลงานก่อนๆ มาก

                ไม่รู้ว่าเป็นเพราะข่าวเกี่ยวกับมีชาวญี่ปุ่นคนหนึ่งก่อคดีข่มขืนเด็กเพราะแรงบันดาลลอดเลียนแบบผลงานสายมืดแนวอาชญากรรมของนักเขียนอีกท่านหนึ่งหรือเปล่า ที่ส่งผลทำให้นักวาดสายมืดหลายคนลดระดับความฮาร์ดคอร์ลงบ้าง ซึ่งปกติเอง ผมก็ไม่ได้ดูแนวประเภทนี้สักเท่าไหร่อยู่แล้ว

                สายมืด “อาชญากรรม” .... เราคงคุ้นเคยการ์ตูนแนวอาชญากรรมอยู่แล้ว เกี่ยวกับการก่อการร้ายบ่างละ การก่อคดี การฆ่าคน ซึ่งสายมืดเองก็มีแนวอาชญากรรมเยอะมาก และแนะนอน อาชญากรรมเยอะที่สุดก็คือ “ข่มขืน”

                อย่างที่หลายคนมักอวยกัน อีจ่าดราม่าก็อวย อย่าง “ผีเสื้อปีกหัก” ว่าเนื้อหาสะท้อนสังคมอด้านมืดของญี่ปุ่น ความจริงแล้วมันไม่ใช่การ์ตูนสะท้อนสังคมเลยแม้แต่น้อย แต่มันคือแนวอาชญากรรม ที่เอาด้านมืดของญี่ปุ่นมาทำให้ออกมาดาร์ก ฮาร์คคอร์ เกินจริงเท่านั้น

 

                ผีเสื้อปีกหักที่หลายคนดูนั้น เป็นเรื่องราวสาวแว่นคนหนึ่ง ที่ตัวตนจืดจาง อยากหาเพื่อนใหม่ แต่ปรากฏว่าหาไม่ได้สักที จนกระทั่งไปเจอเพื่อหญิงกลุ่มหนึ่ง แล้วการที่จะเข้ากลุ่มได้ เธอได้เป็นเหมือนพวกเธอ นั้นคือเป็นสาวไวไฟ จากนั้นก็เริ่มต้นเข้าสู่วงวนด้านมือของญี่ปุ่น เริ่มจากด้วยขายตัว ให้เฒ่าหัวงู แลกเอากับเงิน มีเซ็กต์แบบซาดิสต์ แต่แทนที่จะได้เพื่อนชีวิตของเธอกลับตกต่ำลง ไปๆ มา อยู่ในวงวนติดยา มีแฟนเป็นพวกขี้ยา  ภาพลักษณ์สาวแว่นจืดจางกลายเป็นสาวสกอย (ใจแตก)  ที่ดูน่ารักงเกียจมากกว่าน่ารัก จากนั้นเธอก็ติดยาอย่างหนักจนถึงขั้นหลอน มีเซ็กต์แลกยา และเมื่อหมดประโยชน์ก็ถูกทิ้ง ไปเจอกลุ่มขอทานโดนข่มขืน สุดท้ายก็เสียชีวิตแบบสุนัขข้างทาน อย่างอนาถ ...จบ

                โอเค ผมไม่เถียงว่าเนื้อหาผีเสื้อปีกหักนั้นเนื้อหานำเสนอด้านมืดอีกมุมหนึ่งของญี่ปุ่น ที่มีผู้หญิงที่เป็นเหมือนนางเอกในเรื่อง แต่สิ่งที่จะเถียงแค่ มันไม่ใช่แนวสะท้อนสังคม และมันเกินจริงเกินไป

                คำถาม เราอ่านแนวผีเสื้อปีกหักเพื่ออะไร เพื่อตระหนักด้านมืดของภัยญี่ปุ่น ได้เรียนรู้ว่าญี่ปุ่นมีด้านมืดแบบนี้เหรอ ต้องการให้ผู้หญิงรู้จักคิดว่าอย่าทำแบบอย่าง คำตอบ เชื่อเถอะข้างให้ไม่เป็นแบบนี้แน่นอน จะมีผู้หญิงกี่คนดูการ์ตูนเรื่องนี้ ในเมื่อมันเป็นสายมืด  คนอ่านสายมืดคงไม่ต้องการที่จะธรรมะแน่นอน สิ่งที่เขาต้องการคือการระบายความอัดอั้นที่เก็บในใจ ผลงานของคนแต่งคนนี้ก็ดึงดูดคนอ่านผู้ชายมาอ่าน และกี่คนที่อ่านแล้วตระหนักด้านมืดของภัยญี่ปุ่น....... ไม่มีแน่นอน (นอกจากบางคนมาดูเพราะคนเอามาพูดถึง แล้วอยากรู้เนื้อหาเป็นยังไง)  ใครที่ยกตัวอย่างว่าผีเสื้อปีกหักคือการ์ตูนสะท้อนสังคม มันสิ่งที่ดูแย่เสียมากกว่า

ความบันเทิงทางใจ สามารถแบ่งได้เป็น 2 ประเภทใหญ่ๆตามลักษณะของละคร คือ สุขนาฏกรรม และโศกนาฏกรรม ซึ่งละครประเภทเหล่านี้ แบ่งย่อยๆลงไปได้อีกมากมาย โดยจุดประสงค์หลักของการสร้างสรรค์ขึ้น ก็เพื่อสนองความบันเทิง, เพื่อเป็นตัวแทนให้แง่คิดสอนใจผู้ชม, เพื่อสะท้อนแนวคิดและวิถีประชานิยมของผู้เขียนหรือประชาชน

สะท้อนสังคมที่ดีนั้น ก็คือ การนำเสนอเรื่องราวให้สังคมได้ขบคิด เอาเรื่องจริงมาสร้างเรื่องราว เอาด้านมืดมาใส่เข้าไป จากนั้นก็นำเสนอข้อคิด คติเตือนใจ ได้ตระหนักถึง รวมไปถึงสารของคนแต่งให้แก่คนอ่านด้วย แต่

แต่ผีเสื้อปีกหักไม่มีด้านนี้เลย และสารจากคนแต่ง ก็ไม่ต้องขบคิดละเอียดเลย คือต้องการให้คนอ่านสำเร็จความใคร่ การสร้างเรื่องราว การทำให้ตัวละครหญิงมีชีวิตเลวร้าย มีชีวิตปานขยะ ก็เป็นเรื่องปกติที่สายมืดการ์ตูนญี่ปุ่นเอามาเล่นกันเยอะอยู่แล้ว และตัวของคนแต่งเขาแต่งเพื่อความสะใจ ยิ่งแรงคนอ่านยิ่งชอบ ใครที่เป็นคอสายมืดก็จะเข้าใจเรื่องนี้ดี

หลักฐานที่สนองความสะใจแก่คนดู ที่เด่นชัดที่สุด ก็คือตอนท้ายเรื่อง ที่คนแต่งใส่กลุ่มคนขอทานมาลงแขกนางเอกคนเดียว แม้ผมไม่เคยสัมผัสคนขอทานญี่ปุ่น แต่สื่อต่างๆ (สายสว่างด้วย) มักนำเสนอขอทานที่เป็นกลุ่มคนที่น่าสงสาร ล้มเหลวในชีวิต ใช้ชีวิตโดดเดียว สังคมรังเกียจ  มีน้ำใจ (ความเห็นจากใครบางคน) แทบไม่ก่ออาชญากรรมใดๆ (ข่มขืนผู้หญิงผมไม่รู้) และถูกกลุ่มวุ่นรุ่นใช้ความรุนแรงใส่ แต่ในสายมืด มักสร้างภาพกลุ่มขอทานเป็นกล่มน่ารังเกียจ ข่มขืนผู้หญิง นี่คือเกินจริง

ลองไปอ่านบทความของคนไทยที่อยู่ญี่ปุ่นดูก็ได้ ว่าพวกเขาสัมผัสกับคนจรจัดญี่ปุ่นยังไง พวกเขาเลวร้ายจริงหรือ  (ดูได้ที่ http://jeducation.com/main/talk-with-chart_homeless/)

 สุดท้ายผีเสื้อปีกหัก มันก็สายมืด สายฮาร์คอร์ ไม่แตกต่างอะไรจากสายมืดอ่อนๆ หรอก หากใครเป็นคอสายมืด อ่านสายมืดทุกชั่วโมง ย่อมรู้ดี ว่ามันไม่ได้แปลกใหม่อะไรเลย และมันไม่ใช่แนวสะท้อนสังคมด้วย เพราะวัตถุประสงค์ที่ต้องการสื่อแก่คนอ่านมันคนละเรื่องกัน

มันไม่แตกต่างไปจากละครน้ำเน่าไทยหรอก

                ใช่แล้ว สายมืดแนวอาชญากรรม มันก็ไม่แตกต่างอะไรกับละครน้ำเน่าไทยหรอก คือเนื้อหาซ้ำซาก เน้นความสะใจของคนดู และน้อยมากที่ตัวเอก  (ชาย) ข่มขืนผู้หญิงกลับไม่ได้รับผลกรรมใดๆ ทั้งสิ้น

                ปกติแล้ว ไม่ว่าสื่อไหน หากมีฉากข่มขืนขึ้นมา หรือตัวละครใดที่ทำเรื่องเลสวๆ จะได้รับผลกรรมที่ทำไว้ แต่ละครไทยพระเอกข่มขืนนางเอกแต่ไม่ได้รับผลกรรม จะยกเว้นตรงตัวละครผู้ร้ายนอกเหนือพระเอกที่ได้รับผลกรรมอยู่บ้าง

                คำถามต่อมา อะไรคือสะท้อนสังคมที่ดี

                ผมพอจะจำละครไทยเรื่องหนึ่ง ที่เนื้อหาคล้ายๆ ผีเสื้อปีกหัก คือเรื่อง “กว่าจะรู้เดียงสา” เป็นภาพยนตร์ไทยที่ออกฉายในปี 1987  ที่ดัดแปลงสร้างมาจากนวนิยายของ โบตั๋น ซึ่งมีเนื้อหาสะท้อนสังคมไทยสมัยรุ่นพ่อรุ่นแม่ แต่จนบัดนี้ก็ยังคงสะท้อนอยู่

                กว่าจะรู้เดียงสา เป็นเรื่อง เป็นเรื่องราวของเด็กวัยรุ่นสองคนที่ไม่ได้บรรลุนิติภาวะ ต่อมาทั้งคู่มีเพศสัมพันธ์ขึ้นมา แล้วฝ่ายหญิงท้อง แล้วถูกบรรดาญาติๆ คัดค้าน ทั้งคู่จึงหนีมากรุงเทพ แต่ทั้งคู่ก็ไปกันไม่รอด ไม่มีเงินเลย ต่อมาฝั่งชายหนีไปติดยา แล้วถูกรถชายตายเพราะหนีตำรวจ ส่วน่ายหญิงทำงานในซ่อง ผลสุดท้ายฝ่ายหญิงก็ถูกคอคตาย ส่วนเด็กก็ถูกญาติเลี้ยงดูต่อไป

                กว่าจะรู้เดียงสา สะท้อนให้เห็นวัยรุ่นไทย เกี่ยวกับความไม่พร้อม ซึ่งจนบัดนี้ปัญหาก็ยังคงเพิ่มขึค้น ดราม่าก็ดราม่าไป แต่ไม่เคยแก้ไขอะไรเลย

                และสิ่งที่แตกต่างจากผีเสื้อปีกหัก ก็คือกว่าจะรู้เดียงสาไม่ได้มีฉากเพศสัมพันธ์ ไม่มีซาดิสต์ และจุดประสงค์ที่นำเสนอคือมันต้องการสะท้อนปัญหาสังคมไทยอย่างแท้จริง ไม่ได้ดูเพื่อเอามัน เอาสะใจ แต่อย่างใด

                แน่นอนว่า ผีเสื้อปีกหัก ไม่ได้มีเพียงเรื่องเดียวแน่นอน ที่เป็นแนวอาชญากรรม ด้านมืด ของการ์ตูนญี่ปุ่น

                คนวาดผีเสื้อปีกหัก เป็นเพียงคนหนึ่งคน จากนักวาดสายมืดหลายคนที่มีชื่อเสียงจากแนวด้านมืด ประเภทอาชญกรรม

                ปกติแล้ว สายมืดของญี่ปุ่น ที่ทำเยอะสุด ก็คือ “ข่มขืน” การข่มขืนถือว่าเป็นการอาชญากรรมที่เยอะที่สุดในสายมืดของญี่ปุ่น มากกว่าการมีเพศสัมพันธ์แบบจำยอมด้วยซ้ำ (หรือเกือบเท่าๆ กัน)  จนแทบเรียกว่ามันเป็นเรื่องปกติไปแล้ว

                เอาง่ายๆ หากคุณเปิดรายชื่ออนิเมะสายมืด และนำว่าเรื่องไหนเป็นแนวข่มขืน จะพบว่ามันมีเยอะมาก ที่หากคิดถึงสายมืด เฮ็นไต  ก็ต้องนึกถึงการข่มขืนเป็นสิ่งแรก

                ทำไมต้อง ข่มขืน

                ก็ง่ายๆ มันเป็นวัตถุประสงค์ในการดูสายมืด ที่เน้นความสะใจของผู้ดู (ส่วนใหญ่) การข่มขืนแม้จะเป็นสิ่งเลวร้าย แต่ในขณะเดียวกันมันก็เป็นสิ่งที่แอบซ้อนอยู่ในจิตใจ ที่อัดอั้น อยากระบาย การดูกสายมืดแนวอย่างว่า ก็ช่วยระบายอีกทางหนึ่ง

                ไม่ว่าจะเป็น ยากูซ่า, ขายตัวใช้หนี, โสเภณี, สัตว์ (ทาส), ซาดิสต์, ลงแขก, ลวนลามในรถไฟ, เล่นยา อะไรที่เป็นอาชญากรรมสายมืดมีหมด

             แน่นอนว่าการสร้างเรื่องราวปวดหัวใจ ปวดตับ เป็นสิ่งปกติในสายมืด และนักวาดสายมืดก็มีชื่อเสียงกับฉากเหล่านั้น ผีเสื้อปีกหักก็เป็นเพียงเศษเสี้ยวในจำนวนนั้น  และพวกผู้ร้ายที่ทำเลวๆ ในเรื่องก็ไม่ได้รับโทษอะไรเลยแม้แต่น้อย ก่อกรรมทำเข็นไปอย่างไร้ความสำนึกผิดต่อไปไม่มีที่สิ้นสุด

                ก็อย่างดังๆ ก็อย่างเรื่อง Shin Gendai Ryoukiden แฟ้มลับคดีประหลาดที่สุดแสนจะสะพรึงลงานของเป็นผลงานของ อุจิก้า ไวร์ต้า(นามแฝง)  ซึ่ง เป็นการ์ตูนแนวกุโระ(เซ็กต์โหดเลือดสาด) ที่ดัดแปลงจากคดีที่เกิดเรื่องจริง 3 คดีที่ถ่ายทอดเป็นการ์ตูน โดยชื่อตัวละครและสถานที่ถูกเปลี่ยนเพื่อป้องกันการถูกฟ้องร้อง  และหนึ่งในนั้นก็มีคดีข่มขืนแล้วฆ่าจุนโกะ ฟูรุตะที่คนไทยบางคนคงได้อ่านไปแล้วในบทความ “ทรามวัยกับคนใจสัตว์”

                Shin Gendai Ryoukiden ตูนที่ขายภาพที่เต็มไปด้วยความรุนแรง ข่มขืน ทรมาน และฆ่าเหยื่ออย่างโหดเหี้ยม  คำถามคือมันสะท้อนสังคมหรือไม่ ถ้าในการจุดประสงค์ที่ต้องการสื่อก็ไม่ แต่สิ่งหนึ่งคือคนที่รู้จักทั้งสามคดีนี้ไม่มากก็น้อย (หากบางคนสนใจจะไปค้นข้อมูล ซึ่งคงมีน้อยคน ) ก็จะรู้ว่ามันเป็นคดีน่ากลัว นอกจากการลงมืออย่างโหดเหี้ยมแล้ว สิ่งหนึ่งที่น่ากลัวก็คือ ฆาตกรทั้ง 3 คดีนี้ไม่ได้รับโทษตามกฎหมายถึงพริกถึงขิงสาสมกับสิ่งที่พวกตนทำเลย กลับกันกฎหมายกลับปกป้องพวกเขาด้วยซ้ำไป โดย 2 คดีแรกฆาตกรไม่ถูกเอาผิดเพราะยังเป็นเยาวชน ส่วนอีก 1 คดีฆาตกรมีหลักฐานอ้างที่อยู่และไม่สามารถหาหลักฐานเอาผิดได้

ผีเสื้อปีกหักชิดซ้ายไปเลย

 

นอกจากนี้ ผมก็มีสายมืดอีกเรื่อง ที่สร้างความเสียหายต่อจิตใจผมมากนัก เรื่อง [Noraneko-no-Tama (Yukino Minato)] Kago no Naka no Kotori wa Itsu Deyaru ซึ่งมันเป็นอะไรที่เลวร้ายที่สุดในการดูสายมืดสำหรับผมเลย

                [Noraneko-no-Tama (Yukino Minato)] ค่อนข้างมีชื่อ ส่วนใหญ่ตัวละครจะเน้นตัวละครโลลิ  ซึ่งวาดได้น่ารัก และสดใส แต่อย่างไรก็ตาม ด้วยความโรคจิตของสายมืด คนวาดได้สร้างเรื่องราวให้ปวดตับเอาไว้ ให้คนอ่านมีอันต้องปวดใจทุกครั้ง ซึ่งซีรีย์ที่ว่าถือว่าเป็นซีรีย์ที่ขึ้นชื่อสำหรับคนวาดนี้เลยทีเดียว

                โดย ซีรีย์นี้ประกอบด้วย ภาค 0 และภาค 1, 2,3 ซึ่งภาค 0 อันนี้ปวดใจที่สุด โดยเป็นเรื่องสมมุติประเทศหนึ่ง( ซึ่งมันเหมือนไทยชอบกล) เด็กสาวสองคนเป็นพี่น้องกัน พวกเธออาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่ยากจน และถูกหลอกไปเป็นหญิงบริการซ่อง ต้องทนกับแขกจำนวนมากๆ ทุกวัน วันหนึ่งพวกเอทนไม่ไหว จึงหนีออกมา หากแต่คนน้องถูกคนในซ่องยิงตายระหว่างหนี ส่วนคนพี่ถูกจับได้ และถูกตัดขาข้างหนึ่งเพื่อไม่ให้หนีอีก แล้วเป็นหญิงในซ่องต่อไป

                ส่วนภาค 1, 2, 3 ก็ไม่มีอะไรมาก ก็เป็นเรื่องของเด็กหญิงอีกคนที่ถูกนำไปที่ซ่อง กลายเป็นเด็กขายบริการ ในตอนใกล้จบลูกค้าคนหนึ่งเป็นคนญี่ปุ่นรู้สึกติดใจบริการ (?) เลยตัดสินใจเอาไถ่ตัว (?) เอาเด็กผู้หญิงมาเป็นภรรยา และทั้งคู่ก็ออกจากประเทศ ไปอาศัยอยู่ญี่ปุ่น   และหน้าสุดท้ายก็ได้ตั้งครรภ์กับคนญี่ปุ่นคนนั้น และจบอย่างมีความสุข

                เนื้อหามันเรียบง่าย มันอาจไม่โหดเวอร์เหมือนผีเสื้อปีกหัก แต่มันเป็นสายเรียล ที่ดูแล้วเจ็บปวดหัวใจ แม้ไม่ได้สะท้องสังคม แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ให้คนอ่านรู้สึกว่าโลกของเรามันโหดร้าย บางทีเรื่องนี้อาจเกิดขึ้นจริงกับเด็กคนใดคนหนึ่งบนโลกนี้ก็ได้ เด็กที่ควรเป็นวัยสดใส กลับมาต้องอยู่ในโลกด้านมืดที่เลวร้าย โดยพวกผู้ใหญ่ และมันก็เกิดขึ้นจริงในโลกของเราด้วย และเราไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากสวดภาวนาเท่านั้น

แม้บางคนอาจมองว่า เรื่องนี้จบลงอย่างมีความสุข เมื่อชายหนึ่งที่มีเพศสัมพันธ์กับเด็กสาวแล้ว เกิดติดใจ)  พาเธอออกจากขุมนรกอีกครั้ง เพื่อไปเป็นเมีย และไปใช้ชีวิตใหม่ที่ที่ญี่ปุ่น

คำถามว่าสิ่งที่ชายคนนั้นผม มันถูกหรือไม่

คำตอบคือไม่ ส่วนตัวผมแล้ว เรื่องจบลงด้วยความขัดใจ และเลวร้ายด้วยซ้ำ เอาง่ายๆ ชายคนญี่ปุ่นคนนั้น มันไม่ได้สงสารอะไรโลลิหรอก ากมันสงสารเด็กที่ขายบริการจริงๆ ก็เรียกตำรวจมาทำลายซ่องให้มันจบๆ ไปสิ ไม่ใช่ช่วยแค่คนเดียว

สุดท้ายจิตใจชายชาวญี่ปุ่นก็ไม่แตกต่างอะไรกับชายที่ซิ้อบริการเด็กคนอื่นเลย  เพียงแต่มันติดใจ มันซื้อตัว เด็ก เอามาเป็นเมีย (ซึ่งการแต่งงานกับแด็กไม่บรรลุนิติภาวะก็ถือว่าผิดกฎหมายด้วย)  แม้จะเลี้ยงดูโลลิอย่างดี แต่มันก็ไม่ช่วยอะไรดีขึ้นเลย  เพราะสุดท้ายวงจรนรกก็ยังอยู่ต่อไป แม้ขาดเด็กสาวคนหนึ่ง พวกแมงดาก็หาเด็กสาวคนใหม่อีก ไม่รู้จบจักสิ้น

สุดท้ายสายมืดแนวอาชญากรก็สร้างขึ้นเพื่อตอบสนองรสนิยมของใครบางคนเท่านั้น การสร้างเรื่องที่เลวร้าย การนำด้านมืดสังคมเอามาใช้เพื่อให้ดูสมจริง มันใกล้ตัว เสพง่าย ให้มันสายเรียลๆ สำหรับใครบางคนเท่านั้น

สิ่งเดียวที่ได้จากแนวสายมืดอาชญากรรมนอกจากตอบสนองรสนิยมแล้ว อีกด้านหนึ่งก็ทำให้ใครบางคนเกิดความคิดเห็นกันว่าเพศหญิงเป็นสิ่งอ่อนแอที่ควรปกป้อง แต่ทำไมพวกผู้ชายที่มักมากในกามถึงต้องข่มเหง่ผู้หญิงเหล่านี้กันนัก แค่ข่มขืนไม่พอ ยังทำเรื่องเลวร้ายหลายอย่าง ซึ่งใครที่ดูสายมืดก็คงมองโลกว่าโลกมันโหดร้าย ยังมีเรื่องเลวร้ายซุกซ่อนอยู่ในโลก โดยที่เราไม่สามารถทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ

ไหนๆ ก็พูดถึงสายมืดกับโลลิแล้ว ผมก็ขอเขียนต่ออีกหน่อย เมื่อไม่นานมานี้มีข่าวที่ประเทศญี่ปุ่น มีคดีล่วงละเมิดทางเพศเด็ก โดยต่อมาก็มีการจับกุมชายคนหนึ่ง แล้วชายคนนั้นได้อ้างว่าเขาเลียนแบบ (?) โลลิสายมืดแนวอาชญากรรมโลลิ ของนักวาดสายมืดคนหนึ่ง เกิดมีอารมณ์แล้วก่อเหตุ

        ส่วนนักวาดสายมืดที่เป็นข่าวเป็นใครนั้น ผมก็ขออภัยด้วย พอดีข่าวอยู่ในเว็บนายท่าน และเว็บโดนปิดตัวแล้ว โดยที่ผมลืมชื่อ รู้แต่ว่าเป็นนักวาดขึ้นชื่อเรื่องวาดอาชญากรรมโลลิ ที่เนื้อหาประเภทผู้ร้ายบุกบ้านข่มขืนโลลิ ประมาณนั้น ซึ่งหลังจากมีข่าวที่ว่า นักวาดสายมืดท่านนั้นก็ออกมาบอกว่าเขาคงลดความรุนแรงขึ้น และลดงานเขียนแนวนี้ลง เพื่อให้หลายฝ่ายสบายใจ

        หลังมีคดีนี้ นักการเมืองญี่ปุ่นก็มีความคิดร่างกฎหมายแบนโลลิ  ด้วยเหตุผลคือป้องกันเด็กจากภัยคุกคามทางเพศ โดยกฎหมายนี้จะทำให้เกม อนิเมะไม่มีฉากทางเพศกับเด็กอายุต่ำกว่า 13 (ซึ่งก็รวมทั้งมืดและสว่างด้วยมั้ง) ซึ่งตัวกฎหมายยังควบคุมเรื่องการร่วมประเวณีระหว่างพี่น้องสายเลือดเดียวกัน  แน่นอนว่าทางฝ่ายนักวาดการ์ตูนและผู้ผลิตสื่อด้านนี้ก็คัดค้านกันยกใหญ่ จนในที่สุดกฎหมายก็ไม่ผ่านการลงมติ แสดงให้เห็นว่าอุตสาหกรรมสายมืดญี่ปุ่นนั้นสร้างกำไรและมีอิทธิพลพอควร และโลลิก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่ขาดไม่ได้ในการ์ตูนญี่ปุ่นไปแล้ว

ส่วนเรื่องพฤติกรรมเลียนแบบ ก่อคดีเพราะอ่านการ์ตูนสายมืดแล้วอยากทำตามนั้น มันเป็นสิ่งที่อธิบายอยาก หลายคนมักมีความเห็นประเภทว่า “ฉันอ่านมาหลายพันเรื่องเลยไม่เห็นจะเงี่ยนจนก่อคดีอาชญากรรมเลย” ซึ่งผมมีความคิดว่า ความคิดเห็นนี้ถูกครึ่งหนึ่ง นั้นเป็นเพราะมันเป็นเพียงแค่บางคน หากในจำนวนมากมายคนคนที่อ่านสายมืด มีคนหนึ่งที่มีประวัติ ความอัดอั้น สภาพแวดล้อม เพียงแค่มีการกระดุ้นเล็กๆ น้อยๆ คนก็ก่อคดีได้ 

                สายมืดจึงยังคงเป็นปัญหาโลกแตก พอๆ กับละครไทยแบบนี้แหละ