ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #452 : Fate / Apocrypha-อวยแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ล้วนๆ

Fate / Apocrypha เริ่มต้นด้วยความคิดที่อยากจะสร้างเป็นเกม (เท่าที่จำไม่ผิดคือเกมออนไลน์) แต่โครงการนี้ก็ได้เลิกล้มไปกลางคัน แล้วหันมาแต่งเป็นนิยายแทน โดยนิยายปรากฏตอนแรกที่ปรากฏก็คือ Fate / Apocrypha Act1: Unbirth ซึ่งเป็นเรื่องราวของวีรชน (ฆาตกร) นามแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ กับมาสเตอร์ของเธอ เรย์กะ (ซึ่งตัวแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ก็กลายเป็นอีกหนึ่งในตัวละครดังของซีรีย์นี้ในเวลาต่อมา)

หลังจากนั้นก็มีนิยายตามมา ซึ่งเขียนขึ้นโดยYuichiro Higashide และเป็นภาพประกอบโดย Ototsugu Konoe Type-Moon ตีพิมพ์ห้าเล่มตั้งแต่ธันวาคม 2012 ถึงธันวาคม 2014  ต่อมาก็ดัดแปลง มังงะที่ เขียนโดย Akira Ishida (คนวาดจอมมารเศรษฐศาสตร์) ลงในนิตยสาร Comp Ace ของ Kadokawa Shoten และได้ดัดแปลงเป็นอนิเมะ โดย A-1 Pictures เริ่มต้นในเดือนกรกฎาคม

เนื้อเรื่องโดยภาพรวมของ ซีรีย์ Fate ได้ กล่าวถึงผู้ถูกเลือกทั้ง 7 ที่ถูกเรียกว่า “จอมเวทย์” ซึ่งต้องเข้าร่วมต่อสู้เพื่อแย่งชิงจอกศักดิ์สิทธิ์ ที่สามารถประทานทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องการได้ ซึ่งสงครามจะเริ่มต้นทุกๆ 50 ปี นอกจากนี้จอมเวทย์สามารถอัญเชิญวิญญาณวีรชนหนึ่ง 1 ดวงต่อหนึ่งคนออกมาช่วยสู้ได้ โดยวิญญาณวีรชนเหล่านี้คืออดีตวีรบุรุษในอดีตที่มีความสามารถเฉพาะตัวคลาสแตกต่างกัน ซึ่งมี 7 ประเภทคือ เซเบอร์, อาเชอร์ , แลนเซอร์, เบอเซิร์กเกอร์, ไรเดอร์, แอสซาซิน และ แคสเตอร์

 

สำหรับ Fate / Apocrypha เป็นเรื่องราวในโลกคู่ขนานกับ Fate/stay night  ทำไมถึงเรียกโลกคู่ขนาน ก็เพราะก่อนเกิดภาคซีโร่ ตระกูล “ยุกมิลเลเนีย” ผู้แยกตัวออกมาจากสมาคมจอมเวทย์ ได้ขโมยจอกศักดิ์สิทธิ์ไปจากเมืองฟุยูกิก่อนที่จะเกิดสงครามจอกในภาคซีโร่ และนั่นทำให้ภาคซีโร่และภาคหลักไม่เกิดขึ้น แน่นอนว่าทางสมาคมจึงต้องได้ส่งจอมเวทย์ทั้งห้าออกไปเพื่อนำจอกศักดิ์สิทธิ์กลับมา แต่ทั้งหมดถูกสังหารโดย “Lancer สีดำ” ที่ เกิดขึ้นมาจากผู้นำยุกมิลเลเนียทำการอัญเชิญมาจากจอกศักดิ์สิทธิ์ที่เหนือกว่าจอกศักดิ์สิทธิ์เดิม และผู้นำคนนั้นจะอัญเชิญเซอร์แวนส์ครบ 7 คลาสขึ้นมา และทางหอนาฬิกาก็เอาบ้างพวกเขาก็ทำการอัญเชิญเซอร์แวนส์ครบ 7 คลาส เช่นกัน และนั่นทำให้ต้องมีการจัดการแข่งขันชิงจอกศักดิ์สิทธิ์ด้วยกฎใหม่ที่แตกต่างจากเดิม โดย สงครามแบ่งออกเป็นสองฝ่าย คือ “สีดำ” ซึ่งเป็นฝั่งของยุกมิลเลเนีย และ “สีแดง” ซึ่งเป็นฝั่งของจอมเวทย์ที่ถูกส่งมาจากสมาคม(และจากโบสถ์อีกหนึ่ง)   โดยแต่ละฝ่ายอัญเชิญวีรชน 7 คน (7 คลาส)  และนอกจากนั้นจอกศักดิ์สิทธิ์นี้ ก็ได้อัญเชิญเซอร์แวนท์คลาส “Ruler” ขึ้นมาเป็น “ตัวกลาง” ของสงครามนี้  

สำหรับตัวละครในเรื่อง ดูเหมือนว่าจะมีตัวละครหลักหลายคน แต่จะเด่นสุดคือฝ่ายดำ เพราะเรื่องราวสำคัญส่วนใหญ่อยู่ที่ฝ่ายดำทั้งสิ้น  ส่วนฝ่ายแดงตัวละครหลักที่เด่นที่สุดมีเพียงเซเบอร์แดงหรือมอร์เดร็ด กับมาสเตอร์ของเธอ

 

ด้านวิญญาณวีรชน (เซอร์แวนท์) ที่ปรากฏในเรื่อง ฝ่ายดำอัญเชิญที่เน้นแปลกๆ ความสามารถหลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นซิกฟรีด, ไครอน (อาจารย์ของเหล่าวีรบุรุษในตำนานกรีก), วลาดที่สาม (ตำนานแวมไพร์), แอลโทโฟ (สาวดุ้นที่ได้รับความนิยมในเวลานี้) , อาวิชีบรอน (นักสร้างโกเลม)  จะมีแปลกๆ ก็คือ แจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ กับแฟรงเกนสไตน์ที่ทั้งสองไม่ได้เป็นวีรบุรุษ แต่เป็นฆาตกรและอสูรกายในนิยายวิทยาศาสตร์ (และทั้งสองน่าจะเป็นผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิง) ซึ่งทั้งแจ๊ค ทั้งแฟรงเกนสไตน์ถูกระบุว่าอยู่ในคลาส C (ดูถูกชิบหาย ในเกมทั้งคู่ 5 ดาว ใครๆ ก็อยากได้)

 

ส่วนฝ่ายแดงก็อัญเชิญวิญญาณวีรชนที่เน้นแข็งแกร่งอย่าง มอร์เดร็ด (เซเบอร์แดงที่ได้รับความนิยม), แอตแลนด้า (นักธนูที่ได้รับความนิยมระดับหนึ่ง), เซมิรามิส (ราชินีแห่งบาบิโลน), กรรณะ, อคิลลิส, สปาร์ตาคัส (เห็นหน้าตาโครตโรคจิตแบบนี้ แต่กลับมีนิสัยโครตดีตรงไม่ทำร้ายผู้อ่อนแอกว่า) ที่แปลกก็มีเพียงวิลเลี่ยม เชคสเปียร์ซึ่งเป็นกวี

Fate / Apocrypha ได้ก่อกำเนิดตัวละครที่โด่งดัง (อย่างน้อยก็ต้องยกเครดิตคนออกแบบสินะ) ประดับในวงการซีรีย์  Fate  ไม่ว่าจะเป็น มอร์เดร็ค, แอลโทโฟ, โจน (ส่วนเหล่ามาสเตอร์เรื่องนี้ไม่ค่อยมีใครเด่นน่าอวยมากนัก) ซึ่งเวลานี้ใครที่เล่นบอร์ด เล่นเฟซ ที่เกี่ยวกับการ์ตูนญี่ปุ่น อาจจะเห็นเหล่านี้ออกมาให้เห็นไม่มากก็ไม่น้อย และหากเล่นบอร์ดซีรีย์ Fate / Apocrypha ก็จะอวยสามคนนี้เยอะ

อย่างไรก็ตาม เนื่องด้วยเจ้าของบทความนี้ เป็นพวกขวานผ่าซาก ไม่อวยตามกระแส แม้ว่าดูอนิเมะตามกระแส แต่ก็ไม่ได้อวยมอร์เดร็ค, แอลโทโฟ, โจน เพราะผมอวย Assassin of "Black" หรือก็คือ “แจ๊ค เดอะ ริปเปอร์) ซึ่งเป็นหนึ่งตัวละครที่ได้รับความนิยมเหมือนกัน และตอนนี้กลายเป็นหนึ่งในไวฟุของผมเป็นทีเรียบร้อย อีกทั้งเรื่องราวของแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์นั้นน่าสนใจมาก ดังนั้นบทความนี้ผมจะอวยแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ล้วนๆ ที่อื่นอวยคนอื่นไปเถอะ ที่นี่อวยแต่แจ๊ค

เรื่องราวของน้องแจ็ค (ขอเรียกแบบนี้เพื่อความสะดวก)  ปรากฏครั้งแรกนิยายสั้น Fate / Apocrypha Act1: Unbirth เป็นนิยายลงในนิตยสาร TYPE-MOON Ace เล่ม 7 เมื่อวันที่ 15 ธันวาคม 2011 เรียกได้ว่ามีมาก่อนนิยายภาคหลักจะวางแผงด้วยซ้ำ (นิยายหลักวางแผงในปี 2012 ) เรียกได้ว่าเป็นตัวละครซีรีย์ Fate / Apocrypha   แรกๆ ที่มีการพูดถึงเลย    และไม่รู้ว่าอนิเมะจะมีการเล่าเรื่องราวของแจ๊คหรือเปล่า (หากไม่มีนี้โครตน่าเสียดายที่คุณพลาดอะไรดีๆ เยอะสำหรับหนึ่งตัวละครที่ผมโครตชอบไปแล้วละ) หากใครที่ไม่ได้อ่านนิยายนี้ ก็จะไม่ทราบความเป็นมาของน้องแจ๊ค และหากไปดูอนิเมะหลายคนอาจสงสัยความสัมพันธ์ระหว่างแจ๊คกับมาสเตอร์ (เรย์กะ) ไม่มากก็ไม่น้อย (เพราะเนื้อเรื่องดำเนินเรื่องโดยยังไม่อธิบายที่มาที่ไปของแจ๊คเลย) ทั้่งๆ ที่เรื่องราวของทั้งคู่เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่น่าติดตามมาก (เอาง่ายๆ ผมตามซีรีย์นี้เพราะน้องแจ๊คเลย)

* * * * *

มันเป็นสถานที่ที่รายล้อมไร้สิ้นสุดของความกระสันหา....

ความตะกละและความปรารถนานำมาซึ่งความเกียจคร้าน และความหิวกระหายชื่อเสียงอำนาจนำมาซึ่งความรุนแรงและความบาดหมาง ทุกคนยินดีโยนตนเองลงนรกที่ไม่มีที่สิ้นสุดแห่งนี้

เหล่าผู้หญิงขายเรือนร่างของพวกเธอ ผู้ชายขายความโหดร้ายของพวกเขา

ฤา.......ผู้ชายขายร่างของพวกเขา ผู้หญิงขายเกียรติของพวกเธอ

หัวเราะและถูกหัวเราะเยาะ กินและถูกกิน; เยาะเย้ยและถูกเยาะเย้ย; ทำร้ายและถูกทำร้าย ละเมิดและถูกละเมิด

ที่นี่คือชินจูกุ

เรื่องราวเริ่มต้นที่ชินจูกุ  ประเทศญี่ปุ่นได้มีชายคนหนึ่งชื่อซากาวะ เฮียวมะ เขาเป็นจอมเวทย์ชาวญี่ปุ่นต้องการอัญเชิญเซอร์แวนท์แอสซาซินฆาตกรจอมโหดแห่งกรุงลอนดอนในตำนานอย่าง แจ๊ค เดอะ ริปเปอร์มารับใช้ตนเพื่อเข้าร่วมสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ หากแต่ไม่ว่าจะใช้วิธีใดเขาก็ไม่สามารถที่จะอัญเชิญฆาตกรรายนี้ได้สำเร็จเลย แม้เขาจะมีมีดทั้ง 6 เล่มที่เดิมเป็นของแจ็คอยู่ก็ตาม

(ตรงจุดนี้ ผมแอบ งง เล็กน้อย ตรงที่เฮียวมะนั้นเป็นจอมเวทย์ที่กระจอกมาก แถมเขาก็คนเดียวที่เป็นคนนอก ซึ่งฝ่ายดำนอกจากเฮียวมะแล้วทุกคนล้วนเป็นคนตระกูลยุกมิลเลเนียหมด ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงกลายเป็นผู้ถูกเลือกได้)

การที่จะอัญเชิญเซอร์แวนท์ได้  นอกจากจะมีสื่ออัญเชิญจำพวกเครื่องใช้และอาวุธแล้ว ผู้อัญเชิญจะต้องมีความเข้ากันหรือใจตรงกันกับวีรชนที่จะอัญเชิญได้ ซึ่งตัวของเฮียวมะไม่มีเลยแม้แต่น้อย นอกจากนี้คลาสนักฆ่านั้นเป็นคลาสที่น่าจะเรียกยากที่สุด เพราะอย่างที่หลายคนรู้ว่านักฆ่าที่มีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์นั้นส่วนมากจะเป็นคนลึกลับ ไร้ที่มาที่ไป คงไม่มีนักฆ่าที่ไหนที่เปิดเผยเรื่องราวประวัติตนเองให้หลายคนรู้แน่นอน ยิ่งเป็นแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์แล้ว ก็ยิ่งยากเข้าไปใหญ่เพราะไม่มีใครรู้ว่าตัวจริงของแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์เป็นใคร มาจากไหน มีนิสัยยังไง

(นอกจากนี้ แจ๊ค เดอะ ริปเปอร์น่าจะเป็นเซอร์แวนท์คนเดียวในเรื่องที่ชั่วร้าย เพราะปกติแล้วจอกจะไม่อัญเชิญเซอร์แวนท์ที่ชั่วร้ายเด็ดขาด นอกจากจะปนเปื้อน แต่ภาค Fate / Apocrypha จอกถูกปนเปี้อน และได้เรียกแจ๊คออกมา ซึ่งเป็นเซอร์แวนท์ที่ไม่ได้เป็นวีรชน วีรบุรุษฆ่าคนเป็นพัน เป็นเพียงฆาตกรที่ฆ่าเหยื่อไม่กี่คนเท่านั้น)

เฮียวมะจำเป็นต้องเรียกแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ แม้ว่าอายุความเก่าแก่ของแจ๊คมีอายุเพียงหนึ่งร้อยยี่สิบปีเท่านั้น แตกต่างจากวีรชนคนอื่นๆ ที่มีอายุเป็นพัน (ยกเว้นฟราน) อีกทั้งชื่อเสียงของแจ๊คเป็นที่เน่าเหม็นในประวัติศาสตร์ ไม่ได้ถูกบูชาเป็นพระเจ้าหรือวีรบุรุษ (แม้บางคนจะอวยดุจพระเจ้าของฆาตกรก็เถอะ) ทำให้แจ๊คจะเป็นเซอร์แวนท์ที่อ่อนแอ (หรือเปล่า?) แต่ด้วยความสามารถเท่านี้ของเฮียวมะ และเวลาของการทำสงครามใกล้เข้ามา เขาจำเป็นต้องรีบอัญเชิญแจ๊คเร็วที่สุดเท่าที่ทำได้

เมื่ออัญเชิญไม่สำเร็จสักที เฮียวมะได้ไอเดียบรรเจิด นั้นคือเขาจะต้องจำลองอาชญากรรมในอดีตให้เกิดขึ้นอีกครั้ง เพื่อให้ใจตรงกันแล้วจะอัญเชิญแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ได้สำเร็จ

แน่นอนว่าแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์นั้นใครๆ ก็รู้จักว่าเขาฆ่าโสเภณีด้วยการใช้มีดชำแหละร่าง ดังนั้นเขาจำเป็นต้องฆ่าเหยื่อให้เหมือนกับแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ และหวยก็ออกไปที่หญิงบริการคนหนึ่งชื่อ “ริคุโด เรย์กะ”

ริคุโด เรย์กะนั้นไม่ได้เป็นจอมเวทย์ หรือคนที่มีพรสวรรค์เรียนรู้เวทย์อะไรเลยแม้แต่น้อย เธอเป็นเพียงแค่คนธรรมดาเดินดินที่ชีวิตไม่ได้สวยหรูมากนัก เป็นเด็กกำพร้า ถูกเลี้ยงดูด้วยความรุนแรง ไม่มีเงิน ไม่มีเพื่อน สิ่งเดียวที่มีคือร่างกาย ดังนั้นเธอจึงเป็นโสเภณีใช้ร่างกายเพื่อแลกกับเงิน จึงสามารถเลี้ยงตัวเองได้

จนกระทั่งเรย์กะได้พบกับเฮียวมะ ตอนแรกเฮียวมะนั้นทำตัวดี ได้ให้เรย์กะมาอยู่กับเขา ซึ่งตัวเรย์กะเองก็ยินดีความหวังดีนั้น จนมีความรู้สึกแอบชอบเฮียวมะไม่น้อย เธอเริ่มคิดเรื่องครอบครัว มีลูก อะไรก็ตามที่หญิงสาวธรรมดาควรมี หากแต่ความฝันของเรย์กะได้จบลง เมื่อ วันหนึ่งจู่ๆ เฮียวมะได้จับเรย์กะมัด และทำพิธีกรรมอะไรบางอย่างที่เรย์กะไม่เข้าใจ

แม้เรย์กะไม่เข้าใจว่าเฮียวมะทำพิธีกรรมอะไร ไม่ว่าจะเป็นคำร่ายที่ฟังไม่รู้เรื่อง ตราสัญลักษณ์แปลกๆ บนมือ แต่สิ่งเดียวที่เรย์กะเข้าใจคือเฮียวมะไม่ใช่ชายคนดีที่เธอเข้าใจมาตลอด เขาเป็นชายที่มุ่งร้ายที่หวังผลประโยชน์กับเธอ

เมื่อองค์ประกอบพิธีกรรมครบถ้วนสมบูรณ์เฮียวมะก็ได้ใช้มีดฆาตกรของแจ๊คทำร้ายตัวเรย์กะ มีดได้กรีดท้องของเรย์กะ คว้า ชำแหละเหมือนเหยื่อของแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ในอดีต

“ฉันไม่ต้องการ”

“ฉันไม่ต้องการ, ฉันไม่ ไม่  ไม่  ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่  !”

เรย์กะร้องอย่างทนทุกข์ทรมาน ก่อนที่จะเริ่มหมดแรง  หายใจรวยริน กำลังจะตาย ส่วนเฮียวมะเริ่มหงุดหงิดที่แม้เขาจะฆ่าเรย์กะ แต่วงแหวนเวทย์ที่ทำพิธีกรรมไม่ส่องแสงแม้แต่น้อย หรือเขาต้องฆ่าเหยื่อให้ครบฆ่าคน (ตามจำนวนแจ๊คฆ่า) หรือจะสิบคน (รวมเหยื่อที่คาดว่าเป็นของแจ๊ค) จึงจะอัญเชิญแจ๊คออกมาได้

อย่างที่บอก  การอัญเชิญเซอร์แวนท์ คนอัญเชิญจะต้องมีใจตรงกันหรือตัวเซอร์แวนท์มีใจตอบรับคนอัญเชิญ ซึ่งเฮียวมะไม่มีสิ่งนี้เลยแม้แต่น้อย แต่ถึงอย่างนั้น ในช่วงเวลานั้นกลับมีคนหนึ่งที่มีสิ่งที่ตอบรับเซอร์แวนท์แจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ นั่นก็คือตัวของเรย์กะ ผู้เป็นเหยื่อของพิธีกรรมครั้งนี้ ในเรย์กะกำลังจะตายนั้น เจตนาที่ต้องการมีชีวิตอยู่ของเธอได้ส่งมายังมีดฆาตกรและมันก็กลายเป็นสื่อเรียกแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์เข้าพอดี

-- ฉันต้องการที่จะอยู่.

แค่อยากจะมีชีวิตอยู่ ไม่อยากตาย ไม่อยากตายด้วยความเจ็บปวดเช่นนี้

ความสิ้นหวังในชีวิตเธอครั้งนี้ ทำให้เธอเกิดปรารถนาครั้งแรก ขณะที่เธอเผชิญหน้ากับความตาย

เธออยากจะมีชีวิตอยู่เพราะเธอต้องการ

เธอไม่อยากตายเพราะเธอไม่ต้องการ

เพียงแค่นั้นและไม่มีอะไรอื่นอีก

"ฉันไม่ ... อยากจะ ... ตาย"

เลือดหยดเดียว หยดลงมายังวงกลมเวทย์

และแล้วมันก็ได้เกิดพายุมหันต์กวาดออกจากศูนย์กลางของวงกลมขึ้นมา มันแสดงให้เห็นว่าพิธีอัญเชิญแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์สำเร็จครบถ้วนแล้ว

เมื่อเจตนาตรงกันก็ทำให้วงแหวนเวทย์อัญเชิญก็ทำงาน เฮียวมะรู้สึกดีใจที่คิดว่าเขาเป็นคนทำมันสำเร็จ โดยไม่รู้ว่าคนที่อัญเชิญแจ๊คนั้นไม่ใช่เขา หากแต่เป็นเรย์กะคนที่นอนจมกองเลือดที่กำลังจะหมดลมหายใจ

- เธอต้องการที่จะมีชีวิตใช่มั้ย?

หลังจากนั้นก็ได้มีเสียงส่งเข้าส่วนประสาทของเรย์กะ เสียงนั้นเป็นเสียงใสๆ น่ารัก ของเด็กสาว

ไม่ต้องลังเลเล็กน้อย เรย์กะได้ตอบรับเสียงนั้นว่า

-- ฉันต้องการที่จะมีชีวิตอยู่

- เอาล่ะ พวกเราเข้าใจ  ให้เราทำสัญญาของเรา แม่

และแล้ววงแหวนเวทย์ ก็ได้อัญเชิญแจ๊คลงมาโลกใบนี้

 

หากจะให้พูดถึงแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ที่เรารู้จัก เรามักจะนึกถึงฆาตกรบ้าเลือดแห่งกรุงลอนดอน ว่าเขาจะต้องเป็นชายน่ากลัว ร่างใหญ่ เป็นที่แน่แท้ หากแต่ไม่ใช่กับ Fate Apocrypha เมื่อแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ถูกอัญเชิญออกมา แทนที่จะเป็นชายร่างใหญ่ที่หลายคนคิด กับพบว่าแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์เป็นเพียงเด็กสาวตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่ไร้อารมณ์ความรู้สึก และแววตาที่เย็นยะเยือก (และที่โครตโดดเด่นคือ ชุดน้องแจ๊ค โดรตโมเอะมากๆ คลาสนักฆ่ามันต้องใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นแบบนี้สิ)

“ผิดพลาดเหรอ?” เฮียวมะงงสุดขีดมีเด็กสาวออกมาจากวงกลม ผมสีเงินค่อนข้างสั้นและดวงตาสีฟ้าซีดจางของเธอได้จ้องมองเขาที่กำลังสงสัยอยู่

หญิงสาวส่ายหัวและประกาศเด่นชัด

"ไม่มีไม่มีผิดพลาดเลย

คุณเรียกเรา เราเป็นสิ่งที่คุณต้องการ "

"นั่นหมายความว่าเธอคือ ... "

"ใช่ เราคือสิ่งที่คุณพยายามจะเรียก  เราเป็นข้ารับใช้เซอร์แวนท์  อัสซาซินชื่อจริงของเราคือแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ "

เฮียวมะดีใจสุดขีด ในที่สุดเขาก็อัญเชิญนักฆ่าแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ได้สำเร็จ เขาเข้าใจดีว่าเขาไม่เหมาะกับการต่อสู้ การมีคลาสนักฆ่าที่เน้น ลอบฆ่า เล่นทีเผลอ มันเหมาะยุทธวิธีของเขา ไม่จำเป็นต้องปะทะซึ้งๆ หน้า เขาก็สามารถชนะสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างง่ายดาย

เฮียวมะกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ และพยายามวิ่งไปหาแจ็ค อย่างไรก็ตามเธอ หันหลังไม่สนใจเฮียวมะ  และคุกเข่าลงข้างเรย์กะที่น่าสงสารอยู่ตรงนั้น

"คุณ แม่ เป็นไร มั้ย?"

เมื่อเด็กหญิงคนหนึ่งพูดกับเธอด้วยเสียงสองเสียงก็ดูเหมือนทับซ้อนกัน มันเป็นเสียงแปลก ๆ ราวกับว่าเธอออกเสียงทั้ง "มาสเตอร์" และ "แม่" ในเวลาเดียวกัน

"โปรดรอสักครู่ เราจะช่วยคุณ ตอนนี้ยังไม่เป็นไรก็ อดทนก่อนนะ"

"มันเจ็บ ... "  

"ขอโทษ แม่ โปรดรออีกหน่อยนะ"

แจ็คขยับเส้นผมของเรย์กะด้วยความเสน่หา และหันไปเผชิญหน้ากับเฮียวมะอีกครั้ง

เฮียวมะเริ่มรู้สึกตัวว่าแจ๊คมีท่าทีแปลกๆ เพราะเธอไม่สนใจหรือเชื่อฟังเขาเลย ดังนั้นเขาจึงถามแจ๊คด้วยความแน่ใจว่า

“ตอบฉันแอสซาซิน เธอเป็นเซอร์แวนท์ของฉันใช่หรือไม่”

แต่แจ๊คไม่สนใจกับคำถามมากนัก เอาแต่พึมพำว่าเพราะตราที่มือและคำพูดสินะที่ออกคำสั่ง และนั้นทำให้เฮียวมะเริ่มเสียวสันหลัง รู้ตัวแล้วว่าแอนซาซินนี้ตัวอันตรายต่อเขาชัดเจน วิธีเดียวที่จะรอดก็คือการออกคำสั่งให้แจ๊คฆ่าตัวตายไปซะ

อย่างไรก็ตาม ยังไม่ทันทำอะไร แจ๊คก็ใช้ความเร็วที่เหลือเชื่อ ใช้มืดฟันไปที่ขากรรไกรของเฮียวมะ และนั้นทำให้เฮียวมะไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ ซ้ำร้ายยังไม่พอแจ๊คใช้ฟันข้อมืดที่มีตราออก ทำให้เฮียวมะไม่สามารถสั่งแจ๊คได้อีกต่อไป

เมื่อเสร็จเรื่องกับเฮียวมะ  แจ็คเดินไปหาเรย์กะอีกครั้ง เธอพูดกับเรย์กะว่าเธอจะรักษาให้ แต่อาจรู้สึกอึดอัดใจ จึงต้องขอโทษอย่างสุดซึ้ง ล่วงหน้า

"... ไม่เป็นไร"

เรย์กะพึมพำด้วยความห่วงใย ไว้ใจ และหมดสติไป

ต่อมา เรย์กะได้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง และพบว่าบาดแผลที่ถูกมีดคว้านของเธอได้ถูกรักษาเป็นที่เรียบร้อย แม้ว่าการเย็บแผลค่อนข้างหยาบไปบ้าง แต่มันก็ทำให้เลือดหยุดและเธอไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป และใกล้กันนั้นเธอก็ได้เห็นเด็กสาวแจ๊คที่เฝ้าดูถูกเหมือนเด็กน้อยอีกครั้ง

เรย์กะได้เผชิญหน้ากับแจ๊คและเริ่มพูดคุยเธอ

"เอ่อคุณเป็นคนที่ช่วยฉันไว้ใช่มั้ย?"

"ใช่แล้วถูกต้องเรา (พวกเรา) ทำได้"

"'เรา'?"

"ใช่เราเป็นหนึ่งเดียวและทั้งหมดก็ว่าได้"

"ฉันขอโทษฉันไม่เข้าใจจริงๆ อืม...คุณชื่ออะไรละ?"

แจ๊คได้แนะนำตัวว่าเป็นแอสซาซิน และเป็นแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ ฆาตกรต่อเนื่องในตำนาน ก่อนที่จะแนะนำเรย์กะไปยังที่ปลอดภัย เรย์กะเชื่อฟังแจ๊ค  จึงพาแจ๊คพร้อมกับตัวเฮียวมะที่ตอนนี้แม้จะมีชีวิตอยู่แต่ก็หมดสภาพไปแล้ว ไปยังอพาร์ตเมนต์ของเธอเอง

จากนั้นแจ๊คก็เริ่มเล่าเรื่องเหลือเชื่อจนเหมือนจะเป็นนิทานให้เรย์กะฟัง ไม่ว่าจะเป็นสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ ที่เหล่าจอมเวทยฺที่ถูกคัดเลือกจะอัญเชิญเซอร์แวนท์อกมาต่อสู้กัน เซอร์แวนท์มีหลายคลาสแต่ละคลาสมีพลังเหนือธรรมชาติมากมาย และหากใครชนะคนสุดท้ายจะสามารถขอพรหนึ่งอย่างจากจอกศักดิ์สิทธิ์อะไรก็ได้แล้วจะสมปรารถนา

                แม้ว่าสงครามจอกครั้งใหม่นี้จะสู้กับ 7 VS 7 ฝ่ายดำและฝ่ายแดง แต่สุดท้าย แม้จะฝ่ายใดชนะ สมาชิกที่เหลือก็ต้องต่อสู้กันเพื่อเป็นคนสุดท้ายที่จะขอพรอยู่ดี

                อีกหนึ่งคำถามที่เรย์กะสงสัยก็คือ ในเมื่อแจ๊คเป็นเซอร์แวนท์ของเฮียวมะ แต่ทำไมถึงช่วยเหลือเธอ และทำร้ายเฮียวมะด้วย แจ๊คตอบว่าแม้เฮียวมะจะอัญเชิญและเป็นมาสเตอร์ หากแต่แจ๊คถูกดึงมายังโลกใบนี้ด้วยความรู้สึกไม่อยากตายของเรย์กะที่มีพลังมากกว่าคำพูดอัญเชิญของเฮียวมะ และนั้นทำให้แจ๊คได้ตัดสินใจว่าเรย์กะก็คือมาสเตอร์ที่คู่ควรกับเธอ

                ในประวัติศาสตร์แล้ว แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่บุคคลที่สามจะสามารถเข้าไปสอดแทรการอัญเชิญเซอร์แวนท์ และได้กลายเป็นมาสเตอร์ของเซอร์แวนท์เข้าร่วมสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ กรณีของแจ๊คและตัวเรย์กะที่เป็นเพียงแค่เหยื่อเหตุการณ์ในครั้งนี้ถือว่าเป็นกรณีไม่ทีไม่มีทางเกิดขึ้น แต่มันเป็นไปแล้ว

 

                จากนั้นแจ๊คก็แนะนำให้ถ่ายโอนตราของเฮียวมะมาไว้ในตัวของเรย์กะ เพื่อให้เรย์กะกลายเป็นมาสเตอร์ของแจ๊คร้อยเปอร์เซ็นต์  แม้ว่าเรย์กะจะเจ็บปวดบ้าง แต่เมื่อการถ่ายโอนสำเร็จเรย์กะก็ไม่รู้สึกเจ็บอีก เพียงเท่านี้เรย์กะก็มีตราเวทย์อยู่บนมือเป็นที่เรียบร้อย

                อย่างไรก็ตาม เรย์กะไม่ได้มีความปรารถนาอะไรพิเศษในการจะขอพรจากจอก  ส่วนแจ๊คมีความปรารถนาจะเข้าร่วมสงครามครั้งนี้ก็คือการ  "กลับไปข้างในตัวของแม่"

                เรย์กะยังสงสัยความปรารถนาของแจ๊คว่ามันหมายถึงอะไร แต่เรย์กะก็ตัดสินใจที่จะร่วมมือกับแจ๊คเพื่อต่อสู้ในสงครามครั้งนี้ เพราะแจ๊คคือผู้มีพระคุณของเธอ จากนั้นเรย์กะก็ถามว่าเราควรทำยังไงในถึงจะต่อสู้ได้ ในเมื่อเธอไม่มีเวทมนต์เลยแม้แต่น้อย

                แจ๊คจึงได้แนะนำว่าพวกเราต้องการ “พลานา” ในการต่อสู้ พลานาที่จะเติมเต็มแจ๊คให้อิ่ม ซึ่งพลานาก็คือ พลังของจอมเวทย์ ที่ช่วยรักษาตัวตนของเซอร์แวนท์อยู่ได้  หากแต่ปัญหาคือเรย์กะไม่ใช่จอมเวทย์ เธอจึงไม่สามารถมีพลานาให้แจ๊คได้  แจ๊คจึงเสนอการแก้ปัญหานี้โดยการเอาพลานาที่อยู่ในวิญญาณของมนุษย์ (และหัวใจของจอมเวทย์) โดยเฉพาะคนชั่วยิ่งดี เพราะจิตใจของมนุษย์ที่ปนเปื้อนจะยิ่งอร่อยขึ้น” (เพราะแจ๊คเป็นวีรชนชั่วร้าย)

                เรย์กะเข้าใจ เธอจึงถามแจ๊คว่า “งั้นเฮียวมะอร่อยไหม” ว่าแล้วเรย์กะก็ชี้ไปที่เฮียวมะที่ตอนนี้หมดสภาพ ไม่มีพลังต่อกร และเขาก็ไม่ได้เป็นมาสเตอร์ของแจ๊คแล้ว

                เรย์บอกว่ายิ่งเป็นนักเวทย์ก็ยิ่งอร่อย สักครู่เรย์กะก็เดินไปหาเฮียวมะ เธอยิ้มแล้วพูดกล่าวลาว่าฉันรักคุณ หากแต่ความรักนั้นมันจบสิ้นไปตั้งแต่เขาทรยศเธอ จากนั้นเธอก็ได้สั่งให้แจ๊คฆ่าเฮียวมะให้หมดจด (ให้ไปกินในห้องน้ำ) แจ๊คได้ฆ่าเฮียวมะอย่างเหี้ยมโหด บดขยี้ราวกับขยะไม่ปาน เหลือเพียงมือขวาที่เรย์กะเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึกเท่านั้น

                วินาทีนั้นตัวตนของเรย์กะในสงครามจอกก็ได้เกิดขึ้น เธอกลายเป็นมนุษย์ที่มีจิตใจเย็นยะเยือก มีความรู้สึกไม่ลังเลที่จะลบใครก็ได้ที่เธอไม่สนใจ  และสิ่งเดียวที่เธอสนใจบนโลกใบนี้คือแจ๊คเท่านั้น

                ปกติแล้วนักเวทย์กับเซอร์แวนท์จะมีสถานะเป็นนายกับบ่าว แต่สำหรับเรย์กะกับแจ๊คนั้นดูเหมือนจะไม่ใช่ เพราะทั้งสองห่วงใยซึ้งกันและกัน ราวกับเป็นแม่และลูกกันจริงๆ  หลังจากที่จัดการเฮียวมะเป็นที่เรียบร้อย แจ๊คเป็นห่วงเรย์กะที่ยังไม่คุ้นชินกับการเห็นเลือดและกลิ่นเลือด ส่วนตัวเรย์กะเองมองแจ๊คเป็นผู้มีพระคุณ  บวกกับความน่ารักของแจ๊คทำให้เธอเกิดความรู้สึกรัก และไม่ลืมที่จะลูบหัวแจ๊คเมื่อทำงานสำเร็จ

                แจ๊คยิ้มจนดูเหมือนเด็กไร้เดียงสา เธอไม่คิดเลยว่าเด็กคนนี้จะเพิ่งจะสังหารชายคนหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้

ต่อมา คืนนั้น เรย์กะฝัน

                มีหลายครั้งที่จอมเวทย์มักฝันถึงความทรงจำในอดีตของเซอร์แวนท์ของตนสมัยยังเป็นมนุษย์ ที่มีส่วนใหญ่ความทรงจำของเซอร์แวนท์แต่ละคนจะไม่เหมือนกัน บางคนก็มีชีวิตปกติธรรมดา บางคนเต็มไปด้วยโศกนาฏกรรม ความสิ้นหวัง  ความเลวร้าย เรื่องราวของวีรบุรุษ และเรย์กะเองก็ได้ฝันของเรื่องราวของแจ๊คเช่นกัน

ฝันเรย์กะได้ย้อนอดีตไปยังลอนดอน เมื่อ ค.ศ. 1888  สมัยที่แจ๊คอยู่นั้นเป็นยุคสมัยของสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียแห่งสหราชอาณาจักร เป็นยุคที่ถือว่า เจริญรุ่งเรือง  บ้านเมืองใหญ่โต สวยงาม บ่บอกถึงความมั่งคั่ง แต่ในขณะเดียวกันช่องว่างระหว่างคนรวยกับคนจนก็มีมากขึ้น คนจนมีฐานะต่ำยิ่งกว่าหนู อาศัยอยู่ในด้านมืดของสังคม และด้านมืดของลอนดอนที่โด่งดังก็คือ ตรอกไว้ท์แช็พเพล สถานที่นี้อยู่ในเขตอีสต์เอ็นต์ของลอนดอน บริเวณดังกล่าวขึ้นชื่อว่าเป็นพื้นที่ที่ยากจนที่สุดของลอนดอนและเป็นแหล่ง เสื่อมโทรมที่อัปยศหดหู่ที่สุดในประเทศ จนได้รับฉายาว่าเป็นแผลเน่าบนความยิ่งใหญ่ของลอนดอน

ประชากรที่นี้อาศัยอยู่ราว 90,000 คน  แออัดยิ่งกว่ารูหนู คนส่วนใหญ่ในย่านนี้ว่างงานและยากจน ต้องหาเช้ากินค่ำมีชีวิตไปวัน ๆ อาชีพที่นิยมในย่ามนี้คือโสเภณี หัวขโมย นักย่องเบา คนจรจัดที่ไร้ที่อยู่อาศัย การก่ออาชญากรรมเป็นเรื่องปกติไปแล้วในสถานที่แห่งนี้

ในเวลานั้นลอนดอนกำลังปกคลุมไปด้วยหมอกพิษจากอุตสาหกรรมเหมืองลอนดอน  มันหนาแน่นจนแทบมองทางข้างหน้าแทบไม่เห็น  แต่มนุษย์ยังคงดำเนินชีวิตประจำวันของตนราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น และที่ตรอกแห่งนี้ได้ปรากฏภาพของเด็กสาวคนหนึ่ง เธอใส่เสื้อสกปรก ผอมแห้ง จนไม่น่าเชื่อว่าเด็กคนนั้นคือแจ๊ค ฆาตกรต่อเนื่องที่มีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์ของโลก

แจ๊คมองไปที่หน้าต่าง  ภายในห้องพักที่มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังหัวเราะ เธอหัวเราะไปดื่มเหล้าไป โดยไม่สนว่าหัวใจและร่างกายของเธอเสื่อมลงไปทุกวัน เพราะเธอไม่มีความฝัน หนีโชคชะตาไม่พ้น ต้องทนทุกข์ทรมานจากความยากจน จนไม่สนว่าเธอจะตายเพราะความอดอยากหรือโรคในไม่ช้า

                แจ๊คได้มองผู้หญิงคนนั้น แล้วพูดเสียงกระซิบเล็กๆ ว่า “แม่”

ราวกับว่าเธอเป็นนกแก้วเธอก็กระซิบมันอีกครั้งและอีกครั้ง

"แม่แม่แม่แม่แม่"

เธอเคาะประตูหน้าต่างเบา ๆ ไม่หยุดหย่อน

ผู้หญิงที่เห็นได้ชัดว่าสังเกตเห็น ในที่สุดก็หงุดหงิดขณะที่เธอเปิดหน้าต่าง

"หุบปากซะ!"

เธอพุ่งออกมาด้วยท่าทางเหมือนแม่มด แล้วเธอปิดหน้าต่างด้วยเสียงแหบ

บางทีเด็กผู้หญิงจะรู้ว่าเธอจะถูกปฏิเสธ แต่เธอเก็บน้ำตาไว้

และไม่มีอะไรที่จะทำ - เธอเดินไปตามถนนกลางคืน

เวลานั้นมีมีเสียงหัวเราะ เสียงตะโกน และเสียงกรีดร้อง

เสียงเสียงเสียงเสียง

เด็กสาวไม่รู้ว่าเธอเดินไปไกลแค่ไหน? และแล้วหญิงสาวก็หยุดเท้าของเธอ

"แม่"

ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยืนรอลูกค้า ผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเธอ แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่สามารถตกลงราคาได้ ทำให้ชายคนนั้นถ่มน้ำลายและเดินออกไป

"แม่"

.. หมอกหนาขึ้นอย่างฉับพลัน

มันเหมือนเวทย์มนต์ จู่ๆ ก็มีหมอกหนาฉับพลันปรากฏทั่วบริเวณ (เป็นความเชื่อว่า เวลาแจ๊คปรากฏตัวนั้น จะมีหมอกหนาปกคลุม ทำให้หนีจากที่เกิดเหตุอย่างไร้ร่องรอย แสดงให้เห็นว่าแจ๊คมีสกิลหมอกนี้ได้ โดยไม่ต้องพึ่งเวทย์มนต์อะไร)  

ในมือของเด็กผู้หญิงมีมีดใบหนึ่ง

"แม่"

ผู้หญิงคนนั้นโบกมือเข้าไปในหมอก และไม่ได้สังเกตเห็นเด็กผู้หญิงที่เข้ามาใกล้เธอเลย

เธอยืนอยู่ตรงหน้าเด็กผู้หญิง

"แม่"

ผู้หญิงคนนั้นสะดุ้งตกใจ แล้วเธอก็เห็นเด็กผู้หญิงเจ้าของเสียง เธอความโล่งใจผสมความโกรธแล้วพูดว่า

"อย่าทำให้ฉันกลัว!"

"หนูขอโทษ."

ไม่มีใครรู้ว่าคำขอโทษนี้ คืออะไร ระหว่าง ขอโทษที่ทำให้ผู้หญิงคนนั้นตกใจ หรือคำขอโทษที่เธอกำลังจะตายด้วยฝีมือของเด็กผู้หญิงในไม่ช้า

และแล้วมีดก็จ้วงแทงเหยื่อ เด็กผู้หญิงได้ฆ่าหญิงโสเภณีของคนนั้น เธอฆ่าอย่างเลือดเย็น ไร้ร่องรอย ใครจะไปรู้ละว่าเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ น่าสงสารคนนั้นจะเป็นแจ๊ค เดอะ ริเปอร์ในตำนาน ที่ไม่มีใครจับได้

"หนูขอโทษ แม่ หนูขอโทษ หนูขอโทษ หนูขอโทษ แต่หนูอยากกลับไป หนูอยากกลับไป หนูต้องการกลับไป หนูต้องการกลับไป"

ด้วยน้ำตาอันน่าสลดใจ

เด็กผู้หญิงคนนี้ร้องไห้ พร้อมกับเลือดกระเซ็นที่ใบหน้า

- กลับเถอะ เราอยากกลับไป

ใครจะไปรู้ว่า สาเหตุที่แจ๊คฆ่าคนไม่ใช่เพื่อความสนุกสนาน แต่มันเป็นเพียงแค่ความคิดที่บริสุทธ์ของเด็กหญิงคนหนึ่งที่ฆ่าผู้หญิง ผ่าท้องเธอ แล้วเธอพยายามเข้าไปในท้องที่แหวะออกนั้น แล้วนอน เพื่อสร้างความอบอุ่น

เธอคิดว่าสิ่งที่ดีที่สุดของเธอ ความจำที่ดีที่สุดของเธอ ก็คือการได้อยู่ที่ท้องของแม่

หลังจากแจ๊คออกอาละวาดฆ่าเหยื่อจำนวนมากมาย จู่ๆ แจ๊คก็หยุดฆ่าคนไป โดยไม่รู้ว่าแจ๊คหายไปไหน

หรือว่าเด็กผู้หญิงหมดหวัง แล้วหายตัวไปโดยไม่บรรลุความฝันของเธอ เธอถูกฆ่าตายหรือ? หรือเธอเลือกฆ่าตัวตาย? เธอเสียชีวิตด้วยโรคหรือความหิวโหยหรือไม่? – ไม่มีใครรู้

สิ่งเดียวที่รู้หรือเด็กผู้หญิงได้จารึกชื่อเสียงลึกลับนิรันดร์ เป็นความมืดมิดที่แกะสลักไว้ในประวัติศาสตร์ของอังกฤษตลอดกาล

* * * * *

เรย์กะตื่นจากความฝัน

เธอยังคงสับสนความฝันในกรุงลอนดอนศตวรรษที่ 19 ว่าเหมือนกับเธอได้ย้อนอดีตอยู่ที่นั้นจริง แต่นั้นก็ทำให้เรย์กะเข้าใจตัวแจ๊ค และความปรารถนาของแจ๊คมากขึ้น

แจ๊คยังคงนอนหลับใกล้กับเธอ เธอนอนขดตัวกอดเข่าราวกับตัวอ่อนที่อยู่ท้องแม่

เรย์กะพยายามไม่ให้แจ๊คตื่น เธอมองด้วยความเอ็นดู เธอลูบหัวแจ๊คเบาๆ เรย์กะไม่มีงานประจำอยู่แล้ว ดังนั้นเธอจึงมีอิสระเต็มที่

ไม่จำเป็นต้องให้แจ๊คต้องกังวล

แม้ว่าเรย์กะจะตื่น แต่เช้านี้ไม่มีอะไรที่เธอต้องทำ

"... อีกสักหน่อย"

เรย์กะเอามือลูบหัวแจ็ค นอนด้วยกันและปิดตาลงอีกครั้ง

* * * * *

ตอนกลางคืนเรย์กะกับแจ๊คออกจากที่พักแล้วเดินไปตามถนน แจ๊คเริ่มอธิบายสกิลของตนเองไม่ว่าจะเป็น “ไร้ร่องรอย” ที่โจมตีศัตรูแบบไม่รู้ตัว และ “หมอกพิษ” ที่ใช้ซ่อนตัวและฆ่าศัตรูกระจอกจำนวนมากได้

หลังจากนั้นทั้งคู่หลงอาคารหลังหนึ่ง เรย์กะบอกว่าอาคารแห่งนี้เต็มไปด้วยคนไม่ดีอยู่ มันคืออาคารของพวกยากูซ่าเงินนอกระบบ ซึ่งแจ๊คสามารถฆ่าคนเหล่านี้ได้

เมื่อลิฟท์ถึงชั้นที่สี่ แจ๊คบอกให้เรย์กะอยู่ที่ห้องสุขาหญิง จากนั้นแจ๊คก็ใช้โคมไฟโบราณ (สมบัติวีรชน?) เพื่อสร้างหมอกพิษแห่งกรุงลอน มันเป็นหมอกที่มนุษย์ธรรมดาหรือแม้แต่จอมเวทย์ไม่สามารถหนีมันได้ และไม่ช้าพวกเขาจะทนทุกข์ทรมาน แล้วตายลงเพราะสูบควันมากเกินไป

แจ๊คสามารถควบคุมหมอกได้ แจ๊คจึงสั่งไม่ให้หมอกเข้ามาใกล้มาสเตอร์ของเธอ จากนั้นเธอก็ออกล่า

* * * * *

หลังจากนั้น มหกรรมสังหารหมู่ก็ได้เริ่มต้นขึ้น ระหว่างที่พวกยากูซ่ากำลังทำวุ่นกับธุรกิจเถื่อนของตนอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีควันหนาทึบปกคลุมเต็มห้อง พวกเขาคิดว่าเป็นไฟไหม้  พยายามที่จะเปิดหน้าต่าง หากแต่ควันพิษนั้นรุนแรงมาก มนุษย์ธรรมดาไม่สามารถทนได้ ทำให้หลายคนตายก่อนที่จะเปิดหน้าต่าง ส่วนคนที่มีชีวิตอยู่ก็พยายามหนีรอด แต่ก็ไม่สามารถหนีได้ เพราะควันมันทึบจนแทบมองไม่เห็นทางออก

ระหว่างที่พวกยากูซ่ากำลังจะตายอย่างช้าๆ  แจ๊คก็ได้ปรากฏตัวออกมาแล้วฆ่าพวกที่ยังรอดชีวิตอยู่ ยากูซ่าหลายคนยอมรับความตายนี้ เพราะพวกเขาอยากตายอย่างสงบมากกว่าจะตายอย่างทรมานเพราะหมอก แจ๊คได้กวัดแกว่งมีดอย่างชำนาญฆ่าชำแหละยากูซ่าทั้งหมด พร้อมเอาหัวใจมากินอย่างเอร็ดอร่อย เติมเต็มความหิวโหยที่ไม่รู้จักพอของแจ๊ค (ก็เหมือนกับฆาตกรต่อเนื่องที่มีความต้องการฆ่าคนที่ไม่มีวันสิ้นสุด)

* * * * *

"ขอบคุณสำหรับมื้ออาหาร"

เมื่อแจ็คกลับมาหมอกก็หายไป

"ดีแล้ว งั้นเรากลับบ้านกันเถอะ"

คำพูดของเรย์กะ แจ็คก็หยุดเคลื่อนไหวทันที แล้วจ้องมองอย่างไม่แน่ใจ แล้วตั้งคำถามกับเรย์กะ  

"... เรากำลังกลับบ้านเหรอ?"

"ใช่แล้วละ มีอะไรอีกไหมที่  เธออยากจะทำไรอีกหรือเปล่า?"

"ไม่มีอะไรแล้ว  เราแค่ ... คิดว่ามันแปลกที่กลับบ้าน"

"ทำไมถึงเป็นอย่างงั้นละ?"

"เราไม่มีที่บ้านเลย"

หญิงสาวจำได้ว่าตรอกซอกซอยที่ปกคลุมไปด้วยหมอกและกลิ่นเหม็น

รังของเด็กคนนี้อาศัยอยู่เต็มไปด้วยของเสียและอุจจาระ ซึ่งมีหนูที่สกปรกวิ่งเข้าไปนั้น ไม่เหมาะเป็นที่พักผ่อนได้เลย

เมื่อคุณนอนตอนกลางคืนอาจมีคนมาทำร้ายคุณ เมื่อคุณตื่นขึ้นมาในตอนเช้าจะมีคนตาย - นั่นคือโลกแห่งความเป็นจริง

นั่นเป็นเหตุผลที่เธอแปลกใจ เพราะรู้สึกว่า 'กลับบ้าน' มันเป็นไปไม่ได้เลยว่ามันจะเกิดขึ้นในชีวิตของเธอ

"ฉันเห็นแล้วละ ... ดังนั้นนะ"

เรย์กะจ้องไปที่เด็กสาวที่มีชีวิตน่าสงสาร ตัวเรย์กะเองก็มีชีวิตที่คล้ายๆกัน  อย่างที่รู้กันว่าเซอร์แวนท์กับมาสเตอร์ก็มีอะไรหลายอย่างที่คล้ายคลึงกัน

" แม่ ... ?"

"...ไม่มีอะไรเลยละ เราไปกันเถอะ แต่ขากลับนี้ เธอจะว่าอะไรไหม ถ้าเราแวะที่ซูเปอร์มาร์เก็ตก่อนนะ?"

"เราเป็นเซอร์แวนท์ดังนั้นเราจึงไม่ค่อยสนใจ ... ทำไมถึงไปละ?"

"ฉันคิดว่าเราน่าจะซื้อส่วนผสมสักอย่างสำหรับมื้อเย็นสักหน่อย"

"อาหารค่ำเหรอ... ?"

"ใช่ฉันกำลังคิดจะทำสเต็กแฮมเบอร์เกอร์ (แฮมเบิร์ก) นะ"

"มันคืออะไรเหรอ?"

แจ็คเอียงศีรษะอย่างไร้เดียงสา ดูเหมือนว่าปัญหาสำหรับเธอไม่ใช่ว่าเธอชอบหรือไม่ชอบ แต่อาหารจานนี้เรียกว่าสเต็กแฮมเบอร์เกอร์มันเป็นยังไง

"พวกมันอร่อยมากทำไมไม่กินกับฉันตั้งแต่อยู่ที่นี่?"

"เอ่อ  มื้ออาหารไม่จำเป็นสำหรับเซอร์แวนท์เราจะสบายดีแม้ว่าเราจะไม่กินก็ตาม"

แม้ว่าแจ็คจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่เธอก็ดูสับสน

“อ้าว เธอกินไม่ได้หรอ?"

"เรากินได้ แต่ ... "

อาหารไม่จำเป็นสำหรับเซอร์แวนท์อย่างไรก็ตาม ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่มีรสนิยมที่จะไม่กินเลย

ยกเว้น บางครั้งในกรณีที่จำเป็น – รสชาติมันดี และความอยากรู้อยากเห็น

"มันก็รสชาติดีนะ แถมฉันขอบอกว่ามันเป็นรางวัลสำหรับทำงานที่ดีของเธอ?"

".... จริงเหรอ!"

หลังจากเรย์กะพูดจบ รอยยิ้มใหญ่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ แล้วเธอก็เต้นไปรอบ ๆ อย่างมีความสุข

ขณะที่เธอเฝ้ามองรอยยิ้มนั้นเธอคิดถึงความปรารถนาอย่างหนึ่งเมื่อเธอไปถึงจอกศักดิ์สิทธิ์

'ฉันต้องการจะมีความสุข'

มันเป็นความปรารถนาที่บริสุทธิ์ จริงใจ และมันก็ไร้สาระมาก – และในขณะเดียวมันก็เป็นปรารถนาเล็ก ๆ ที่อาจเป็นไม่ได้ที่ฆาตกรและแม่ของเธอจะได้รับมัน

จบส่วนนิยาย (แปลบางส่วน ดำน้ำ ย่อ)

เล่าเรื่องแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์มามากพอแล้ว ซึ่งเนื้อหามาจากนิยายสั้น ที่แปลบางส่วนเท่านั้น (แปลส่วนที่พอแปลได้)  ก็ไม่รู้ว่าอนิเมะจะเอามาออกหรือเปล่า (ถ้าไม่ออก ถือว่าน่าเสียดายมาก มันก็เหมือนดูซีรีย์นี้ไม่เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์นั่นแหละ)  คราวนี้มาดูภาครวมของ        Fate / Apocrypha ซึ่งเป็นศึกของแจ๊คบ้าง

ศึกปกติของ Fate จะเป็นการต่อสู้แบบเซอร์ไววัล ของจอมเวทย์ทั้ง 7 คน จอมเวทย์แต่ละคนจะมีเซอร์แวนท์อยู่หนึ่งคน เรียกว่าเป็น “คู่หู” หรือ “นายบ่าว”  แล้วหากคู่หูคนไหนรอดคนสุดท้ายคือผู้ชนะ ทั้งคู่ก็สามารถขอพรจากจอกศักดิ์สิทธิ์อะไรก็ได้

หากแต่สงครามของ Fate / Apocrypha จะแตกต่างจากทั่วๆ ไป เพราะมาคราวนี้เป็นสงครามของฝั่ง กล่าวคือฝั่งดำและฝั่งแดง ฝั่งละ 14 คน (จอมเวทย์ 7 เซอร์แวนท์ 7)

ความจริงแล้วแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์จะต้องเข้าร่วมกับฝั่งดำ ที่แปลกคือฝั่งดำนั้นจอมเวทย์ทั้งหมดเป็นคนในตระกูลยุกมิลเลเนียม ซึ่งเป็นตระกูลจอทเวทย์ที่เก่าแก่ (ในซีรีย์นี้ มีตระกูลจอมเวทย์มากมาย กระจัดกระจายไปทั่วโลก เพียงแต่ไม่เปิดเผยให้คนธรรมดารับทราบเท่านั้น)  และค่อนข้างถือเรื่องยศศักดิ์ค่อนข้างมาก ทำให้เป็นตระกูลที่ไม่ค่อยเป็นมิตรกับพวกจอมเวทย์ตระกูลอื่นมากนัก แน่นอนเพราะความเก่าแก่ทำให้พวกเขามีวิชาจอมเวทย์มากมาย เป็นต้นว่า การเล่นแร่แปรธาตุ ดังนั้นจึงน่าแปลกใจที่เขาไว้ใจเฮียวมะมาร่วมศึกครั้งนี้ แต่ในขณะเดียวกันก็แสดงให้เห็นว่าพวกเขาไม่มีพันธมิตรที่เก่งเลยที่ไว้ใจ หรือร่วมมือกันได้

หัวหน้าของตระกูลยุกมิลเลเนียม ก็คือ ดาร์นิค ยุกมิลเลเนียม แม้ภายนอกจะเหมือนหนุ่มอายุ 20 หากแต่ความจริงอายุก็เกือบหนึ่งศตวรรษแล้ว เขาได้ขโมยจอกศักดิ์สิทธิ์จากหอนาฬิกา (สมาคมจอมเวทย์) จากนั้นก็เรียกแลนเซอร์ดำ (ตัวจริงคือวลาดจอมเสียบ จากนั้นก็สร้างอาณาเขตที่โรมาเนีย ) ประกาศว่าตระกูลยุกมิลเลเนียมคือเจ้าของจอกศักดิ์สิทธิ์และกำจัดจอมเวทย์คนอื่นๆ ที่บุกรุกอาณาเขตจนเกิดสงครามจอกเกิดขึ้น

ขุมกำลังฝ่ายดำค่อนข้างจะดี นอกจากเซอร์แวนท์ (ที่บอกไปแล้วต้นเรื่อง) ก็ยังมีกองทัพโฮมุนครุส โกเลม แน่นอนว่าตอนแรกๆ แลนเซอร์ดำค่อนข้างย่ามใจเพราะสถานการณ์กำลังเป็นใจของฝ่ายดำ และกำลังรอการมาของแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์อยู่ โดยไม่รู้ว่าเฮียวมะนั้นเสียชีวิตไปแล้ว และพวกเขาไม่ทราบตัวตนของมาสเตอร์ของแจ๊คว่าเป็นใครกันแน่

(ข้อมูลต่อไปนี้มาจากวิกิพีเดีย ไม่มีในอนิเมะในตอนนี้) กลับมาที่เรย์กะกับแจ๊ค หลังจากล่าคนเลวที่ญี่ปุ่นอย่างอิ่มหน่ำสำราญ พวกเธอก็ตัดสินใจที่จะเข้าร่วมสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ และเมื่อทั้งคู่มาถึงบาคาเรสต์ ประเทศโรมาเนีย พวกเขายังคงอยู่ในเมืองเพื่อหาข่าวสาร หาคนเลวเพื่อให้แจ๊คฆ่า จนได้ยินข่าวเกี่ยวกับ “เด็กของเชาเชสกู” (เชาเชสกูเป็นนักการเมืองสมัยคอมมิวนิสต์โรมาเนีย เอาง่ายๆ หมายถึงพวกนักเลงที่ศรัทธาคอมมิวนิสต์นั่นแหละ) ในบูคาเรสต์ในท้องถนนตอนกลางคืน เรย์กะได้ตัดสินใจเอาตัวมาเป็นเหยื่อล่อ จนถูกชายสองคนโจมตีเธอเพราะคิดว่าเรย์กะคือเหยื่อ หากแต่แจ๊คก็ปรากฏตัวแล้วจัดการชายสองคนอย่างง่ายดาย ก่อนที่ชายสองคนจะถูกฆ่า เรย์กะก็บีบเอาข้อมูลหาเหยื่อคนอื่นต่อไป พร้อมกันนั้นยังฆ่าจอมเวทย์ในเมืองนั้นเพื่อเอาหัวใจมาเป็นไอเท็มฟื้นพลังให้แจ๊คด้วย

เรย์กะกับแจ๊คเลือกที่จะสู้เพียงลำพัง (เหมือนกับเซเบอร์แดง) โดยไม่ร่วมมือฝ่ายดำ  มองฝ่ายดำและฝ่ายแดงคือศัตรูหมด (ก็ถือว่าปกติ เพราะเรย์กะไม่เคยเห็นคนของฝ่ายดำ แถมมีกรณีเกือบตายเพราะเฮียวมะอีก ก็คงเป็นศัตรูฝ่ายดำเต็มที่) แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเธอที่จะต่อกรทั้งสองฝ่าย แต่มีสิ่งหนึ่งที่พวกเขาได้เปรียบ เพราะฝ่ายตรงข้ามไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับเรย์กะกับความสามารถแจ๊คเลย มันจึงเป็นจุดแข็งที่ทำให้พวกเขาสามารถต่อกรคนอื่นๆ ได้ พวกเขาเลือกที่จะสร้างชื่อเสียง สร้างความหวาดกลัวให้ทั้งสองฝ่ายในที่มืด เริ่มจากติดประกาศว่า “แจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ ได้กลับมาแล้ว!!” เป็นอันเริ่มต้นการเปิดตัวแจ๊คในสงครามจอกศักด์สิทธิ์ และได้ปะทะกับเซอร์แวนท์เซเบอร์แดงเป็นครั้งแรก ซึ่งถือว่าออกมาดี ไม่ขี้เหร่แต่อย่างใด

                ต่อไปก็เป็นรายละเอียดส่วนตัว อุปนิสัย และความสามารถของแจ๊คบ้าง เอ่อ.....แน่นอนว่า ผมค่อนข้างมีความรู้เรื่องของแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์มากพอควร เพราะส่วนตัวเองก็ชื่นชอบฆาตกร คดีลึกลับต่างๆ ซึ่งแจ๊คก็เป็นส่วนหนึ่ง (ส่วนฆาตกรที่ผมชอบที่สุด เป็น โซติแอต) 

                และก็ไม่แปลกที่ด้วยความดังของแจ๊ค ก็มีการนำมาดัดแปลงปรากฏมาเป็นตัวละครในอนิเมะญี่ปุ่นหลายเรื่องอยู่เหมือนกัน แต่ส่วนมากภาพลักษณ์ของแจ๊คจะเป็นผู้ชาย มีน้อยมากที่จะเป็นผู้หญิง ดังนั้นการได้เห็นแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์เวอร์ชั่น Fate / Apocrypha มันเป็นอะไรที่แปลกใจ และน่าตื่นตาตื่นใจมาก

                แอนตาซิน หรือ แจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ (ไม่ทราบชื่อจริง)  ถิ่นกำเนิดลอนดอน ประเทศอังกฤษ สูง 134 เซนติเมตร หนัก 33 กิโล ขนาดตัว B69 / W49 / H71 (เอาง่ายๆ เลย รูปร่างเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดา) กรุ๊ปเลือดไม่ปรากฏ สิ่งที่ไม่ชอบคือโลกใบนี้ ความสามารถพิเศษชำแหละชิ้นส่วน สีที่ชอบสีเลือดแดงสดๆ และศัตรูคู่ปรับ (ที่ยอมรับ) ก็คือ สกอตแลนด์ยาร์ด

                ในด้านการออกแบบแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์นั้น ปกติผมไม่ค่อยดูซีรีย์ Fate สักเท่าไหร่ แต่ก็ดูการออกแบบตัวละคร คาแร็คเตอร์ในเรื่องบ้าง แต่ก็ไม่ได้ตกหลุมรัก แม้หลายคนจะอวยเซเบอร์ แต่ผมไม่ได้อวย จนกระทั่งมาดูแจ๊คครั้งแรก ยอมรับเลยว่าผมตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น ด้วยรูปร่าง หน้าตา คอสตูม ที่ออกมา แบบว่าใช่เลยนี่คือแจ๊ค

                ไม่เถียงว่า Fate / Apocrypha มีตัวละครที่ออกแบบโดดเด่นหลายคน ไม่ว่าจะเป็น เซเบอร์แดง (ยัยโม), สาวดุ้น, ฟราน ฯลฯ และที่แปลกคือมันเป็นซีรีย์แรกๆ เลย ที่เหล่าวีรชนที่ออกมานั้น ไม่มีเซอร์แวนส์คนไหนมีสถานะเป็นมหาราช(มากที่สุดก็เป็นผู้ปกครองแคว้น), วีรบุรุษก็มัีหลักมีหลักร้อยปี และมีนักประพันธ์อีกต่างหาก รวมไปถึงฆาตกรต่อเนื่องด้วย ซึ่งแจ๊คก็ยังเป็นตัวละครที่โดดเด่น และหากไม่พลาด เธอน่าจะเป็นเซอร์แวนท์คนเดียวที่ชั่วร้ายของจริงในเรื่อง (กรณีของวลาดนี้ผมกึ่งกึ่งนะ และส่วนตัวก็ไม่ได้ชั่วร้าย อำมหิตอะไรมากมาย)

แจ๊ค เดอะ ริปเปอร์เวอร์ชั่น Fate / Apocrypha ได้นำเสนอภาพลักษณ์แจ๊ค เดอะ ริปเปอร์แตกต่างจากสื่ออื่นๆ โดยสิ้นเชิง  โดยอธิบายว่าสาเหตุที่ไม่สามารถจับตัวแจ๊คได้ แท้จริงแล้วแจ๊คไม่ได้เป็นผู้ชาย แต่เป็นเด็กหญิงจรจัดที่อายุไม่กี่ขวบ ใครละจะคิดว่าเด็กหญิงที่ดูแล้วไม่น่ามีพิษไม่ภัยแม้แต่น้อยจะเป็นฆาตกรต่อเนื่องผู้โหดเหี้ยม และสาเหตุที่ฆ่าผู้หญิงจำนวนมากมาย ก็มาจากความไร้เดียงสาของเด็กล้วนๆ

นอกจากนี้การออกแบบของแจ๊ค รวมไปถึงสกิลต่างๆ มันบ่บอกได้เป็นอย่างดีถึงมุมมืดของกรุงลอนดอน เรียกได้ว่าถึงแก่นเลย อย่างการสร้างภาพลักษณ์ของเด็กสาวก็นำเสนอเรื่องเด็กจรจัดที่ถูกทำร้าย สกิลหมอกพิษก็นำเสนอเรื่องหมอกพิษจากอุตสาหกรรมหนักของลอนดอน ท่าไม้ตาย พฤติกรรมต่างๆ ก็บ่บอกถึงตัวฆาตกรต่อเนื่องแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ มันจึงเป็นสกิลที่ดูเข้าใจง่ายกว่าวีรชนที่บ้าพลัง ปล่อยพลังตูมตาม  พลังเพลิงครึ่งจอเสียอีก

ทางด้านบุคลิกภาพของแจ๊คนั้น ก็สื่อความเป็นฆาตกรต่อเนื่อง คือแม้จะเป็นเด็กตัวเล็กๆ แต่ก็อัดแน่นด้วยความขัดแย้ง ที่บางครั้งเธอก็เป็นเด็กน่ารัก ใสซื่อ บริสุทธิ์ แต่อีกด้านหนึ่งเธอกลับเป็นเด็กสาวที่หัวไว ภายในหัวของเธอนั้นมีการคิดคำนวนตรรกะต่างๆอย่างรวดเร็วมาก โดยเฉพาะการฆ่าคนอย่างรวดเร็วและโหดร้าย แต่สำหรับแจ๊คแล้วการฆ่าคนไม่แตกต่างอะไรไปจากการเด็ดดอกไม้ หรือฆ่ามดปลวก ซึ่งจิตใจเหล่านี้เกิดมาจากสมัยที่ยังเป็นมนุษย์ สิ่งแวดล้อมเสื่อมโทรมได้หล่อหลอมให้เธอต้องดิ้นรนเอาตัวรอด ส่งผลให้เธอมีพฤติกรรมตอบโต้ความรุนแรงด้วยความรุนแรงกว่า และความสยดสยองกว่า

แม้ลึกๆ แจ๊คจะเป็นเด็กที่โหดร้าย แต่อีกด้านหนึ่งเธอก็เป็นเด็กที่น่าสงสารที่ต้องการแม่ ต้องการกลับไปสู่ความอบอุ่นแม่ จนกระทั่งเกิดใหม่เป็นเซอร์แวนท์และได้พบกับเรย์กะ แม้ว่าเรย์กะจะอายุแตกต่างกัน นิสัยไม่เหมือนกัน ต่างยุค ต่างเวลา แต่ทั้งคู่มีอะไรคล้ายกัน มีความเข้ากัน เพราะเรย์กะเป็นโสเภณีที่เกิดในสภาพแวดล้อมเลวร้าย ต้องดิ้นรน ผิดหวังด้านความรัก ต้องการความรัก ความต้องการมีชีวิตอยู่ได้ดึงดูดแจ๊ค และทำให้แจ๊คยอมรับว่าเรย์กะเป็นมาสเตอร์ โดยไม่สนว่าเรย์กะไม่ได้เป็นจอมเวทย์ก็ตาม

เรย์กะจึงเป็นทั้งมาสเตอร์ ในขณะเดียวกันก็เป็นผู้ปกครอง ที่แจ๊คเรียกว่า “แม่” (ในขณะเดียวกันก็มีคำว่า “มาสเตอร์ซ้อนกัน”) แตกต่างจากจอมเวทย์และเซอร์แวนท์คนอื่นๆ ที่มีความเป็นนายบ่าวเป็นเส้นกั้น แต่แจ๊คกับเรย์กะไม่ได้เป็นเช่นนั้น

แม้แจ๊คจะเป็นอุปนิสัยโหดร้าย แต่แจ๊คให้ความสำคัญกับเรย์กะ เพราะนอกจากเป็นมาสเตอร์แล้ว เรย์กะเป็นคนเดียวในโลกที่เข้าใจแจ๊ค  ทำให้มีหลายฉากแจ๊คปกป้องเรย์กะเต็มที่ ในขณะที่เรย์กะเองก็ปฏิบัติกับแจ๊คเหมือนลูกคนหนึ่ง

                จะว่าไปแล้วเรื่องราวของแจ๊คXเรย์กะ ก็คล้ายๆ กับเรื่องของเมเดียXคุซุกิ โซวอิจิโร่ จาก Fate/Stay Night ซึ่งตอนแรกเมเดียเป็นแคลเตอร์ที่ถูกเรียกโดยมาสเตอร์คนหนึ่ง หากแต่เธอได้ฆ่ามาสเตอร์คนนั้นเพราะไม่สามารถทนต่อความโหดร้ายของมาสเตอร์คนนั้นได้ แต่ก่อนที่เธอจะหายไปเพราะไม่มีพลามาสนับสนุนเธอ เธอก็ได้พบกับคุซุกิ โซวอิจิโร่ที่คนธรรมดา (ความจริงพี่แกก็ไม่ได้ธรรมดาหรอก เพราะเคยเป็นนักฆ่ามาก่อน)  โดยคุซุกิได้ช่วยเหลือเธอไว้ และได้ทำสัญญาเพื่อเป็นมาสเตอร์กับเซอร์เวนท์ร่วมกัน

เมเดียนั้นได้เกิดความรักกับคุซุกิอย่างหมดใจ เพื่อที่จะมีชีวิตอยู่เคียงข้างกับชายที่เธอรัก   เธอทำได้ในทุกๆ วิธีการเพื่อชัยชนะในสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์  ผลก็คือทำให้เธอโหดร้ายกว่ามาสเตอร์ที่เธอฆ่าอีก เพราะทำการช่วงชิงเอาวิญญาณของมนุษย์ในเมืองฟุยุกิมามากมาย  เพื่อการดำรงตัวตนในโลกนี้ แม้ว่าคุรุกิจะทราบเรื่องนี้ แต่เขาก็ไม่ห้ามเธอ และผลสุดท้ายทั้งคู่ก็ได้ตายจากการต่อสู้ ไป จนกลายเป็นตำนานรักที่น่าเศร้าอีกเรื่องของ  Fate/Stay Night เลยทีเดียว (ก็ไม่แปลกที่แฟนๆ จะวาดภาพแจ๊คอยู่กับเมเดียด้วยกันหลายภาพ)

คำถามคือ จุดจบของแจ๊คXเรย์กะจะเหมือน เมเดียXคุซุกิ โซวอิจิโร่ หรือไม่นั้น ผมก็ไม่สามารถตอบได้   เพราะทั้งสองคู่แตกต่างกันมาก ส่วนผมเองก็หลบสปอย (จะอ่านแต่รายละเอียดการดำเนินเรื่องของตอนที่ดูแล้วมากกว่า) สิ่งที่รู้คือแจ๊คนั้นมีบทบาทที่มีสีสันมากกว่า (เยอะ) และบทของแจ๊คอยู่ยาวกว่านั้น ก็ต้องติดตามเอาเองว่าบทสรุปของแจ๊คXเรย์กะจะเป็นเช่นไร

นอกจากนี้แจ๊คก็ยังมีเวอร์ชั่นหนึ่ง ปรากฏใน Fate/Strange Fake (เป็นภาคขำๆ ที่จัดสงครามจอกในอเมริกาและคนจัดพยายามเลียนแบบสงครามจอกของแท้) โดยแจ๊คที่ถูกเรียกออกมาปรากฏว่าไม่มีรูปลักษณ์ชัดเจน แต่มีความสามารถเปลี่ยนเป็นมนุษย์แบบไหนก็ได้ และถูกอัญเชิญโดยมีดของเล่นเป็นตัวนำ ซึ่งดูแล้วแจ๊คเวอร์ชั่นนี้ไม่น่าจะเป็นแจ๊คของแท้ เพราะชื่อภาคก็บอกแล้วว่าแปลกปลอม แถมอัญเชิญมาจากมีดของเล่นอีกต่างหาก จึงพอเดาไว้ว่าน่าจะเป็นแจ๊คเลียนแบบมากกว่า

อีกหนึ่งที่ผมแปลกใจเล็กน้อย หลังจากได้ดูอนิเมะ ก็คือการต่อสู้ครั้งแรกของแจ๊ค ที่ตอนแรกผมคิดว่าแจ๊คจะเป็นนักฆ่าสายคูล เพราะจากภาพแฟนๆ วาดส่วนใหญ่วาดแจ๊คคูลจนเกือบหมด ทำให้ผมนึกว่าแจ๊คเป็นโลลิคูล แต่ปรากฏว่ามันไม่ได้เป็นเช่นนั้น เพราะแจ๊คปรากฏตัวเป็นครั้งแรกกลายเป็นเด็กสาวที่ชอบหยอกเหยื่อ เล่นกับเหยื่อ ยิ้มแย้มแบบเย็นยะเยือก แต่อันนี้พออนุมานได้ว่าแจ๊คนั้นมีหลายบุคลิกตามสูตรของฆาตกรต่อเนื่อง สภาพอารมรฺณ์ไม่มั่นคง ปรับตัวได้ทุกสถานการณ์ บางทีตอนต่อไปเราอาจเห็นแจ๊คคูลก็ได้

                คราวนี้มาดูความสามารถและสกิลของแจ๊คบ้าง อะไรที่ทำให้เธอกลายเป็นตัวละครที่โดดเด่น

                จะว่าไปแล้วแจ๊คถือว่าเป็นตัวละครที่แปลกกว่าใครเพื่อน ในซีรีย์ Fate / Apocrypha เพราะแจ๊คเป็นฆาตกรต่อเนื่อง ไม่ได้เป็นวีรบุรุษ, ไม่ได้เป็นราชา, ไม่ได้เป็นตัวละครในตำนาน และไม่ได้เป็นอสูรกาย อีกทั้งยังอายุความเก่าแก่แจ๊คก็สู้ตัวละครอื่นๆ ไม่ได้ (ขนาดฟรานความเก่าแก่ยังมากกว่าแจ๊คอีก) ทำให้แจ๊คถูกระบุว่าเป็นเซอร์แวนท์เกรด C (เหมือนฟราน)

                อย่างไรก็ตาม บางครั้งความเก่งของวีรชนไม่ได้อยู่ตรงที่ความเก่าแก่ ยศศักดิ์ตอนที่มีชีวิต (แม้ว่ามหาราชาส่วนใหญ่จะมีความสามารถเทพก็เถอะ) แต่แจ๊คกลับกลายเป็นเซอร์แวนท์ที่เก่งมาก ถ้าจะถามมากขนาดไหน เรียกได้ว่าแฟนๆ ซีรีย์นี้ต่างยกให้แจ๊คกลายเป็นตัวละครที่สร้างความหวาดกลัวให้ตัวละครหลายตัวในซีรีย์นี้ภายใต้รอยยิ้มที่ไร้เดียงสา (แม้จะเป็นแจ๊คคนละคนกับซีรีย์ Fate / Apocrypha ก็ตาม แต่ถึงแม้จะเป็นคนละคน แต่ซีรีย์นิยายดูเหมือนแจ๊คจะเป็นตัวละครที่สร้างความเสียหายที่สุดในเรื่องเหมือนกัน) และเป็นหนึ่งในคราสนักฆ่าที่เก่งที่สุด (ในเกม FGO) อารมณ์แบบอย่าดูถูก ไม่งั้นตายได้โดยที่ไม่รู้ตัว

แจ๊คถูกระบุว่าเป็นเซอร์แวนท์ชั่วร้าย (Chaotic Evil)  ตารางสถานะโดยรวมก็ตามฉบับนักฆ่าคือ ความแข็งแรง: C , ความอดทน: C, ความว่องไว: A, เวทมนตร์: C, โชคดี: E และ  มีโนเบิล แฟนทาสม์-สมบัติวีรชน  (Noble Phantasm) : C

ความสามารถเฉพาะตัวของแจ๊คและเป็นสิ่งที่มีในคลาสนักฆ่า ก็คือ การปกปิดซ่อนเร้น A +  เป็นความสามารถพรางตัวของคลาสนักฆ่าระดับสูง เข้าขั้นสุดยอดมาก เหนือกว่าพวกวีรชนภาคหลักที่เป็นคลาสเดียวกันเสียอีก (หากดูจำนวนดาวในเกม FGO) ด้วยความสามารถนี้ทำให้แจ๊คสุดยอดในการจารกรรม, ลอบฆ่า, ทำภารกิจไปดินแดนศัตรู แต่ความสามารถนี้มีจุดอ่อนร้ายแรงตรงที่ ส่วนใหญ่จะใช้ในตอนกลางคืน และทักษะนี้จะลดลงอย่างมากหากเธอมีเจตนาโจมตี แต่มันก็ถูกชดเชยด้วยสกิล ฆาตกรแห่งค่ำคืนหมอก (Murderer of the Misty Nigh) ซึ่งเป็นสกิลเฉพาะตัวของแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์

ฆาตกรแห่งค่ำคืนหมอก A จะเรียกว่าเป็นการสร้างสภาพแวดล้อมที่ได้เปรียบแก่แจ๊ค คือการสร้างหมอกกำมะถัมจำลองสภาพแวดล้อมตอนแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ล่าเหยื่อ ทำให้แจ๊คเก่งมากขึ้น อีกทั้งหมอกยังเป็นหนึ่งในเงื่อนไขที่ทำให้บรรลุความสามารถสุดยอดของแจ๊คด้วย ที่ทำให้เหยื่อตายทันที

นอกจากนี้แจ๊คยังมีสกิลเฉพาะตัวมากมายหลายอัน ส่วนใหญ่จะเป็นสกิลในช่วงที่ยังมีชีวิต และเป็นสกิลเฉพาะตัวของแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ด้วย

ภาวะจิตวิปริต : C –หากทำให้แจ๊คบาดเจ็บ ก็ยิ่งทำให้เธอโหดร้ายมากขึ้น อีกทั้งยังต่อต้านเวทมนต์ หากแต่แจ๊คบาดเจ็บมากเกินไปก็จะสูญเสียจิตใจโดยสมบูรณ์

การผ่าตัด :E -สามารถรักษาตนเองและคนอื่นได้ โดยเฉพาะด้านผ่าตัดเย็บบาดแผล แต่อยู่ในระดับต่ำมาก เพราะเป็นความรู้สมัย 120 ปีก่อน  ซึ่งสกิลนี้ได้มาจากสมัยยังมีชีวิต ที่ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของแจ๊ค เดอะ ริเปอร์มีร่องรอยชัดเจนว่าฆาตกรมีความรู้ด้านกายวิภาคด้านการผ่าตัด

สภาวะคลั่ง  : C -ความสามารถทำให้แจ๊คกลายเป็นเบอร์เซอร์เกอร์ได้ ซึ่วจะเพิ่มความสามารถหมดเกือบทุกอย่าง ยกเว้นทักษะการพูดและความคิดซับซ้อนจะลดลง และใช้ได้เฉพาะตอนกลางคืน

การลบข้อมูล: B – หนึ่งในความสามารถสุดยอดของแจ๊ค ที่ไม่ว่าแจ๊คฆ่าคน หรือสู้กับใครเสร็จแล้ว ร่องรอยของแจ๊คจะหายไปหมด  ไม่มีแม้แต่พยาน  และความทรงจำของฝ่ายตรงข้ามเกี่ยวกับข้อมูลเกี่ยวกับแจ๊คต่างๆ  ไม่ว่านามจริง ความสามารถ รูปร่าง หรือแม้แต่เหตุการณ์ที่พบเจอแจ๊ค จะหายไปหมด

สมบัติวีรชน : มาเรีย เดอะ ริปเปอร์/พระแม่แห่งการสิ้นพระชนม์ ( Maria the Ripper/The Holy Mother of Dismemberment) คราวนี้มาดูอาวุธของน้องแจ๊คบ้าง น้องแจ๊คมีอาวุธที่ไม่ได้มีมีดผ่าตัดอย่างเดียว แต่เป็นมีดรูปร่างประหลาด 4 เล่ม มีดปัดตออีก 2 เล่ม และมีดผ่าตัดอีก 1 เล่ม เป็นอาวุธระดับ D ~ B  แม้ว่าจะไม่ได้เป็นอาวุธระดับ A แต่มันร้ายกาจในแง่ความโหดร้าย น่ากลัว แถมอาวุธนี้ทำให้แจ๊คได้ใช้ท่าไม้ตาย (อันติ)  ทำให้เหยื่อหนึ่งคนบาดเจ็บสาหัสได้ทันที (หรือตายไปเลย) โดยต้องมีเงื่อนไขคือ จะต้องมีเป็นตอนกลางคืน, อยู่ในหมอกของแจ๊ค, เหยื่อเป็นผู้หญิง  หากเงื่อนไขครบ แจ๊คจะสามารถใช้พลังวิญญาณของเด็กน้อย “80,000 คน” ซึ่งอดีคเคยเป็นเด็กถูกทิ้งในสลัมโดยแม่ที่เป็นโสเภณีในลอนดอน  เข้าไปใกล้เหยื่อพร้อมทั้งชำแหละกระชากเลือดเนื้อทั้งหมดออกมาในพริบตาโดยเหยื่อไม่สามารถป้องกันอะไรด้วย   แต่แม้ว่าเงื่อนไขจะไม่ครบแต่คุณสมบัตินี้ก็ยังสามารถสร้างความเสียหายต่อเหยื่อทางกายภาพได้อย่างรุนแรงได้เช่นกัน (สปอยเล็กน้อย แจ๊คได้ใช้ท่าไม้ตายนี้ได้สำเร็จแก่เซอร์แวนท์อย่างน้อยหนึ่งคน ซึ่งจะเป็นใครนั้นต้องติดตามเอาเอง)

หมอก : มหานครหมอกมืดมิด (The Mist: Darkened Misty Metropolis) สมบัติวีรชนที่ทำให้แจ๊คสามารถสู้ศัตรูนับร้อยได้ (เรียกได้ว่าเป็นตัวละครโครตเก่ง สู้คนเดียวก็ได้ สู้เป็นร้อยก็สบาย) โดยแจ๊คจะปล่อยหมอกเต็มพื้นที่ (กินพื้นที่มากพอดู) โดยหมอกนี้แม้ว่าจะเป็นระดับ C แต่มันเป็นหมอกกำมะถันพิษ คนธรรมดาที่สูดดมจะตายเกือบทันที ส่วนเซอร์แวนท์แม้จะไม่ได้รับความเสียหาย แต่ความคล่องตัวลดลง  (เพราะมองไม่ค่อยเห็น) และถ้าเป็นจอมเวทย์จะไม่ตายทันที แต่ก็ทรมานจนตายหากไม่หนีออกจากพื้นที่หมอก และเมื่อแจ๊คอยู่ในพื้นที่หมอกจะเก่งขึ้น และสามารถใช้ท่าไม้ตายต่างๆ ได้

                ทั้งหมดนี้เป็นข้อมูลคร่าวๆ ของแจ๊คที่ปรากฏใน Wiki อย่างไรก็ตามก็ยังมีข้อมูล และปริศนาอีกมากที่ยังไม่เปิดเผย (อย่างน้อยแจ๊คก็เป็นหนึ่งตัวละครที่อยู่ยาว) ทำให้ต้องติดตามเอาเองว่าความลับต่างๆ ของแจ๊คมีอะไรบ้าง  ซึ่งตอนนี้ก็มีทั้งนิยาย, มังงะ ละอนิเมะพึ่งฉายเมื่อเร็วๆ นี้ด้วย

 

วาดโดย mujun atama

                ตอนที่เขียนบทความนี้ อนิเมะ Fate / Apocrypha ฉายออกมา 8 ตอนแล้ว ซึ่งบทบาทของแจ๊คก็ยังมีไม่มากหากเทียบตัวละครอื่น หากแต่ละฉากที่แจ๊คออกมาก็แสดงให้เห็นว่ายัยหนูนี้มันโครตสยองเลย ไม่ว่าจะเป็น ภาพเด็กสาวที่เลือดเลอะตัว สภาพศพเหยื่อที่โหดร้ายเลือดท่วม การต่อสู้ที่เล่นกับเซอร์แวนท์ด้วยกัน รวมฉากกินหัวใจ  ไปจนถึงฉากหลอนๆพร้อมเสียงเพลงประกอบที่ได้อารมณ์  สิ่งเหล่านี้ทำให้ผมประทับใจแจ๊คมากกว่าตัวละครอื่นๆ ค่อนข้างมาก ซึ่งก็หวังว่าต่อไปบทของแจ๊คจะเพิ่มขึ้น เพื่อให้ผมได้เสพแจ๊คมากกว่านี้

                 ออกจาก Fate / Apocrypha คราวนี้มาเรื่องแจ๊คในซีรีย์ Fate ภาคอื่นๆ บ้าง ซึ่งแจ๊คเองก็เป็นหนึ่งในตัวละครที่ได้รับความนิยมพอสมควร เห็นได้จากมีฟิคเกอร์ที่น่าสะสมมาก (แต่ราคาโครตแพง), โดจินก็กำลังจะมาบ้าง (ยังน้อยอยู่ และมีทั้งมืดและสว่าง) มีภาพวาดจากแฟนๆ ที่ชื่นชอบ   และมีบล็อก (เพจ) ที่อวยแจ๊คโดนเฉพาะ ไม่นับของที่ระลึกอย่าง หมอนข้างลายแจ๊ค พวงกุญแจ โปสเตอร์ ฯลฯ

                นอกจากนี้ในยูทูปก็มีคลิปอวยแจ๊ค เยอะไม่เบา ที่แปลกและน่าสนใจคือมีคลิปเต้น MMD  (Miku Miku Dance ) Fate ที่มีแจ๊คออกมาเต้นเรียกความน่ารักกับคนดูได้พอสมควร

                ส่วนทางด้านเกม แม้แจ๊คจะปรากในเกมซีรีย์ Fate บางเกม แต่เกมที่แจ๊คมีบทบาทมากที่สุดก็คือเกม Fate/Grand Order ซึ่งแจ๊คถือว่าเป็นตัวเก่งตัวหนึ่งของคลาสนักฆ่าที่มีดาวถึง 5 ดาว จนเป็นที่หมายปองสำหรับใครหลายคน ที่สำคัญแจ๊คยังไม่ลืมที่จะเรียกมาสเตอร์ (ตัวผู้เล่น) ว่า “แม่” (หากมาสเตอร์ที่เรียกเป็นผู้หญิง แต่ถ้าเป็นมาสเตอร์ผู้ชายแจ๊คจะเรียก “พ่อ”) นอกจากนี้แจ๊คยังเป็นตัวเอกในอีเวนส์ “ลอนดอน” (ถึงขั้นมาเข้าฝันตัวเอก และพอไปลอนดอนก็พบเซเบอร์แดงที่นั่นด้วย (เนื่องจากไม่ได้เล่นเกม ก็ไม่ขอเขียนอะไรมากละกัน กลัวผิด)

                ปัจจุบันแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ยังคงโลดแล่นในซีรีย์  Fate/Grand Order ซึ่งมาเป็นตัวหลักประจำอีเวนส์บ้างละ เป็นดารารับเชิญบ้างละ (เช่นอีเวนส์วันคริสต์มาส) โผล่มาเป็นตัวประกอบฉากหลังการ์ดบ้างละ ล่าสุดเธอก็มีเพื่อนคู่หูเป็นแคสเตอร์ชื่อ เนอสเซอรี่ รีมห์ (ประพันธ์บทกลอนของเด็ก-หรือตัวจริงของเธอ หนังสือภาพอลิซในแดนมหัศจรรย์) ก็ไม่รู้ว่าทั้งคู่รู้จักกันได้ยังไง เข้าได้ยังไง (เพราะตัวตนของทั้งคู่แตกต่างราวกับนรกกับสวรรค์) แต่ก็เป็นไปแล้ว นอกจากนั้นแจ๊คก็มีเพื่อนอย่าง  jeanne alter (โจนโลลิเวอร์ชั่นวันคริสต์มาส) และพอล บันยัน จนกลายเป็น “ประเทศเด็กน้อย” 

                ก็ขอจบเพียงเท่านี้ สำหรับการอวยแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ ที่ผมเชื่อว่ามีที่เดียวที่อวย ที่อิ่นๆ เขาอวยสาวดุ้น ยัยโม โจนกันแทบหมด  ส่วนตัวผมคิดว่าคาแร็คเตอร์แจ๊คมันเป็นอะไรที่โดดเด่น มีพลัง ความน่ากลัว ความเก่งกาจ และการตีความแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ที่น่าสนใจ หากใครที่เป็นแฟนพันธุ์แท้ของฆาตกร บวกกับการ์ตูน คงมีความคิดอยากแปลงฆาตกรดังๆ มาเป็นสาวโมเอะไม่น้อย (ผมอยากเห็นเอ็ดกีน โซติแอต เวอร์ชั่นโมเอะมาก) พอแจ๊คกลายเป็นสาวน้อยนี้ ผมแทบตกหลุมรักแจ๊คเลยทันทีที่เห็น

                ดังนั้นหลายคนที่เข้ามาบทความช่วงนี้ก็ขออภัยเล็กน้อย เพราะตอนนี้ผมหายใจมีแต่แจ๊ค (แต่ให้เล่นเกมเกลือก็ไม่ไหว ไม่ชอบกาซ่า อยากเล่นเกมออฟไลน์มากกว่า)  แต่บทความปกติก็ยังคงเขียนอยู่ เพียงแต่ในข้อความแสดงความคิดเห็นคงมีเม้นแจ๊คเยอะมากเท่านั้นเอง (ทำอย่างกับเป็นเฟสบุ๊ค)

                สุดท้ายนี้ ก็ยังคงบ้าน้องแจ๊คไปพักใหญ่เลยละ