Inazuma eleven yaoi (เรื่องสั้น)

ลำดับตอนที่ #1 : [Inazuma Go] ♡ Kirino x Shindou ♡ My Friend คำสัญญาระหว่าง'เพื่อน'

หมวด : นิยายวาย

แนวนิยาย : รักระหว่างเพื่อน

[Inazuma Go] ♡ Kirino x Shindou ♡
My Friend คำสัญญาระหว่าง'เพื่อน'

 

_____________________________________________________________________________

"เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปสินะ"
"อืม...เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป"
นี้คือ.......
คำสัญญาในวัยเด็กของผมกับเขา
แต่.....
ตลอดเวลาที่ผมได้อยู่กับเขา'ความรู้สึก'
ของผมก็เริ่มเปลี่ยนไป
มันเริ่มรู้สึกเกินกว่าคำว่า'เพื่อน'ซะแล้วสิ!
แล้วถ้าเกิดผมบอก'ความรู้สึก'ของผมออกไปล่ะ?
เขาจะตอบว่าอย่างไรนะ....
แล้วเราสองคน....
'จะเป็นเพื่อนกันต่อไปได้อีกรึเปล่า'
ช่วยบอกฉันทีเถอะ
"คิริโนะ รันมารุ"
'ว่าเราสองคนน่ะจะยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้รึเปล่า?'

____________________________________________________________________________
 

ณ สวนสาธารณะ
"นี้! ชินโด"หนุ่มน้อยร่างเล็กนัยน์ตาสีฟ้าสดใสมัดผมสีชมพูทรงทวินเทลนาม'คิริโนะ รันมารุ'ในวัยเด็กพูดขึ้น
"อะไรหรอคิริโนะ?"เด็กหนุ่มร่างสูงนัยน์ตาสีน้ำตาลแดงผมสีน้ำตาลเข้มนาม'ชินโด ทาคุโตะ'กล่าว
"เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปสินะ?"ร่างบางพูดพลางหันหน้ามามองร่างสูงที่กำลังนั้งเล่นชิงช้าอยู่
"อืม...เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป"ร่างสูงตอบร่างบางพลางยิ้มให้
"สัญญานะ"ร่างบางยังคงถามต่อไป
"อืม...สัญญาสิ"ร่างสูงพูดพลางใช้นิ้วก้อยของตนไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยของร่างบางและยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
"ขอบใจนะ ชินโด"ร่างบางยิ้มน้อยก่อนที่จะลุกขึ้นและยื่นมือมาทางร่างสูง"ไปเล่นกันเถอะ"
"อะ...อืม"ร่างสูงครางตอบพลางลุกขึ้นจากชิงช้าและจับมือของร่างบางหลังจากนั้นก็วิ่งตามร่างบางไป
8 ปีผ่านไป
ในตอนนี้ทั้งสองคนก็ได้มาเรียนที่'โรงเรียนไรมง'และยังได้เข้าร่วมชมรมฟุตบอลไรมงอีกด้วยร่างสูงที่ตอนนี้มีความมีความสามารถมากก็ได้ถูกรับเลือกให้เป็นกัปตันชมรมฟุตบอล ส่วนร่างบางเองก็ได้ตำแหน่งกองหลังที่แข็งแกร่งมาครองอย่างสวยงาม
ณ สนามฟุตบอลโรงเรียนไรมง
"คิริโนะ วันนี้นายสุดยอดมากเลยนะ"ร่างสูงกล่าวชมร่างบางที่สามารถเอาชนะตนในการฝึกครั้งนี้ได้
"แหม...ถ้านายไม่ออมมือให้ฉันฉันก็คงไม่ชนะนายหรอกนะ ชินโด"ร่างบางพูดพลางยกน้ำขึ้นมาดื่ม
"แต่ว่านายก็เก่งขึ้นเยอะนี้น่ะ ฉันว่าถ้านายเอาจริงฉันก็คงไม่ชนะนายหรอกนะ คิริโนะ"ร่างสูงพูดยิ้มๆ
"นายต่างหากเล่าที่เก่งกว่าฉันน่ะชินโด ฮ่า ฮ่า ฮ่า งั้นไปซ้อมกันเถอะ"ร่างบางพูดพลางวิ่งไปที่หน้าประตู
"อะ...อืม"ร่างสูงตอบและวิ่งตามร่างบางไป
หลังการซ้อม
ณ ห้องแต่งตัว
"นี้! ชินโดวันนี้ฉันไปค้างบ้านนายได้ไหม"ร่างบางถามพลางถอดเสื้อออกเผยให้เห็นแผ่นหลังสีขาวอมชมพูที่ดูไม่เหมือนกับแผ่นหลังของผู้ชายแต่เหมือนกับแผ่นหลังของผู้หญิงมากกว่าทำให้ร่างสูงหน้าแดงขึ้นมาทันที
"ทะ...ทำไมล่ะ?"ร่างสูงพูดพลางหันหน้าหนี
"ก็...พอดีพ่อกับแม่ของฉันไม่อยู่น่ะและฉันก็ไม่ชอบชอบนอนคนเดียวด้วย ไม่ได้งั้นหรอ?"ร่างบางพูดด้วยแววตาที่เศร้าสร้อย
"ดะ...ได้สิ นายไปค้างบ้านฉันก็ได้นะ"ร่างสูงพูดพลางหัวเราะแหะๆออกมา
"ขอบคุณนะ ชินโด"ร่างบางพูดพลางยิ้มให้กับร่างสูง
"อะ...อืม"ร่างสูงครางตอบพลางหันหน้าเข้าหาล็อกเกอร์ของตัวเอง
'อย่ายิ้มแบบนั้นสิคิริโนะ มันน่ารักจนหัวใจฉันแทบจะระเบิดอยู่แล้วนะรู้มั้ย!!!'ร่างสูงคิดในใจ
หลังจากที่ทั้งสองคนเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จทั้งสองคนก็เดินกลับบ้านด้วยกันจนกระทั่งมาถึงหน้าบ้านของร่างบาง บ้านของร่างบางนั้นก็เป็นบ้านธรรมดาสองชั้นเหมือนบ้านของคนญี่ปุ่นทั่วไปนั้นแหละ
"งั้น นายรอฉันอยู่ตรงนี้น่ะเดี๋ยวฉันไปเอาของก่อน"ร่างบางบอกร่างสูงพลางรีบวิ่งขึ้นบ้านไปหลังจากนั้นไม่นานร่างบางก็วิ่งลงมาจากข้างบนบ้านพร้อมกับกระเป๋าเป้ใบเล็กๆใบหนึ่ง"ไปกันเถอะ"ร่างบางพูดยิ้มๆ
"อืม"ร่างสูงครางตอบ
ทั้งสองคนเดินมาเรื่อยๆจนกระทั่งถึงบ้านของร่างสูง ซึ่งบ้านของร่างสูงนั้นพูดได้ว่าใหญ่มากจริงๆ เป็นคฤหาสน์ที่หรูหราและดูดีสไตล์ชาวตะวันตก
"ว้าว~สวยกว่าที่ฉันมามาคราวก่อนอีกนะ"ร่างบางพูดด้วยแววตาที่เป็นประกาย
"อืม พอดีพ่อกับแม่ของฉันน่ะต่อเติมบ้านนิดหน่อยน่ะ งั้นเข้าไปในบ้านกันเถอะ"ร่างสูงพูด
"อือ"ร่างบางครางตอบ
หลังจากที่ทั้งสองคนเข้ามาในบ้านแล้ว
"อ้าว! หนูรันวันนี้จะมาค้างที่นี้หรอจ๊ะ"หญิงสาววัยกลางคนกล่าวยิ้มๆ
"ครับ ขอรบกวนด้วยนะครับ คุณน้า"ร่างบางตอบอย่างเป็นมิตร
"จ้า ทั้งสองคนน่ะน่ะไปอาบน้ำได้แล้วน่ะจ๊ะ"หญิงสาวเอ่ย
"คราบ"ร่างบางและร่างสูงพูดพร้อมกัน
ณ ห้องของชินโด
"นายอาบก่อนเลย"ร่างสูงพูดยิ้มๆ
"นายก่อนเลย"ร่างบางบ่ายเบี่ยง
"นายนั้นแหละ"ร่างสูงยังยืนกรานคำเดิม
"งั้น...อาบพร้อมกันละกันเนอะ"ร่างบางพูดยิ้มๆ
"อะ...อะไรนะ?"ร่างสูงพูดอย่างตกใจ
"เราเป็นผู้ชายเหมือกันนะ จะอายอะไรล่ะ?"ร่างบางถาม
"กะ...ก็ได้"ร่างสูงตอบด้วยใบหน้าที่แดงก่ำเล็กน้อย
หลังจากที่ร่างสูงและร่างบางอาบน้ำเสร็จแล้วร่างบางและร่างสูงจึงเดินลงมากินข้าวเย็นที่แม่บ้านเตรียมไว้ให้และทำภารกิจต่างๆให้เสร็จเรียบร้อยแล้วหลังจากนั้นทั้งสองจึงพากันขึ้นไปนอน
"นายนอนบนเตียงนะ ส่วนฉันจะนอนข้างล่างเอง"ร่างสูงบอกร่างบางยิ้มๆ
"เอ้! นายก็มานอนกับฉันสิ เตียงนายออกจะใหญ่นะ"ร่างบางบอกร่างสูงพลางเดินไปนั้งบนขอบเตียง
"เอ่อ...คือ...จะดีหรอคิริโนะ?"ร่างสูงพูด
"นายจะกลัวอะไรล่ะ? เราเป็นเพื่อนกันนิ"ร่างบางพูดยิ้มๆแต่หารู้ไม่ว่าคำพูดนั้นมันทำร้ายความรู้สึกของคนบางคนเต็มๆ
"อะ...อืม....นั้นสินะ เราเป็นเพื่อนกันนี้เนอะ"ร่างสูงพูดพลางยิ้มให้กับร่างบางแต่กลับเป็นรอยยิ้มที่แสนเศร้าจนทำให้ร่างบางอดเป็นห่วงไม่ได้
"เป็นอะไรรึปล่าว ชินโด"ร่างบางถามร่างสูงเบาๆ
'ใช้แล้วล่ะเราเป็นเพื่อนกันฉ้นยังจำสัญญาในตอนนั้นได้ดี แต่! 'ความรู้สึก'ของฉันตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันน่ะไม่เคยคิดว่านายน่ะเป็นเพียงแค่'เพื่อน'เลยนะที่ฉันคิดเกี่ยวกับตัวนายน่ะมันมากกว่าคำว่า'เพื่อน'อีกนะ ฉันอยากจะบอกนายอยากบอกนายมานานแล้วคำว่า'รัก'น่ะ แต่ถ้าบอกไปมันจะเกิดอะไรขึ้นมาละ? โอ้ยยยยยยย ปวดหัว'ร่างสูงคิดในใจพลางยกมือขึ้นมากุมหัวของตนไว้และทันใดนั้นน้ำสีใสก็ค่อยๆไหลออกมาจากเบ้าตาของร่างสูงการกระทำของร่างสูงทำให้ร่างบางตกใจอย่างมาก
"เป็นอะไรรึเปล่า ชินโด!!!"ร่างบางพูดพลางวิ่งมาหาร่างสูงและเขย่าตัวร่างสูงเบาๆ
'อยากบอกจัง....อยากบอก....ฉัน...รัก...นาย....'ร่างสูงไม่สนใจคำเรียกของร่างบางเลยแม้แต่นิดเดียว
"ชินโด!!!"ร่างบางร้องออกมาทำให้ร่างสูงตกใจอย่างมากจีงเพลอพูดสิ่งที่ตัวเองคิดออกไป
"ฉันรักนาย!!! คิริโนะ ฉันรักนาย"ร่างสูงพูดออกมา
"อะ...อะไรน่ะ!!!"ร่างบางถามร่างสูงอีกครั้ง
"คิริโนะ ฉันขอโทษที่ผิดสัญญากับนายนะ สัญญาในตอนนั้นน่ะสัญญาที่นายบอกว่า'เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป'น่ะ ฉันขอโทษนะ"ร่างสูงพูดพลางร้องไห้ออกมา
"ฉันก็ต้องขอโทษนายเหมือนกันนะ ชินโด ความจริงแล้ว...ฉันก็รักนายเหมือนกันนะ แต่! ฉันไม่กล้าบอก ฉันเองก็ต้องขอโทษนายเหมือนกันนะ"ร่างบางพูดอย่างแผ่วเบา
"คะ...คิริโนะ...งั้นฉันขอคบกับนายได้รึปล่าว"ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
"อืม"ร่างบางครางตอบ
ร่างสูงค่อยๆดึงใบหน้าของร่างบางเข้ามาใกล้ๆและประกบริมฝีปากลงทันทีทำให้ร่างบางตกใจเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆเคลิ้มตามรสจูบของร่างสูงและจูบตอบไปอย่างแผ่วเบาลิ้นของทั้งสองสัมผัสกันไปมาอย่างดูดดื่ม ร่างสูงค่อยๆใช้มือทั้งสองข้างดันร่างบางให้นอนลงกับพื้นและค่อยๆใช้มือข้างหนึ่งล้วงเข้าไปในเสื้อของร่างบางและลูบไล้หน้าท้องเล็กๆของร่างบางเบาๆ
"อะ...อือ"ร่างบางครางออกมาเป็นสัญญาณบอกว่าเริ่มจะหมดอากาศหายใจแล้วร่างสูงจึงค่อยๆถอนริมฝีปากออกและยิ้มบางๆให้ก่อนจะค่อยๆใช้รึมฝีปากลูบต้นคอของร่างบางลงมาเรื่อยๆ
"ยะ...หยุดได้แล้วอีตาบ้า"ร่างบางพูดพลางดันร่างสูงออกไป
"ก็ได้....งั้นไปนอนกันเถอะที่รัก!!!"ร่างสูงพูดยิ้มๆพลางดึงตัวของร่างบางขึ้นและพาไปยังเตียงนอนยักษ์ใหญ่สีขาวอย่างนุ่มนวล
"นอนได้แล้วนะครับ ที่รัก"ร่างสูงพูดยิ้มๆพลางลูบหัวร่างบางเบาๆ
"อืม...งั้นฝันดีนะ ชินโด"ร่างบางพูดพลางหลับตาลงจนเผลอหลับไป
"อืม คืนนี้ฉันฝันดีแน่ๆล่ะ คิริโนะ"ร่างสูงพูดพลางล้มตัวนอนลงบนเตียงและหลับไป
 

บางที
การสารภาพ'รัก'กับ'เพื่อนที่สนิท'
อาจจะดูยากนะว่าไหม?
แต่...ถึงจะพยายามเก็บ'ความรู้สึก'ของเราไว้
แค่ไหนผมคิดว่า
ซักวัน....
เขาก็ต้องรู้อยู่ดีนั้นแหละ
เพราะฉะนั้น...
เราควรจะ
รีบบอก'ความรู้สึก'
ไปจะดีกว่านะ
เพราะถ้าเก็บ'ความรู้สึก'นี้ไว้
ไม่ยอมบอกไปล่ะก็
.................
'มันอาจจะสายเกินไปก็ได้นะ'

The End

.........

By ผู้โดดเดี่ยวแห่งทุ้งหญ้าสีดำ