มาตราซาตาน

ซูฮัด บิน โมฮัมหมัด อัลลาชิด

หนูพราวดาว

โปรย....

                พราวดาวไม่เข้าใจ เอียงคอมองเขาด้วยคำถามมากมายที่ส่ายทอดจากดวงตากลมโตของตัวเอง แรงบีบที่ต้นแขนอ่อนแรงลงมากแล้วแต่ยังคงความเจ็บแปลบเอาไว้จนเผลอกัดริมฝีปากตัวเองเพื่อไม่ให้ร้องออกมาเพราะกลัวพ่อคุณจะโมโหเข้าให้อีก

                แต่...หญิงสาวหารู้ไม่ว่าการกระทำเช่นนั้นมันน่ารักเหลือเกินในสายตาของซูฮัด เขาเผอลโฉบใบหน้าคมเข้าไปใกล้แล้วประกบริมฝีปากลงบนกลีบปากนุ่มนั่นอย่างลืมตัว เลื่อนมือหนาใหญ่บังคับให้ศีรษะได้รูปอยู่นิ่งๆและมันไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรเลย

                ชายหนุ่มตะโปมจูบลงบนริมฝีปากบางอย่างหิวกระหายราวกับคนอดอยาก สอดปลายลิ้นร้อนระอุเข้าสู่โพรงปากที่ซุกซ่อนความหอมหวาน ดูดกลืนความหวานละมุนนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างย่ามใจ อยากจะสูบเอาทั้งวิญญาณของพราวดาวให้มาอยู่ในตัว

                จุมพิตดุเดือดและเร่าร้อนที่เขามอบให้นั้นเหมือนมีดเล่มหนาใหญ่ที่ใช้ประหารนักโทษ พราวดาวจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองนอกจากความหวานละมุนและความเจ็บปวดที่ถูกฟันแหลมคมขบริมฝีปากซ้ำเล่าซ้ำเล่าจนช้ำไปหมด

                ปลายลิ้นร้อนที่กวาดต้อนเอาทุกสิ่งทุกอย่างในเรียวปากของเธอ มันมีชีวิตและกำลังทำให้เธอคลั่ง ไม่เป็นตัวของตัวเองอีกต่อไป สองขาเรียวเสลาอ่อนแรงจนแทบยืนไม่อยู่ต้องปล่อยร่างให้อิงแอบกับร่างสูงอย่างเหนื่อยล้าราวกับเพิ่งออกแรงวิ่งในระยะไกล ในหัวของหญิงสาวว่างเปล่ามีเพียงใบหน้าของเขาที่ปรากฏอยู่อย่างเด่นชัดแม้หลับตาพริ้ม

                จุมพิตเดียวและจุมพิตแรกที่ถูกขโมยไปอย่างรวดเร็วราวกับสายลมทำให้หญิงสาวผู้แสนบริสุทธิ์ที่ไม่เคยต้องมือชายเคลิ้มเหมือนกำลังลอยละล่องอยู่บนวิมานฝัน ในท้องปั่นป่วนรุนแรงยิ่งถูกฝ่ามือร้อนๆลูบไล้แผ่นหลังที่เปลือยเปล่าของเธอสติอันน้อยนิดที่หลงเหลืออยู่แตกกระเจิง