แค่อยากให้นายรู้สึกซะบ้าง!!

เนื้อเรื่อง

ตอนนี้สายลมพัดโชยมาเบาๆ แต่ถึงว่ามันจะเบาแค่ไหน มันก็สามารถทำให้หัวใจของผมปลิวไปได้เหมือนกัน เพราะว่าตอนนี้ผมมันไม่มีหัวใจ...

  'วันนั้นผมไปโรงเรียนที่ผมเรียนอยู่ตามปกติ คาบแรกผมเรียนวิทย์ที่ตึกเจ็ด และคาบที่สองผมต้องไปเรียนอังกฤษที่ตึกห้า ผมเรียนชั้นสาม และระหว่างทางที่ผมเดินไปก็มีเด็กผู้หญิงม.ต้นคนหนึ่งมาชนผม ตอนแรกเธอก็มองหน้าผมก่อน เท่าที่ผมอ่านปากของเธอ เธอตั้งใจจะพูดว่า"ขอโทษ" แต่พอเธอเห็นหน้าผมเท่านั้นแหละ เธอก็วิ่งลงไปเลย ผมคิดว่าทำไมเธอไม่พูดมันออกมา แต่ผมก็ไปเรียนต่อ คาบสามผมจะต้องไปเรียนเลขที่ตึกหก ผมก็เจอเธออีก คราวนี้เธอไม่ได้ชนผมแต่เธอเหยียบเท้าผมเลย ผมเจ็บมาก แต่พอเธอเห็นหน้าผมเธอก็วิ่งไปอีก คราวนี้ผมงง งงมากว่าทำไมแค่คำว่า"ขอโทษ"เธอถึงพูดไม่ได้ จะหาว่าเธอพูดไม่เป็นก็ไม่ใช่ เพราะว่าตอนกลางวันผมเห็นเธอเดินชนผู้ชายคนหนึ่งเธอก็พูดคำว่า"ขอโทษ"ออกมาเลย แต่กับผมทำไมเธอไม่พูด

ตอนเย็นผมเห็นเธอเล่นอยู่กับเพื่อนที่ข้างๆตึกเจ็ด เพราะผมเรียนสังคมอยู่ที่นั่น และผมก็เห็นว่าเธอยืนคุยอยู่กับผู้หญิงที่เธอคุยด้วยเธอเป็นผู้หญิงที่ผมเคยคบด้วย แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะผมคิดแต่ว่าผมจะต้องรู้ให้ได้ว่าทำไมเธอถึงไม่ขอโทษผม และผมก็เดินลงไปและตอนนั้นเป็นช่วงที่ผู้หญิงคนนั้นคนที่ผมเคยคบด้วยเขาไม่อยู่ ดังนั้นผมเลยเดินเข้าไปหาเธอ แต่เธอก็เล่นต่อไป เหมือนกับว่าไม่เห็นผม ผมรู้สึกโกรธนะ แต่ถึงยังไงเธอก็ยังไม่หยุดเล่นอยู่ดี ผมเลยเดินเข้าไปหาเธอและผมก็พูดว่า

 "ทำไมไม่ขอโทษ"

และหลังจากจบประโยคนั้น ทุกสิ่งก็หยุดการเคลื่อนไหว เพื่อนๆของเธอ(ซึ่งผมคุ้นหน้าแทบทุกคน เพราะเขาก็เป็นเพื่อนกับผู้หญิงคนนั้น) และบริเวณนั้นก็เต็มไปด้วยฝูงชนนับร้อย(แต่คงไม่ถึง) เพราะผมก็ค่อนข้างที่จะเป็นที่รู้จักในโรงเรียน

"เจ็บด้วยเหรอ"

นี่คือสิ่งที่ออกมาจากปากของเธอ แทนคำว่า "ขอโทษ" ผมงงว่าทำไมเธอถึงพูดแบบนั้น

"เป็นไงเจ็บมากไหม แล้วไม่รู้สึกเหรอว่าคนอื่นเขาก็เจ็บเป็นเหมือนกัน แต่แค่นี้มันยังน้อยไปเพราะนี่แค่เจ็บกาย แต่ที่นายทำมันทำให้คนอื่นเขาเจ็บใจ!!"

หลังจากที่เธอพูดจบเธอก็เดินออกไปเลย มันยิ่งทำให้ผมงง และก็โกรธเข้าไปใหญ่ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครมาฉีกหน้าผมแบบนี้เลย'

 และนี่ก็คือเหตุการณ์ที่ผมพบกับเธอเป็นครั้งแรก ไม่ใช่สิ ได้คุยกับเธอเป็นครั้งแรกต่างหาก  เพราะว่าผมเห็นเธอแทบทุกวัน แต่เราไม่เคยคุยกันเลยสักคำ

 หลังจากนั้นผมกะว่าผมจะต้องแก้แค้นเธอให้ได้ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ผมตัดสินใจที่จะขอคบกับเธอ และหลังจากนั้นผมก็จะทำให้เธอรักผม และผมก็จะจากไป มันคงจะเป็นความคิดที่เลวมาก แต่ตอนนั้นผมคิดแบบนี้จริงๆ และผมก็ทำมันจริงๆ ตอนแรกเธอไม่ตกลง แต่ด้วยความแค้นของผม ทำให้เธอตกลง และการแก้แค้นก็เริ่มเกิดขึ้น

                ผมทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้เธอรักผม ผมพาเธอไปเที่ยว ไปดูหนัง ไปส่งที่บ้านทุกเย็น ไปรับที่บ้านทุกเช้า เป็นเดือน สองเดือน และสามเดือน จนมันเป็นกิจวัตรประจำวันของผมไปแล้ว ตอนนั้นเด็กทั้งโรงเรียนรวมทั้งเพื่อนของผมต่างคิดว่าผมคงจะรักผู้หญิงคนนี้จริงๆ เพราะผมไม่เคยคบใครได้เกินสองเดือน

                ในช่วงที่ผมคบกับเธอ ผมรู้สึกว่าผมมีความสุขมาก ผมรู้สึกว่าเธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่ผมเคยคบผมรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่แปลกดี เป็นตัวของตัวเอง เธอไม่เคยโกรธที่ผมไปยุ่งกับผู้หญิงอื่นๆ แต่เธอจะงอน แบบน่ารักๆ เธอไม่เคยเอาตัวเป็นใหญ่ เธอไม่เคยบอกให้ผมมาดูแลเธอตลอดเวลา แต่ผมก็อยากดูแลเธอเอง

                 ผมรู้สึกว่าตอนนี้ผมไม่ได้รักเธอหลอกๆอีกแล้ว ผมรักเธอเข้าจริงๆแล้ว และวันมะรืนนี้จะเป็นวันวาเลนไทน์แล้ว ผมกะว่าจะพาเธอไปทานข้าวในที่ที่โรแมนติกที่สุด (ถึงเธอจะไม่โรแมนติกก็เถอะ)

                   และวันนั้นก็มาถึง วันนี้ตอนเย็นผมบอกว่าผมจะพาเธอไปที่แห่งหนึ่ง แต่ผมไม่ได้บอกว่าจะพาไปที่ไหน ตอนแรกเธอจะไม่ยอมไป แต่สุดท้ายก็ต้องไปเพราะโดนผมบังคับ

                  และผมก็พาเธอมาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งมันดูโรแมนติกมากแต่ดูอาการของเธอแล้วเหมือนกับว่าเธอเพิ่งโดนผ่าต่อมโรแมนติกออกไปนะ แต่ไม่เป็นไร ผมชอบที่เธอเป็นแบบนี้

                ตอนนี้บรรยากาศรอบๆตัวของผมมันมีแค่แสงไฟที่สลัวๆอยู่แค่นั้น และที่บนโต๊ะก็มีเทียนวางไว้มันช่วยเพิ่มความโรแมนติกเข้าไปใหญ่

                 "ผมรักเบญนะ" ผมพูดมันออกไป

                  "คำว่ารักไม่ได้พูดกันง่ายๆนะ และถ้าพูดออกมาคำว่ารักมันจะมีความหมายสำหรับผู้หญิงคนหนึ่งมากถึงมากที่สุด แล้วนายถามตัวเองหน่อยสิว่าชีวิตนี้นายพูดคำว่ารักมากี่รอบแล้ว แล้วคำว่ารักที่นายพูดออกมาสุดท้ายมันเป็นยังไง ฉันก็เห็นว่าผู้หญิงทุกคนที่นายบอกรัก สุดท้ายเขาก็ต้องเสียน้ำตาให้ไอ้กับคำว่ารักบ้าๆของนายทุกที และฉันก็คงจะเป็นรายต่อไปสินะ ฮึ ขอบคุณนะสำหรับเวลาสามเดือนที่มันคงจะดูไร้ค่าสำหรับนายมาก"

                    "มันไม่..."

                   "นายจำได้ไหม ตอนที่ฉันเดินชนนาย เหยียบเท้านาย แต่ฉันไม่ขอโทษ เพราะฉันคิดว่านายคงไม่เจ็บ เพราะนายว่านายเคยแต่ทำเขาเจ็บน่ะสิ แต่นั่นมันแค่เจ็บกาย ส่วนตอนนี้ฉันไม่รู้ว่านายเจ็บใจหรือเปล่า  ตอนแรกนายก็คงแต่ฉันคิดจะแก้แค้นฉันที่ฉันไม่ขอโทษนายสินะ ฮึ แต่ถึงยังไงฉันก็คงทำเพื่อเพื่อนได้แค่นี้"

                  ใช่ตอนแรกผมคิดว่าผมจะแก้แค้นเธอ แต่ตอนนี้คงจะไม่แล้ว เพราะผมรักเธอเข้าจริงๆแล้ว

                   "หมายความว่ายังไงเพื่อเพื่อน งั้นเหรอ"

                    "ใช่แฟนคนล่าสุดที่นายทิ้งไง"

                ได้สิได้แน่นอน เพราะเธอคือผู้หญิงที่ผมเคยคบ

                   "นายรู้ไหมว่าเธอต้องเจ็บ ต้องร้องไห้กับคำว่ารักของนายแค่ไหน"

                    ตอนนี้ผมรู้สึกว่ามันกำลังจะมีน้ำใสๆออกมาจากดวงตาของผมแล้วนะ ผมรู้สึกงง และก็เจ็บที่หัวใจ เหมือนมีอะไรมากรีดที่หัวใจของผม ผมอยากร้องออกมา แต่มันทำไม่ได้

                    "นายรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงยอมคบกับนาย"

                    "..."

                    มันไม่คำพูดใดๆออกจากปากของผมตอนนี้ มันมีแต่นำตาที่มันไหลออกมาเป็นน้ำตกไปแล้ว

                   "ฉันก็คิดเหมือนนายตอนแรกไง"

                  ตอนแรก...............ผมคิดจะแก้แค้นเธอ

                'ฉันก็คงทำเพื่อเพื่อนได้แค่นี้'

 เธอก็คิดจะแก้แค้นผมแทนเพื่อนเหมือนกัน งั้นก็แปลว่าเธอไม่ได้รักผมเลย

                  ~ถ้าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ผมรัก ผมคงบีบให้เธอแหลกคามือไปแล้ว แต่ผมทำไม่ได้ เพราะผมรักเธอ รักเธอจากหัวใจจริง เธอคงคิดว่าคำว่ารักที่ออกจากปากของผมมันคือคำบ้าๆสินะ ใช่มันคือคำบ้าสำหรับผู้หญิงอื่น แต่สำหรับเธอมันคือคำที่มีค่าที่สุดในชีวิตของผม แต่มันก็คงสมควรแล้วสินะที่ผมโดนแบบนี้~

                 ตอนนี้หัวใจของผมมันไม่เป็นชิ้นแล้ว มันแตกเป็นเสี่ยงๆ ตั้งแต่ตอนที่เธอบอกว่าเธอแก้แค้นผมแทนเพื่อนของเธอ

                  ใช่!!! คนอย่างผมมันสมควรแล้วละที่โดนแบบนี้ซะบ้าง ทำคนเขาเจ็บมาตั้งเยอะคราวนี้โดนบ้างจะเข้าใจความรู้สึกของคนเจ็บที่ใจแล้วละ

                  แต่เธอเก่งมากที่ทำให้ผมรักเธอด้วยหัวใจได้ เพราะตั้งแต่ผมเกิดมาผมยังไม่เคยรักใครด้วยหัวใจ ผมไม่เคยพูดคำว่ารักออกจากใจเลย ผมไม่เคยใช้หัวใจมองความรักเลย ผมไม่เคยมีหัวใจเลย

                 แต่ผมเพิ่งรู้ตัวว่าผมมีหัวใจก็ครั้งนี้…..

                  แต่หลังจากนี้ผมก็คงกลับไปเป็นคนที่ไม่มีหัวใจอีกครั้ง และผมก็คงจะรักใครไมได้อีกแล้ว เพราะหัวใจของผมอยู่ที่เธอ และเธอก็เอามันไปแล้ว เอามันออกไปจากหน้าอกของผมไปแล้ว...

     ตั้งแต่นี้ไปผมจะอยู่เพื่อรอดูเธอมีความสุข เพราะเมื่อเธอมีความสุขนั่นก็แปลว่าหัวใจของผมมีความสุข ผมจะอยู่เพื่อรับรู้ความทุกข์ของเธอ(เพราะเธอคงไม่มาคุยกับผมอีก) เพราะถ้าเธอทุกข์ก็แปลว่าหัวใจของผมกำลังจะทุกข์ และผมจะตายเมื่อไม่มีเธออยู่บนโลกนี้ เพราะเมื่อเธอจากไปก็แปลว่าหัวใจของผมมันตายตามเธอไปแล้ว...และไม่ว่าตอนนี้เธอจะรู้สึกยังไงก็ตาม แต่ผมก็ยังรักเธอ ไม่เปลี่ยนแปลง...เพราะผมรักเธอด้วยหัวใจจริงๆ