Minerals or raid ทีมป่วนก๊วนเจ้าชาย - นิยาย Minerals or raid ทีมป่วนก๊วนเจ้าชาย : Dek-D.com - Writer
×

    Minerals or raid ทีมป่วนก๊วนเจ้าชาย

    นี่ข้าต้องมาตายตอนอายุ 18 ปีเนี่ยนะพึ่งบรรลุนิติภาวะเองนะ อย่าทำแบบนี้กับข้า แล้วข้ายังเอ๊าะๆอยู่เนี่ยนะ อ่อใช่ 555 และเจ้าจะไม่เห็นหน้าข้าหรอกนะ เพราะข้าไม่อยากตาย กู๊ดบาย เจ้าหน้าโง่

    ผู้เข้าชมรวม

    680

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    680

    ความคิดเห็น


    24

    คนติดตาม


    28
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  16 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  22 พ.ค. 59 / 12:18 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

         สวัสดี เหล่าผู้หลงทาง หลงผิด หลงจิ้ม หลงเบลอพลาดเข้ามา หรือ เข้ามาโดยไม่รู้อะไร
      ก็ยินดีต้อนรับเข้าสู่เว็บของเรานะจรัส
      ก็ขอให้สนุกด้วยน้าาา โชคดีและสวัสดีค่ะ



    ดินแดนมิเนอร์เรส เจ้าชายได้หายตัวไปตั้งแต่อายุ 5 ปีครึ่ง
    ดินแดนเกือบทั่ว โดนพวกต่ำช้าเข้าครอบครอง ที่ใช้ความเจ้าเล่ห์เข้าช่วย



    ...แล้วเมื่อทุกอย่างมาบรรจบใกล้กัน...
    "ห๊ะ! เรส 3 ในกลุ่มเราเนี่ยนะ"
    "ใช่..."


     แล้วทำไม คนถึงได้กลัวเรส 3 ยิ่งนัก



    .............. เจ้าชายมิเนอร์เรสที่ 3 ................



    "เฮ้ย!  เจ้าพวกกะโหลกมาทำอะไรที่นี่"ผู้ที่อยู่บัลลังค์ถึงกับลุกเมื่อเห็นผู้บุกรุกที่คุ้นเคยผ่านกระจก
    "เฮอะ ใครกะโหลกนะไอแก่ร้อยปี เกาะคานทอง สาวไม่มองห๊าาา"นายหัวเหลืองพูดอย่างไม่กลัวใส่กระจกอีกฟาก
    "ไอเด็กอวดดี ยังไงเจ้าก็ไม่มีกุญแจอยู่ดีว่ะ"ร่างชายสูงใหญ่ชุดดำ ผมดำขลับมองหน้าอย่างเยาะเย้ยดวงตาสีแดงเฉิดฉายเป็นประกายงดงามแต่น่ากลัวเหมือนสัตว์ที่ดุร้าย
    "หราาา มีดีให้อวดอะ ขออภัย โฮะๆๆๆ"เด็กสาวชุดดำหัวเราะอย่างไม่แคร์อย่างแรงพร้อมควงกุญแจประตูใส่หน้ากระจกอย่างชิลๆ
    "กรี๊ด! เอ้ย เฮ้ย ยัยกิโมโนจอมมโนนั่นปล่อยไปได้ไงกัน"ชายผู้พูดมองอย่างเงิบงงแล้วรีบเก็บอาการแล้ว
    "เฮอะ"เสียงกระแอ่มเบาๆจากปากชายชุดดำ "ต่อให้นายจะยังไงข้าก็ยังมีไพ่ตายที่เหนือกว่าอยู่ดีว่ะ"
    สิ้นเสียงภาพในกระจกก็เลือนลางหายไป เกิดเสียงคำรามดังทั่วปราสาทใหญ่
    "นั่นมันอะไร เสียงแบบนั้น"ทั้งสามหันหน้ามองหาเสียงอย่างไว แต่ไกลนักที่จะพบต้นเสียง
    "ไพ่ตายน่ั่น คืออะไรกัน"หนุ่มผมน้ำตาลมองหน้าเพื่อนทั้งสองอย่างเสียไม่ได้ ร่างเล็กๆของหญิงสาวเริ่มสั่นเทา
    หนุ่มทั้งสองในดวงตาเริ่มไหวติงกับเสียงที่ดังมาแต่ไกล ปราสาทหลังนี้มีอะไรที่น่ากลัวมากที่เห็นเสียแล้ว
    ................

     แล้วไพ่ตายมันคืออะไรกัน
    ปราสาทนั่น มีอะไรกันแน่

    กดคลิกตอนเลย


    "นี้มันต้นไม้อะไรกันเนี่ย ฟ้าๆแดงๆ ขาวๆ "เซปเต้มองต้นไม้แสนประหลาดอย่างคาดคั้น แกต้นไม้จริงๆหรอฟะ
    "เออ กินได้ป่ะ หิวจริงๆ"แกมม่ามองต้นไม้ด้วยท่าทางหิวโหยเพราะเหนื่อยอ่อน
    "นี่ พวกนายเนี่ยคิดอะไรให้สร้างสรรค์กว่านี้หน่อยสิี่มัน
    ต้นโดเรมอนแน่ๆ กรี๊ด"เดลต้ากระโดดกระเด้งมองต้นไม้อย่างดีใจ
    "..." ทั้งสองนาย มองหน้าเดลต้าอย่างเอือมระอา ยัยนี่ไปไกลถึงดาวคริปตอนแล้วแหละ
    "นี้ๆนั้นชิซูกะไง ว้าวๆๆ"
    "อืมมมมม" มองนางฟ้าเล็กๆเป็นชิซูกะ อาการแบบนี่
    "สวัสดีครับ นี่ศรีธัญญะไม่ครับ พอดีพบคนบ้าแถวปราสาทมิเนอร์ครับ รีบมาเลยนะครั.. เฮ้ย!"โทรศัพท์จากมือเซปเต้ถูกดึงไปที่มือเดลต้าแล้วเธอก็รับสายต่อ
    "ค่ะ หรอค่ะๆๆ โอเคค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะ"พูดจบหน้าเดลต้ามองยิ้มแสยะเหมือนสัตว์ร้าย ไม่ร้ายหรอกแค่ร้ายมาก
    "แหมๆ ต้องการความสนใจหรอค่ะคุณเซป..."นางลากเสียงยาว
    หน้าเซปเต้เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น ไม่น่ารอดแน่ตรู
    "ฮะๆๆๆ"เสียงหัวเราะบางจากแกมม่าบางเบาแทบไม่ได้ยินพร้อมพูดเบาว่า 'อาเมน
    เซป ' สวดส่งเป็นที่เรียบร้อย
    "อ๊ากกกกกกกกกกกก"เสียงทรมานจากใครบางคนที่น่าจะทราบ



    เรื่องนี้อาจมีการมึนงงสับไปมาอย่างกับสับรางรถไฟเพราะไรต์เก๋า .... NO ! ไรต์อาจมีมึนนิดหน่อยมันเลยเมาม่ะเป็นท่าเลยอะน้า ถ้าตรงไหนมีผิด มีขัด มีเน่า มีดอง คอมเม้นท์บอกไรต์ได้น้า ไรต์จะมาปรับปรุงให้ ขอบคุณมากคร้าาา








    Playboy Bunny

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น