Tfboys {KaiYuan} 'I see your tears'

I see your Tears

Intro

ผม หวัง จุนไค อยู่ในครอบครัวที่ไม่ค่อยสมบูรณ์เท่าไหร่ ป๊ากับม๊าแยกทางกันตั้งแต่ผมยังเด็ก ผมอยู่กับม๊าสองคน มีเงินใช้ไม่ขาดมือ อยากได้อะไรผมก็ได้ แต่มันก็ไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่นะ

"เสี่ยวไคลงมาหาม๊าหน่อยลูก"

"ฮะ"

ตึกก ตึกก

"มีอะไรครับ?"

"ม๊าจะพาไปบริษัท ไปศึกษาหาข้อมูล พอเสี่ยวไคของม๊าเรียนจบเมื่อไหร่จะได้เข้ามาทำงานอย่างสบายๆ"

"ครับ อีกปีเดียวเอง ให้ผมเข้าไปทำงานเลยก็ได้นะ ฮ่าๆ"

"แหม พ่อคนเก่ง ไปๆรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้า"

"ฮะ~"

บริษัท xxx

"ฮึกกก ฮืออออ ฮึกกๆ"

หืม? ผมพยายามมองหาต้นเสียงนี้

"ฮึกกกๆ"

อ่าา พี่พนักงานฝ่ายบัญชีกำลังนั่งร้องไห้อยู่ในห้องนี่เอง

"พี่ครับ?"

"อึกก คะ..คะ?"

หญิงสาวพยายามกลั้นเสียงสะอื้นของตัวเอง เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าคือลูกชาวหัวแก้วหัวแหวนของประธานบริษัท

"พี่ร้องไห้ทำไมครับ?"

"ปะ..เปล่าค่ะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฮึก พี่โอเคนะ คุณรีบไปดูงานกับคุณแม่เถอะนะคะ"

"ผมรู้นะครับว่าพี่ร้องไห้ทำไม แต่ผมว่าพี่ก็ทำงานโอเคนะครับ เดี๋ยวผมจะบอกหัวหน้าฝ่ายของพี่ให้นะครับ"

"หะ..ห้ะ??"

จุนไคปล่อยให้พี่พนักงานบริษัทของตนเองยืนสงสัยต่อไป เขารีบเดินออกมาจากตรงนั้นเพื่อไม่ให้โดนไถ่ถามอะไรไปมากกว่านี้

"ขอบคุณนะคะ!!! ขอบคุณมากๆค่ะ!!"

เสียงพี่พนักงานตะโกนขอบคุณไล่หลังมาหลังจากที่ยืนอึ้งอยู่นานสองนาน สงสัยหรอครับ? ผมหนะ มองน้ำตาคนออก ถ้าใครก็ตามที่ร้องไห้ แล้วผมได้มองหยดน้ำตาที่ไหลออกมา ก็จะทำให้ผมเข้าใจทุกเรื่องเลยหละ ผมจะรู้หมดว่าพวกเขาไปเจออะไรมา แต่ก็ยังไม่มีใครกล้าถามผมว่าผมรู้เรื่องราวของพวกเขาได้ยังไง ก็ผมเป็นลูกชายของประธานนะ จะมาก้าวก่ายได้ยังไงกัน :]

Talk: แท่นแท๊นนนน ฟิคเก่ายังไปไม่รอด ใหม่มาอีกแล้ว TT เราใช้ไอแพดลงนะคะสำหรับตอนนี้ ถ้ายังจัดบรรทัดยังไม่ดีเดี๋ยวจะแก้ให้น้าา สำหรับ #ตระกูลหวัง จะเป็นพล็อตตลาดๆ เดี๋ยวโกรธ เดี๋ยวหึง เดี๋ยวเกลียด แล้วก็รักกัน (ปล. คนอ่านหายไปไหนหมด เดี๋ยวไม่อัพนะ!~) แต่ใครอยากลุ้นๆหน่อย ตื่นเต้นนิดๆ ก็เชิญมาทางนี้ค่าาา #TearsKR อ่านกันนะๆๆ~  เม้นกันเยอะๆนะค้าาา ;-;